Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Potem jeszcze chwila na deptaku nad Grajcarkiem, z moczenia nóg zrezygnowałyśmy.









Po odświeżeniu się w naszym pensjonacie, obiadek w karczmie „U Madejów”(to miejsce generalnie przypadło nam do gustu, zwłaszcza że mieszkałyśmy całkiem niedaleko ). Dziś wybrałyśmy pstrągi w różnych wydaniach.



Tak oto sobota prawe się skończyła, a wraz z nią nasze weekendowe Pieniny.

„Nie mój Dunajec szumi mi
Nie moja bysta woda”… (K. Termajer)



Przed nami niedziela przeznaczona na drogę powrotną, z jakimś krótkim przystankiem na kawkę. Rozważamy, jakie miejsce jest godne tego, aby nas ugościć.

Pstrąg i piwo, to jest to .
Ciekawe, gdzie zostałyście ugoszczone w drodze powrotnej .

Żeby nie ryzykować "niewypału", wybrałyśmy miejsce sprawdzone

Zanim jednak nastanie pora kawkowa, dwa mikroskopijne (bo prawie bez zwiedzania) przystanki po drodze do Nowego Targu. Pierwszy – przy zabytkowym kościółu św. Michała Archanioła w Dębnie Podhalańskim.










Na zwiedzenia wnętrza nie liczyłyśmy, bo nie dość że to niedziela (wówczas nie ma zwiedzania), na dodatek kosciółek otwierany jedt dla turystów tylko wtedy, gdy zbierze się odpowiednio liczna grupa, a my tylko cztery…
Gdybyśmy jednak dotarły kilkanaście minut wcześniej, to załapałybyśmy się na zwiedzanie, bo te akurat (po porannej mszy) jakaś grupka kończyła, widać jakoś księdza uprosili .
Zdołałyśmy wejść do kościółka dosłownie na chwilkę, gdyż w tym właśnie momencie ksiądz poprosił o opuszczenie świątyni, aby mógł ją zamknąć. Na szczęście tylko samą kratę w drzwiach, a nie one całe, więc cokolwiek dało się zobaczyć

Kolejny krótki przystanek – tym razem w Łopusznej, pod dworem Tetmajerów. Oczywiście zamkniętym, bo godzina stanowczo za wczesna, aby muzeum było czynne (otwierają o 10-tej).

Skoro w Łopusznej jesteśmy, to podejdziemy jeszcze do drewnianego kościoła Świętej Trójcy i św. Antoniego Opata wzniesionego w drugiej połowie XV wieku













Nie jest wprawdzie tak cenny, jak ten w Dębnie, ale za to otwarty . W ołtarzu znajduje się gotycki tryptyk z 1460 roku z centralną sceną koronacji Najświętszej Marii Panny przez Trójcę Świętą.
Ciekawa jest polichromia - na stropach wprawdzie niezbyt stara ( bo z 1935 r.), ale na parapecie chóru muzycznego znajdują się pozostałości polichromii z początku XVI wieku.

Za Nowym Targiem, pomimo wczesnej godziny … KOREK. Cóż to będzie później, gdy zaczną się wyjazdy z Zakopanego? My na kawkę - nawet tempem ślimaczym - zdążymy na czas, nie ma obawy. Postanowiłyśmy, że wypijemy ją dokładnie w tym miejscu, co rok temu. Przecież czwarta z nas nigdy jeszcze nie była w Lanckoronie! Miejsce warte jest tego, żeby się tam zatrzymać, a nawet pobyć dłużej…

Lanckorona pojawiła się na moich fotkach przy okazji relacjonowania wyjazdu sprzed roku, niemniej jednak nie mogłam się powstrzymać przed zrobieniem mnóstwa kolejnych zdjęć. Jeśli chcecie, możecie obejrzeć niektóre z nich…

Kawka (już tradycyjnie ) w „Arce”…



















Tym razem zaszalałyśmy, oprócz ciasta z malinami wzięłyśmy jeszcze inne (najlepszym z nich okazała się „chmurka”).

Po kawce, „arkowa” galeria – też nasza ulubiona.









