Na Greckie Wyspy i nie tylko 2008-2022.

2 Styczeń

Nadszedł dzień naszego rozstania z Esteponą. Byliśmy tam 11 nocy. Nie przypominam sobie żebyśmy kiedykolwiek spali tak długo w jednym miejscu. Nie jest wykluczone, że jeszcze tam wrócimy. Zostawiamy klucze do mieszkania w biurze przy porcie i ruszamy w kierunku Gibraltaru. Trzecia nasza wizyta w tym miejscu i po raz trzeci kiepska pogoda. Coś nas ten Gibraltar nie lubi. Ze względu na pogodę właśnie, towarzyszy tej wizycie niepokój, ponieważ kolejnego podejścia już nie będzie.
Przekraczamy granicę i od razu emocje opadają. Co prawda nad Skałą „wiszą” chmury, ale widzimy, że na przystanku stoi bus dowożący pod stację kolejki. To znak, że tym razem kolejka działa.
Na miejscu jesteśmy jedynymi turystami. Wagonik już czeka, możemy jechać.









Widoki widokami, ale szczególnie u najmłodszego uczestnika wycieczki, co raz większy zawód. Gdzie są największe atrakcje tego miejsca? Fakt, ostatnio małpy witały nas już od samego początku. Ale Tatuś z Mamusią uspokajają, będą i małpki. Przechodzimy na druga stronę budynku, no i w końcu widać coś co zdecydowanie poprawia humor towarzyszącej nam młodzieży .






Ze względu na ilość turystów, a w zasadzie ich niemal całkowity brak, można napisać, że mięliśmy stado magotów gibraltarskich, tylko dla siebie.





To chyba przywódca stada.
























CDN

Ja tez nie jestem fanem "miejskich" pomarańczy, takich z placów na południu, one najczęściej są po prostu kwaśne.
Fajnie, że udało się wjechać na Skałę. Schodziliście piechotą? St. Michael's Cave będzie?

tony montana napisał(a):Fajnie, że udało się wjechać na Skałę. Schodziliście piechotą? St. Michael's Cave będzie?

Zjechaliśmy kolejką. W jaskini nie byliśmy. Trochę nam się śpieszyło. Jechaliśmy dalej, Gibraltar w ten dzień, jak wiesz, pierwotnie nie był planowany.

KOL napisał(a):

piotrf napisał(a):...nam się udało początkiem kwietnia na Largo da Sé - były przesłodkie

Ja spróbowałem taką "miejską" pomarańczę dwa lata temu w grudniu, w Sevilli i już więcej ich nie zrywam . Teraz próbowali moi synowie i też nie byli zachwyceni

Na dużo cieplejszym Cyprze nawet w lutym są jeszcze niesłodkie, zbyt wcześnie a zbiory....

Małpy nie próbowały na Was wskoczyć?

piekara114 napisał(a):Małpy nie próbowały na Was wskoczyć?

Tym razem nie. One przeważnie wskakują jak masz plecak i palcami otwierają zamek . My teraz nie mieliśmy plecaków i raczej na nas nie zwracały uwagi.

2 Styczeń c.d.

W Gibraltarze nie zabawiamy długo. Nasza wizyta ograniczyła się do Skały i szybkich zakupów w jednym sklepie. Śpieszyło nam się, żeby jak najwięcej czasu zostało nam na następne miejsce. Czasu i tak mięliśmy zdecydowanie za mało, a ta wizyta w Gibraltarze przecież nie była planowana.

Nasz następny cel to Kadyks. Z Gibraltaru to niecałe dwie godziny jazdy. Po drodze diametralnie zmieniła się pogoda. Wyszło słońce, które towarzyszyło nam już do końca wyjazdu.

Kiedy wjeżdża się do Kadyksu bardzo duże wrażenie robi Puente de la Constitución de 1812 (Most Konstytucji 1812r.) Takiej budowli jeszcze nie widziałem. Niestety, nie wiem jak to się stało, ale nie mam ani jednego zdjęcia z tą budowlą, czego bardzo żałuję zresztą.

Zatrzymujemy się w hotelu Plaza de la Luz.
To widok z jednego z naszych pokoi.




Znalezienie noclegu w dobrej lokalizacji, dla czterech osób w cenie, która nie rujnuje budżetu, było pewnym wyzwaniem. Hotel, który wybraliśmy, w sumie na jedną noc jak najbardziej się nadaje. Plusy to położenie i przede wszystkim własny podziemny parking. Minus, ten parking jest płatny osobno, to już trochę przegięcie.

