Buongiorno! Benvenuti! Napoli Amore Mio.

Rione Sanità, część II

Na Sanicie znaleźć można wszystko co Neapol charakteryzuje i wyróżnia. Spacerując niespiesznie i rozglądając się nieco uważniej podejrzymy zjawiska niespotykanie nigdzie indziej, a na pewno nie na taką skalę .

'O panaro
To stary, neapolitański sposób na załatwianie sprawunków. Z okna kamienicy, na sznurze, ktoś spuszcza koszyk czy wiaderko z listą zakupów i pieniędzmi. Następnie po napełnieniu przez zaprzyjaźnionego sklepikarza czy uczynnego sąsiada koszyk wjeżdża z powrotem na górę .









Procesje
Takie radośnie przygrywające grupy młodych ludzi z chorągwiami maszerowały nam pod oknami codziennie .
















Kapliczki
Takie formy upamiętnienia bliskich zmarłych obecne są na każdej ulicy i średnio co trzecim domu . Najczęściej dusze polecane są tu opiece Ojca Pio, ale obrazki z naszym papieżem też można wypatrzeć .






Pranie
Nieodłączny element "krajobrazu" włoskiego południa, a Neapolu w szczególności. Zimą też się suszy








(...)

Street art
Uliczna sztuka doskonale wkomponowuje się tu w odrapane fasady i ożywia ciemne ulice.








Nasi tu byli






Kościoły
W Neapolu jest ich ponad 400 Podobno dokładnie 448. Najważniejsza na Sanicie jest Santa Maria della Sanita.













W kościele znajduje się zejście do katakumb San Gaudioso. Więcej tutaj.



Bazary
Kolorowe stoiska cieszą oczy zwłaszcza bogactwem warzyw, owoców, ryb i morskich stworów.






Zima to sezon na pomarańcze .




Na Via Vergini handel trwa od rana do późnego popołudnia.




Widzicie nadchodzącą procesję z chorągwiami?





Taralo
Najpopularniejsza słona przekąska Neapolu. Mąka, drożdże, smalec, pieprz i prażone migdały. Od razu kupiliśmy po parę sztuk .





(...)

Rione Sanità się zmienia. Dzięki inicjatywie kupców z dzielnicy i fundacji społeczności lokalnej San Gennaro Onlus podejmowane są działania, żeby uczynić Sanitę bezpieczniejszą i bardziej przyjazną zarówno dla mieszkańców jak i dla turystów. Wydane w ciągu ostatniego roku euro widać na wyremontowanych ulicach. Zamontowano słupki oddzielające strefę dla pieszych od pędzących skuterów i przeciskających się samochodów, pojawiły się też ławki, posadzono drzewka.
Symbolem przeprowadzanych zmian ma być neon umieszczony między budynkami na Via Crocelle a Porta S. Gennaroneon.

Core analfabeta
Stu core analfabeta
tu ll'e purtato â scola,
e s'e 'mparato a scrivere,
e s'e 'mparato a leggere
sultanto na parola.
Ammóre e niénte cchiu.




Instalacja jest nawiązaniem do wiersza Totò „Core analfabeta”. Kim był Totò można przeczytać na wiki, filmwebie albo np. na tym blogu, ja napiszę tylko, że Antonio Clemente, publiczności znany jako Totò, urodził się na Sanicie 15 lutego 1898 roku i do dziś uważany jest za jednego z najlepszch włoskich aktorów wszechczasów.

Wiersz Core analfabeta napisany jest w dialekcie neapolitańskim, wymaga więc najpierw przetłumaczenia na włoski, a dopiero później na polski .
Idzie to mniej więcej tak:

To niepiśmienne serce
przyprowadziłeś do szkoły
i nauczyło się czytać
i nauczyło się pisać
tylko jedno słowo.
Miłość i nic więcej.




