Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

megidh napisał(a)::hut:

IMG_20210926_162454989_HDR.jpg

Pięknie odznaczają się poszczególne warstwy skał powstałe w różnych odstępach czasowych (nieraz tysięcy - milionów lat)

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):Kino pod chmurką...takie samo rozwiązanie spotkaliśmy w Kos.

Nie wiedziałam, że w mieście Kos jest kino pod chmurką. Aż sprawdziłam na mapie, gdzie ono się znajduje i okazuje się że podczas wycieczki rowerowej przejeżdżaliśmy niedaleko tego miejsca, ale przez niewiedzę nie skręciliśmy w boczną uliczkę, aby rzucić okiem na to kino.
A może Ty byłaś na jakimś seansie w tym kinie

Też nie wiedziałam, że jest.
2-krotnie w czasie wieczornych spacerów tamtędy przechodziliśmy i trwały właśnie seanse... Bardzo fajna sprawa...

tony montana napisał(a):

megidh napisał(a)::hut:

Pięknie odznaczają się poszczególne warstwy skał powstałe w różnych odstępach czasowych (nieraz tysięcy - milionów lat)

Pociągnięte jak od linijki. Wyglądają jak szlaczki w zeszytach pierwszoklasistów .

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):

piekara114 napisał(a):Kino pod chmurką...takie samo rozwiązanie spotkaliśmy w Kos.

Nie wiedziałam, że w mieście Kos jest kino pod chmurką. Aż sprawdziłam na mapie, gdzie ono się znajduje i okazuje się że podczas wycieczki rowerowej przejeżdżaliśmy niedaleko tego miejsca, ale przez niewiedzę nie skręciliśmy w boczną uliczkę, aby rzucić okiem na to kino.
A może Ty byłaś na jakimś seansie w tym kinie

Też nie wiedziałam, że jest.
2-krotnie w czasie wieczornych spacerów tamtędy przechodziliśmy i trwały właśnie seanse... Bardzo fajna sprawa...

To tym bardziej żałuję, że nie udało nam się dotrzeć na seans w Open Air Cinema w Kamari .

Dalej szliśmy wzdłuż drogi, którą jeździ sporo samochodów.
Doszliśmy do stacji benzynowej.


Tuż obok stacji stoi myjnia samochodowa. Jej widok bardzo nas zaskoczył, bowiem po ilości bardzo brudnych samochodów, które widzieliśmy na wyspie, wydawało nam się, że nikt tutaj samochodów nie myje.


Z myjni jednak nikt nie korzystał, więc chyba prawdą jest, że Santoryńczycy rzadko kiedy myją swoje samochody.
Powodem tego jest konieczność oszczędzania wody, której na wyspie jest zbyt mało, żeby wyspa była samowystarczalna.

Mieliśmy iść wzdłuż tej drogi aż do samego Pyrgos, ale gdy zobaczyliśmy ten znak, kierujący nas do Pyrgos na skróty


i stojącą obok niego mapkę szlaków,


to zdecydowaliśmy się na zmianę wytyczonej trasy.
Wiązało się to z rezygnacją z obejrzenia jednej z atrakcji, a mianowicie Browaru Donkey, który znajduje się właśnie przy tej drodze w tym miejscu.
O tym browarze napisał Buber w swojej relacji https://www.cro.pl/santoryn-wyspa-na-6-tke-t53456-195.html#p1958456. Ponieważ zdjęć tam nie wolno robić a zakupów nie planowaliśmy, bo musielibyśmy je nosić ze sobą przez cały dzień, to zrezygnowaliśmy z niego bez specjalnego żalu. Bardziej kusiła nas ta piękna platanowa aleja, w stronę której kierował nas znak.

Po kilku minutach weszliśmy do miejscowości Messa Gonia nazywana również Episkopi Gonia od kościoła Panagia Episkopi, który znajduje się w tej wsi.
Messa Gonia bardzo ucierpiała podczas trzęsienia ziemi w 1956 roku. Prawie wszystkie domy zostały wtedy zniszczone, więc mieszkańcy porzucili ją i osiedlili się na wybrzeżu, gdzie zbudowano obecną osadę Kamari.
Z tego powodu wioska nazywana jest wymarłą.
Obecnie wioska zaczęła się odradzać. Niektórzy wracają do wioski, remontują swoje domy i zaczynają ponownie tutaj żyć.


Wyznaczyłam trasę na komórce, żeby GPS nas prowadził, bowiem na początku zaczęliśmy błądzić po tych wąskich uliczkach.

Jak to dobrze czasami "zboczyć" z wytyczonej trasy i odkryć taką uroczą wioskę

Wyznaczyłam trasę na komórce, żeby GPS nas prowadził, bowiem na początku zaczęliśmy błądzić po tych wąskich uliczkach.

Miejscowych na tych uliczkach widać nie było to i o drogę trudno zapytać, a nawet gdyby byli, moglibyście się nie dogadać .
GPS to jednak świetny wynalazek. I powoli się od niego uzależniam .

wiola2012 napisał(a):Jak to dobrze czasami "zboczyć" z wytyczonej trasy i odkryć taką uroczą wioskę

Faktycznie wioska jest urocza i nie żałujemy, że wybraliśmy ten kierunek.

wiola2012 napisał(a):Wyznaczyłam trasę na komórce, żeby GPS nas prowadził, bowiem na początku zaczęliśmy błądzić po tych wąskich uliczkach.
Miejscowych na tych uliczkach widać nie było to i o drogę trudno zapytać, a nawet gdyby byli, moglibyście się nie dogadać .
GPS to jednak świetny wynalazek. I powoli się od niego uzależniam .

