Istria lipiec 2014 - Prtlog, Rabac, Labin i coś jeszcze

Byłam w Rabacu w 2002 roku (mój pierwszy wyjazd do Chorwacji), więc miło przypomnieć sobie odwiedzane kiedyś miejsca.

c.d.
Czyli plażing. Trochę połaziłem z aparatem w okolicach plaży i zrobiłem kilka fotek:



Jak plaża to pływanie ...

... albo smażenie

i tak minął kolejny dzień.
c.d.n.

c..d.
Kolejne trzy dni przed południem poświęcamy na zwiedzanie:
9-07-2014 - Labin
Rano lekkie chmurki i niezbyt gorąco. Decydujemy się na zwiedzanie Labina. Poruszamy się dość szybko, ponieważ znowu pięknie grzeje i wszyscy chcą na plażę. Oto kilka zdjęć uliczek:
Z parkingu przy ulicy Sv. Katariny Labin wygląda tak:

Podążamy w stronę starego miasta:



No i mamy widok z murów obronnych:


Wchodzimy w labirynt kamiennych uliczek:



.. pomysłowe doniczki:


i łącznik miedzy domami - -coś takiego widziałem już w Jezerze i Szibeniku

okienko na świat

c.d. spaceru po Labinie nastąpi

Piękne zdjęcia Dugiej Luki - miło powspominać tegoroczne wakacje cudzymi oczami Co do plaży - podczas naszego pobytu (czerwiec) niestety słabo to wyglądało jeśli chodzi o czystość - widać było że morze raz na czas wyrzuca różne 'cuda'. Może bez tragedii ale psuło to ogólny odbiór samych w sobie pięknych skalistych zatoczek. W lipcu było lepiej pod tym względem?

Ps. W Labinie w lecie raz na tydzień (bodajże we wtorek) można się załapać na (darmowe) nocne zwiedzanie miasta - bardzo fajna i klimatyczna sprawa choć bez polskojęzycznego przewodnika (jest czeski, niemiecki, angielski). No i ogólnie naprawdę przyjemna miejscowość.

_chudy_ napisał(a):.... Co do plaży - podczas naszego pobytu (czerwiec) niestety słabo to wyglądało jeśli chodzi o czystość - widać było że morze raz na czas wyrzuca różne 'cuda'. Może bez tragedii ale psuło to ogólny odbiór samych w sobie pięknych skalistych zatoczek. W lipcu było lepiej pod tym względem? ...

Plaże były czyściutkie, a przy plażach kosze na śmieci regularnie opróżniane. Oczywiście zdarzały się jakieś papierki, ale to już zasługa "turystów", którym nie chciało się d.py ruszyć, żeby wrzucić papierek do kosza.

Czyli prawdopodobnie z okazji pełnego sezonu posprzątano Śmieci o których wspominam to nie była 'zasługa' turystów - widać było że 'skarby' pochodzą z morza, wyrzucone przy jakiejś burzy.

c.d. spaceru po Labinie







Jak ten pies wszedł na dach garażu

A to kilka widoczków z pólnocno - wschodniej strony murów starego miasta:





I końcówka spaceru:




Na koniec oczywiście były lody, a później obiad i szybciutko nad wodę, bo ładnie grzało
c.d.n.

Kościół poczęcia Błogosławionej Marii Dziewicy, przedstawiony na pierwszych dwóch zdjęciach,
jest jednym z ważniejszych zabytków miasteczka. Przypomina o czasach pod panowaniem Wenecjan,
szczególnie front kościoła, gdzie dostrzec można lwa weneckiego, będącego symbolem pokoju.

W ubiegłym roku, podobną foto relację z Labina widziałem na stronach National Geographic,
ale Twoje zdjęcia są mi bliższe, bo bardziej podobne do moich.

Walp - dzięki za komentarz. Tego nie wiedziałem, a teraz znów jestem trochę mądrzejszy

c.d.
10-07-2014 - Pula
„Powtórka z rozrywki” tj. z dnia poprzedniego – rano chmurki – jedziemy do Puli. Trasa bardzo malownicza, droga miejscami pozawijana jak „100 metrów sznura w kabzie”(tak to se u nołs gołdoł) i gdzieś w okolicach doliny rzeki Raša na wzgórzu widoczny z daleka napis TITO (zdjęcia nie mam bo kierowałem). Sam marszałek jest dla Chorwatów (nie wiem czy wszystkich) kimś bardzo ważnym, bo nasi gospodarze mieli na ścianie jego (sporych rozmiarów) portret i mówili, że dzięki niemu Istria wyzwoliła się spod władzy Włoch. Zresztą w kilku miejscach spotkałem ulice, place itp. Tito.
Po drodze do Puli ruch niewielki, ale na pierwszym rondzie zaczyna się korkować. Dalej posuwamy się jak żółwie. W końcu parking w pobliżu portu i idziemy w kierunku amfiteatru. Obiekt robi wrażenie:




ale psują go „żelastwa” wewnątrz (statywy z lampami, jakieś rusztowania):


