Grecja 2021: Donoussa, Naxos, Ateny

Na bookingu są trzy apartamenty w tym obiekcie, nam przypadł konkretnie ten.

Apartament przestronny (40 m²), kuchnia połączona z salonem plus sypialnia i niewielka łazienka. Wystrój i wyposażenie minimalistyczne, ale było wszystko (poza wyciskaczem do pomarańczy ) co na dwie noce potrzebne, a łóżko naprawdę baaaardzo wygodne . Do skupiska restauracji na placu Iroon było stąd blisko, ale dochodzący stamtąd gwar nie przeszkadzał nawet przy otwartych oknach. To był naprawdę świetny wybór !

Widok z naszego balkonu…



W tym samym czasie ktoś zajmował inny z apartamentów na II piętrze, dlatego nie skorzystaliśmy ze znajdującego się na dachu tarasu. No ale i tak nie byłoby czasu , aby tam dłużej posiedzieć wieczorem.



Jakieś fotki z dzielnicy Psirrí, na której terenie nocowaliśmy, pojawią się później - już w trakcie opowieści o naszych spacerach.



Teraz tylko troszkę zdań, które znalazłam na stronie https://www.polonorama.com/psiri-zapomn ... nica-aten/ (warto tam zaglądnąć i zapoznać się z całością okraszoną zdjęciami):

„Etymologia dzielnicy nie została w pełni ustalona. Prawdopodobnie słowo Psiri(s) czyli gr. Ψυρή(ς) oznacza Psarian czyli mieszkańców greckiej wyspy Psara. Około 150 lat temu powstawały tu pierwsze tawerny i lokale gastronomiczne, które stały się sporą atrakcją dla mieszkańców nowożytnych Aten. Miejsca te były odwiedzane przez wysokich rangą urzędników, ministrów oraz władców Grecji. Jak wiadomo z różnych przekazów, bywali tu królowie Otto oraz Jerzy I.
Niestety, ale historia XIX-wiecznej okolicy Psiri to także wspomnienie jednego z najbardziej niebezpiecznych obszarów stolicy. Przyczyną tej sytuacji stali się słynni ateńscy koutsavakides, czyli postacie spod rozmaitej ciemnej gwiazdy, zaangażowane w różne nielegalne działania. Obecność kaoutsavakides często przerażała mieszkańców, zwłaszcza, że organizowali oni rabunki handlarzy, nierzadko posuwając się nawet do morderstw. Najgłośniejszym skandalem z nich udziałem było wydarzenie mające miejsce podczas greckiej Paschy w 1847 roku, kiedy to zabroniono Ateńczykom tradycyjnego palenia kukły Judasza. Szukający sposobności do awantur koutsavakides podłożyli ogień pod dom znanego w Atenach portugalskiego dyplomaty i kupca Don Pacifico, który miał również pochodzenie żydowskie. Ten pozornie błahy, lokalny skandal zakończył się nie tylko międzynarodowym problemem i zamknięciem portu w Pireusie. Aby spłacić straty domniemanego dobytku dyplomaty, który wycenił swój utracony majątek na horrendalną sumę, Grecja musiała także skorzystać z potężnej pożyczki finansowej.
Ostatecznie działania koutsavakides zostały przerwane w grudniu 1893 roku, kiedy to ówczesny dyrektor policji Aten-Pireus – Dimitrios Bairaktaris – aresztował tutejszych podejrzanych obywateli miasta, zapełniając nimi areszty.
Współcześnie Psirí graniczy z ruchliwą, wypełnioną miejskim gwarem ulicą Ermou. Przez cały tydzień w tutejszych małych i większych zakładach usługowych oraz przeróżnych punktach handlowych można nabyć rozmaite przedmioty, często niemożliwe do znalezienia na żadnym innym targu. (…)
Centrum Psirí to ulica Agion Anargyron z zabytkowym, liczącym sobie kilkaset lat kościółkiem, który otacza mały, zadbany ogród. W jego okolicy ulokowały się dwie bodajże najważniejsze atrakcje: jeden z najlepszych ateńskich teatrów „Embros” oraz tawerna – Nikitas (Ag. Anargiron 19); w której serwowane są ponoć najsmaczniejsze souflaki. (…)
Psirí to również inne lokale, w których zjeść można proste i smacznie posiłki. Punkty te nie dysponują wielką przestrzenią, dlatego często brakuje w nich wolnych stolików. Warto nadmienić, że Psirí, pomimo swego prowincjonalnego, zaniedbanego wyglądu, jest bardzo popularną dzielnicą gastronomiczną, gdzie nierzadko stołują się ważne osobistości stolicy. Można tu również skosztować wybornych win greckich, a także posłuchać granej na żywo muzyki. (…)
W ubiegłych dekadach Psirí znane było z długonocnych zabaw w prawdziwie greckim stylu. Potem, po poważnym trzęsieniu ziemi w 1981 roku, nastąpił okres chwilowego spokoju, a poszkodowane rodziny zdecydowały się znaleźć nowe lokum. Opustoszały wówczas ulice i wyludniły się skromne domki. Obecnie w ich wnętrzach mieszczą się niewielkie zakłady, drobne firmy czy małe hurtownie. (…)
Wciąż jednak handel w dzielnicy Psirí ma wciąż specyficzny charakter, bardzo zbliżony do rynku na Monastirakach. Jest to przede wszystkim wielki bazar różności, przypominający pachnące egzotyką i orientem targi innych kontynentów, gdzie można znaleźć wszystko – począwszy od świeczek, a skończywszy na skórzanych sandałach. (…)
Psiri to niskie, parterowe lub jednopiętrowe domki, które w niczym nie przypominają odległego zaledwie kilkaset metrów dynamicznego centrum kilkumilionowej stolicy Aten. Schowane za wyższe gmachy, spokojne, jakby śpiące małe miasteczko, skuteczne odizolowało się od zgiełku i ruchu Aten współczesnych. W przeciągu kilkudziesięciu lat nie zmieniło się tutaj wiele, a na pewno nie uległ innowacjom oryginalny wystrój ulic Psirí. (…)
Wędrówka wśród spokojnych uliczek Psirí to przyjemny relaks dla tych, którzy są zmęczeni gwarem położonych niedaleko głównych artylerii miasta. Tutaj czas nie biegnie tak szybko, zegary pracują w nieco innym rytmie. Tutaj Ateny żyją inaczej. Lepiej czy gorzej – oceńmy sami, odwiedzając dzielnicę osobiście"