Ulica przy hotelu.




Długo w hotelu nie posiedzieliśmy, te kilka pozostałych słonecznych godzin to i tak zdecydowanie za mało.



Pierwsze kroki kierujemy do Castillo de San Sebastián. Zamek zbudowany na wysepce w XVIII w., a w wieku XIX połączono go z lądem pomostem.







Widok na plażę La Caleta.







Widać, że to bardzo popularne miejsce, ale nie ma co się dziwić.









Sam zamek był zamknięty, ale i tak zdecydowanie warto było się tam wybrać, dla samego spaceru pomostem.






CDN

2 Styczeń c.d.

Szkoda, że tego czasu mięliśmy tak mało, bo Kadyks od razu bardzo nam się spodobał. Nadmorską Avenida Campo del Sur idziemy w kierunku katedry.










Plaza de la Catedral








Ratusz na Plaza de San Juan de Dios





Pomnik konstytucji z 1812r.






Plaza San Antonio, tutaj nasze zdziwienie. Niby jazda na łyżwach w zimie rzecz normalna. Jednak biorąc pod uwagę miejsce i klimat, tego się raczej nie spodziewaliśmy.









Plaza Fragela i znajdujący się na nim Teatr Wielki Falla. Rozpoczęto go budować w 1884 r. w miejsce starego Teatru Wielkiego, który spłonął w 1881 roku.




Dzień nieubłaganie zbliżał się do końca, jeszcze krótka wizyta w Parque Genovés i nadmorską promenadą wracamy do hotelu.




CDN

Małpki są przeurocze. Bardzo lubię je obserwować, a w naszym ZOO, jest na co popatrzeć. Na zdjęciach fajnie uchwyciłeś ich typowe zachowanie i okazywanie uczuć .
Gibraltar i Kadyks mamy do nadrobienia, bo musieliśmy te miejsca pominąć. Szczególnie szkoda mi Kadyksu

wiola2012 napisał(a):Szczególnie szkoda mi Kadyksu

Nam też, choć tam byliśmy. Jednak zdecydowanie za krótko.

3 Styczeń

Początkowo tego dnia planowaliśmy odwiedzić Kordobę. Jednak potem zdecydowaliśmy, że ostatni dzień wyjazdu spędzimy spokojnie, nie goniąc się zbytnio, w jakiejś niewielkiej miejscowości. Chcieliśmy też, żeby z ostatniego miejsca noclegowego nie było zbyt daleko do lotniska w Maladze, skąd mięliśmy samolot powrotny do Wiednia. Wybór padł na Iznajar. Do przejechania mięliśmy około 250 kilometrów.
Zdjęcia z samochodu nie wyszły najlepiej, ale od początku, kiedy zobaczyliśmy miasto z drogi, wiedzieliśmy, że wybraliśmy bardzo dobrze. Taka „wisienka na torcie”, na koniec wyjazdu.









Na tą ostatnią noc zarezerwowaliśmy Town House Iznajar. Było trochę problemu, żeby pod niego podjechać bardzo wąskimi uliczkami, a jeszcze więcej, żeby zaparkować w małym garażu (większym autem absolutnie nie byłoby szans). Jednak po wejściu do domu od razu bardzo żałowaliśmy, że nie zostaniemy tam dłużej. Kiedy wyszliśmy na taras mieliśmy wielki dylemat, czy zostajemy w domu czy idziemy zobaczyć miasteczko. Szkoda, że nie mięliśmy jeszcze jednego dnia.









Ostatecznie jednak trochę posiedzieliśmy na tarasie, a potem wyszliśmy do miasteczka. Dodam jeszcze, że Hiszpania pożegnała nas piękną pogodą, w pewnym momencie było nawet 23 stopnie.

Idziemy w kierunku Castillo de Iznájar.






Tres compañeros









CDN

3 Styczeń c.d.

Na pewno urokliwym miejscem, do którego warto zajrzeć jest Patio de las Comedias (w XVI w miały tu miejsca przedstawienia teatralne).









Wychodzimy na punkt widokowy przy wieży św. Rafaela




Trochę widoków na miasto.







Kolumna będąca zwieńczeniem wieży.







Odwiedzamy też na chwilę miejscowy cmentarz, który wygląda trochę inaczej niż te u nas.