Na zakończenie spaceru przez Rione Sanità przytoczę scenkę.
Któregoś popołudnia zatrzymują nas na ulicy dwie dziewczyny. Na oko 12-14 lat, w sumie trudno określić bo już takie małolaty chodzą tutaj w bardzo mocnych makijażach. Pytają o godzinę prosząc, żeby pokazać im telefon. Mama podciąga rękaw od kurtki i podtyka im pod nos tarczę zegarka. One patrzą niepewnie i znowu proszą o telefon. Wyciągam więc smartfona w ich stronę na wszelki wypadek trzymając go mocno w obu rękach (już jeden telefon w Neapolu straciłam ). Na twarzach dziewczyn pojawia się uśmiech, dziękują i odchodzą. Powoli dociera do nas, że one nie potrafiły odczytać co pokazują wskazówki analogowego zegarka.
Dla mnie do dzisiaj niepojęte. I smutne.

marze_na napisał(a):Powoli dociera do nas, że one nie potrafiły odczytać co pokazują wskazówki analogowego zegarka.
Dla mnie do dzisiaj niepojęte. I smutne.

Dla mnie to też jest nie pojęte, ale niestety to jest jakieś świadectwo dzisiejszych czasów i wiedzy dzieci. Niestety coraz więcej dzieciaków ma z tym problem (w PL także). Mam koleżankę i jej córka 11-letnia ma problem może nie z samym zegarkiem, ale z zadaniami typu: pociąg wyjechał z głównej stacji o 11:53. Do stacji pośredniej jechał 2 kwadransy. Ze stacji pośredniej do końcowej jechał 83 minuty. O której godzinie pociąg przyjechał na stację końcową? A to są zadania na poziomie bodajże 3 czy 4 klasy podstawówki.... Z tego co kiedyś czytałam, osoby mające problem z odczytywaniem zegarka mają także problemy z przedmiotami ścisłymi....

marze_na napisał(a):'O panaro
To stary, neapolitański sposób na załatwianie sprawunków. Z okna kamienicy, na sznurze, ktoś spuszcza koszyk czy wiaderko z listą zakupów i pieniędzmi. Następnie po napełnieniu przez zaprzyjaźnionego sklepikarza czy uczynnego sąsiada koszyk wjeżdża z powrotem na górę .

Takie proste i takie genialne! Sklepikarzowi w końcu powinno zależeć na kliencie, więc może napełniać te koszyczki.
Południowcy to spryciarze

Marzena, podziwiam Was za mieszkanie pośród tego szaleństwa A może trochę zazdroszczę, bo to wymaga odwagi i jak to się ładnie mówi: "wyjścia ze swojej strefy komfortu"

piekara114 napisał(a):

marze_na napisał(a):Powoli dociera do nas, że one nie potrafiły odczytać co pokazują wskazówki analogowego zegarka.
Dla mnie do dzisiaj niepojęte. I smutne.

Dla mnie to też jest nie pojęte, ale niestety to jest jakieś świadectwo dzisiejszych czasów i wiedzy dzieci. Niestety coraz więcej dzieciaków ma z tym problem (w PL także). Mam koleżankę i jej córka 11-letnia ma problem może nie z samym zegarkiem, ale z zadaniami typu: pociąg wyjechał z głównej stacji o 11:53. Do stacji pośredniej jechał 2 kwadransy. Ze stacji pośredniej do końcowej jechał 83 minuty. O której godzinie pociąg przyjechał na stację końcową? A to są zadania na poziomie bodajże 3 czy 4 klasy podstawówki.... Z tego co kiedyś czytałam, osoby mające problem z odczytywaniem zegarka mają także problemy z przedmiotami ścisłymi....

Ja mam w domu zegarek, który "chodzi odwrotnie"
Czasem muszę chwilkę pomyśleć jak spojrzę na "nortmalny" zegar

No to która godzina u mnie?

mysza73 napisał(a):Ja mam w domu zegarek, który "chodzi odwrotnie"

Jak w Ciekawym przypadku Benjamina Buttona

Aga, to już wiem, dlaczego wyglądasz coraz młodziej

maslinka napisał(a):Aga, to już wiem, dlaczego wyglądasz coraz młodziej

piekara114 napisał(a):Dla mnie to też jest nie pojęte, ale niestety to jest jakieś świadectwo dzisiejszych czasów i wiedzy dzieci.

