Jesteśmy na wczasach. W tych góralskich lasach..Zima 2018/19

Beata W. napisał(a):Ja w Chorwacji też już w tym roku nie będę a góry podziwiam tylko przejazdem z samochodu, niestety z dziećmi i wózkiem ciężko. Ale u Ciebie chętnie piękne Tatry pooglądam.
:

Cześć Beata! No cóż Grecji się zachciało, to Chorwacji nie będzie (Ja będę- w październiku) Sporo osób z dziećmi spotykamy w górach, więc myślę, że niedługo i na Was przyjdzie pora



Biely Potok-Ostrvne-Nove Diery--Podžiar-Vrchpodžiar-Boboty-Tiesnavy

To miał być miły spacer po lesie. Hahaha. Takie rzeczy to nie w Małej Fatrze. Tym razem z mapy wynikało, że wycieczka będzie krótkawa, toteż nigdzie się nie spieszyliśmy i na szlaku byliśmy dopiero po 10-tej. Zaczynamy we wsi Biely Potok, skąd wychodzi szlak prowadzący w kierunku Janosikovych Dier(czyli dziur). Diery to skaliste wąwozy z malowniczymi wodospadzikami - można je przejść za pomocą zamontowanych mostków i drabinek. Najpopularniejsze są Diery Dolne i Horne, ale tam już byliśmy 4 lata temu, więc teraz pójdziemy przez Nove Diery-dla nas do tej pory nieznane, a najnowsze, więc wyposażone w najbardziej luksusowe drabiny. Wąwóz jest wąski i było w nim ciemno, co mocno przełożyło się na nędzną jakość zdjęć. Ciężko mi było wybrać jakiekolwiek do publikacji, bo większość się nie nadaje.

Dosyć smęcenia. Idziemy! na początku szlaku ludziki regulują rzeczkę.



Dalej spotkaliśmy sporą grupkę ludzików z całymi hordami dzieciarni. Wszyscy byli na boso. Może to jakiś fanklub Cejrowskiego.



Tych mostków ostatnio tu na pewno nie było, zresztą widać, że są nowe:





Pokonywanie pierwszej drabinki:



Kolejna drabina była bardzo fajna, za mą nieco koślawo pozującą postacią widać jej fragment. To właściwie bardziej schodki były- szerokie i wygodne. Ale było tak wąsko, że ktoś bardzo gruby mógłby się nie zmieścić.



Kolejna drabina:





Muszę przyznać, że przejście po niej ogromnie mnie zestresowało. Niby to nic trudnego- jest się czego chwycić, jest gdzie postawić nogę, ale problem z drabiną miałam natury czysto psychicznej- nie mogłam się pozbyć myśli, ze przecież w każdej chwili mogę spaść z tej drabiny. Jakoś wlazłam na samą górę, ale do przyjemności to raczej nie należało.

Na zdjęciu poniżej uspokajam nerwy po przejściu drabiny. Cieszę się, że najgorsze za mną. Ależ ja wtedy byłam naiwna! Gdybym wiedziała, co mnie czeka na wejściu i zejściu z Bobotów...



Ostatnia drabina- ta jest bardzo sympatyczna



Widać światełko w tunelu:



No i koniec wąwozu. Teraz trzeba podejść na Podžiar i Vrchpodžiar:)

Najpierw stromo:



Po drodze vyhlidka czyli punkt widokowy:



W końcu trawersem:



A potem jeszcze tylko 100 metrów w dół i jesteśmy przy Kolibie Podžiar, gdzie można wypić piwko, ale my na razie nie korzystamy. Dalej czeka nas już tylko zielona polanka, a potem droga przez mękę, o której będzie następnym razem.

ruzica napisał(a):

Beata W. napisał(a):Ja w Chorwacji też już w tym roku nie będę a góry podziwiam tylko przejazdem z samochodu, niestety z dziećmi i wózkiem ciężko. Ale u Ciebie chętnie piękne Tatry pooglądam.
:

Cześć Beata! No cóż Grecji się zachciało, to Chorwacji nie będzie (Ja będę- w październiku) Sporo osób z dziećmi spotykamy w górach, więc myślę, że niedługo i na Was przyjdzie pora

Mam nadzieję, szybko rosną wiec jest szansa Może od jakiegoś weekendu zaczniemy A co do Grecji to tak coś dla odmiany aczkolwiek w nocy kolejne trzęsienie ziemi w Grecji w Chorwacji pożary więc nie wygląda to dobrze

Pozdrawiam

Beata W. napisał(a):

ruzica napisał(a): Może od jakiegoś weekendu zaczniemy A co do Grecji to tak coś dla odmiany aczkolwiek w nocy kolejne trzęsienie ziemi w Grecji w Chorwacji pożary więc nie wygląda to dobrze

Pozdrawiam

Pożary podobno już jako-tako ogarnięte

Biely Potok-Ostrvne-Nove Diery-Podžiar-Vrchpodžiar-Boboty-Tiesnavy-cd.

Gdzie to ostatnio byliśmy? Aaa doszliśmy do Vrchpodžiar. To całkiem przyjemna, sielankowa, zielona polanka.



Ale ta sielanka trwała może z 5 minut. Na Boboty prowadzi bardzo stromy leśny szlak. To był chyba najbardziej stromy las w moim życiu. Po przejściu kilkudziesięciu metrów miałam nawet myśli "EE, może pójdziemy do Stefanovej". No, ale jednak się wdrapaliśmy. Ja się cieszyłam, że nie będziemy tędy schodzić, ale to znów było naiwne. Bo zejście w stronę Tiesnav, tez za fajne nie było.



To zdjęcie wcale nie oddaje rzeczywistej stromizny...

Boboty mają postać 2,5 kilometrowego wału górskiego, nie są więc typowym szczytem. Na górze nie ma tabliczki "Boboty", nie ma też tabliczki z informacją ile czasu zajmie zejście, więc po dotarciu na górę nie byliśmy pewni "czy to już tu". Generalnie cały masyw zarośnięty jest lasem, gdzieniegdzie są skałki.



Widoki są jedynie z nielicznych vyhlidek:











Patrząc na zdjęcia może się wydawać, że jest tam jakoś bardzo widokowo, ale to tak nie jest. Prawie cały czas idzie się lasem. Zejście tak, jak można się było spodziewać nie jest zbyt przyjemne. O ile w górnej części idzie się w miarę dobrze, to niżej ścieżka składa się z kamieni nie związanych z podłożem i w dodatku jest bardzo stromo-ładnie można tam zaliczyc glebę i to niejedną.

Przepaść:



Chociaż na zdjęciu wygląda jakby to same chaszcze były.

Zagadka dla miłośników wątku "badyle, trawy i inne zielska"- co to jest? Chodzi mi o te małe, czerwonawe







Upierdliwe kamienie nie są tu jedyną trudnością- w pewnym momencie wyrasta przed nami dość gładka płyta z łańcuchem. Który i tak jest urwany, więc w niczym nie pomaga.

Ja generalnie dzielę szlaki w górach na 2 poziomy trudności:

1) da się zejśc tyłkiem po skale- łatwo

2) nie da się zejść tyłkiem po skale- trudno

Tu się zejść niby dało, ale wymagało to nieco więcej gimnastyki. S zszedł normalnie- twarzą do skały, czyli niby bezpieczniej, ale ja jakoś nie umiem schodzić tyłem.

Dalej pojawiają się jeszcze chyba ze 2 skały z łańcuchem, ale te już zupełnie bezproblemowe. No i na sam koniec niespodzianka: drabinka z klamer.



Tu już zeszłam jak człowiek, bo na tyłku to chyba ciężko by było.