Dojście na cmentarz, można tam też zjechać windą.








Spacerujemy jeszcze trochę po mieście, a na koniec wizyta w restauracji. Taka mała imprezka na koniec wyjazdu.






CDN

4 stycznia

Wstajemy raniutko i jeszcze zanim robi się jasno, jedziemy na lotnisko w Maladze. Przy wyjeździe z malutkiego garażu na pochyłej wąskiej uliczce uszkodziłem nieco wypożyczony samochód, na całe szczęście wykupiliśmy pełne ubezpieczenie i nie było żadnych problemów.

Trzy godziny lotu i znowu jesteśmy w Wiedniu. Po odebraniu bagaży, klikam w link, który dostałem w wiadomości z parkingu Panda. Dosłownie kilka minut oczekiwania i jedziemy busem w kierunku parkingu odebrać nasz samochód. Do domu bezpiecznie docieramy po czterech godzinach jazdy. Tak kończą się nasze drugie zimowe, hiszpańskie wakacje.


KONIEC


W międzyczasie zdążyliśmy już zaliczyć kwietniowo-majową Grecję, stąd długi czas pomiędzy przedostatnim, a ostatnim "hiszpańskim" odcinkiem .

Początkowo wyjazd do Grecji na przełomie kwietnia i maja, miał być krótkim kilkudniowym wypadem, ograniczającym się do wizyty na Donoussie. Mieliśmy jeszcze niewykorzystane vouchery i trzeba było coś z tym zrobić. Wyjazd właściwy urlopowy, miał mieć miejsce dopiero na przełomie czerwca i lipca. Jednak, przez kilkukrotne przekładanie i odwoływanie samolotów przez Wizz Air, pobyt w Grecji wydłużył nam się do jedenastu dni. Jeśli tyle dni, to szkoda by było spędzić je tylko na Donoussie, więc coś tam jeszcze „zahaczyliśmy”.

Do Aten przylecieliśmy 26 kwietnia z Katowic. Z lotniska po kilku minutach odebrał nas bus firmy Aramis Rent a Car, w której mieliśmy zamówiony na jeden dzień samochód. Do siedziby firmy z lotniska jest tylko 7 kilometrów, a cała procedura wypożyczenia nie trwała długo. W każdym razie w kierunku naszego pierwszego noclegu pojechaliśmy, dosyć zdezelowaną, Astrą kombi. Na jeden dzień ok. Wypożyczalnie tą wybrałem dlatego, że mają kilka oddziałów i nie musieliśmy ponosić żadnych kosztów za zwrot samochodu w innym miejscu.

Do hotelu mięliśmy około 80 kilometrów jazdy. Po drodze jeszcze zatrzymaliśmy się na trochę zakupów w supermarkecie w Megarze.

Pierwszą noc spędziliśmy w Hotelu Cokkinis, osiem kilometrów za Megarą. Miejsce dosyć sympatyczne, z ładną plażą. Nam jego lokalizacja bardzo logistycznie odpowiadała, a najważniejsze, że cena za rodzinny pokój nie rujnowała wyjazdowego budżetu, jak to coraz częściej ostatnio w hotelach bywa. W cenę noclegu wliczone było też śniadanie.
Poniżej widok na plażę z hotelowego tarasu.





To już sama plaża, na której bardzo przyjemnie spędziliśmy pierwszy „grecki” wieczór na tym wyjeździe.


CDN

Przed wyjazdem ja i Żonka odwiedziliśmy już 39 greckich wysp, kusiło więc nas bardzo, żeby „dobić” do czterdziestki. No i tak trochę na zaliczenie postanowiliśmy na krótko odwiedzić Salaminę. Wyspa raczej zbyt wielu atrakcji nie ma, ale za to logistycznie było to bardzo proste. Dlatego tak bardzo odpowiadała nam lokalizacja hotelu Cokkinis, tylko kilkanaście kilometrów od przeprawy promowej.




27 kwietnia, po śniadaniu jedziemy więc w kierunku przeprawy promowej na Salaminę. Po drodze tankujemy trochę benzyny, cena, 2,05 euro! Masakra, ale jak się okazało, to jeszcze nie tak drogo w porównaniu z wyspami.

Nie pamiętam ceny promu na Salaminę, ale na pewno nie była wysoka. Cały „rejs” trwa może z dziesięć minut.




CDN