„Naszą” Psirri postanowiliśmy pooglądać w tak zwanym międzyczasie. Na początek ruszyliśmy po śniadaniowe zakupy - zrobiliśmy je po tej „nieturystycznej” stronie dzielnicy. Czułam się trochę niepewnie, bo okolica raczej paskudna , mężczyźni na ulicach jacyś dziwni… No i trochę zakręciliśmy się w poprzecznych uliczkach, a GPS jakoś nie mógł się odnaleźć . Wszystko jednak dobrze się skończyło . Odnieśliśmy jogurt do lodówki, a potem ruszyliśmy na Monastiraki i pod Akropol.

Uprzedzam, że zwiedzania z biletami wstępu nie będzie wcale, wejść do niepłatnych obiektów raczej też nie . Ten nasz pierwszy wypad do Aten (bo bardzo chciałabym, aby kiedyś były następne) potraktowaliśmy bowiem jako rozpoznanie, czego spodziewać się po greckiej stolicy.

Kościół Panagia Pantanassa (Παναγία Παντάνασσα) na Placu Monastiráki zrekonstruowany w XVII w. to niegdyś część żeńskiego klasztoru (stąd nazwa placu) z X wieku.

Cześć.... Ja, Cię !!!! …. Czy rozumiem, że pierwszy raz w Atenach i od razu w Psiri… … Na pierwszy raz, to trzeba było w dzielnicy na południe od Akropolu. Ale już za późno…...Nie ma co / Mocny chrzest bojowy.... Ale, mam nadzieje, że go zdaliście .... I nie zraziliście się do Aten, które chwalę i bronię, gdzie się da, wbrew różnym opiniom. ... Psiri, wyspa w centrum, ateński oryginał. Ale nie każdemu/każdej może się spodobać..Nawet, faktycznie, może wywołać zmieszanie, lub nawet strach. Też coś o Atenach i ich klimatach, pisałem u siebie. Sześć razy w Atenach i nic o nich nie wiem . Albo, prawie nic..Temat, nieprzebrana rzeka... Pozdrawiam

