Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Padewskie Sukiennice

A w Bolonii byliście? Bo pół Bolonii właśnie tak wygląda

Pamiętam tę sobotę .

Ja Padvę wspominam bardzo miło i słonecznie ,
nawet mam plan tam kiedyś wrócić .

kulka53 napisał(a):

Dziś nie ma szans by się dowiedzieć która godzina

Chyba nie było tak źle
Mi wychodzi, że była 13.40.

pzdr

Kowal38 napisał(a):no my cekomy zdecydowanie na




..krajobrazy

Będą, będą...
Czasem deszcz nie padał , no i czasem od miast i zabytków trzeba było odpocząć

Kowal38 napisał(a):..wolność w Waszym wydaniu

Tego z pewnością tu nie zabraknie, wolność i swoboda zawsze nam towarzyszą bo plan planem, ale odrobina fantazji jest konieczna

Kowal38 napisał(a):...dzikość , odwagę ,humorek

Z tym bywa różnie (w zależności od okoliczności), ale się staramy

Kowal38 napisał(a):..aha , bo już Janusz o tym pisał



. co by zabocyć stolika i stołecków ...hm

Nie zabocyliśmy, po prostu nie wzięliśmy ze sobą...
Skoro zdecydowaliśmy jechać bez boxa, pozbawiliśmy się tym samym "luksusów" i "wygód"
Nie zmieścilibyśmy się z tym wszystkim w aucie

tony montana napisał(a):A w Bolonii byliście? Bo pół Bolonii właśnie tak wygląda

Ne byliśmy (jeszcze).
Jakoś tak wychodzi że unikamy tych największych miast
Wenecja, Florencja, Parma, Bolonia właśnie, Rzym...
Nie mówiąc o tych w północno-zachodniej części Włoch, bo tam się na razie nie zamierzamy wybrać.

Na przyszły rok (albo na jeszcze kiedyś) już powstała taka lista "zaległości" do nadrobienia

mysza73 napisał(a):Pamiętam tę sobotę .

Właśnie mniej więcej tak wyglądaliśmy jak te Twoje minki podczas spaceru po Padwie
Dwie mokre kulki - - może nie tyle od łez, a bardziej od deszczu.
W każdym razie - coś z wilgocią związanego towarzyszy nam w padewskich wspomnieniach

longtom napisał(a):Mi wychodzi, że była 13.40.

I dobrze Ci wychodzi
Czas na zdjęciu to 13:45

Przyglądnęliśmy się tej wielkiej tarczy podzielonej na 24 części, ale żeby godziny po bokach szukać... tośmy się nie domyślili

kulka53 napisał(a):Jakoś tak wychodzi że unikamy tych największych miast
Wenecja, Florencja, Parma, Bolonia właśnie, Rzym...

To z tych wymienionych przez Ciebie tylko Parma mi została

Poza mnóstwem innych miast, których nie widziałem

Witajcie, Kulki
Dopiero teraz tu trafiłam... Fajnie, że znowu Was poniosło do Italii Czekam, na to, co się dalej wydarzy.

Niestety, "weekend majowy" był chyba najbardziej paskudny w ostatnim dziesięcioleciu. Ale pogoda to tylko pogoda, da się wytrzymać, zwłaszcza, jak się odwiedza takie piękne zakątki.

Padwa, nawet w deszczu, cudna i bardzo klimatyczna. Trzeba będzie kiedyś porzucić Cro dla Włoch... Ale w kolejce jest jeszcze przecież Grecja

Pozdrawiam serdecznie

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):

Dziś nie ma szans by się dowiedzieć która godzina

Chyba nie było tak źle
Mi wychodzi, że była 13.40.

pzdr

W Gdańsku jak w Padwie.



Pozdrawiam

tony montana napisał(a):To z tych wymienionych przez Ciebie tylko Parma mi została

Poza mnóstwem innych miast, których nie widziałem

Oj tam... wszystkich widzieć nie trzeba, ale jak już się na te 2 tyg pojedzie, to coś robić trzeba

Wymieniłem tylko te, do których pewnie prędzej czy później mamy zamiar dotrzeć z tych regionów które zdołaliśmy odwiedzić. Na szczęście na południu wielkich miast jest jakby więcej i będzie się można bardziej nastawić na uroki morza

maslinka napisał(a):Dopiero teraz tu trafiłam... Fajnie, że znowu Was poniosło do Italii Czekam, na to, co się dalej wydarzy.

Cześć Aga
W ogóle jakoś jakby mniej Cię ostatnio na forum , takie wrażenie mam...
Poniosło nas do Italii, choć jak na początku pisałem szanse by relacja powstawała w innym wątku były baaaardzo duże

maslinka napisał(a):Niestety, "weekend majowy" był chyba najbardziej paskudny w ostatnim dziesięcioleciu. Ale pogoda to tylko pogoda, da się wytrzymać, zwłaszcza, jak się odwiedza takie piękne zakątki.