Coraz ciemniejsze niebo i nadchodząca burza


zmusza nas do szybkiego spaceru i zwiedzenia pobliskiego kościoła. Gdy deszcz słabnie ruszamy dalej bo nie jesteśmy z cukru i ciepły deszcz nam zbytnio nie dokucza. Jeszcze kilka zdjęć po drodze:

a ponieważ pogoda się nie poprawia rezygnujemy z dalszej wędrówki i wracamy. W sumie Pula – nic ciekawego oprócz „coloseum”. Znowu korek aż do wyjazdu z miasta i tak sobie myślę: dobrze, że nie wybraliśmy apartamentu w Puli, bo taka żółwio-ślimacza jazda przez miasto, gdzieś na plażę może skutecznie popsuć wakacyjny humor.
c.d.n.

Marko66 napisał(a):W sumie Pula – nic ciekawego oprócz „coloseum”.

Kilka obiektów jeszcze by się znalazło, ale biorąc pod uwagę aurę, też bym się zwinął.

Ujęcie murów ze zdjęcia nr 5 mam identyczne. Ciekawie wyszła kombinacja wierzy kościoła św. Antoniego
z murami amfiteatru na fot. nr 2.

c.d.
11-07-2014
Pierwsze spojrzenie z tarasu na niebo – jest OK, Słońce i pojedyncze chmurki. Póki zbyt mocno nie grzeje wyruszamy do najmniejszego miasta świata – HUM, w sumie niedaleko 45km. Nawigacja prowadzi, ale kilka kilometrów przed celem rezygnujemy z „jej usług” i zjeżdżamy zgodnie z drogowskazem na wąską dróżkę. Trasa bardzo malownicza – przez pola, lasy i małe wioski, raz w górę, raz w dół. Docieramy na miejsce, płacimy za wjazd i zostawiamy samochody na dużym parkingu i ruszamy:




Przed nami brama miasta:

Spacer uliczkami, w których czas się zatrzymał kilka wieków temu, zajmuje kilkadziesiąt minut:







Widok na okolicę

Można tu też wynająć apartament i to nie jeden. Nasza koleżanka była zachwycona, gdy zobaczyła poniższe zdjęcie - o czymś takim mówi "apartament marzenie". Dla mnie zbyt daleko od morza

i drugi apartament


Po drodze kupiliśmy kilka pamiątek. Na koniec pytamy „kasjerkę” przy wjeździe o liczbę mieszkańców – odpowiedź 24 osoby. Z innych ciekawostek można podać to, że co roku wybierają burmistrza, są tu 2 apartamenty (do skorzystania), 2 kościoły, konoba, muzeum, 2 sklepy z pamiątkami, 2 ulice i 3 rzędy domów oraz cmentarz prawie tak duży jak cały obszar zabudowany - sporo jak na najmniejsze miasto świata
Prawie wszystko potwierdza tablica:

Po zwiedzaniu wracamy trochę inną drogą, a po południu tradycyjnie plażing
c.d.n.

c.d.
12 do 18-07-2014
Kolejne dni spędzamy w większości na plaży, gdyż pogoda znakomita, przynajmniej w rejonie plaży Prtlog, bo nad Cresem w dniu 13 lipca zawisły ciężkie chmury i musiało potężnie lać, bo wyspa została zasłonięta ścianą deszczu. Chcieliśmy nawet zacząć się pakować, w obawie przed deszczem, ale chmury zakotwiczyły nad wyspą, a na nas nie spadła ani kropla deszczu:
Tak widzieliśmy Cres gdy nie padało:

A tak nie widzieliśmy Cresu w czasie ulewy, podczas gdy Prtlog smażył się w Słońcu:

Najfajniejszym miejscem na tej części plaży jest wg mnie mała zatoczka otoczona wysokim, skalistym brzegiem. Kilka razy udało nam się tam plażingować, ale chętnych było więcej – wystarczy popatrzeć na te zdjęcia:







Ponieważ nie jestem fanem „smażingu” na skałach, więc wiele czasu spędzałem w wodzie, a raczej pod wodą. Gdy już czułem się dość wymoczony, zabierałem aparat i zwiedzałem brzeg morza idąc ścieżką wijącą się między drzewami i skałami od Prtlogu do Rabaca, chociaż nie wiem czy na pewno, bo do jej końca nie dotarłem. Ale o tym w kolejnym odcinku ...
c.d.n.

c.d.
W tym miejscu kilka zdjęć wg obietnicy z poprzedniego odcinka:
Ścieżka wzdłuż brzegu miejscami wyglądała jak zielony tunel...