Kawałek za drabinką ścieżka się minimalnie wypłaszcza, a po 5 minutach lądujemy na asfalcie. Uf. to była krótka ale męcząca wycieczka(znów w upale). Reasumując lepiej jednak by było przez Boboty przejść w kierunku odwrotnym niż my(po łańchach o wiele łatwiej się wchodzi niż schodzi), ale ja polecam jeszcze inną opcję- ie iść wcale - dla tych 3 nędznych vyhlidek nie warto się tak poświęcać.

ruzica napisał(a):

kulka53 napisał(a):Polecam Wielką Raczę

To też w planach na kiedyś. Tyle, że na weekend to jest od nas strasznie daleko. A na dłuższy wyjazd to jakoś nie jestem przekonana

Moim zdaniem warto wybrać się w Beskid Żywiecki na dłużej .

Nadrobiłem zamkowo-drabinkowe odcinki. Cały czas jest pięknie .

Nefer napisał(a):Moim zdaniem warto wybrać się w Beskid Żywiecki na dłużej .

Był kiedyś taki plan. Ale zamiast tego pojechaliśmy na... Pag

Žilina

Nasza następna wycieczka miała przeprowadzić nas ze Starego Dvoru przez masyw Sokolie do schroniska Chata na Gruni. Ale, że nadeszło zapowiadane od 3 dni załamanie pogody- trzeba było wymyślić jakieś inne atrakcje.

Pogoda w dolinach może najgorsza nie była, ale nad górami widać było burzowo-deszczowy armagedon. W sytuacji tej barowej pogody pozostawało udać się na piwo w jakiś przyjemnych okolicznościach- pojechaliśmy więc do Žiliny. Która turystycznie niezbyt mnie może interesowała, ale jakiś czas temu wypatrzyłam zdjęcia w wojtkowym Opodal i uznałam, że całkiem tam przyjemnie i nie zaszkodzi zajrzeć jak będzie okazja

Nie mieliśmy ustalonego planu- ot, tak po prostu pojechaliśmy poszwendać się po uliczkach













Podczas gdy ja podziwiałam śliczne kamieniczki :



S. uganiał się z aparatem za trolejbusami:





Na pierwszych zdjęciach są Marianske Namestie- tam robimy sobie "dzień włoski"- idziemy na włoskie lody, włoską kawę oraz pizzę, ale że mojego ulubionego włoskiego napitku alkoholowego, czyli Spritz-Aperolu nie ma, pozostajemy wierni słowackim piwkom

Następnie Farskimi schodami:



Idziemy na Namestie Andreja Hlinku:



O ile Rynek Mariański jest ładny i klimatyczny, to Plac Hlinki, jakoś tak zawiewa minioną epoką

Na koniec idziemy jeszcze do parku:



Z, którego niby mam więcej fotek, lecz niestety miejscowi menele spoczywający na ławeczkach powłazili gdzieniegdzie w kadry, a że nie chcę robić zamachu na ich prywatność to zdjęć nie wstawiam

Zapomniałam zupełnie o istnieniu zamku Budatin, ale że znajduje się on po drugiej stronie rzeki... Cóż, pewnie i tak nie chciało by nam się iść

To już koniec wizyty w Małej Fatrze. Jak zwykle nie wszystko udało się zrealizować, ale na te 6 dni i tak zobaczyliśmy całkiem sporo.

Na następny raz zostały:
Suchy
Šutovsky vodopad i Chata pod Chlebom
Sokolie i Chata na Gruni

czyli starczy na jakiś dłuższy weekend, ewentualnie tydzień z brzydką pogodą. Wszystko inne w Fatrze(Małej, Krywańskiej) mamy już zaliczone.

A w następnym odcinku zmienimy trochę klimaty, gdyż dzień po Žilinie przeprowadziliśmy się do najbrzydszego miasta w Polsce

TADAM:

. . . słońce góry i górale . . . spaceruje pani z panem





Pozdrawiam
Piotr

Nieźle się zasapałem, ale was w końcu dogoniłem. Od tej pory śledzę na bieżąco

ruzica napisał(a):A w następnym odcinku zmienimy trochę klimaty,...