Wytrzymać się da, ale przyjemne to nie jest
Zresztą... co innego wytrzymywać gdy po deszczowym spacerku po mieście wraca się do ciepłego i suchego pokoju w hotelu czy gdziekolwiek indziej, a co innego gdy wraca się do "najmniejszego kampera świata"

maslinka napisał(a):Padwa, nawet w deszczu, cudna i bardzo klimatyczna. Trzeba będzie kiedyś porzucić Cro dla Włoch... Ale w kolejce jest jeszcze przecież Grecja

Padwa nie była zła, choć z tej północnej trójki (a właściwie czwórki ) którą odwiedziliśmy w tych 2 latach, najbardziej podobało się nam w Weronie .

Jacek S napisał(a):W Gdańsku jak w Padwie.

No prawie tak samo
Jedna różnica to taka, że padewska tarcza jest podzielona na wszystkie 24 godziny
A swoją drogą dobrze widzieć że gdańska Katarzyna pięknieje po pożarze...

No i trochę zatęskniło mi się za Gdańskiem, ładnych parę lat nas już tam nie było a i to miasto i te nadmorskie okolice bardzo sobie cenimy i miło wspominamy

Pozdrawiam serdeczne

27 kwietnia, sobota c.d.

Zawędrowaliśmy na plac Prato della Valle dosłownie zawalony targowymi budami niestety



W Padwie to dopiero mają „szerokie tory”



Plac, mimo że otoczony taką sobie zabudową i wypełniony straganami, tak naprawdę to się nam spodobał. Może dlatego, że na pół godzinki zza chmur wyglądnął słoneczny blask?





















Zza budynków wyglądał najważniejszy padewski kościół...

My jednak najpierw swe kroki skierowaliśmy do tego ciut mniej ważnego, za to ogromnego . Podobno jest na 11 miejscu wśród największych świątyń chrześcijańskich na świecie

Bazylika św Justyny.





Najczęściej fotografowane miejsce na placu



My jednak na mostku niczego tu aż tak ciekawego nie widzimy .



Przed bazyliką – targu ciąg dalszy, no i oczywiście wszechobecni w takich miejscach czarnoskórzy mieszkańcy Italii



Bardzo czarnoskórzy

Św Justyna Padewska to męczennica zmarła w 304 roku, patronka Padwy. Prześladowana za wiarę i skazana na śmierć przez ścięcie mieczem. Pierwszy kościół zbudowano w tym miejscu na jej grobie w IV wieku, po nim pozostały tylko fragmenty, połączone z nawą poprzeczną obecnej budowli.



Ogromne wnętrze bazyliki







„Korytarz Męczenników” - fragmenty dawniejszych budowli (IV-XII wiek)





Na końcu korytarza znajduje się kaplica Sacellum di San Prosdocimo – miejsce pochówku św Prosdocimusa, pierwszego biskupa Padwy (IV w.)

Obrazy i rzeźby w nawach bocznych:





















W jednej z kaplic znajduje się sarkofag z domniemanymi szczątkami św Łukasza Ewangelisty

Wychodzimy. Niestety, zamiast spodziewanego błękitnego nieba zastajemy ten sam co wcześniej ponury, bury zestaw . Humory poprawiają się nam nieco gdy rozwiązuje się zagadka szerokotorowych tramwajów



Pierwszy raz w życiu widzę jednotorowe tramwaje, dodatkowo posiadające zestaw normalnych kół z oponami toczącymi się i zapewne służącymi utrzymaniu pojazdu w pozycji pionowej

Najwyższy czas by w końcu pójść do tej słynnej bazyliki św Antoniego Po drodze mijamy kamieniczki...



...rzeczkę ...



i całkiem sporo kramów.



Bazylikę otaczają rusztowania





A szkoda, bo całkiem ładnie się prezentuje, najbardziej podobają się nam jej kopułki .



To wielki kompleks, można się jednak we wszystkim odnaleźć dzięki mapce



Akurat tu nie było, ale w wielu innych miejscach bazyliki trafialiśmy na napisy w języku polskim , zresztą tylko tu można było usłyszeć nasz ojczysty język.

Krużganki i sama bryła kościoła przypomina mi widziany rok temu vicenzański San Lorenzo...















Eksperyment

Tak dużo zdjęć mamy z zewnątrz, bo wewnątrz rzecz jasna nie wolno ich robić . Zawsze bardzo nie podobają się nam takie zakazy, no ale cóż... Na szczęście nie jest to tak częste zjawisko, nawet we Włoszech.

Oczywiście jakieś fotki z tzw „biodra” udało się ustrzelić. Tu przydaje się zwłaszcza Fuji – ma odchylany wyświetlacz no i nie wydaje tak głośnych dźwięków jak Pentax.









Bazylika rzeczywiście jest bardzo piękna i robi wrażenie. Najważniejszym miejscem jest kaplica del Santo, z grobem św Antoniego i licznymi płaskorzeźbami, do której to stała kolejka ludzi. Jeszcze większa kolejka była do kaplicy del Tesoro, z tyłu za prezbiterium – tam przechowuje się język i struny głosowe świętego Antoniego – ten fakt trochę wstrząsnął nami a zwłaszcza Małgosią... jak w ogóle można takie rzeczy robić, wyrywać kawałki wnętrzności... , oraz wiele innych relikwii (zapamiętaliśmy list napisany przez o Kolbego ). Tuż obok jest kaplica polska do której też zaglądnęliśmy – służyła od XV wieku jako miejsce pochówku Polaków studiujących w Padwie.