Po lewej Rabac, po prawej Cres a w środku prawie niewidoczna Rijeka:
i dalsze zdjęcia:







Czasami warto zrobić zdjęcie jakiejś dziurze w skałach, a potem zbliżenie – efekt zaskakujący kolorami glonów czy porostów


c.d.n.

c.d.
W pobliżu plaż Prtlogu często przepływały mniejsze i większe pływadła:







Pod koniec pobytu zakupiliśmy jeszcze kilka pamiątek płynnych w Vinotekach: maslinovo ulje, crne vino, medvica, travarica itp.. Trochę się zdziwiłem, bo nalewki zakupione pomiędzy Labinem a Rabacem (około 1 km od ronda, z którego zjeżdża się w kierunku Rabaca, ma zakręcie trzeba odbić w lewo i pojechać ok. 1km zgodnie z drogowskazem) były dwa razy droższe niż Vinotece przy porcie w Rabacu. Na szczęście w tej pierwszej kupiłem tylko 3 pamiątki. A to kilka zdjęć z przystani w Rabacu:




Do Rabaca wybraliśmy się też raz specjalnie z naszym psem na specjalną plażę, której tam w 2009 roku chyba jeszcze nie było. Nasza Kika, zamoczyła łapki w Jadranie, bo pływać raczej nie lubi w odróżnieniu od innych psów, które tam spotkaliśmy. Plaża ta jest położona pomiędzy plażami przy hotelach Girandella a plażą FKK, praktycznie na końcu obszaru zajmowanego przez hotele, przy dróżce wiodącej w kierunku zatoki, o której wspomniałem na początku relacji. Nie jestem pewien, ale pięć lat temu nie było w tym miejscu plaży kamienno – żwirowej, tylko skały. Widocznie brzeg morza został „poprawiony” pod turystów i w sumie całkiem nieźle to wygląda.



Za "psią" plażą zaczyna się FKK:

Przypadkowo byliśmy świadkami sesji fotograficznej, w promieniach wieczornego Słońca:


Ostatni dzień wykorzystujemy od rana na plażing w naszej ulubionej zatoczce:






Niestety czas szybko płynie i musimy pożegnać to piękne miejsce
Po południu pakujemy graty. Kierowcy korzystają z drzemki przed nocną jazdą. Ostatnia pogawędka z naszymi przemiłymi gospodarzami, których zapraszamy do Polski, zwłaszcza do odwiedzenia okolic Góry Św. Anny. Ich starszy syn mówi, że może się wybierze, bo w Czechach już był a do nas ma tylko 65 km od granicy CZ-PL.
Wyruszamy o 19:30 w kierunku tunelu Ućka, a za tunelem możemy jeszcze ostatni raz spojrzeć na Jadran i … powoli myśleć o następnym roku.
Jedziemy w kierunku Rupy patrząc z zazdrością, na tych którzy zmierzają w kierunku Jadranu. Granica CRO-SLO – bez kontroli machnięcie ręką i jedziemy dalej. Po niecałych trzech godzinach kolejna granica, zatrzymujemy się, żeby zakupić winiety austriackie. Zrywamy stare, kleimy nowe, a 150 m dalej kontrola winiet – jedyna kontrola drogowa na trasie tam i z powrotem. Za Wiedniem zjeżdżamy na duży parking, na dłuższą przerwę, żeby nie zasnąć za kierownicą. Później jeszcze jedna krótka przerwa w okolicach Ołomuńca i około 8:30 jesteśmy w domu. Akumulatory naładowane morzem i słońcem, kilkaset zdjęć no i "pamiątki" w płynie, którymi będziemy się delektować wspominając te piękne chwile
P.S.
Pod koniec trasy jeszcze jedna obserwacja dotycząca pracy drogowców, a dokładnie budowy ronda w Polsce i Chorwacji. Na trasie do CRO przejeżdżaliśmy przez budowane rondo w Głubczycach (wlot od strony Kędzierzyna-Koźla) – brakowało tylko warstwy ścieralnej czyli ostatniej warstwy asfaltu i drobnych prac wykończeniowych, a na Istrii w Vozilici zaczynali dopiero budowę ronda – wykopy i pierwsza warstwa kamiennego podkładu. Wracamy po 2 tygodniach i wygląda to tak: Vozilici rondo gotowe i teren wokół uprzątnięty, Głubczyce – bez zmian dalej ruch wahadłowy połową ronda i właściwie nie widać, żeby coś tam się działo. Może trzeba wysłać naszych do CRO na przeszkolenie