Mala Fatra bardzo mi się podobała, a w "...kopanym" tak dawno nie byłem, że jakąś małą porcyjkę zdjęć zdzierżę.

pzdr

piotrf napisał(a):. . . słońce góry i górale . . . spaceruje pani z panem





Pozdrawiam
Piotr

Domyślam się, że to jakiś cytat, ale chyba nie znam

maxredaktor napisał(a):Nieźle się zasapałem, ale was w końcu dogoniłem. Od tej pory śledzę na bieżąco

Jak się pogoda poprawi, to może trochę spowolnię, ale tak.. cóż robić w te długie deszczowe popołudnia

longtom napisał(a):

ruzica napisał(a):A w następnym odcinku zmienimy trochę klimaty,...

Mala Fatra bardzo mi się podobała, a w "...kopanym" tak dawno nie byłem, że jakąś małą porcyjkę zdjęć zdzierżę.

pzdr

Muszę Cie trochę rozczarować. Zdjęć z "kopanego" nie będzie Będą tylko z gór

Jenyyy , ile drabin!!

Żilina da się oglądać, no i te trolejbusy, mam sentyment, bo u mnie w Gdyni jeżdżą

A które to najbrzydsze miasto ????

tony montana napisał(a):

A które to najbrzydsze miasto ????

YYYY, no jak to To na Z......

Czas w końcu iść w te Tatry! Na początek taka trasa:

Kuźnice-Boczań- Hala Gąsienicowa-Czarny Staw Gąsienicowy-Zmarzły Staw-Kozia Dolinka-Zadni Granat-Skrajny Granat- Czarny Staw- Schronisko Murowaniec-Dolina Suchej Wody- Brzeziny

Bardzo trudno było mi się zabrać za ten, odcinek, gdyż będę się musiała w nim przyznać do pewnej słabości. A jak wiadomo przyznanie się do niewygodnej prawdy o sobie bywa zazwyczaj trudne. Zwłaszcza kiedy ta prawda ma być wyjawiona publicznie. Ale do rzeczy. Tę trasę mieliśmy przejść częściowo razem, a częściowo osobno. Wariant łatwiejszy- wejście na Zadni Granat z zejściem tą samą drogą był dla mnie. S. natomiast miał przejść się Orlą Percią przez szczyty wszystkich 3 Granatów.

Niestety plan się posypał i ja wymiękłam już przed Kozią Dolinką. I to bez wyraźnego powodu. Wstyd i hańba!

Tego dnia wszystko w ogóle było nie tak, od samego początku miałam paniczne nastawienie do wszystkiego. Na początku do pogody. Bo czerwiec. Bo burze. Bo TOPR, każe w południe już schodzić ze szczytów. To wszystko spowodowało, że na szlaku byliśmy już o godzinie 6.20. Budka z opłatami była już otwarta. (tsa dutki od ceprów zebrać )



Na trasie do schroniska powstał kolejny problem-plecak. Podczas przeprowadzki S. wynosił klamoty do samochodu i dostosował mój plecak do siebie- poprzeciągał wszystkie paski i szelki. Ja potem miałam straszny problem z ponownym dostosowaniem plecaka do siebie i miałam wrażenie, że idąc plecak ciągnie mnie to tyłu. Co było bardzo męczące.





Bliżej schroniska wpadam w następną paniczną wizję. Bo z bliska widać, że w górach jest jeszcze całkiem sporo śniegu. Jakoś nie był widoczny wczoraj, z Równi Krupowej. W Murowańcu chwilę odpoczywamy- mi się chce słodkiego picia, co jest kolejnym złym znakiem. Na słodkie picie pozwalam sobie jedynie na szczytach i po zejściu.





