Czechy Osiołkiem i nie tylko :) 2020

Vizovice



Vizovice ( niem. Wisowitz ) to miasto w Czechach , w kraju zlińskim , w powiecie Zlin ( około 5 tys. mieszkańców ) znany z tego , że wg słów piosenki śpiewanej przez Ivana Mládka , grasuje tu bagienny potwór , znany jako Jožin z bažin . Z zabytkowych atrakcji jest tu kościół św. Wawrzyńca i obok niego rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Floriana , kolumna maryjna ,
krzyż centralny na cmentarzu miejskim i kilka nagrobków , klasztor miłosiernych braci i pałac ( zwany też zamkiem ) z ogrodem i rzeźbami gladiatorów .
Pałac w Vizovicach zwanych "Bramą Wołoszczyzny Morawskiej" , wybudował w połowie XVIII wieku kanonik ołomuniecki , późniejszy biskup Hradca Králové , Heřman Hannibal Blümegen .
Budowę powierzył wybitnemu brneńskiemu architektowi Františkowi Antonínowi Grimmowi ( 1710-1784 ), który wybudował późnobarokowy pałac , jeden z najpiękniejszych na Morawach w nowoczesnym w tamtym okresie francuskim stylu i wyposażył w wyjątkową galerię obrazów , uzupełnioną później przez ród Stillfriedów . Jest ona chlubą pałacu - nie zobaczyliśmy przez pandemię i tłum odświętnie ubranych ludzi , jaki wysypał się z kilku autokarów , a który skutecznie nas zniechęcił . Pałac do poprawki , przy okazji można wybrać się na spacer i zwiedzić ruiny Januv Hrad .





My ruszyliśmy do kolejnego miasta mijając Zlin ( już tam kiedyś byliśmy ) , obserwując kłębiące się chmury i sprawdzając prognozy pogody . Po około półgodzinnej , niespiesznej jeździe zatrzymaliśmy się w kolejnym miasteczku , które przyciągnęło naszą uwagę .

Napajedla



Miasteczko Napajedla ( około 8 tys. mieszkańców ) leży na pograniczu Dolin Górnej i Dolnej Morawy , nad rzeką Morawą 200 m n.p.m. . Pierwsza pisemna wzmianka o mieście pojawiła się w 1362 r. Rozkwit miasta przypadł na XVI wiek , kiedy Napajedl była własnością wójtów z Żerotyna - mała osada rozrosła się do rozmiaru miasteczka , które w XIX wieku otrzymało prawa miejskie .
W latach 1764 - 1769 mistrz Antonin "Mates" Slovaczek wybudował tam późnobarokowy zamek wg projektu znanego architekta z Brna Franciszka Antonina Grimma , jako siedzibę rajców miejskich . Zleceniodawcą była Anna Maria z rodu Rottal , w zamku prócz pomieszczeń biurowych i oficyn jest 50 pomieszczeń w których mieszkała miejscowa szlachta - kolejno rody Rottalów , Kobenzlów , von Stockau i Baltazzi . Ostatni właściciele założyli stadninę koni i zmodernizowali zamek do stanu obecnego . Zamek jest własnością prywatną , wycieczka po zamkowych salach trwa około 45 minut , fotografowanie i filmowanie podczas wycieczek jest zabronione . Tyle przeczytałem , niestety wejść się nie dało . Gdy zobaczyłem pałace z Vizovicach i Napajedla przypomniał mi się pałac w Sośnicowicach na Śląsku .
Jeżeli ktoś zna pałac w Sośnicowicach - jest najmniejszy z tej "trójcy" , Vizovice - średni , a Napajedla to ten duży zamek .















