Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

Pora żegnać się z tym Grostè.

Monte Spinale kusi ciekawymi trasami (i tą wypasioną kanapą ), ale jak na moje preferencje trochę za dużo tu lodu . Na ostatnie zjazdy wracamy więc na przełęcz Passo Grostè, gdzie warunki śniegowe są zdecydowanie najlepsze.











Księżyc nad Grostè .







Po 15stej trasy mocno się wyludniają.









Ruch robi się za to na trasie slalomu











Jeździmy niemal do oporu, na koniec czeka nas jeszcze ok. ośmiokilometrowy zjazd na sam parking .






Przy samochodzie meldujemy się o 16.30. To był nasz najdłuższy dzień na stoku i w końcu w stu procentach dopisała nam pogoda .

Dzień VI, Pejo

Na ostatni dzień zostawiliśmy sobie Pejo, mały ośrodek, którego główną atrakcją jest kolej linowa wywożąca narciarzy na wysokość 3.000 m npm.
Prognozy obiecują na piątek bezwietrzną pogodę, piękne słońce i bezchmurne niebo. Aura wręcz wymarzona
Po ósmej pakujemy się do auta. Na parking przy dolnej stacji gondolki w Peio Fonti mamy z Malè ok. 25 km. Po pół godzinie jesteśmy na miejscu.
Całodzienny postój na wielopoziomowym parkingu kosztuje 3 €.


Bierzemy narty pod pachę i ruszamy do gondolki. Pierwszy etap to wjazd na wysokość 2.000 m. Na górze jeszcze pustki .




Wagon kolejki PEJO 3000 właśnie nadjeżdża.




Ludzi niewiele, bez problemu łapiemy się na pierwszy kurs.









Widać fragment trasy, którą za chwilę będziemy zjeżdżać w dół .





Mijanka .







I dojeżdżamy .









Peio Fonti leżące 1600 metrów niżej.




Teraz ciągnie nas na trasę, na widoki będzie jeszcze czas później.








(...)

Oto co nas czeka .




Cała trasa tylko dla nas .










Jadę .








Z trasy wypatrujemy wagonika.






Dojeżdżamy do dolnej stacji kolei linowej. Pierwsze 4 km w nogach zaliczone .
Nasuwa nam się porównanie z Marmoladą. Widoki nie są tak spektakularne, ale za to nie ma tu wielu narciarzy, a co za tym idzie tłoku na trasie i gigantycznej kolejki do kolejki. Sama trasa jest natomiast trudniejsza, niby ta czerwona i tamta czerwona, ale ta na Pejo jednak bardziej wymagająca.


To znowu na górę.








CDN

marze_na napisał(a):Cała trasa tylko dla nas .

Bajka!
Niesamowite widoki i jakie warunki!

maslinka napisał(a):

marze_na napisał(a):Cała trasa tylko dla nas .

Bajka!
Niesamowite widoki i jakie warunki!

Dodałbym jeszcze ilość narciarzy . . . aż strach zjeżdżać . . . w samotności


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Bajka!
Niesamowite widoki i jakie warunki!

Oj tak .
Końcówka wyjazdu zdecydowanie osłodziła nam wspomnienia nie najlepiej zakończonego wtorku i tej nieszczęśliwej wietrznej środy.

piotrf napisał(a):Dodałbym jeszcze ilość narciarzy . . . aż strach zjeżdżać . . . w samotności

A myślałam, że w Dolomitach takie rzeczy się nie przytrafiają .

Dzień VI, Pejo, część II

Znowu na górze .







Nie będę już może zanudzać kolejną porcją zdjęć z kolejnych zjazdów tą samą trasą .
Napiszę tylko, że z upływem czasu, jeszcze paru narciarzy pojawiło się jednak na stoku .









I że bardzo nam się to szusowanie z wysokości 3.000 metrów podobało .











W końcu postanowiliśmy zmienić trasę. Nie tyle znudził nam się zjazd z samej góry, co oczekiwanie na wagon kolejki . Za każdym razem kiedy docieraliśmy do dolnej stacji okazywało się, że akurat odjeżdżał.
No i nie ukrywam, że dość wymagająca trasa dała mi już trochę w kość, więc z radością ruszyliśmy na poszukiwanie czegoś nieco łatwiejszego .


Mapa ośrodka, bo chyba zapomniałam.





Zamiast do kolei PEJO 3000 zjeżdżamy trasą nr 4 do czteroosobowj kanapy.










(...)

Przy czwórce ustawiono rameczkę do pamiątkowych fotografii.




Wszystko fajnie, ale zdjęcie w rameczce to chcielibyśmy mieć wspólne .
Chętnych na zrobienie nam zdjęcia nie widać, więc trzeba radzić sobie inaczej. Na przykład konstruując statyw z kijków narciarskich .