W uliczkach nie spotkaliśmy nikogo. Jedynie na jednym z przydomowych tarasików siedziała grupa ludzi delektujących się winem, ale to chyba nie byli miejscowi, lecz turyści, którzy wynajęli tutaj kwaterę.
Z tym GPS-em to nie do końca było tak świetnie. W pewnym momencie się pogubił i prowadził nas tam, gdzie nie było żadnej ścieżki. Musieliśmy zrezygnować z jego usług i zaczęliśmy iść "na czuja", bo inaczej to chyba do tej pory kręcilibyśmy się w kółko .

Widzimy domostwa, które zostały wyremontowane.
Bardzo ładnie się prezentują.





Ale większość niestety nadal straszy.

megidh

Ale większość niestety nadal straszy.

Tym mogłabym się zaopiekować

Wiedziałam, że na wyspie Santorini jest dużo kościołów, ale podczas tego spaceru ujrzeliśmy ich mnogość na własne oczy. Wioska nie jest duża, ale kościołów widzieliśmy w niej chyba z dziesięć.



Zaciekawiło mnie to zjawisko i zaczęłam szperać, żeby się czegoś dowiedzieć w tym temacie.
Na stronie Wiem gdzie jadę znalazłam taki wpis na temat ilości kościołów na Santorini:

Po przybyciu na wyspę, można odnieść nieodparte wrażenie, że niemal na każdym kroku spotykamy kościół. Raz jest to duża, imponująca budowla, a raz malutka kaplica przy drodze.
Szacuje się, że liczba kościołów i kościółków na Santorynie wynosi…przeszło 300! A przypomnijmy sobie, że wyspa ma zaledwie 76km2 powierzchni.
Skąd więc tak zdumiewająca liczba Świątyń?
Otóż geneza ich powstania związana jest ściśle z pierwotnym charakterem Santorynu, czyli tym, iż była to przede wszystkim wyspa żeglarzy.
W związku z tym, praktycznie w każdej rodzinie któryś z synów zostawał marynarzem i często wypływał w długie – nie rzadko niebezpieczne, podróże.
Rodzina chcąc chronić swoje dziecko…budowała kościółek. Oczywiście z początkiem nie były to duże budowle, wiele też zależało od zasobności portfela budowniczych, jednak kościół stawiany był po to, aby jego patron czuwał nad powierzonym mu synem. Można dlatego też pół żartem, pół serio stwierdzić, że niemal każda rodzina na wyspie ma swój własny, osobisty kościół
Kiedy odbywał się święto patrona kościoła, rodzina szykowała całe góry pysznego jedzenia, aby te było następnie kosztowane wraz z wybornym, domowym winem przez zaproszonych z okolicy gości.

Podczas wędrówki przez wioskę Messa Gonia widzieliśmy sporo krzaków granatu, ale ten przyciągnął nas jak magnes. Owoce były na wyciągnięcie ręki, krzak był chyba bezpański, doszliśmy więc do wniosku, że jeśli zerwiemy po jednym owocu, to krzywdy nikomu tym nie zrobimy. Tym bardziej że zerwaliśmy owoce już popękane, więc pewnie gdybyśmi ich nie zjedli, to by się zniszczyły.
Były pyszne. Soczyste i słodkie. Miały też bardzo miękkie pestki, które nie strzelały przy ich przegryzieniu.

Katerina napisał(a):megidh

Ale większość niestety nadal straszy.

Tym mogłabym się zaopiekować

IMG_20210927_095740727_HDR.jpg

Wcale Ci się nie dziwię. Ale koszty doprowadzenia go do stanu używalności chyba byłyby spore.
Tym bardziej, że on ma chyba dziurę w dachu.
https://www.google.pl/maps/place/Santoryn/@36.3838223,25.4608967,45a,35y,21.01h/data=!3m1!1e3!4m5!3m4!1s0x1499ce86adfd9ff7:0xb2a761f740d68afc!8m2!3d36.3931562!4d25.4615092

Katerina napisał(a):megidh

Ale większość niestety nadal straszy.

Tym mogłabym się zaopiekować

O tym samym pomyślałam

Do tej pory szliśmy po lekko wznoszącym się terenie, więc nie było problemu z jego pokonywaniem.
Ale od tego miejsca droga stała się stroma, więc moje kolana mocno to odczuły.
A na dodatek skądś wyskoczył nieduży piesek i zaczął na nas ujadać. Nie wiem o co mu chodziło, bo do tej pory żaden pies na nas nie zwracał uwagi. Nawet trochę się go bałam, bo nie wiadomo, co takiemu wpadnie do głowy. Na szczęście po kilku wypowiedzianych do niego spokojnie słowach dał nam spokój.

Na początku tej stromizny ujrzeliśmy żółtą budowlę, która zupełnie nie pasowała nam kolorystycznie do santoryńskiego klimatu.



W jej sąsiedztwie widzimy kolejne ruiny zapewne kiedyś pięknych domostw.



I kolejny kościół.

Wyszliśmy poza wioskę.




Gdy ujrzeliśmy kolejny kościół, to zdecydowaliśmy się do niego podejść, no bo może będzie można do niego wejść.








Niestety kościół był zamknięty, więc zawróciliśmy i poszliśmy dalej trasą wskazywaną przez GPS.