W parku jest kilka okazałych drzew , jedno szczególnie rzuciło się w oczy - to sprowadzony przez jednego z właścicieli mamutowiec . Mżawka przerwała nasz spacer po parku , wróciliśmy więc do miasta , gdzie weszliśmy na chwilę do kościoła , a potem schodami ozdobionymi posągami zeszliśmy na rynek



















CDN

Tych pałacyków jeszcze nie widziałem, ale życia by brakło żeby wszystkie ich zabytki zobaczyć.
A mówisz że Zlin już wcześniej odwiedziliście? Bardzo ciekawe miasto (jak ktoś lubi taką architekturę - i ten ich mrakodrap )

mchrob napisał(a):Tych pałacyków jeszcze nie widziałem, ale życia by brakło żeby wszystkie ich zabytki zobaczyć.
A mówisz że Zlin już wcześniej odwiedziliście? Bardzo ciekawe miasto (jak ktoś lubi taką architekturę - i ten ich mrakodrap )

Czytałem trochę na temat powstania "nowego" miasta Zlin , pojechaliśmy tam dawno temu , ale jakoś nas nie urzekło
Całkowicie się zgadzam z twierdzeniem , że życia by brakło na wszystkie ich zabytki , dlatego wybieram perełki i w drodze dojazdowej do nich odwiedzam pozostałe licząc na łut szczęścia


Pozdrawiam
Piotr

Na rynku , którego niezaprzeczalną ozdobą jest ratusz miejski z 1904 roku zaprojektowany przez arch. Dominika Faya też nie zabawiliśmy zbyt długo , bo do lekkiej mżawki dołączyło ochłodzenie .
Najlepszym wyjściem w tej sytuacji był powrót do przytulnego wnętrza Osiołka , którym ruszyliśmy w kierunku miasta Uherský Brod .






Uherský Brod



Uherský Brod (niem. Ungarisch Brod) , miasto ( około 17 tys. mieszkańców ) w kraju zlińskim , w powiecie Uherské Hradiště . Pierwsze pisemne wzmianki o mieście pochodzą z roku 1140 . Wymieniane jest jako osada Brod lub Na brodzie , ponieważ znajdował się tutaj bród na rzece Olšava . W roku 1272 Przemysł Ottokar II ( król Czech w latach 1253–1278 z dynastii
Przemyślidów ) wyniósł Brod do rangi miasta królewskiego i przyznał mu wiele przywilejów , czym zapewnił mu dobrobyt . Podczas wojen husyckich miasto było punktem oparcia wypraw wojennych do Górnych Węgier . W roku 1506 roku król Władysław II Jagiellończyk podarował miasto Janowi z Kunovic , zatem Brod przestał być miastem królewskim .
Na początku XVII wieku miasto zaczęli atakować Węgrzy , co powodowało ubożenie ludności i powolny upadek miasta . Wojna trzydziestoletnia również przyczyniła się do znacznego zniszczenia Brodu . Przegrana oznaczała także wygnanie protestantów stanowiących większość mieszkańców .
Po wojnie miasto powoli odbudowywano , dzięki przybyłym osadnikom narodowości niemieckiej i niemieckojęzyznej żydowskiej . Znaczenie czeskich mieszkańców wzrosło dopiero w XIX wieku , aż w roku 1890 samorząd przeszedł w ręce Czechów . Zaczął się rozwijać przemysł – w roku 1894 został założony Browar Janáček ( Pivovar Janáček , obecna nazwa Pivovar Uherský Brod ) . Pomimo zagłady ludności narodowości żydowskiej stanowiącej spory procent mieszkańców w czasie II wojny światowej , ludność miasteczka wzrosła dwukrotnie i w połowie XX wieku wynosiła 6 000 osób .




























CDN

Pogoda nas nie rozpieszczała , mżawka , regularny deszcz przerywany od czasu do czasu chwilami bez opadów . Podczas silniejszego deszczu wypiliśmy kawę i zjedliśmy ciacho .



















