Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Przez chwilę się waham, jednak decyduję się ruszyć dalej. Zgodnie z mapą powinno już być niedaleko do Bachsee, zwanego również Bachalpsee - w końcu to jezioro jest jednym z dwóch powodów, dla których wyruszyłem w trasę.
Wprawdzie miałem nadzieję na zobaczenie tafli jeziora w górskim otoczeniu, a teraz zaczynam mocno powątpiewać, czy w tych warunkach - jeszcze zimowych - uda mi się w ogóle jakąś wodę dojrzeć, ale cóż - ruszam!
Początkowo zbyt wiele nie widać, próbuję po prostu utrzymywać dotychczasowy kierunek. Później następuje szybka poprawa widoczności.









Wszechobecne mgły zaczynają się zbijać w białe obłoki, zostawiając coraz więcej miejsca wyczekiwanemu błękitowi. Wzbiera we mnie radość - wreszcie wiem, że naprawdę było warto wyjść dzisiaj w góry i już zaczynam się cieszyć na czekające mnie widoki.
Najpierw jednak docieram do najwyższego punktu mojej trasy - Bachsee. Niestety, obawy potwierdziły się w całej rozciągłości. Jezioro pokryte lodem, na którym leży warstwa w miarę świeżego śniegu. Nie ma błękitno-zielonej tafli wody. Koniec maja - tu jeszcze wciąż zima.

Jeżeli już mam pozwolenie na zamieszczanie fotek, to mam jedno pytanie. 1 maja 2012, widok na Mont-Blanc, na pierwszym planie niesamowite ptaszyska, chyba jakaś odmiana Kruka. Ale na wysokości prawie 4000??, strasznie mnie zaabsorbowały. Trochę tu łaziliśmy, wszędzie były za nami.
Widzę, że jesteś znawcą gór, może wiesz co to za ptaki???



Pozdrawiam, Grzegorz.

Franz napisał(a): Niestety, obawy potwierdziły się w całej rozciągłości. Jezioro pokryte lodem, na którym leży warstwa w miarę świeżego śniegu. Nie ma błękitno-zielonej tafli wody. Koniec maja - tu jeszcze wciąż zima.

Faktycznie ciężko uwierzyć że to koniec maja ... szczególnie biorąc pod uwagę dzisiejszą temperaturę u nas.

Grzegorz Ćwik napisał(a): ... może wiesz co to za ptaki???

Wie, wie ... na 100% wie !

Pozdrawiam.

Grzegorz Ćwik napisał(a):Jeżeli już mam pozwolenie na zamieszczanie fotek, to mam jedno pytanie. 1 maja 2012, widok na Mont-Blanc, na pierwszym planie niesamowite ptaszyska, chyba jakaś odmiana Kruka. Ale na wysokości prawie 4000??, strasznie mnie zaabsorbowały. Trochę tu łaziliśmy, wszędzie były za nami.

Powinienn być wieszczek z rodziny krukowatych - tylko zgodnie ze źródłami pisanymi one nie powinny w Alpach dolatywać na 4000m...
Może... podgatunek alpinistów...

mariusz-w napisał(a):Faktycznie ciężko uwierzyć że to koniec maja ... szczególnie biorąc pod uwagę dzisiejszą temperaturę u nas.

U mnie upałów nie ma. Wieczór był dosyć rześki. A uderzenie pioruna pozbawił mnie internetu na sześć godzin.

Pozdrawiam,
Wojtek

Cześć Wojtku.
Zrobiłem straszny błąd ......
Pokazałem żonie zajawkę z tej relacji i teraz muszę walczyć na łokcie o dostęp do sprzętu....
A młody rzecze że na wakacje z nami pojedzie ale dopiero wtedy jak obierzemy kurs na Alpy
Pozdrawiamy całym zespołem.

CROberto napisał(a):Zrobiłem straszny błąd ......

Errare humanum est.

CROberto napisał(a):Pokazałem żonie zajawkę z tej relacji i teraz muszę walczyć na łokcie o dostęp do sprzętu....
A młody rzecze że na wakacje z nami pojedzie ale dopiero wtedy jak obierzemy kurs na Alpy

Obawiam się, że problemy mogą się zwiększyć podczas prezentacji następnej mojej wycieczki w ramach wczasów nad jeziorem Thun. Uprzedzając odrobinę fakty, zdradzę, że będzie pięknie. A i lekkiego zawrotu głowy będzie można dostać...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Obawiam się, że problemy mogą się zwiększyć podczas prezentacji następnej mojej wycieczki w ramach wczasów nad jeziorem Thun. Uprzedzając odrobinę fakty, zdradzę, że będzie pięknie. A i lekkiego zawrotu głowy będzie można dostać...

