Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

aga_stella napisał(a):ale gdzie bomardino

Wybór trunku determinowała temperatura odczuwalna . Bombardino pojawi się, kiedy zrobi się chłodniej .

Dzień III, Madonna di Campiglio

Na początek mapka.




Rano decydujemy, że robimy drugie podejście do tras na Madonna di Campiglio. Przed 9tą już siedzimy w gondolce startującej z Daolasy.
W dolinie pochmurno.




Na górze też pochmurno .






Ruszamy czerwoną "dziesiątką" w kierunku Madonny. Na umieszczonej na dole tablicy informacyjnej całe Groste znowu świeci się na czerwono .
Kręci się na szczęście cała reszta. Niech będzie, na jeden dzień wystarczy .

Niebo trochę się przeciera. Przed nami parę kilometrów zjazdu w większości niebieskimi trasami.




I już na dole. Madonna wiata błękitnym niebem .






Można się sprawdzić na czarnej trasie Canalone Miramonti znanej z rozgrywanych tu od 1967 roku zawodów pucharu świata FIS. Dzięki zamontowanemu oświetleniu zawody rozgrywane są wieczorem.




My ruszamy na inną fisowską trasę, 3-TRE oznaczoną numerkiem "88"
Na górę jeżdżamy kosmiczną nieco kanapą "Patascoss" .






Patrząc z wyciągu na szerokie i puste trasy Madonny nie mamy wątpliwości, że trafiliśmy do narciarskiego raju .












Jeszcze trochę widoków z kanapy .








(...)

I już jesteśmy na górze .









Piękna trasa! Aż przebieram nartami z niecierpliwości . Ruszamy!







Momentami wieje bardzo mocno .







Fundujemy sobie kolejnych kilka kursów wyciągiem "Patascoss" za kazdym razem zjeżdżając innym wariantem czerwonej trasy. FISowska "88" ma tu bowiem kilka odnóg, z których najbardziej do gustu przypada mi ta z numerkiem "89"











Następnie przesiadamy się do gondolki "5 Laghi", żeby sprawdzić długą na ponad 3600 metrów niebieską trasę "85"











Zbliża się południe, a więc czas już najwyższy na przerwę. Zjeżdżamy do baru .




Ponieważ zimny wiatr nas nie oszczędzał rozgrzejemy się bombardino .

Bombardino piliśmy tez w Zieleńcu, no ale to nie to samo co w Dolomitach

Trasy prezentują się świetnie! Nic tylko szusować do utraty tchu

Podobna "kosmiczna" kanapa jest w Wagrainie.

marze_na napisał(a): Ponieważ zimny wiatr nas nie oszczędzał rozgrzejemy się bombardino .

Teraz jest jak trzeba. Od razu lepiej

tony montana napisał(a):Bombardino piliśmy tez w Zieleńcu, no ale to nie to samo co w Dolomitach

Dawno nie korzystałam z oferty gastronomicznej w Zieleńcu . I w tym roku już raczej na bombardino też tam nie wyskoczę.

maslinka napisał(a):Trasy prezentują się świetnie! Nic tylko szusować do utraty tchu

Region Skiarea Campiglio Dolomiti di Brenta narciarsko oceniamy jednak wyżej niż wszystkie ośrodki Południowego Tyrolu funkcjonujące w ramach Dolomiti Superski, jakie mieliśmy okazję poznać.
Jest może mniej widokowo, ale same trasy ciekawsze i mniej zatłoczone.

aga_stella napisał(a):

marze_na napisał(a): Ponieważ zimny wiatr nas nie oszczędzał rozgrzejemy się bombardino .

Teraz jest jak trzeba. Od razu lepiej

Dzień III, Madonna di Campiglio, część II

Wiatr znowu torpeduje nam plany . Podczas gdy my raczymy się bombardino i podgryzamy jakieś słodkości aura zmierza w zdecydowanie złym kierunku .




