Buongiorno! Benvenuti! Trenitalią przez Toskanię i Umbrię.

marze_na napisał(a):Połączenie między ratuszem a katedrą służyło ponoć miejskim radnym. Aby uchronić ich przed korupcją na rok zamykani byli w Palazzo degli Anziani i pozwalano im przechodzić tylko do kościoła.

W krajach położonych zdecydowanie na północ stosowane są ogrodzenia . . . może też chronią przed korupcją

Bardzo ciekawe są te zdobienia , ale ambona zatrzymała mnie na bardzo długo


Pozdrawiam
Piotr

Pistoię również bardzo miło wspominam.

Pozdrawiam,
Wojtek

walp napisał(a):Pistoia została przeze mnie "odkryta" podczas przygotowań do ubiegłorocznych włoskich wakacji.
Wpisałem ją na listę jako opcję, jednak w dniu kiedy odwiedziliśmy Pizę i Lukkę, zabrakło już czasu i sił.

Tak samo u mnie było, rezerwa nie zrealizowana.... z MdB jednak za daleko było....


A te lwy to mi Sienę przypomniały...

Te uczynki miłosierdzia rewelacyjnie pokazane - już mnie tam ciągnie.

piotrf napisał(a):Bardzo ciekawe są te zdobienia , ale ambona zatrzymała mnie na bardzo długo

Podobną ambonę Giovanni Pisano popełnił dla katedry w Pizie.

Franz napisał(a):Pistoię również bardzo miło wspominam.

No i mamy kolejny głos za zepchniętą na boczne szlaki Pistoią .

piekara114 napisał(a):A te lwy to mi Sienę przypomniały...

Wszystko zostaje w rodzinie . Ambona w sieneńskiej katedrze wyszła spod dłuta Nicola Pisano, ojca Giovanniego. Panowie mieli ponoć wspólny warsztat.
Podczas naszej wizyty była niestety niedostępna z uwagi na prace renowacyjne.

Buber napisał(a):Te uczynki miłosierdzia rewelacyjnie pokazane

Na tym blogu cały cykl opisano bardzo szczegółowo .

marze_na napisał(a):

Buber napisał(a):Te uczynki miłosierdzia rewelacyjnie pokazane

Na tym blogu cały cykl opisano bardzo szczegółowo .

Świetna story - przeczytałem od deski do deski. Ciekaw jestem też podziemi ...
Jechać tam trzeba .

Prato - 05.09

Wracamy do Prato i prosto ze stacji kolejowej udajemy się na zwiedzanie miasta.










Historycznie najważniejszym placem miasta jest Piazza Duomo, przy którym wznosi się katedra św. Stefana.




Początki kościoła sięgają już X wieku. W wiekach XIII i XIV po ustanowieniu w Prato biskupstwa, kościół został istotnie rozbudowany i zyskał rangę katedry.














Gotycką dzwonnicę wzniesiono I połowie XIV w. Pod koniec XV w. ukończono obecną marmurową fasadę świątyni.






Najbardziej charakterystycznym i rozpoznawalnym elementem zewnętrznej bryły katedry jest ambona.






Jest ona dziełem Donatella i Michelozzo, a wyrzeźbiona została w latach 1428-1438.








(...)

Zaglądamy do środka.








W pierwszej kaplicy po lewej stronie, Capella del Santo Cingolo (kaplica Świętego Pasa), przechowywana jest relikwia - pasek Matki Boskiej. Według miejscowej legendy pasek ten ofiarowany został parafii przez żyjącego w XII wieku kupca o imieniu Michele. Kupiec ten przebywając w Jerozolimie poślubił córkę pewnego miejscowego kapłana, który to w ramach wiana ofiarował młodej parze ów pasek.

Pasek Matki Boskiej pokazywany jest z ambony podczas nabożeństw tylko pięć razy w roku: na Wielkanoc i Boże Narodzenie oraz 31 maja, 15 sierpnia i 8 września.




W świątyni zobaczyć możemy także piękne malowidła oraz freski. Najcenniejsze są freski Filippo Lippiego z połowy XV w. znajdujące się w absydzie.










Tą część katedry zwiedza się odpłatnie (3€), ale niestety akurat w każdy dzień tygodnia oprócz wtorków .
Na freski możemy więc popatrzeć jedynie z daleka.

Buber napisał(a):Świetna story - przeczytałem od deski do deski. Ciekaw jestem też podziemi ...
Jechać tam trzeba .

Koniecznie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

Buber napisał(a):Świetna story - przeczytałem od deski do deski. Ciekaw jestem też podziemi ...
Jechać tam trzeba .

Koniecznie

Ja bardzo zachęcam .