Capella Del Santo - zdjęcie z internetu:





Na placu przed bazyliką stoi posąg tzw Gattamelaty z 1453 r. – jest to pierwszy tak wielki posąg z brązu od czasów rzymskich.



Czas na powolny powrót do samochodu, niestety, nadzieje na poprawę pogody jaką mieliśmy jeszcze z godzinę temu, nie ziściły się. Zaczyna znów padać i to dość porządnie.



Został nam do obejrzenia jeszcze jeden ważny zabytek Padwy, Capella degli Scovergni, pokryta pięknymi freskami Giotta, ale mówiąc szczerze zupełnie nam się już nie chce . Wchodzimy tylko na chwilę do kościoła degli Eremitani, tuż obok. Budowla z XIV wieku została mocno zniszczona podczas II wojny, co w sumie trochę we wnętrzu widać bo są tam głównie puste ściany.









Chwila, którą mieliśmy tu spędzić mocno się przeciągnęła. Zaczęło lać tak mocno, że nie sposób było się ruszyć, z nieba spadały nieprzerwane strugi wody a ulice zamieniły się w potoki. Trochę też grzmiało. Minęła 18, zaczęła się msza... potem się skończyła, zostało tylko trochę ludzi, powyłączano światła. Cóż było robić – nie wiedzieliśmy ile jeszcze będzie tak lać, trzeba było iść. Do auta nie mieliśmy daleko, ale już po pierwszych 100 czy 200 metrach w butach chlupała woda . Mimo, że zostawiliśmy samochód w takim nie do końca pewnym miejscu, grzecznie na nas czekał

Reasumując... pierwsze tegoroczne koty za płoty . Trochę zbyt słabo byliśmy zorganizowani by zobaczyć więcej najważniejszych padewskich miejsc, w znacznej mierze utrudniła nam zwiedzanie paskudna aura. Zwiedzanie z parasolką w dłoni, gdy jednocześnie w drugiej trzyma się mapę bądź przewodnik, a w trzeciej aparat, i jednocześnie czwartą kręci się jego obiektywem od czasu do czasu wycierając szkła zachlapane deszczem, nie należy do zadań całkiem banalnych.

Z Padwy wyjeżdżam podobnie jak z większości innych dużych miast – na czuja . Czasem udaje się to łatwiej, czasem trzeba troszeczkę pokluczyć... tym razem obraliśmy tę drugą formę poruszając się m.in jakimś nadrzecznym wałem . Trafiliśmy na właściwą drogę w kierunku południowo wschodniem i jadąc wypatrywaliśmy jakiegoś miejsca na nocleg. Nie było to też takie proste, Włochy są dość gęsto zabudowane, a gdy wydaje się, że jest pusto, tak naprawdę pusto nie jest bo wśród pól stoją sobie pojedyncze domy – gospodarstwa.. Każda dróżka, nawet szutrowa, nigdy nie prowadzi donikąd – zawsze do któregoś z tych domostw. No ale wieloletnie doświadczenie w wyszukiwaniu „kryjówek” procentuje – ostatecznie wylądowaliśmy u stóp dość wysokiego wału, za którym jak się okazało znajdowała się już wenecka laguna. Rozbiliśmy obóz , parasolki rozłożone do suszenia, buty przebrane, obiad się gotuje.... nie, nawet z obiadem nie było tak prosto . Okazało się, że gdy nabijałem butlę pan na stacji zakręcił zawór tak mocno, że za nic nie mogłem go ruszyć. Użyłem więc narzędzi – konkretnie młotka i śrubokręta - no i plastikowe pokrętło zwyczajnie pękło . Od tej pory musieliśmy używać wąskich szczypczyków do odkręcania zaworu a butla pewnie pójdzie do wymiany .

To był męczący i nie do końca udany dzień, choć z drugiej strony byliśmy w chyba największym z zaplanowanych na ten wyjazd miast więc wpadki były łatwe do przewidzenia. Wieczór był dość ciepły, powiewał lekki wiatr, czasem jeszcze pokropiło. Zasnęliśmy z nadzieją, że jutro przywita nas gorące włoskie słońce .

Kawałek drogi sobie dziś przejechaliśmy



A – Ga-Pa
B – Innsbruck
C – Brenner
D – Trento (Trydent)
E – Cittadella
F – Padwa
G – nocleg nad laguną

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Podobno jest na 11 miejscu wśród największych świątyń chrześcijańskich na świecie

My zaś możemy być dumni ze Świebodzina i Lichenia.

Co do pogody, to i tak wielkie szczęście, że na czas deszczu, zwiedzanie wypada w mieście, a nie w "naturze".

Tak sobie na początku maja patrzyłem na mapę pogody i głeboko współczułem urlopu tym, którzy jechali do Włoch i w okolice Adriatyku.