Z księżyca na południe - wakacje 2018

Kapitańska Baba napisał(a):Dubrownik jak zawsze piękny
I jak zawsze zatłoczony
Mimo to zawsze wart zachodu i odwiedzin
Tylko ta komunikacja..... czy ci kierowcy tam poszaleli???
W 2003r staliśmy w marinie i ze daleko do miasta to również wybraliśmy się autobusem.
W tamtą stronę - było ok. Wcześnie, tłok na drodze.
Ale powrót - już bardzo późno w nocy To już chyba wolę sztorm na morzu. Nigdy się tak nie bałam jak w tym szalonym przegubowym autobusie

Trebinje sympatyczne. I widoki w drodze do
Tylko obiad jednak mi nie leży. Ilość to dla mnie przekąska no i gdzie zielenina???

Czyli w kwestii kierowców autobusowych nie zmieniło się dużo

A co do obiadku, taki kawal mięcha i do tego kajmak i frytki wystarczają aż nadto szczególnie jak jest tak gorąco jak wtedy.
A co do zieleniny to niestety Chorwaci i Bośniacy nie są jej szczególnym zwolennikami. Ta ich powszechna blitwa nie specjalnie mi podchodzi a wybór sałat w sklepach jest bardzo mizerny. Największy szok mieliśmy pewnego roku jak po tygodniu we Włoszech przenieśliśmy się na Istrię i chcieliśmy zrobić zakupy. A tam jeden rodzaj sałaty a we Włoszech półka na 10m z samymi sałatami

cd.

No to idziemy. W sumie to dla niego tutaj przyjechaliśmy. To jeden z trzech najsłynniejszych mostów w Bośni. Na Mostarskim byliśmy już 2 razy, na Visegradzkim mamy nadzieję być w 2020 a dzisiaj idziemy na Trebinski - Most Arslanagića.


Od centrum miasta do mostu jest około kilometra, Ścieżka prowadzi wzdłuż rzeki Trebišnjica. To bardzo ciekawa rzeka bo przez długi odcinek płynie pod ziemią. Spowodowane jest to tym że przepływa przez pola krasowe gdzie znika na długie kilometry pod powierzchnię. Tu jest to dokładniej opisane jakby kogoś ciekawiło https://www.itinari.com/pl/world-s-long ... njica-mg1b



Ścieżka prowadząca do mostu jest pięknie wybrukowano i oświetlona.



A to już on - w pełnej krasie.




Most powstał w XVI wieku i jak wiele podobnych mostów powstałych na terenie państwa osmańskiego, daje świadectwo kunsztu ówczesnych inżynierów. Most pierwotnie stał 10 km dalej lecz w latach 60 XX wieku został przeniesiony na obecne miejsce z powodu powstania zapory na rzece i tego że utworzone jezioro zalało by ten zabytek.


Jak widać nie ma obaw żeby zgubić się w tłumie turystów.



Z mostu przyglądamy się okolicy.



Na wzgórzu nad miastem znajduje się Hercegowińska Gračanica czyli powstała w 1999 roku kopia Monasteru Gračanica z okolic Prisztiny w Kosovie. W cerkwi pochowany jest serbski poeta Jovan Dučic o którym już wcześniej pisałem.



Z góry jest piękny widok na miasto ale nie dotarliśmy już tam. Ale wszystkiego nie można zobaczyć za pierwszym razem. Trzeba będzie jeszcze tu wrócić.



Wracamy do miasta



Ten duży budynek to byłe koszary austriackie z XIX wieku obecnie to Muzeum Herecgowiny którego - też nie odwiedziliśmy.



A tu taka ciekawostka. Drogowskaz na Belgrad na którym brak oznaczeń, że to już inne państwo tak jak to oznaczono przy Nikšić-u.



Zanim opuścimy to piękne miasto idziemy jeszcze przysiąść w cieniu platanów i napić się kawy.



Po naszych minach wygląda że byliśmy już trochę wypluci. Temperatura robi swoje.
Przyda się ten krótki odpoczynek.




Wracamy do samochodu tą samą drogą przez miejski park.



Zwracam jeszcze uwagę na duży kościół tuż przy parku - to największa cerkiew prawosławna w mieście czyli Saborni hram Svetog Preobraženja Gospodnjeg.