Będąc w Pistoii o istnieniu Museo Pistoia Sotterranea nie mieliśmy pojęcia . Podziemia są stosunkowo świeżą atrakcją, więc w przewodnikach, do których zaglądaliśmy jeszcze o nich nie pisali. A w mieście i przy samym Ospedale nie są na tyle mocno reklamowane, żebyśmy w ogóle zwrócili uwagę .
Z opisu i zdjęć wygląda ciekawie.



Więcej tutaj.

Jak czytam Prato to od razu widzę tą zewnętrzną ambonę....a znam ją tylko z forum i blogów

piekara114 napisał(a):Jak czytam Prato to od razu widzę tą zewnętrzną ambonę....a znam ją tylko z forum i blogów

Też tak miałam przed wyjazdem . Ale teraz mam z Prato zupełnie inne skojarzenia, o czym już niedługo .

Prato - część II

Kolejny wart odwiedzenia plac Prato to Via Santa Maria delle Carceri.
Przy placu wznosi się Zamek Cesarski - Castello dell'Imperatore. Budowa zamku rozpoczęła się w 1237 roku na polecenie świętego cesarza rzymskiego Fryderyka II z dynastii Hohenstaufów, ale nigdy nie została ukończona.










Tabliczka przy wejściu informuje, że z powodu prac konserwatorskich zamek nie jest dostępny dla turystów .









Obok castello kościół Santa Maria delle Carceri.







Dalej kościół św. Franciszka z XIV wieku.






(...)

Kolejny mijany plac, Piazza del Comune, okazuje się być centrum życia towarzyskiego mieszkańców .






Najciekawszą budowlą na placu jest Palazzo Pretorio wzniesiony na przełomie XIII i XIV wieku.
Pałac pełnił kiedyś rolę ratusza, dzisiaj mieści się tu muzeum.













Kościół San Domenico niestety jest właśnie zamykany. Szkoda, bo kryje ładne poklasztorne krużganki.




Na pociszenie zaglądamy za słodkościami .



Popularne w Toskanii i całych Włoszech ciasteczka cantuccini wywodzą się właśnie z Prato, a ich inna nazwa to biscotti di Prato.


CDN

Skośnookie Prato

W Prato mocno rozwinął się przemysł odzieżowo-tekstylny. Tradycje włókiennicze w tym mieście sięgają aż XII w. Od lat to właśnie szwalnie z Prato wypuszczały na rynek najwięcej odzieży i galanterii ze znakiem made in Italy.






Rosnące koszty pracy spowodowały, że na na początku lat 90tych zakłady odzieżowe z Prato sięgnęły po tanią siłę roboczą z Chin. Szybko ruszyła lawina, przybyli do Prato imigranci ściągali rodziny i znajomych, a ci następnych, większość nielegalnie, bez zezwoleń na pobyt i pracę. Wkrótce obrotni Chińczycy zaczęli przejmować włoskie biznesy i wypierać z rynku rodzimych przedsiębiorców. Za tanią siłą roboczą do Włoch z Szanghaju zaczęły płynąć też tanie materiały, a w końcu również gotowa odzież, do której w Prato wszywano tylko włoskie metki.

W Prato wyrosło Chinatown. Chińczycy mają tu dzisiaj ponad 3000 zakładów krawieckich i szwalni. Bonzowie tego interesu rozbijają się luksusowymi samochodami i mają piękne wille pod miastem. Zatrudniają nielegalnie, szyją tanio, podrabiają znane marki, łamią prawo, unikają płacenia podatków. Chińscy pracownicy często śpią i jedzą w miejscu pracy, przy maszynie do szycia wychowują dzieci. Jeśli już wynajmuje się dla nich pokoje, to cisną się w nich nawet po 10 osób. Ci bardziej sprytni i przedsiębiorczy otwierają w końcu własne zakłady i tak się kręci. Działania władz lokalnych i włoskich służb mundurowych z Guardia di Finanza na czele wydają się na pokaz...

Przed wyjazdem nie mieliśmy pojęcia, że Prato ma azjatyckie oblicze. Dopiero jadąc w pociągu z Florencji przeglądałam w internecie co jeszcze ciekawego google podpowie o Prato. Wtedy trafiłam na ten artykuł w newsweeku. Potem znalazłam jeszcze kilka podobnych. Ciekawy film telewizji arte o dorastaniu dzieci chińskich imigrantów we włoskiej społeczności można obejrzeć tutaj.


Idąc Via Pistoiese nie byliśmy więc zaskoczeni . W tej części miasta króluje język chiński.


















Szacuje się, że co piąty mieszkaniec Prato jest Chińczykiem.

(...)