Chmurzy się bardzo, a co gorsza coraz silniejsze podmuchy sprawiły, że wyłączono gondolki zapewniające połączenie z ośrodkiem Pinzolo, gdzie chcieliśmy dojechać po południu na mały rekonesans i po solidną porcję widoczków.
Najrozsądniejszy wydaje się w tej sytuacji odwrót w stronę naszej Folgaridy. Zjeżdżamy do gondolki, która zabiera nas na Pradalago.

Na Pradalago nie pozostaje nam nic innego jak tylko schować się w barze . Śnieg pada niemal poziomo, tras nawet nie widać .






Na pocieszenie kawa .




Przed 13stą i tak miałam w planie przysiąść gdzieć lub przystanąć, bo o 13stej ruszała otwarta sprzedaż biletów na żużlową GP we Wrocławiu.
Tu mam ciepło i wygodnie, wyjmuję telefon, loguję się na stronie i udaje mi się kupić dwa bileciki zanim serwery zaczęły protestować pod naporem ogromnej rzeszy zaintersowanych (godzinę później wejściówki były już wyprzedane, a facebookowy profil klubu zalały żale tych, którym zakup się nie powiódł).


Zawierucha za oknem trwała może pół godziny. Skoro zaczyna się przecierać wracamy na trasy Madonny.







Nad Madonną przetaczają się ciężkie chmury, jednak co jakiś czas na niebie ukazuje się błękit. Tylko ten wiatr, który nie odpuszcza .










(...)

Wśród dostępnych w tej części ośrodka wyciągów wybieramy długą (2.150 m) 4-osobową kanapę z osłonami, do której można zjeżdżać różnymi wariantami czerwonych i niebieskich tras, z których najdłuższa "pięćdziesiątka" to ponad 3,7 km zjazdu.




Z każdym kolejnym zjazdem na trasach jest coraz gorzej. Wiatr zwiewa luźny śnieg odsłaniając duże powierzchnie lodowej skorupy.




Po nieco ponad godzinie tej nierównej walki kierujemy się w stronę Folgaridy.
Trasa jest niezwykle widokowa. Przystajemy na dłużej, żeby podziwiać spektakl jaki fundują nam pędzące po niebie chmury.












Przy pomocy teleobiektywu sprawdzamy sytuacje na Groste. Wszystko stoi .




Pozostał nam do przejechania ostatni dość stromy odcinek czerwonej "46" do wyciągu na Monte Vigo, a później zjazd do gondolki do Daolasy "dziewiątką" albo "dwunastką".




Lodu na trasach jest tyle, że bardziej ześlizgujemy się niż zjeżdżamy. Zaskoczeniem jest zwłascza stan dobrze nam znanej "dwunastki" . Niewiarygodne co tu się porobiło

Tak pięknie zaczęty dzień kończy się dość kiepsko. Kiedy docieramy do gondolki "Daolasa" mam już tak dość, że odpuszczam zjazd do stacji pośredniej. Ściągamy narty i wsiadamy do wagonika.

Sabina czy inna Ciara trochę pokrzyżowała Wam plany
Zdjęcia piękne mimo gorszej pogody

Lód na trasach to jest to, czego bardzo nie lubię

maslinka napisał(a):Sabina czy inna Ciara trochę pokrzyżowała Wam plany

Kiedy kończyliśmy jazdę interaktywna mapa wyciągów ośrodka prezentowała się tak.



Gdybyśmy trochę dłużej zabawili na FISowskiej części Madonny baaaardzo utrudnilibyśmy sobie powrót na narach do Folgaridy.


Uprzedając nieco fakty, będzie gorzej ...

Dzień IV, Folgarida

Ten dzień można by opisać jednym słowem - katastrofa .
Już wtorkowe popołudnie pozwalało przypuszczać, że w środę na stokach nie poszalejemy , ale takiego dramatu, jaki zastaliśmy na trasach jednak się nie spodziewałam.
Poranek mija zgodnie z wypracowanym już schematem. O 8.00 schodzimy do narciarni po sprzęt, o 8.15 skibus zabiera nas do Daolasy, przed dziewiątą jedziemy gondolką na górę. Z powodu wiatru wagonik wyjątkowo się wlecze.