AdamSz napisał(a): Czy rozumiem, że pierwszy raz w Atenach i od razu w Psiri… … Na pierwszy raz, to trzeba było w dzielnicy na południe od Akropolu. Ale już za późno…...Nie ma co / Mocny chrzest bojowy.... Ale, mam nadzieje, że go zdaliście

Na południe od Akropolu ceny noclegów w tym czasie zdecydowanie przekraczały nasz budżet. Jeśli były tylko nieco powyżej dopuszczalnej granicy, to za bardzo na południe . Chociaż komunikacja w Atenach jest świetna, to nie chcieliśmy z niej korzystać (za wyjątkiem połączenia centrum z portem, a potem z lotniskiem), więc Psirri jako lokalizacja była dobrym wyborem. Jeśli nie zapuszczało się o zmroku zbyt daleko od Iroon, to było tam jak najbardziej bezpiecznie. Czy w części "kolorowej" też, woleliśmy się nie przekonywać na własnej skórze.
Dzielnica dla nas ma dodatkowe plusy "bazarowe" (Agora przy Athini i jej sąsiedztwo), tym razem ze względu na zbyt krótką wizytę w mieście, nie wykorzystane przez nas do samodzielnego pichcenia. Jedno jest pewne, że przy kolejnej wizycie w Atenach (liczę na to, iż będzie) z wielką chęcią zdecydowalibyśmy się na spanie w tej części Psirri, co teraz.

Przeszliśmy ulicę Hefajstosa (Ifestou), będącą obecnie częścią ateńskiego bazaru z towarem różnorakim (magnesy na lodówkę są tam kilka razy droższe, niż w mniej popularnych miejscach stolicy – osobiście nie kolekcjonuję, ale mieliśmy „zamówienie” od przyjaciół).



Potem skręciliśmy w uliczkę Agiou Filippou. Na jej skrzyżowaniu z ulicą Adrianou stoi kościół Agios Filippos (Ναός Αγίου Φιλίππου).
Podczas wczesnej ery chrześcijańskiej około IX wieku w tym miejscu zbudowano trójnawową bazylikę, której ślady zachowały się, według wykopalisk archeologicznych, pod posadzką obecnego kościoła. Później w tym miejscu stanęła kolejna świątynia, zniszczona w latach 1826-1827, odrestaurowana po kilku latach. Budowla niestety nie przetrwała, ta obecna została zbudowana w 1961 roku na starych fundamentach, po trzęsieniach ziemi z 1981 i 1999 roku przybrała aktualną formę.

Naprzeciwko tego kościoła znajduje się wejście na grecką agorę. Jej północne fragmenty troszkę widać od ulicy Adrianou.



Może przy kolejnej wizycie w Atenach zobaczymy, co pozostało po czasach antycznych? Na razie wystarczył nam widok przez tory . Najlepiej z tej strony prezentuje się Stoa Attalosa (Στοά Αττάλου) mieszcząca Muzeum Agory. Stoa powstała w II wieku p.n.e., ufundował ją Attalos, król Pergamonu. W latach 1953-1956 zrekonstruowali ją amerykańscy archeolodzy.





Z ulicy Areos mieliśmy widok na pozostałości Biblioteki Hadriana (Βιβλιοθήκη του Αδριανού) zbudowanej na zlecenie tego cesarza w 132 roku naszej ery. Biblioteka została poważnie uszkodzona podczas najazdu Herulów w 267 roku, naprawiona przez prefekta Herkuliusza w latach 407-412 .

W pobliżu, naprzeciwko stacji metra Monastiraki , stoi dawny meczet Tzistarakis (Τζαμί Τζισταράκη) zbudowany w 1759 roku, obecnie mieści się w nim oddział Muzeum Sztuki Ludowej z kolekcją ceramiki.



Za meczetem skręciliśmy w prawo, w kolejną bazarową uliczkę – odos Pandróssou. Fotek nie mamy, gdyż w tym momencie nagle zagrzmiało i lunęło, czym prędzej więc weszliśmy w jakąś krótką przecznicę, aby schronić się pod parasolami kafejki przy placu Dimopratirio (wybranej przypadkowo, bo najbliżej była).
Przy placu Dimopratirio i uliczce Mitropoleos znajduje się mnóstwo kawiarenek i restauracji. Mocno oblegane były (może przez tę burzę?), ale nic więcej na ich temat powiedzieć nie mogę.