No to zbieram siły. Może nawet po jakichś schodach pochodzę, aby kondycję poprawić.

pzdr

longtom napisał(a):No to zbieram siły. Może nawet po jakichś schodach pochodzę, aby kondycję poprawić.

Jeśli mogę coś zasugerować, to stosowniejsza byłaby drabina. Najlepiej - kręcona.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zostawiam białe jezioro za sobą i ruszam w drogę powrotną. Oczywiście, nie tą samą trasą. Zamierzam podejść pod same ściany potężnego szczytu Wetterhorn, który zamykając mur słynnych czterotysięczników (jednego prawie): Jungfrau, Mönch, Eiger, opada bliską pionu ścianą na przełęcz Grosse Scheidegg.

Drogę mam odśnieżoną. Niestety, wkrótce ogarniają mnie chmury i nawet zaczyna sypać śnieg.







Mijam First, cały czas łagodnie się obniżając i wreszcie wyłaniam sie spod pułapu chmur.







Czego tu na pewno nie brakuje, to wody w licznych, spadających z głośnym szumem kaskadach.
Zza zielonego grzbietu wyłaniają się mocno zachmurzone ściany Wetterhorn.

Przepraszam, a gdzie ciąg dalszy??? Ufam, że nastąpi!!

Wojtku, zajęło mi kilka dni przeczytanie sześćdziesięciu stron relacji, w trakcie czytania oczywiście nachodziło mnie sporo myśli (szczęściara ze mnie ), zamykają się one w kilka słów: zachwyt, niedowierzanie, strach, podziw, uśmiech, i nie ukrywam zazdrość...

Powiem tylko, że z Twoją relacją przegrał zarówno Murakami, Mendoza jak i biograf Borgiów, wszyscy leżą na półce i czekają

Spadam w Dolomity - tam tylko sto stron

Pozdrawiam
Agata

Aguha napisał(a):Przepraszam, a gdzie ciąg dalszy??? Ufam, że nastąpi!!

Czekałem, aż spokojnie dotrzesz do tego miejsca.

Aguha napisał(a):Wojtku, zajęło mi kilka dni przeczytanie sześćdziesięciu stron relacji, w trakcie czytania oczywiście nachodziło mnie sporo myśli (szczęściara ze mnie ), zamykają się one w kilka słów: zachwyt, niedowierzanie, strach, podziw, uśmiech, i nie ukrywam zazdrość...

Różnie się moje ścieżki po Alpach plątały i plączą nadal...

Aguha napisał(a):Powiem tylko, że z Twoją relacją przegrał zarówno Murakami, Mendoza jak i biograf Borgiów, wszyscy leżą na półce i czekają

To czas sięgnąć na tę półkę.

Aguha napisał(a):Spadam w Dolomity - tam tylko sto stron

Dobrej Zabawy Ci życzę!

Pozdrawiam serdecznie,
Wojtek

Niestety, pogoda wciąż nie rozpieszcza. Chyba będę musiał się pogodzić z tym, że dziś zbyt wiele nie zobaczę. Nie licząc kolejnych, rwących kaskadami w dół potoków.









Docieram na Grosse Scheidegg. W górę strzelają kilkusetmetrowe urwiska potężnego skalnego muru. Niestety - mimo iż tu i ówdzie pokazuje się nawet błękitne niebo - to nie to, na co liczyłem.
Skręcam w prawo i zaczynam schodzić w kierunku samochodu.

Przy tej temperaturze za oknem miło tu zajrzeć !

mariusz-w napisał(a):Przy tej temperaturze za oknem miło tu zajrzeć !

A widzisz!
Zasugerowałeś mi przeskoczenie zimowego wyjazdu w Alpy, a ja Ci tu nieco wiosennego śniegu przemyciłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

O Wojtek!!! Wróciłeś??? Czyli będą cedeeny?? No i coś nowego rzecz jasna

Pozdrawiam