Jest też i pomnik bohaterów walki z faszyzmem z czasów II WŚ



Ostatnie spojrzenie na miasto. Jeszcze jedziemy na zakupy. W mieście jest duże centrum handlowe, ceny bośniackie tak że jak ktoś będzie stacjonować w okolicy Dubrovnika to na zakupy naprawdę warto tu przyjechać. To tylko 40 minut jazdy, jest oczywiście granica ale nie czekaliśmy na odprawę więcej niż 10 minut.



Wracając widzimy że niegaszony pożar się rozprzestrzenia. Przekraczając granicę mijamy się z wozem strażackim który od Chorwackiej strony jedzie na pomoc. Czas najwyższy.


Na jutro nie mamy planów - odpoczywamy

mchrob

A Radlerek nie jest zły szczególnie jak potem trzeba autem jechać.

A kto mówi ,że zły Po prostu "ekspert" rozpoznał po stopniu zmętnienia i kolorze trunku

Most powstał w XVI wieku i jak wiele podobnych mostów powstałych na terenie państwa osmańskiego, daje świadectwo kunsztu ówczesnych inżynierów. Most pierwotnie stał 10 km dalej lecz w latach 60 XX wieku został przeniesiony na obecne miejsce z powodu powstania zapory na rzece i tego że utworzone jezioro zalało by ten zabytek.

Nigdy nie ogarnę swoim małym rozumkiem jak oni to robili - ci budowniczowie, a potem "przenosiciele" budowli (choć ci drudzy mieli już łatwiej ?) w czasach gdy nie było komputerów I nowych technik i technologii. Wiem ,że można przenosić współcześnie zbudowane domy, jak tez stare chaty z drewna z Podlasia na Kaszuby , ale takie zabytki
Miło, że mogliście tam być bez tłumów , a właściwie sami
Jednak największe wrażenie z odcinka wywarło na mnie to, że potrafię po tylu latach rzucić okiem na bukvy i rozumieć co czytam

Katerina napisał(a):Jednak największe wrażenie z odcinka wywarło na mnie to, że potrafię po tylu latach rzucić okiem na bukvy i rozumieć co czytam

Cały czas pamiętam ten wierszyk z 5 klasy podstawówki

Алфавит уже мы знaем,
уже пишем и читаем.
И все буквы по порядку
без oшибки называем

mchrob napisał(a):

Katerina napisał(a):Jednak największe wrażenie z odcinka wywarło na mnie to, że potrafię po tylu latach rzucić okiem na bukvy i rozumieć co czytam

Cały czas pamiętam ten wierszyk z 5 klasy podstawówki

Алфавит уже мы знaем,
уже пишем и читаем.
И все буквы по порядку
без oшибки называем

Też musiałam się go uczyć.

Nadrobiłam relację i jestem pod wrażeniem ilości pięknych miejsc, które udało się Wam odwiedzić. Miasto Rab, plaże Pagu, kanion rzeki Zrmanja - zachwycające. Planowałam kilka noclegów w tych rejonach, ale nie umiem się zdecydować między Rabem a Pagiem. Idealna jest opcja z rejsem, ale obawiam się, że przed sezonem może być ciężko. Z opisywanych przez Ciebie miejsc byłam tylko w Dubrowniku. Dotarłam tam dopiero w tym roku (zrobiliśmy sobie wycieczkę z Peljesaca) i mam spory niedosyt. Południe Chorwacji jest bardzo urokliwe. Nie mogę się doczekać kolejnej części relacji, bo bardzo ciekawią mnie te tereny.

mchrob napisał(a):Алфавит уже мы знaем,
уже пишем и читаем.
И все буквы по порядку
без oшибки называем

U mnie wtłaczanie przez 8 lat rosyjskiego też pozostawiło niezatarty ślad
A myślałam ,że już prawie wszystko zapomniałam .
Tymczasem podczas zeszłorocznej wyprawy do Lwowa nagle jakaś klapka mi się otworzyła
Z czytaniem nie miałam najmniejszych problemów.
Mówić też próbowałam, póki nie dowiedziałam się od naszego rosyjskiego przewodnika ,że lepiej nie odzywać się tu po rosyjsku

mchrob napisał(a):

Katerina napisał(a):Jednak największe wrażenie z odcinka wywarło na mnie to, że potrafię po tylu latach rzucić okiem na bukvy i rozumieć co czytam

Cały czas pamiętam ten wierszyk z 5 klasy podstawówki

Алфавит уже мы знaем,
уже пишем и читаем.
И все буквы по порядку
без oшибки называем