Dnia 27 czerwca 1936 została założona filia firmy "Česká zbrojovka Praha" , dzisiejsza "Česká zbrojovka Uherský Brod" ( Obecnie firma jest jednym z największych na świecie producentów broni ) .
W roku 1951 powstało przedsiębiorstwo przemysłowe "Slovácké strojírny" , jako pierwsza duża firma w mieście w sektorze przemysłu ciężkiego . Do przedsiębiorstwa była później wybudowana bocznica kolejowa ze stacji Uherský Brod na linii kolejowej Brno – Trenčianska Teplá ( po czesku zwana Vlárská dráha ).
Rozwój gałęzi przemysłowej , ale także średnio-dużych przedsiębiorstw , przejawił się wyraźnie we wzroście liczby mieszkańców . W latach 1945-1990 liczba mieszkańców potroiła się i dosięgnęła 18000 . Ten wzrost spowodowany był przyrostem naturalnym , migracją ludności a także przyłączeniem do miasta gmin Havřice , Maršov , Újezdec i Těšov .
Wzrost liczby mieszkańców oznaczał także możliwość rozwoju miasta na polu kultury . Zaczęły powstawać organizacje kulturowe . Już w roku 1951 została założona folklorystyczna grupa Olšava.
Jej założycielami byli przede wszystkim pracownicy "Slováckich strojírn" . W roku 1960 został zlikwidowany powiat Uherský Brod , co utrudniło dalszy rozwój miasta . Negatywny wpływ miał też rozpad Czechosłowacji 31 grudnia 1992 roku , ponieważ miasto znalazło się na pograniczu .

Musimy tam wrócić , bo zamknięte podczas naszej wizyty Muzeum Jana Amosa Komeńskiego muszę odwiedzić . Założone w 1898 roku , mieści się w zabytkowych zabudowaniach miejskich fortyfikacji .
Miasto też inaczej będzie wyglądać w słońcu


Pozdrawiam
Piotr

Suplement fotograficzny - Uherský Brod

































To był bardzo przyjemny i ciekawy spacer - dobrze spędzony czas Przyszła pora na kolejne łatwe pytanie :
Gdzie teraz


Pozdrawiam
Piotr

Strážnice





Strážnice ( morawski Strážnica , niem. Straßnitz ) – miasto w Czechach , w kraju południowomorawskim .

Archeolodzy ustalili, że miejsce to było zaludnione już na długo przed decyzją czeskiego króla Przemysła Otokara II o wybudowaniu w nim obronnego grodu. Co miało miejsce około 1260 r. i przyłączeniu tego skrawka ziemi do Moraw . Strażnice były zresztą tylko jednym z wielu wzniesionych wówczas obiektów obronnych na wschodnich granicach królestwa .















Gród stanowił początkowo majątek królewski , ale już na początku XIV wieku podarowany został za zasługi morawskiemu rodowi panów z Kravař . To dzięki przedstawicielowi tego rodu , hetmanowi Petrowi Stražnickemu gród przekształcił się w miasto . W I połowie XV wieku stało się jednym z głównych ośrodków husyckich na Morawach .
O ówczesnej roli Strażnic świadczyć może fakt , że to właśnie w nich odbyło się w roku 1498 , spotkanie panów czeskich i morawskich ze świeżo wybranym królem węgierskim Maciejem Korwinem ( 1443-1490 ) zakończone podpisaniem aktu wiecznej przyjaźni . Przyjeźń ta nie trwała zbyt długo .
Na początku XVI w. miasto kupił inny znakomity ród morawski – Žerotinovie . I to za ich czasów Strážnice przeżywały okres największej świetności . Dzięki licznym przywilejom dla cechów świetnie rozwijało się tutejsze rzemiosło . Kompleksy dawnych bram miejskich – Skalickiej i Veselskiej oraz murów obronnych z czerwonej cegły pochodzą z tamtego okresu , podobnie jak pozostałości dawnej dzielnicy żydowskiej , która w przeszłości miała oprócz synagogi z przyległym do niej kirkutem , również własny szpital i dwie szkoły , oraz mykwy – rytualne łaźnie .
Potem nastąpiły zniszczenia podczas wojen husyckich , najazdu siedmiogrodzkiego księcia Stefana Bocskaya oraz wojny 30-letniej . W roku 1628 Strážnice należące wówczas do najważniejszych
miast morawskich i liczące około 4,5 tys. mieszkańców oraz 700 domów i posiadające także rozwinięte szkolnictwo , kupił jeden ze zwycięskich wodzów tragicznej dla Czechów bitwy pod Białą Górą , cesarski pułkownik pochodzenia włoskiego Franciszek z Magni . Przy pomocy sprowadzonych pijarów , przeprowadził on rekatolizację miasta . W połowie XVIII w. zbudowano barokowy
kościół p.w. Marii Panny , a później również gimnazjum katolickie , odnowiono ratusz , pałac i wzniesiono wiele domów mieszczańskich dla sprowadzonych katolików .