Konstrukcja chyba się sprawdziła .









Przy czwórce jest też jeziorko, które najlepiej widać z wyciągu .








Z kanapy mamy też oko na trasę prowadzącą z samej góry.







No i przy czwórce jest też bar . Odpinamy narty i zajmujemy miejsca na leżaczkach.
Miejsca z widokiem .




Oczywiście obowiązkowo kawa .




Jest tak przyjemnie, że nie chce nam się ruszać. No chyba, że do baru po następne zamówienie .




Salute

Świetne ramki!

A ostatnie trzy zdjęcia to sama radość Nartowanie bez przerw na coś pysznego w schroniskach jest niepełne

maslinka napisał(a): Nartowanie bez przerw na coś pysznego w schroniskach jest niepełne

Zdecydowanie tak


Dzień VI, Pejo, część ostatnia

Miło tak sobie posiedzieć na słoneczku, ale w końcu przyjechaliśmy tu pojeździć .

Ośrodek jest niewielki, zostały nam do sprawdzenia jeszcze tylko wyciąg na Cima Vioz (2.480 m npm) i prowadzące wzdłuż niego trasy "7" i "8".






Na Cima Vioz jest punkt widokowy.








Imponująco wygląda z tej perspektywy trasa prowadząca z Pejo 3000.





Tam z tyłu za mną . O tej porze już trochę w cieniu.









A to jeziorko i "nasz" bar przy trasie nr 4.








(...)

Jeździmy mniej więcej do 15stej. A potem robimy to, o czym nie pomyśleliśmy będąc rok wcześniej na Marmoladzie - jeszcze raz już bez nart wjeżdżamy na górę.
Już tylko dla widoków .









O tej porze możemy się cieszyć dużo lepszą widocznością niż rano.











Wypatrujemy znanych nam już miejsc. Tutaj Passo Grostè, gdzie tak udanie spędziliśmy poprzedni dzień.






I najczęściej odwiedzana przez nas w mijającym tygodniu góra - Monte Vigo w ośrodku Folgarida-Marilleva.




Opisana panorama umieszczona przy barierce pozwala zidentyfikować szczyty, na które patrzymy.








To znana nam dobrze z poprzedniego wyjazdu Marmolada.




A to Monte Civetta.




Nadjeżdża już nasz wagonik.





Ostatnie pamiątkowe zdjęcia i kończymy nasz narciarski urlop.






Mimo porywistego wiatru, który przez trzy dni zamykał nam wyciągi i wywiewał śnieg ze stoków wracamy bardzo zadowoleni . Dopisało nam słońce, zachwyciły nas trasy, oczarowały widoki .
Sam ośrodek Madonna di Campiglio oceniam najwyżej ze wszystkich, jakie mieliśmy okazję odwiedzić do tej pory w Dolomitach.
Na pewno jeszcze tu wrócimy.


Pisząc tą relację raz po raz cisnęła mi się jedna refleksja. Zdążyliśmy...
Każdy swój dzień w Malè zaczynaliśmy z serwisami informacyjnymi oglądając doniesienia na temat rozprzestrzeniania się koronawirusa. Wówczas chyba nikt nawet w najgorszych koszmarach nie przypuszczał z czym przyjdzie się mierzyć Włochom miesiąc później. Zwłaszcza oni sami.
Od paru dni z trwogą obserwuję statystyki. Włosi stali się niestety ofiarą swojego dolce vita .


#forzaitalia

Zdążyliście , podobnie jak my z Wyspami Brytyjskimi . . . na ostatni dzwonek
Piękne widoki i świetne pamiątki ( ramki ) , a najważniejsze , że wróciliście szczęśliwie i zadowoleni
Dziękuję za to , że mogłem Wam towarzyszyć wirtualnie


Pozdrawiam
Piotr

Piękny zimowy wypad
Nam pogoda aż tak nie dopisała, chociaż jak na Austrię było całkiem nieźle. No i fajnie, że po kolejnych ponad 20 latach wyjazdów w Dolomity, zjazdowa ekipa zupełnie nieświadomie wybrała na nasz termin inną lokalizację. Z Dolomitów na bank w tej sytuacji byśmy zrezygnowali...
Z Austrią zdążyliśmy bezstresowo , tydzień temu nie było tam jeszcze odczucia, że z dnia na dzień sytuacja się zmieni radykalnie... Od jutra przedwcześnie zamykają Ski amadé, a restauracje już od kilku dni działały tylko do 15-tej (te ponad 100 osób wcale nie były otwarte) - bez tego wszystkiego zimowy urlop nie miałby najmniejszego sensu, nawet gdyby słońce świeciło przez caluśki tydzień.

Dziękuję za świetną jak zwykle relację