A ja pamiętam pierwsze zdania - Tamara na traktorje i Cziemodan na parusnom vastokie, czy jakoś tak W ósmej klasie podstawówki zostałam wytypowana do olimpiady z j. rosyjskiego i nie było mowy, bym mogła odmówić - zostałam poinformowana,że skoro chcę ukończyć tę szkołę, to mam szorować na olimpiadę i już Po kolejnych szczeblach wspięłam się na ogólnopolski i zajęłam 14 miejsce, za które nagrodą był...album ze zdjęciami radzieckich sportowców Za kilka miesięcy wkuwania na pamięć tekstów np o kosmiczieskich poljotach

travel

U mnie wtłaczanie przez 8 lat rosyjskiego też pozostawiło niezatarty ślad

Tylko 8??

Katerina napisał(a):Tylko 8??

Aż 8

travel napisał(a):

Katerina napisał(a):Tylko 8??

Aż 8

Ooopss, zapomniałam,że od 5 klasy, czyli ja też 8

Katerina napisał(a):

travel napisał(a):

Katerina napisał(a):Tylko 8??

Aż 8

Ooopss, zapomniałam,że od 5 klasy, czyli ja też 8

A ja zaczęłam podejrzewać ,że studiowałaś rusycystykę

Widzę że wszystkim przypomniały się lekcje jeżyka rosyjskiego Już teraz nie pamiętam czy w piątej klasie technikum też jeszcze były lekcje rosyjskiego, ale jeśli tak to ja mam 9 lat nauki za sobą A do tego zdawałem na egzaminach wstępnych na studia rosyjski. No ale choć z wiedzy niewiele zostało nie mam przynajmniej problemu z czytaniem cyrylicy.

Za chwilę postaram się wrzucić kolejny odcinek.

22 sierpień 2018, środa

Jak już napisałem w poprzednim odcinku dzisiaj odpoczywamy. Czyli wdrażamy nasze standardowe metody odpoczywania - do południa plażing a po południu szwendanie się

W tym dniu leżymy na naszej plaży w Mlini, a gdy słoneczko trochę odpuści grzałkę idziemy odwiedzić pobliskie Srebreno.


To nasza plaża późnym popołudniem, niestety dalej tłoczno a słońce powoli kryje się i tworzy na niej cień.



Zaletą tej plaży jest że jeśli odechce nam się słońca łatwo można znaleźć ulgę w cieniach pinii.

Idziemy w kierunku Srebreno. Jedną plażę od drugiej dzieli kilkaset metrów a ścieżka biegnie przez park piniowy.


Tu już zaczyna się plaża w Srebreno



Plaża z dmuchańcami, wygląda że dość długo jest płytko. Myślę że fajne miejsce na pobyt z małymi dziećmi. Jest też rozwinięta plażowa gastronomia. Lody, fastfoody, bary - dla każdego coś miłego No i nie ma zbytnich tłumów.


Idziemy wzdłuż plaży w kierunku miejscowej mariny.




Trzeba przyznać że ładne widoczki




Bliskość Dubrownika i lotniska spowodowało że powstało w okolicy wiele wysoko gwiazdkowych hoteli. W Srebreno można zamieszkać w Sheratonie. To ten na środku kadru.


Mała panoramka


A tu Sheraton w pełnym wymiarze.




Koniec mariny nie oznacza końca spaceru. Dalej zaczyna się fragment niezabudowanego wybrzeża. Wśród skał można znaleźć wiele mini plażyczek zresztą dość zaludnionych nawet o tej popołudniowej porze. Wzdłuż brzegu prowadzi ścieżka którą możemy dojść do Kupari.




Dochodzimy do granicy Kupari i zawracamy. Trzeba dzisiaj wcześniej wrócić do kwatery bo jutro wstajemy wcześnie rano. Znowu czeka nas wycieczka i to również zagraniczna

Patrząc na roślinność na zdjęciach próbowałam sobie wyobrazić, jak tam pięknie musiało pachnieć. I niemal usłyszałam cykady.
Maslinko, pamiętam chyba Twoją relację z Trebinje. O ile się nie mylę, poszłaś wtedy zobaczyć most, a Twój Mąż został w aucie?
Ja rosyjskiego teoretycznie uczyłam się dobrowolnie. Chociaż nawet podobały mi się lekcje, to niestety muszę przyznać, że spośród wszystkich języków, które miałam okazję poznać, ten najszybciej wyparował mi z głowy. Ale cieszę się, że chociaż umiem czytać cyrylicę. Przydaje się podczas podróży.