Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

Ale sztruksik i słoneczko boskie
I Male(diwy) niebrzydkie

dangol napisał(a):Piękna zima na stokach , a na dole fajne bezśniegowe miejsce na przedwieczorne spacery. Świetnie wybraliście

Cześć Danusiu .
Szczerze mówiąc to liczyłam jednak na trochę śniegu w dolinie i miasteczka pod białą pierzynką.

maslinka napisał(a):Świetne zdjęcie sztruksiku

Dla tego sztruksiku wstawaliśmy codziennie o 6.30 .

tony montana napisał(a):I Male(diwy) niebrzydkie

Jeżdżać przez dolinę wpadły nam jeszcze w oko Dimaro i Mezzana. Przewaga nad Male to bliżej na stoki i więcej skibusów. Pewnie też drożej.

Dzien I - Folgarida, część II

Kiedy już najeździliśmy się "dziewiątka" i "dwunastką" zjeżdżamy trochę niżej na Monte Spolverino, 2092 m npm.
Tu wybór tras jest trochę większy. Można zjeżdżać czarną "piątką", czerwonymi "czwóką" i "ósemką" oraz niebieskimi "szóstką" i "osiemnastką" Wszystkie one w końcu spotykają się na Malghet Aut, które jest przy okazji największym knajpianym zagłębiem ośrodka.
O to tam w dole .




I my też jesteśmy już na dole.




Z powrotem na górę zabiera nas czteroosobowa kanapa. Równolegle poprowadzone jest krótkie dwuosobowe, leciwe już krzesło, obsługujące "oślą łączkę".







Na trasy 4, 5 i 6 skręca się z krzesełka w prawo, na 8 i 18 w lewo. No to najpierw w prawo .









Ok. 10 minutowa kolejka do wyciągu szybko wygania nas z czterosobowego krzesła. Przenosimy się na dwuosobowego staruszka prowadzącego wzdłuż czerwonej "ósemki".
Tu kolejki nie ma ani na pół sekundy, przez bramki i na wyciąg.






"Ósemka" okazuje się świetna i jednomyślnie zostaje naszą główną pretendentką do tytułu trasy dnia .







Przed południem robimy przerwę kawową . Wybieramy bar na szczycie Monte Spolverino.






Bar ma oryginalny wystrój. Pod sufitem porozwieszane są klubowe szaliki i koszulki drużyn różnych dyscyplin z różnych zakątków Europy.
Najwięcej oczywiście z Polski.






Jest i nasza Sparteczka .




Warto podkreślić świetną polszczyznę jaką posługuje się pan w kasie. W sumie nic dziwnego, bo po Włochach jesteśmy na stokach Val di Sole drugą pod względem liczebności nacją.
Jest śmiesznie, bo my chcemy kupić popisując się znajomością włoskiego, a Włoch chce nas obsłużyć chwaląc się swoim polskim .


Zapomnieliśmy spakować do plecaka własnych dolci więc do kawy kupujemy jeszcze torcik czekoladowy. Mniam .





Jeszcze tylko focia z widoczkiem i wracamy na trasy Folgaridy.

Miejscówka jako baza wypadowa naprawdę świetna. Brakuje tylko śniegu na dole, no ale przy takiej zimie należy się cieszyć, że jest po czym śmigać.

Bratwojciech napisał(a):Brakuje tylko śniegu na dole, no ale przy takiej zimie należy się cieszyć, że jest po czym śmigać.

Mówiąc zupelnie szczerze to na trasach bardzo brakowało świeżego śniegu. Ale pierwszego i drugiego dnia jeszcze tego nie odczuwaliśmy .
Uwierzycie, że ostatni raz solidnie padało tam w grudniu . Kiedy moi teściowie wybrali się na rozpoczęcie sezonu .

Dzien I - Folgarida, część III

W międzyczasie trochę się zachmurzyło .













Została nam do zwiedzenia ostatnia część ośrodka - trasy prowadzące do samej Folgaridy.
Do wyboru jest czarna "jedynka", niebieska "dwójka" i czerwona "trójka". Z założenia po czarnych trasach nie jeżdżę i już więc ruszamy na czerwoną.








Bardzo przyjemne 3 km zjazdu na niemal pustej trasie .
Jedyna uciążliwość to konieczność odpięcia nart przed wejściem do gondolki . Zdecydowanie wolę krzesełka .




Z każdym kolejnym zjazdem na niebie znowu pojawia się coraz więcej błękitu .








Na koniec wracamy na Monte Vigo i zaliczamy kilka zjazdów po trasach, na których zaczynaliśmy dzień.




Jeszcze fotosesja na Monte Vigo.






i ok. 15.30 ruszamy do pośredniej stacji gondolki do (z) Daolasy.
Ponad trzykilometrowym zjazdem czerwoną "32" z widokiem na dolinę kończymy pierwszy dzień na nartach.

No ładnie, ale wasza ubiegłoroczna wyprawa była ładniejsza.
I mam pytanie
Czy pod koniec marca jest sens jechać w Dolomity? Ale tam gdzie jest Marmolada. (na nartach nie jeżdżę)
Może podjechalibyśmy jeszcze na Gardę.

aga_stella napisał(a):No ładnie, ale wasza ubiegłoroczna wyprawa była ładniejsza.

