Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Teraz na lotnisku zamiast wojaków są paralotniarze

dangol napisał(a):Teraz na lotnisku zamiast wojaków są paralotniarze

Kiedyś mało nie umarłem tak mnie jeden "krzak" na baczność postawił.

Pzdr

PS. Wczoraj jeden ze startujących z Borska paralotniarzy miał wypadek.

Kilkoro naszych znajomych w czasie tej majówki miało ochotę na lot, ale odpuściło po wiadomościach o wypadku na paralotni na jakimś innym lotnisku w tym właśnie okresie. Jak widać, sport bezpieczny nie jest.

Kolejny ranek niestety zapowiadał się gorzej, na niebie pojawiły się chmury - bynajmniej nie baranki na głębokim błękicie… Zapaleńcom żeglowania to akurat pasowało , wiatry sprzyjały penetracji przeciwległego brzegu Jeziora Wdzydze. Załoga jednak nie była niezbyt liczna .



Niektórzy wybrali dłuższy odpoczynek po nocnych atrakcjach , część wolała rowery (skoro już wieźli je tyle kilometrów, to trzeba było się przejechać ), a ja i jeszcze dwie panie – poszłyśmy na spacer. Dla odmiany – w kierunku północnym.

Być może przy lepszej aurze dotarłybyśmy na tyle daleko, by mieć widok na Wdzydze Kiszewskie. Nie jest jednak wykluczone, że i tak nie chciałoby nam się wędrować „aż” tam… Tak czy owak, skończyłyśmy na kawce w raju ( Wdzydzkim Raju ).

Do Wdzydz Tucholskich wróciłyśmy nadjeziornym szlakiem, w coraz lepszej pogodzie .









Na ostatniej fotce (oraz na sporej liczbie zdjęć z tej majówki) widać małą (prywatną!) wysepkę Sorka. Jej nazwa upamiętnia legendarnego księcia Sorkę, mieszkającego kiedyś na tej wysepce, wówczas znajdującej się pośrodku niedużego jeziorka. Pewnego dnia, gdy polował w okolicznych lasach, nad brzegiem swego jeziorka zobaczył piękną rusałkę Wdzydzanę. Oczywiście, natychmiast zakochał się w niej na zabój. Rusałka jednak szybko zniknęła, jakby zapadła się pod ziemię… Sorka nie miał pojęcia, co zrobić żeby ją odnaleźć. Jedyne, co mu przyszło do głowy, to nakazanie swym poddanym kopanie w miejscu, gdzie brzeg ukrył rusałkę. Drążone rowy zalewała woda, zmieniał się kształt jeziora… Gdy po jakimś czasie Wdzydzana ponownie ukazała się na krótką chwilę, ale w zupełnie innym miejscu, „wykopki” przeniesiono tam właśnie. Powtarzało się to wieeeeeeeeeele razy, jezioro przybierało coraz dziwniejszy kształt, a Wdzydzanej wciąż nie było…

Po południu było już całkiem słonecznie , no i znów luzik .











Zachód słońca też był fajny.

Kolejny dzień w znacznej części na wodzie, a konkretnie na wodnym rowerze. Cel – Wdzydzki Raj.

Pięknościowo.

Ja w ostatni weekend też miałem szczęście do pogody.



pzdr

A co to tam takiego białego w buteleczce?

Vjetar napisał(a):A co to tam takiego białego w buteleczce?

Mleczko to raczej nie jest.

pzdr

Mleczko może nie, ale w pewnym sensie jednak coś z nabiału

Ostatni wdzydzki wieczór…







… i ranek.





W drodze powrotnej do domu gdzieś się zatrzymamy na chwilę.

Piękne te wdzydzkie okolice .

Zanim dotrzemy do miejsca odwiedzonego w drodze powrotnej z majówki, troszkę archiwalnych (2005) fotek ze skansenu we Wdzydzach Kiszewskich. W tym roku nie było nam po drodze…

Powrotne miejsca z ubiegłorocznej majówki poczekają na cieplejsze czasy, a za chwilę "wyruszymy" na pożegnanie roku 2016.