Turcja w cztery tygodnie

Lidia K napisał(a):Ale spiczaste kopczyki niezwykłe.
Mnie fascynują kolory, widać, że od pory dnia różne efekty kolorystyczne można osiągnąć.

Bo wszystko zależy od światła. Pora dnia, a konkretnie kąt padania promieni słonecznych, odfiltrowanie niektórych składowych przy ostrym kącie - ten sam obiekt, ten sam krajobraz, potrafią wyglądać zupełnie inaczej...

Przed momentem zajrzałem w fotki z pierwszych godzin kolejnego dnia i już widzę, że będę miał olbrzymie kłopoty z ich selekcją. Z jednej strony powinienem ograniczyć ich liczbę do jakiejś sensownej wartości, a z drugiej - chciałbym pokazać urodę miejsca, które mnie nie przestaje fascynować mimo dwukrotnej wizyty.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Łapiemy ostatnie promienie słońca.





Wracamy do miasteczka, zanim zapadnie zmrok.





Siadamy z piwkiem na tarasie przed naszym pokojem.





Jeszcze chwilę się rozkoszujemy widokiem wieczornego Goreme.



Pora odpocząć po pełnym wrażeń dniu. Dobrej Nocy, Kapadocjo...



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Następnego poranka podjeżdżamy na parking pod skansenem i wchodzimy jako jedni z pierwszych, dzięki czemu unikamy wielkich tłumów.
Skansen w Göreme jest główną atrakcją Kapadocji i był już na forum przedstawiany, m.in. w relacji Janusza i Piotrka. Niemniej, nie mogłem go pominąć. Nie będę się rozwodził dłużej - zapraszam na spacer.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Mam dziwne wrażenie, że Wstawiasz cały czas te same zdjęcia
Pzdr

JacYamaha napisał(a):Mam dziwne wrażenie, że Wstawiasz cały czas te same zdjęcia
Pzdr

Ojjj... jest tam tego zatrzęsienie...
Chociaż, mówią że skansen w Göreme tylko jeden.

Pozdrawiam
Wojtek Franz

Ciąg dalszy spaceru po skansenie.

Ufff... wychodzimy.

JacYamaha napisał(a):Mam dziwne wrażenie, że Wstawiasz cały czas te same zdjęcia

Jacku, solennie obiecuję, że ze skansenu już ani jednego pstryka.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Franz napisał(a):Ufff... wychodzimy.

JacYamaha napisał(a):Mam dziwne wrażenie, że Wstawiasz cały czas te same zdjęcia

Jacku, solennie obiecuję, że ze skansenu już ani jednego pstryka.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Gdzież, ależ, skąd, a jakże, bynajmniej, ą, ę, nie przeszkadzaj sobie

Mój podziw i zachwyt wzbudzają freski.

JacYamaha napisał(a):Mój podziw i zachwyt wzbudzają freski.

Ooo... niestety. Teraz już fresków nie będzie... Za to jeszcze trochę skał o fantazyjnych kształtach oraz ukryta dolinka o wąskich zaciskach.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Ze skansenu wracamy na parking do wozu. Po takiej ucywilizowanej formie zwiedzania ciągnie nas jakieś bardziej dzikie poszwendanie się po okolicy.



Oprócz skał o fantazyjnych kształtach, jest również mnóstwo pozostałości po drążonych w tufie pomieszczeniach, często o charakterze sakralnym. Gdzie niegdzie zachowały się nawet jeszcze freski.





Po minięciu stanowisk rakietowych, zagłębiamy się mały labirynt. Korzystamy z możliwości, oferowanych przez wąskie przesmyki i skalne okna.







Gdzieś w dolince, pośród zrudziałych traw, daje się dostrzec zielone grządki nawadnianych upraw.





Oddalamy się od szosy. W lewo teren łagodnie opada w szeroką dolinę, a po prawej tworzy się ewidentny garb, za którym skały zdają się opadać gdzieś w dół. Postanawiamy przyjrzeć się temu z bliska. Wchodzimy przez dziurę w dachu do wydrążonej kaplicy. Można przejść przez nią na drugą stronę i stanąć na czymś w rodzaju balkonu.

Pod nami wąska dolinka. W lewo stopniowo się rozszerza, zaś w prawo ginie w coraz węższych zakrętach.





Nie ma tu możliwości zejścia do niej. Cofamy się i podążając w miarę możliwości dalej grzbietem, staramy się raz po raz zajrzeć w głąb.





Kusi nas coraz bardziej, ale nie ma innej rady - musimy się przedostać w miejsce rozszerzenia doliny.





Po drodze, oczywiście, zatrzymujemy się przy kolejnych zadziwiających formach, zastanawiając się gdzie kończy się rola przyrody, a zaczyna dzieło ludzkich rąk.





Wreszcie, wprawdzie stromą, ale jednak ścieżką schodzimy do dolinki, łapiąc się pomocnych traw i gałęzi.



Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

Zdjęcia powalające takie cieplutkie akurat na półmetrowe zaspy za oknem Pozdrawiam

Wojtku !

Twoje zdjęcia uzmysławiają mi naocznie co straciłem będąc w Turcji /Syrii w 1989 roku. Wówczas amatorskie zdjęcia robiło się na zdobytym w najlepszym wypadku "Zenicie" i filmach ORWO Color ... kolor!!! ... jakość taka ... iż dzisiaj po 21 latach zostały tylko wspomnienia, że staraliśmy się coś pstrykać.

Znalazłem u przyjaciela parę zdjęć z tamtej wyprawy. Pozwolę sobie je wrzucić tutaj - psując Twój doskonały foto-reportaż .

Moje gdzieś wsiąkły ???... w tym dwudziestoleciu!!!.

Myślę , że te doskonale zobrazują młodszym od nas , co się wydarzyło dla zwykłego turysty w technologii i dostępie do dobrej fotografii od tamtego czasu.

Kilka zdjęć z Syrii zamieściłem w wątku "maćka 1956".
https://www.cro.pl/forum/viewtopic.php?t=26382&start=45

Część zdjęć przerobiłem na czarno-białe, bo w kolorze to nawet skaner nie chciał ich widzieć !

Kapitan Andreevo-Kapikule


Kapadocja










....gdzieś ? między Izmirem a Erdemli



...pod cytrusami na kempingu - okolice Erdemli


...na plaży w Izmirze


Izmir


...na promie z Izmiru do Istambułu



...kolacja na promie.


Pozdrawiam

Ps. jedno Twoje słowo i usuwam "wcinkę"

Liliana napisał(a):Zdjęcia powalające takie cieplutkie akurat na półmetrowe zaspy za oknem Pozdrawiam

Też uwielbiam te ciepłe barwy. Pięknie je słońce wyciąga. Nie sprawdzałem pogody, ale teraz tam też może być zupełnie inaczej - zimowo...

mariusz-w napisał(a):Wówczas amatorskie zdjęcia robiło się na zdobytym w najlepszym wypadku "Zenicie" i filmach ORWO Color ... kolor!!! ... jakość taka ... iż dzisiaj po 21 latach zostały tylko wspomnienia, że staraliśmy się coś pstrykać.

Zgadza się. Postęp jest taki, że większa różnica jest między rokiem 1989 a dzisiejszym, niż między 1936 a tamtym, pamiętnym rokiem przełomu...

mariusz-w napisał(a):jedno Twoje słowo i usuwam "wcinkę"

Absolutnie! Niech zostaną.
Poza tym - cieszę się, że budzę takie miłe wspomnienia.

Pozdrawiam,
Wojtek