Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

dangol napisał(a):Fajne miejsce, więc nic dziwnego, iż oblegane.

Zeszliście schodami do portu?

Mieliśmy taki plan i udało się go zrealizować.

Po wizycie w ruinach zamku idziemy do portu Ammoudi.
Schodów jest ponoć 280, ale ich nie liczyłam. Stopnie są niskie, więc schodzenie po nich nie sprawia trudności. Tym bardziej, że w czasie schodzenia zatrzymujemy się w celu podziwiania widoków i robienia zdjęć.
Nasze zejście trwało niecałe 25 minut.




Tyle się naczytałam w internecie o tym, że schody są pełne oślich odchodów, których nikt nie sprząta i w związku z tym zapachy tam nie należą do przyjemnych, że byłam mile zaskoczona ich wyglądem. Było czysto, bez żadnych przykrych zapachów.
Ale niestety moja radość była przedwczesna, bo w niższych partiach schodów zaczęły się potwierdzać informacje wyczytane w internecie.












W dolnej części schodów znajduje się "parking" dla mułów i to tam właśnie jest najbardziej brudno i śmierdząco. Zwierzęta stoją w swoich odchodach i wierzgając nogami odganiają się od kąsających je much.


Miałam stracha, żeby przejść pomiędzy tym mułem a murkiem.




Poganiacze mułów powinni chyba zwracać uwagę na swoje zwierzęta oraz sprzątać ich odchody, ale oni mają to głęboko w d..... i jak nie ma chętnych na przejażdżkę, to wolą leniuchować niż zająć się sprzątaniem.

Masakra....
Ja chyba bym tam nie przeszła... Zwłaszcza, że od takich zapachów mam odruch wymiotny...

piekara114 napisał(a):Masakra....
Ja chyba bym tam nie przeszła... Zwłaszcza, że od takich zapachów mam odruch wymiotny...

Nie było tam tak strasznie.
Odcinek wrażliwy zapachowo był dosyć krótki, więc można było przejść go bez oddychania z zatkanym nosem.

Dzięki, bo na zdjęciach wygląda to mało zachęcająco....

piekara114 napisał(a):Dzięki, bo na zdjęciach wygląda to mało zachęcająco....

Ten nieciekawy odcinek schodów zaznaczyłam czerwoną kreską na mapce.


Na tym ostrym zakręcie jest jakby stajnia dla mułów, zadaszona materiałową wiatą. Tutaj zwierzęta oczekują na chętnych do jazdy w górę.
Materiał, z którego zrobiona jest wiata widać również przyczepiony do muru przed zakrętem, więc myślę, że w porze wielkich upałów również i tutaj jest on rozciągany nad głowami tych biednych zwierząt.

Port Ammoudi prezentuje się bardzo ładnie. Stajemy u podnóża schodów i rozglądamy się wokoło.





Zastanawiamy się, co robić.
Moglibyśmy usiąść w którejś z tawern, ale odstraszają nas od tego ceny, jakie trzeba tutaj ponoć płacić, więc rezygnujemy. Nie wiem, czy z tymi cenami to prawda, bo nie sprawdziłam.
Zdecydowaliśmy się pójść w lewo wzdłuż skał, bowiem tam ujrzeliśmy ścieżkę, którą co chwila pokonywali jacyś ludzie.






Idziemy pod pionowymi skałami i wydaje się, że nie jest to zbyt bezpieczna droga, bo istnieje ryzyko osuwania się kamieni.
Ale bardzo nam się tutaj podoba, więc zaciskamy zęby i idziemy dalej, zobaczyć co jest za zakrętem.


Widoki super, woda ma piękny kolor i wspaniale się skrzy w promieniach słońca.



Na skałach wystających z wody widać plażujących ludzi.

Fajnie, że pokazałaś port i zejście ze schodków. Ja tam nie byłam. Moja siostra powiedziała, że możemy iść jak chcemy, bo zejść to może by i zeszła, ale wejść to na 100 % nie da rady (Jeszcze nie pozbyła się problemów oddechowych po przechorowaniu na covid, . Na osiołkach (mułach) to w ogóle nie ma mowy, bo jak można męczyć zwierzęta. Więc solidarnie nie poszła żadna.
Może i dobrze, bo jeszcze by się leniwemu opiekunowi dostało, że nie dba o zwierzęta jak należy .
Ceny w Oia mogą człowieka przyprawić o zawał serca, jak się chce konsumować z widokiem. Żeby jeszcze za ceną szła jakość, ale nie zawsze tak jest.
Ciekawa jestem dokąd Was zaprowadzi ta tajemnicza ścieżka

wiola2012 napisał(a):Fajnie, że pokazałaś port i zejście ze schodków. Ja tam nie byłam. Moja siostra powiedziała, że możemy iść jak chcemy, bo zejść to może by i zeszła, ale wejść to na 100 % nie da rady (Jeszcze nie pozbyła się problemów oddechowych po przechorowaniu na covid, . Na osiołkach (mułach) to w ogóle nie ma mowy, bo jak można męczyć zwierzęta. Więc solidarnie nie poszła żadna.