Co prawda moje mieszkanie jest zbyt małe, aby odpowiednio wyeksponować któreś z dzieł, więc niczego nie kupuję. Ale popatrzyć mogę , no i oczywiście lubię.









Rzecz jasna, to nie jedyna lanckorońska galeria, w miasteczku jest ich sporo...





I to byłoby na tyle.



Za czas jakiś zapewne jeszcze jakiś wypadzik opiszę.

Lanckorona jest niesamowita - mam tak blisko - a byłam tam chyba w podstawówce

Bea.ta napisał(a):Lanckorona ... - mam tak blisko - a byłam tam chyba w podstawówce ...

Ja za to mam daleko

i

dlatego,

jeszcze tam nie byłem.


Dzięki za wycieczkę.

pzdr

longtom napisał(a):Ja za to mam daleko

i

dlatego,

jeszcze tam nie byłem.


Dzięki za wycieczkę.

pzdr

Ale jak będziesz miał w planach Lanckoronę, to daj znać zrobimy szybki mini zlot dla wybrańców

Wycieczka faktycznie super - również dziękuję

Bea.ta napisał(a):Ale jak będziesz miał w planach Lanckoronę, to daj znać zrobimy szybki mini zlot dla wybrańców

Szczegóły oczywiście na PW.

Niegdyś z Korbielowa do Warszawy wracałem przez Lanckoronę, ale niewiele już pamiętam.
Miło było popatrzeć.

Sokołowiec i Wielisławka (2015/2016)



Dawno tu już nic nie napisałam… No bo jakoś nie było ochoty na zamieszczanie kolejnych fotek z miejsc, o jakich już tu było, a w nowych mnie nie było.
Góry Kaczawskie pojawiły się jednak tylko w małym fragmencie, a Nowy Rok właśnie tu powitaliśmy… Planów wycieczkowych było znacznie więcej, niż w efekcie zrealizowaliśmy , no ale były inne priorytety .

No i pogoda dopisała tylko jednego dnia, plucha czy mróz do dłuższych spacerów nie nastrajały . Tak więc, Śląska Fudzijama (czyli Ostrzyca Proboszczowicka) została na inny czas, tak samo jak zabytkowy kościół na skraju Świerzawy. Teraz będzie troszkę o Sokołowcu i Wielisławce.



Sokołowiec to długa łańcuchówka wzmiankowana już w XIII wieku (Dorf Valcnai, Falkenstein ) , współcześnie znana przede wszystkim tym, którzy kolekcjonują ametysty i agaty . W Górach Kaczawskich sporo jest miejsc, w których do dziś można znaleźć takie skarby , dla poszukiwaczy bardziej ekscytujące są zresztą inne lokalizacje, niż Sokołowiec, ale właśnie tu znajduje się małe muzeum, w którym kolorowe kamienie mogą sobie pooglądać tacy laicy, jak ja. Zanim jednak wejdziemy do muzeum, kilka obrazków z innych miejsc w wiosce.



O znaczeniu wsi sprzed lat świadczyć może fakt, że były tu aż trzy pałace – po jednym w dolnej, środkowej i górnej części wsi. Dwa z nich są niestety zrujnowane … Do ruin w Sokołowcu Dolnym, gdzie stał barokowy dwór z przełomu XVII i XVIII w., nie było nam zupełnie po drodze… Kilka razy przechodziliśmy natomiast w pobliżu ruin XVIII-wiecznego zespołu dworskiego w Sokołowcu Średnim, ale jakoś nie nastroiły mnie one do bliższej znajomości.



Przy przystanku PKS poniżej dworu średniego znajduje się pomnik poległych w czasie wojny prusko-austriackiej 1866 r.



Miałam wielką ochotę zobaczenia pałacu II poł. XIX w., znajdującego się w Sokołowcu Górnym. Pałac odrestaurowano w 1989 r., więc byłoby co oglądać... Niestety, jest to własność prywatna, otoczona dawnym folwarkiem wykorzystywanym obecnie przez jakiś zakład przetwórstwa owocowo-warzywnego, nie ma tam wstępu. Od bramy przy drodze odległość do pałacu na tyle duża, że trudno nawet zrobić jakąś sensowną fotkę…