Z dawnej świetności zachowało się tu kilka cennych zabytków , jak zamek ( nazywany też pałacem ) położony w północnej części miasta , w który obecnie jest muzeum prezentujące ciekawe zbiory ceramiki ludowej i instrumentów muzycznych . W pałacowym parku odbywają się co roku Międzynarodowe Festiwale Folklorystyczne , jest też skansen . W pałacowej bibliotece znajdziemy 13 tys. woluminów .



Najwyższym budynkiem miasta jest biała wie ża , będąca w przeszłości punktem obserwacyjnym miasta .



















Pozdrawiam
Piotr

Pogoda nas nie rozpieszczała , mżawka , regularny deszcz przerywany od czasu do czasu chwilami bez opadów . Podczas silniejszego deszczu wypiliśmy kawę i zjedliśmy ciacho

Kawa i ciacho są dobre na wszystko, a szczególnie na nieprzyjazną aurę .
A gdy kawy organizm ma dość, pojawia się winoteka . Sympatyczne są te czeskie miasteczka.

Strážnice i ich okolice to mnóstwo wspomnień , fantastycznych pomimo ręki Grześka na temblaku po rowerowym fikołku . W skansenie trafiliśmy na maik, lokalną imprezkę folklorystyczną urozmaiconą morawskim winkiem . Nie wykluczam powrotu w tamte strony... kiedyś.

Pogoda nas nie rozpieszczała , mżawka , regularny deszcz przerywany od czasu do czasu chwilami bez opadów . Podczas silniejszego deszczu wypiliśmy kawę i zjedliśmy ciacho .

Czyli jednak Was rozpieszczała - bez deszczu nie byłoby ciacha i kawki

piotrf napisał(a):Strážnice

Masz zdjęcie z super tłem. Ta bateria win pięknie się prezentuje.

wiola2012 napisał(a):Kawa i ciacho są dobre na wszystko, a szczególnie na nieprzyjazną aurę .
A gdy kawy organizm ma dość, pojawia się winoteka . Sympatyczne są te czeskie miasteczka.

Winoteki odwiedzam w celach "naukowych" , kawa - to rytuał codzienny , a ciacho jest elementem poprawiającym nastrój w dżdżysty dzień - niektóre rzeczy człowiek robić musi . . . już taki jego los

Bardzo lubię atmosferę czeskich miasteczek


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):Strážnice i ich okolice to mnóstwo wspomnień , fantastycznych pomimo ręki Grześka na temblaku po rowerowym fikołku . W skansenie trafiliśmy na maik, lokalną imprezkę folklorystyczną urozmaiconą morawskim winkiem . Nie wykluczam powrotu w tamte strony... kiedyś.

Danusiu , takie imprezy w skansenie to samo dobro a gdy do skocznej muzyczki doda się odrobinę wina - zabawa jest murowana Również nie wykluczam powrotu w tamte strony jesienią


Pozdrawiam
Piotr

Kapitańska Baba napisał(a):
Czyli jednak Was rozpieszczała - bez deszczu nie byłoby ciacha i kawki

To dość przewrotne tłumaczenie , ale coś w tym jest


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):Masz zdjęcie z super tłem. Ta bateria win pięknie się prezentuje.

To zdjęcie z winoteki , ale najlepsze winne przygody są jeszcze przed nami Morawy winem stoją , a ile winnic - tyle smaków . . .


Pozdrawiam
Piotr