Ulewa nie była długa, ale dość intensywna. Po niej w sandałkach było zbyt ślisko, żeby wałęsać się po wieczornych Atenach, na moment wróciliśmy więc do naszego apartamentu (był przecież blisko ) aby ubrać adidasy i zabrać jakieś cieplejsze odzienie.

To po kolei:
- fajnie, ze już jesteśmy w Atenach,
- nocleg bardzo fajny i taka nietypowa grecka łazienka (płytki), cena super, no i lokalizacja...
- ciekawa ta dzielnica,
- pod tym kościółkiem na Monastiraki był taki tłok w maju, że nie dało się zrobić zdjęcia....
- dla mnie Agora Ateńska ze Stoa to jedno z najciekawszych zabytkowych miejsc w Atenach - idealna proporcja między tym co można zobaczyć a granicą przesytu...

dangol napisał(a):Uprzedzam, że zwiedzania z biletami wstępu nie będzie wcale, wejść do niepłatnych obiektów raczej też nie . Ten nasz pierwszy wypad do Aten (bo bardzo chciałabym, aby kiedyś były następne)

To całkiem na odwrót niż my.... Ale też mam ogromną ochotę na powrót...

piekara114 napisał(a):

dangol napisał(a):Uprzedzam, że zwiedzania z biletami wstępu nie będzie wcale, wejść do niepłatnych obiektów raczej też nie .

To całkiem na odwrót niż my.... Ale też mam ogromną ochotę na powrót...

Liczę na to, iż do naszej kolejnej wizyty w Atenach, pokażesz Wasze i intensywne zwiedzanie , zapewne coś z tego wykorzystam.

Ponownie Monastiraki…









Potem przez Mitropoleos i ulicę Aiolou na skraj rzymskiej agory z widokiem na Wieżę Wiatrów (πύργος των Ανέμων) . Wieża została zbudowana w I wieku naszej ery (w czasach Juliusza Cezara ) , później włączona do rzymskiej agory. Projektantem wieży był pochodzący z Syrii astronom Andronikos z Kyrros.

Następnie jakimiś uliczkami podeszliśmy ku północnym podnóżom Akropolu, w kierunku Anafiotiki.



Byliśmy już blisko, ale po mokrych po ulewie stromych uliczkach, nawet w adidasach zbyt ślisko było… Zrezygnowaliśmy więc na rzecz przechadzki przez Plakę, chociaż przez moment rozważaliśmy, czy nie przysiąść w którejś z restauracyjek uroczo położonych przy schodkowej uliczce Mnisikloeous.
Okolica nawet po ciemku podobała mi się, jeśli kiedyś jeszcze będziemy w Atenach, chciałabym powłóczyć się po stromych uliczkach… Z pewnością warto byłoby wówczas zaglądnąć do któregoś z kościółków, których jest tu trochę .



Oświetlony deptak w Place kusił restauracyjnymi stoliczkami, ale wciąż jeszcze nie byliśmy głodni, więc nie skorzystaliśmy.

Super kwadrat. Monastiraki, Psiri....... A wyszperaliście mapę za 5 euro, która doprowadziła Was do skarbu za milion euro ????

My z okolic Psiri, mamy taką marmurową płytkę. .... Jest jakaś nadzieja, bo sygnowana ?????????



......Ale ikonka nie. Ewidentna podróba !!!!!!

dangol napisał(a):Liczę na to, iż do naszej kolejnej wizyty w Atenach, pokażesz Wasze i intensywne zwiedzanie , zapewne coś z tego wykorzystam.

A kiedy się wybierasz?

Masz sporo czasu na dokończenie przerwanej relacji, ale przecież w kolejce czekają też te nierozpoczęte , z z zakończonych podróży/

piekara114 napisał(a): A kiedy się wybierasz?

Jak się uda polecieć na kolejne wrześniowo-październikowe wakacje, to wtedy fajnie byłoby wpleść w nie Ateny. W zależności od tego, jak loty zgrają się z promami, przed lub po wysepce były czas dla greckiej stolicy. Tak sobie myślę, a co wyjdzie, czas pokaże.