Rozważamy czy nie zacząć jazdy na zupełnie pustej jeszcze trasie 32 do pośredniej stacji gondolki "Daolasa", ewentualnie tylko na jej górnej części obsługiwanje przez stare trzyosobowe krzesło.




Na górze okazuje się, że nie działają wyciągi na Monte Vigo. Mało tego z lin zniknęły wszystkie kanapy . Słyszymy, że wieczorem zostały zdjęte z uwagi na prognozowany bardzo silny wiatr .

Sprawdzamy jak wygląda sytuacja w całym ośrodku Ski Area. Tak wygląda .




Działają tylko wyciągi na Marillevie i Folgaridzie, do tego też nie wszystkie. Na Madonnie i Pinzolo stoi wszystko .


Jedziemy więc na oglądaną z wagonika trasę 32. Śnieg jest mocno zmrożony, ale dobrze wyratrakowany, więc narty jako tako trzymają się trasy. Gorzej, że wszędzie leżą szyszki i gałązki w takich ilościach, że trudno to w ogóle omijać . Na trasie dwóch panów z obsługi chodzi z miotłami i próbuje zmieść ten cały bałagan . W sumie mamy niezły ubaw, bo pierwszy raz widzimy, żeby ktoś zamiatał trasy . Dojeżdżamy do pośredniej stacji gondolki i bez problemu łapiemy pusty wagonik na górę. Na kolejny zjazd trasą 32 szkoda nam juz nart, więc szukamy szczęścia gdzie indziej.


Próbujemy zjazdów z Monte Spolverino na Malghet Aut.






Im jesteśmy niżej tym jeździe się trochę lepiej. Nie dość, że wiatr tak nie dokucza to jeszcze ilość lodu na trasach jest odrobinę mniejsza.
Jedyne na co nie możemy narzekać to słońce . I te cudowne pustki na trasach .








Tego dnia urządzamy sobie dwie naprawdę długaśne przerwy w barach na stoku szukając pocieszenia w bombardinio i tiramisu. Szczególnego fanu z jazdy nie mamy, zwłaszcza jak przypomnimy sobie warunki, w jakich śmigaliśmy w niedzielę i poniedziałek.
Najlepiej jeździ się po trzykilometrowej niebieskiej "dwójce", gdzie rzeczywiście można próbować trochę zjazdów, a nie tylko ześlizgów. Na koniec robimy dwa zjazdy spacerowo - widokową płaściutką "osiemnastką" i koło 15.00 kończymy zabawę.

Okazuje się, że słońce to jednak nie wszystko... A zazwyczaj myśli się głównie o nim i pod tym kątem przegląda prognozy pogody, planując narciarski wypad.

Niestety, w tym roku zweryfikowałam to, jak sprawdzam serwisy pogodowe. Patrzę przede wszystkim na wiatr i niestety, choć za oknem słonecznie, wczoraj znowu odpuściliśmy wyjazd na narty I tak wyciągi były w ciągu dnia sukcesywnie wyłączane...

Pocieszające jest to, że siedzenie w barze z bombardino, w słoneczku i z pięknymi widokami, to też przyjemność

Madonna bardzo ładna.
Szkoda tylko, że pogoda nie zawsze Wam dopisała.
Gratuluję czujności przy zakupie biletów na żużel .

maslinka napisał(a):Okazuje się, że słońce to jednak nie wszystko... A zazwyczaj myśli się głównie o nim i pod tym kątem przegląda prognozy pogody, planując narciarski wypad.

Właśnie. Zawsze zaklinałam słońce, a nigdy nawet nie zwracałam uwagi na siłę wiatru .
Cieszyłam się jak wariat, kiedy prognozy pokazywały nam cały tydzień ze słońcem, a tym czasem wróg czaił się gdzie indziej .

aga_stella napisał(a):Szkoda tylko, że pogoda nie zawsze Wam dopisała.

Pozostałe dwa dni będą idealne .

aga_stella napisał(a):Gratuluję czujności przy zakupie biletów na żużel .

Narty nartami, ale to był priorytet .