Poczekaj, to był dopiero pierwszy dzień .

aga_stella napisał(a):Czy pod koniec marca jest sens jechać w Dolomity? Ale tam gdzie jest Marmolada. (na nartach nie jeżdżę)

Jak nie jeździcie na nartach to nie za bardzo to widzę. Do połowy kwietnia trwa jeszcze sezon narciarski. Można oczywiście pojechać i skorzystać z kolei linowej na Marmolade czy Sass Pordoi i pozachwycać się widokami, ale to tyle. Na lekki trekking jest w marcu jeszcze zdecydowanie za wcześnie.
Sam przejazd autem też pewnie zapewni solidną porcję wrażeń ale trochę szkoda oglądać Dolomity tylko z drogi.

Dzien II - Folgarida i Marilleva




Kolejny poranek przebiega wg. tego samego scenariusza.
Skibus o 8.15 zabiera nas z Malè do Daolasy, tam wsiadamy do gondolki i jeszcze przed 9.00 wita nas znajomy już widok .






Od razu wjeżdżamy na Monte Vigo,






a następnie ruszamy czerwoną "dziesiątką" w stronę ośrodka Madonna di Campiglio.





Na dole okazuje się, że musimy jednak zmienić plany na ten dzień . Ustawiona tu tablica informuje, że z powodu wiatru zamknięte są wyciągi na Groste. Nie chodzą też gondolki zapewniające połączenie Madonny z Pinzolo . Na Madonne mamy tylko dwa dni w karnecie i szkoda nam wykorzystać pierwszy, kiedy tak duża część ośrodka jest niedostępna.
Pozostaje nam wrócić do siebie elegancką kanapą, która niedawno zastąpiła powolne, wysłużone już krzesło.










Machamy






Skoro nie wyszło z Madonną to zjeżdżamy w stronę Marillevy . Na "jedenastce" czeka na nas elegancki sztruksik .






Zjeżdżamy parę razy ciesząc się niemal pustą trasą.






(...)

Rosnąca kolejka do kanapy "Orso Bruno" sprawia, że przesiadamy się na wyciąg na Doss della Pesa.




Do "Doss della Pesa" kolejki nie ma wcale, a prowadząca ze szczytu czerwona "dzwudziestka" wygląda obiecująco .
Wstawaj .




Poza zjazdami "dwudziestką" sprawdzamy się też na ustawionym na górze slalomie. Jest tu też szeroka niebieska "21" idealna do nauki.
I slalom i niebieska trasa obsługiwane są przez orczyk.




Trochę obrazków z Doss della Pesa (2.155 m npm).












I widok na Monte Vigo, skąd do Marillevy prowadzi czarna "37" i czerwona "11".








Przed południem wracamy na Monte Vigo do Rifugio Orso Bruno, gdzie zrobimy sobie zasłużoną przerwę.

Polskie "wstawaj" - miły akcent

Pogoda na razie Was rozpieszcza Tylko ten wiatr...

maslinka napisał(a):Polskie "wstawaj" - miły akcent

Równie miłym akcentem było głośne signore Polak niosące się raz po raz w barze na stoku .

maslinka napisał(a):Pogoda na razie Was rozpieszcza Tylko ten wiatr...

Uprzedając nieco fakty, wiatr się dopiero rozkręca . Przed wyjazdem wznosiłam modły o słońce, a tymczasem zagrożenie przyszło z zupełnie innej strony .

Dzień II - Folgarida i Marilleva, część II

Zajmujemy miejsce na tarasie. Trochę wieje, jadnak nie na tyle mocno żeby rezygnować ze słońca i widoków.
Zestaw obowiązkowy due cappuccini tym rezem powiększony o aperol spritz .







Taki tam lansik .




Trochę widoczków .















Nad górami po drugiej stronie doliny wiszą ciężkie chmury.





Tam przez las kręci się "dwidziestka" którą zjeżdżaliśmy przed południem.







A to Grostè, część ośrodka Madonna di Campiglio. Parę wyciągów jednak tu ruszyło.






(...)

Poza podziwianiem widoczków ustalany też plan zjazdów na kolejną część dnia. Postanawiamy zacząć do zjazdu czerwoną "23", która w internetach określana bywa mianem epickiej .
Niestety nie jest nam dane sprawdzić owej epickości, bo po wyjściu ze schroniska czeka nas niemiła niespodzianka . Z powodu silnego wiatru zamknięty został wyciąg "Orso Bruno" . Oczywiście możemy zjechać trasą "23" do Marillevy, ale wtedy mocno utrudnimy sobie powrót do Malè (konieczność przesiadki na inny skibus, w żaden sposób nie zgrany z rozkładem tego pierwszego ).

Po raz drugi tego dnia zmuszeni więc jesteśmy zmienić plany. Zostajemy na Folgaridzie. Nie robimy jednak z tego faktu dramatu, bo zdążyliśmy polubić tutejsze trasy .
Na przykład "ósemkę", którą dzięki staremu krzesełku możemy zjeżdżać praktycznie bez kolejek .









Fajnie jeździ się też niebieską "szóstką", na której przez dłuższy czas mamy atrakcję w postaci tęczy .




Mimo małych przebojów z wiatrem humory nam dopisują .






Folgaridę opisywałam już dokładniej relacjonując nasz pierwszy dzień na nartach. Teraz więc tylko kilka zdjęć.








Po 15stej zbieramy się powoli do powrotu, żeby zdążyć na skibusa ruszającego z Daolasy o 15.50.
Najpierw niebieską "7" o wiele mówiącej nazwie panoramica, a potem czerwoną "32" do pośredniej stacji gondolki.

Deczko ładniej
Aperol spritz, aperlo sritzem ale gdzie bomardino (tak to się chyba nazywa)