Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

Dzień V, Grostè

W nocy nie spałam dobrze . Śniły mi sie lodowe stoki . Obudziłam się przed budzikiem i rozpoczęłam dzień od sprawdzenia serwisów pogodowych. Jest dobrze, nie wieje Skoro pogoda nareszcie się zlitowała pojedziemy na Grostè .

Grostè to najwyżej położona część ośrodka Madonna di Campiglio. Po lekturze internetów właśnie na trasy z Passo Grostè najbardziej ostrzyłam sobie zęby.
Szkoda nam było marnować czasu na dojazd na nartach z Daolasy. Zamiast do skibusa wsiedliśmy więc w auto i po ok. pół godzinie jazdy zaparkowaliśmy przed stacją gondolki na Grostè.
Parking jest płatny. Cena 3,50€ za cały dzień do przełknięcia.


Dla lepszej orientacji mapaka tras.




Dochodzi 9.00, ale bramki są jeszcze zamknięte. Obsługa przeprasza za to opóźnienie informując, że na górze pracują jeszcze ratarki.
Chwilę później szczęśliwi siedzimy już w wagoniku .


Wjeżdżamy na 2.500 metrów. Tak wysoko w czasie tego wyjazdu jeszcze nie byliśmy .















Ratraki pracują jeszcze tylko przy przeszkodach w snowparku.







Niebieską trasą zjeżdżamy do sześcioosobowej kanapy "Groste".














(...)

Trochę widoków z wyciągu.




Po prawej czerwona trasa "61" fajnie pofałdowana i bardzo szybka .






po lewej niebieska "60" i snowpark.





Nad przełęczą Passo Grostè góruje szczyt Pietra Grande (2.936 m npm).






Bardzo fotogeniczny .




Pogoda wymarzona .






Warunki śniegowe super . Wysokość jednak robi różnicę.
Poza tym z powodu wiatru przez trzy dni nikt tu nie jeździł .




Bardzo mi się to Grostè podoba .




Szykuje się nam piękny narciarski dzień

Dzień V, Grostè, cz. II

Korzystamy z tego, że do sześcioosobowej kanapy "Grostè" na razie praktycznie nie ma kolejki.







Zjeżdżamy na przemian niebieską "60" i czerwoną "61". W obu wariantach to ok. 2 km fajnego zjazdu .
















(...)

Na trasę slalomową i snowpark na razie nie ma amatorów. Szkoda, bo lubię popatrzeć na popisy zawodowców.











Widoczki z trasy (pewnie już były )
















Dość już tego nartowania w najwyższym punkcie Passo Grostè. Czas zwiedzić inne trasy ośrodka .

marze_na napisał(a):Bardzo mi się to Grostè podoba .

Mnie też
Fajnie pofałdowane trasy. Lubię takie!

A widoki jeszcze piękniejsze niż wcześniej

maslinka napisał(a):A widoki jeszcze piękniejsze niż wcześniej

To może kolejna porcja?
Z tego dnia mamy zdecydowanie najwięcej zdjęć

marze_na napisał(a):To może kolejna porcja?

Jasne! Z przyjemnością popatrzę

Zjeżdżamy do wyciągu "Boch".




Czteroosobowa kanapa prowadzi wzdłuż niebieskiej "71" i czerwonej "72".








Niebieska "71" okazuje się niezwykle widokowa .















To obniżenie między skalnymi blokami to Passo Grostè, gdzie jeździliśmy przed południem.





Dolomity Brenty ze swoim najwyższym szczytem Cima Tosa.





Pamiątkowe foto i jedziemy dalej .






(...)

Przenosimy się na mocno podstarzałe już dwuosobowe krzesło "Vagliana", żeby sprawdzić czerwoną trasę "65".






Takie "zabytki" kręcą się jeszcze w każdym ośrodku, jaki odwiedzaliśmy w Dolomitach. Mają jednak taką zaletę, że niewiele osób decyduje się nimi jeździć .
Brak kolejek, pusta trasa. Góra - dół. Tak się rozpędziliśmy, że zapomnieliśmy o zdjęciach . Potem już było za późno . Trasę zamknięto (rezerwacja dla szkółki).




Przenosimy się na wyciąg "Rododendro". Śnieżne krajobrazy pierwsza klasa .














Z wyciągu zjeżdżać można niebieską "60" albo czerwoną "64". "60-tkę" już trochę poznaliśmy. Zanim sprawdzimy "64" udamy się do baru na zasłużony odpoczynek .





Ponieważ Madonna jest bardzo popularna wśród naszych rodaków na stokach można liczyć na polskie menu .




No to pijmy .




Salute

Jednak wysokość robi swoje. Przy mało śnieżnej zimie, to właśnie wysoko położone stacje oferują to co tygryski lubią najbardziej .
Piękne zdjęcia

Bratwojciech napisał(a):Jednak wysokość robi swoje. Przy mało śnieżnej zimie, to właśnie wysoko położone stacje oferują to co tygryski lubią najbardziej .

Na Passo Grostè spadło nawet dzień wcześniej 5 cm świeżego śniegu .

Koniec sjesty, trasy czekają .







Na samej przełęczy robi się trochę gęsto od ludzi, przenosimy się więc na dłużej na prawie bezkolejkową kanapę "Rododendro".















Też macie skojarzenia z minionkami





Ratrakowa armia . Tej zimy chyba często w użyciu .






(...)

W końcu niebieską "66" zjeżdżamy niemal na sam dół, żeby wciągnąć się na Monte Spinale (2.100 m npm)




Na górę zabiera nas najnowocześniejsza kanapa na Madonnie . Na bywalcach austriackich ośrodków pewnie nie zrobi wrażenia .




Na Monte Spinale urządzamy sobie małą sesję fotograficzną .











I robimy malutką przerwę konsumpcyjną .




Z widokiem na Passo Groste

Piękna zima, piękne widoki.
Pooglądałam sobie z dużą przyjemnością, gdyż w tym sezonie, to ja śniegu nie widziałam (no może kilka minut odrobina leżała). Nie żebym za nim tęskniła, ale w takiej scenerii, to inna bajka.

aga_stella napisał(a):Pooglądałam sobie z dużą przyjemnością, gdyż w tym sezonie, to ja śniegu nie widziałam (no może kilka minut odrobina leżała). Nie żebym za nim tęskniła, ale w takiej scenerii, to inna bajka.

We Wrocławiu mieliśmy drugą z kolei całkowicie bezśnieżną zimę . Na parę tygodni ze śniegiem, zwłaszcza w okresie Bożego Narodzenia wcale bym się nie obraziła .