Idziemy do Czarnego Stawu Gąsienicowego, który jest moim ulubionym tatrzańskim jeziorem. Tu jakoś o wiele lepiej się czuję niż nad przereklamowanym Morskim Okiem. I po drodze mam kolejny powód do marudzenia- wszyscy mnie wyprzedzają. O Ile idąc z górki nie ma w tym nic dziwnego, bo ja schodzę naprawdę ślamazarnie, to pod górkę zwykle idę dość szybko. Czyżby z moją kondycją było coś nie tak? Czy to raczej ludzie tak pędzą?


Granaty


Mostek z kamieni


Kościelec

Na podejściu na próg Koziej Dolinki moja panika osiąga apogeum. Hmm, no tak niby żadna prognoza burzy nie zapowiadała. Ale jakieś małe chmurki są- przecież to wysokie góry pogoda może zmienić się w ciągu kilku minut. A już po 10-tej. Nie zdążymy przed burzą do schroniska. A tu tak stromo.. A jak kamienie po deszczu będą mokre i śliskie . N razie jest niby łatwo.. Ale co jak wyżej będzie trudniej??? No więc takie miałam wątpliwości iść/ nie iść chociaż coraz bardziej skłaniałam się ku opcji "nie iść". Choć nie byłam pewna.







Ostatecznym gwoździem do trumny okazał się wielki płat zeszłorocznego śniegu, nieco powyżej Zmarzłego Stawu. Tu powiedziałam pas, choć tak na prawdę logicznego powodu rezygnacji to nie było- śnieg nie był zmrożony, bardziej taki brejowaty, przejść by się dało. Trudności żadnych nie było, pogoda była ok(to tylko ja miałam tę chora wizję burzy), no i byliśmy jakąś godzinkę z hakiem od szczytu. Ale ja niestety mam nadmierną skłonność do wpadania w panikę z byle powodu . A raczej bez powodu. I jak się uprę przy czymś bezsensownym to koniec. To już nie pierwsza taka akcja w moim wykonaniu. Z drugiej jednak strony nie mam parcia na robienie czegoś na siłę i jak coś mi mówi, że mam gdzieś nie iść to nie idę

Tu nastąpił dla mnie koniec wycieczki:





Żeby wilk był syty i owca cała S. odprowadził mnie kawałek do miejsca gdzie było mniej stromo. Stamtąd poszłam plażować nad Czarnym Stawem. S, zgodnie z pierwotnym planem poszedł na Granaty. Oczywiście po ochłonięciu bardzo żałowałam swojej debilnej decyzji, ale cóż. Mądry Polak po szkodzie . S. poszedł na Granaty sam.Ale moja opcja plażingu w takich okolicznościach wcale taka zła nie była- całkiem miło spędziłam czas w samotności(nie licząc dziesiątek innych turystów )

Jako, że w dalszej części trasy nie brałam już aktywnego udziału, w następnym odcinku będą tylko zdjęcia.

cdn.

to kiedy te zdjęcia ? w sumie i tak nie czytam, oglądam jedynie

ruzica napisał(a):

piotrf napisał(a):. . . słońce góry i górale . . . spaceruje pani z panem

Domyślam się, że to jakiś cytat, ale chyba nie znam

Sztywny Pal Azji "Zakopane", proszę koleżanki .

słoma79 napisał(a):to kiedy te zdjęcia ? w sumie i tak nie czytam, oglądam jedynie

Gdybyś czytał, to byś wiedział, że zdjęcia następnym razem

Nefer napisał(a):

ruzica napisał(a):

piotrf napisał(a):. . . słońce góry i górale . . . spaceruje pani z panem

Domyślam się, że to jakiś cytat, ale chyba nie znam

Sztywny Pal Azji "Zakopane", proszę koleżanki .

Dziękuję, proszę kolegi Znam chyba z 2 piosenki tego zespołu , tej akurat nie