Owszem świadectwo, ale poziomu wykształcenia w tych biednych dzielnicach Neapolu. U nas posługiwania się zegarkiem uczą się szkraby w wieku przedszkolnym i nie sądzę, żeby jakiś polski nastolatek nie potrafił obsłużyć analogowej tarczy .

Tak przy okazji, interesujący obraz dorastania w Neapolu stworzyła Elena Ferrante w Genialnej przyjaciółce. Świetna lektura!

maslinka napisał(a):Marzena, podziwiam Was za mieszkanie pośród tego szaleństwa A może trochę zazdroszczę, bo to wymaga odwagi i jak to się ładnie mówi: "wyjścia ze swojej strefy komfortu"

To z czasem przychodzi samo, w miarę poznawania miasta . Łamią się zasłyszane stereotypy, opisywane wady i uciążliwości nabierają ludzkiej twarzy. Podczas pierwszego pobytu wybraliśmy elegancki hotel na obrzeżach, a teraz nie wyobrażam sobie mieszkać poza centro storico .

mysza73 napisał(a):Ja mam w domu zegarek, który "chodzi odwrotnie"
Czasem muszę chwilkę pomyśleć jak spojrzę na "nortmalny" zegar

Sugerujesz, że nasze bohaterki też miały taki w domu?

Aga,
u nas takie odwrócone zegarki (ale wskazóki też chyba idą inaczej) to emerytom się na koniec pracy kupuje, aby czas im w lepszą stronę leciał ....

marze_na napisał(a): U nas posługiwania się zegarkiem uczą się szkraby w wieku przedszkolnym i nie sądzę, żeby jakiś polski nastolatek nie potrafił obsłużyć analogowej tarczy

To możesz się zdziwić, bo na prawdę są tacy.... Czy to brak wiedzy elementarnej czy cofnięcie się ze wzgl. na uzależnienie od technologii, ale niestety zjawisko coraz bardziej powszechne....

piekara114 napisał(a):Aga,
u nas takie odwrócone zegarki (ale wskazóki też chyba idą inaczej) to emerytom się na koniec pracy kupuje, aby czas im w lepszą stronę leciał ....

Aż poszłam zobaczyć jak idą wskazówki ... tak, też idą w odwrotną stronę
A dostałam go od koleżanek ... jeszcze na studiach ... coś sugerowały

Fajne masz koleżanki

Via S. Gregorio Armeno

Pierwszy wieczór spędzamy przy piwku i oczywiście przy pizzy. Fakt, że najlepszą pizzę robią w Neapolu nie podlega dyskusji .
Najwięcej pizzerii znajduje się w okolicach Via Tribunali. Znowu nie chce nam się czekać w kolejce przed najsłynniejszymi lokalami Gino Sorbillo i Di Matteo i w myśl zasady, ze w Neapolu nie da się zjeść złej pizzy siadamy tam, gdzie akurat zwalnia się stolik . Wybór pada na Del Portico Napoli - palce lizać .

Skoro jesteśmy na Via Tribunali nie sposób nie zajrzeć na Via S. Gregorio Armeno, uliczkę gdzie swoje warsztaty mają wytwórcy bożonarodzeniowych szopek.








O tej pięknej tradycji pisałam już tutaj, a jeszcze wcześniej tutaj.















Via S. Gregorio Armeno to pozycja obowiązkowa podczas zwiedzania Neapolu . Uwielbiam to miejsce .
Te figurki, postacie, scenki mogłabym oglądać bez końca .
















(...)

Spacerując przez centro stoirco dochodzimy na Piazza del Gesù Nuovo.




Bogato zdobiony, barkowy Chiesa del Gesù Nuovo jest jeszcze otwarty .

marze_na napisał(a):

Możesz mi powiedzieć co widzę
lustro było na ziemi?

"Via S. Gregorio Armeno to pozycja obowiązkowa podczas zwiedzania Neapolu"
Dla mnie z pewnością obowiązkowa.
Byłam kiedyś w Krakowie na wystawie szopek włoskich. Do dziś mile wspominam zwiedzanie.