Też miałam obawy co do powrotnej drogi. Ale myśl o tym, żeby dosiąść osiołka czy muła nawet mi nie zaświtała w głowie. Ja rozumiem, że dzieci sadzają na te zwierzęta, bo to dla nich jest jakaś atrakcja. A ponadto niesienie dziecka na rękach po takich schodach, gdy ono się zmęczy, na pewno nie jest przyjemnością. Ale już dorośli, i to niejednokrotnie z nadwagą (tak jak ja), to jeśli już nie z troski o zwierzęta, to w celu spalenia kalorii, powinni korzystać z własnych nóg.
Na szczęście znaleźliśmy inny sposób na powrót do Oia i nie musieliśmy wchodzić po schodach.

wiola2012 napisał(a):Ciekawa jestem dokąd Was zaprowadzi ta tajemnicza ścieżka

Zaraz się okaże.

Ścieżka, którą szliśmy nie jest długa, raptem ma 300 metrów.


Ale nagle się skończyła a my zobaczyliśmy przed sobą kupę kamieni. Zapewne musiały spaść z tych pionowych skał, tworząc takie zawalisko. Aby iść dalej musieliśmy je pokonać. Ale tylko kilka pierwszych kroków było trudnych, potem ścieżka ponownie się ukazała.





Potem znowu ścieżka zniknęła a my musieliśmy iść po tym murku.


Gdy minęliśmy zakręt zobaczyliśmy, że ścieżka doprowadziła nas do małej zatoczki i wysepki Agios Nikolaos o Peramataris (św. Mikołaj Przdewoźnik).
Bardzo nam się tam spodobało.

Podeszliśmy do samego końca ścieżki i zapatrzyliśmy się w ten piękny kolor wody oraz kąpiących się w niej ludzi.




Widoki na skały też fajne.




Trójmiasto i skała Skaros Rock też pięknie widoczne z tego miejsca.




Fantastyczna byłaby taka kąpiel po trudach dzisiejszego dnia. A my nie wiedząc, że możemy w Oia znaleźć takie fajne miejsce do kąpieli nie mieliśmy ze sobą strojów kąpielowych ani ręczników. Jak ja zazdrościłam ludziom tej kąpieli.
W końcu podjęłam decyzję, że się jednak wykopię w bieliźnie. Zresztą takich osób było tam więcej, więc nie byłam osamotniona. Na szczęście zawsze na wycieczkach mam przy sobie duży (ale cienki) szal, który posłużył za ręcznik. Tak więc po chwili byłam już w wodzie. Problemem jednak było samo wejście do wody, bowiem skały są tam dosyć ostre. Ja mam bardzo wrażliwe stopy i mnie każdy kamyszek uwiera, więc zdecydowałam się nie zdejmować moich sandałów (które notabene mogą być wykorzystywane w wodzie) i w nich weszłam. Już w wodzie je zdjęłam i zostawiłam na brzegu, żeby je założyć przy wychodzeniu.
A kąpiel była boska.
Tutaj mnie widać, jak macham do Waldka, który robił mi zdjęcia.


Popłynęłam kawałek wokół wysepki, ale ponieważ nie miałam ze sobą ani aparatu, ani kamery, więc nie pokażę Wam, co jest z drugiej strony wyspy.


A na wysepce z drugiej strony jest wykuty w skale kościółek św. Mikołaja.

zdjęcie z internetu


Tutaj już wracam.

Cześć Gosiu:)

Gdy zaczęłaś pisać tę relację byłam w podróży, ale zarejestrowałam i podglądałam.
Trudno komentować z telefonu, zwłaszcza, kiedy jest się w trochę odmiennym krajobrazie.
Mam sporo do nadrobienia , wróciłam niedawno, ale zdjęcia piękne, a ja przymierzam się do ( popularne określenie na forum) zdrady - i to nie jednej Poczytam z uwagą.

A my nie wiedząc, że możemy w Oia znaleźć takie fajne miejsce do kąpieli nie mieliśmy ze sobą strojów kąpielowych ani ręczników. Jak ja zazdrościłam ludziom tej kąpieli.
W końcu podjęłam decyzję, że się jednak wykopię w bieliźnie. Zresztą takich osób było tam więcej, więc nie byłam osamotniona.

Ja się stałam bardzo "elastyczna" w takich sytuacjach - i tak nikt nie odróżnia haftek od sprzączek i innych zapinek, nie wspominając o innych częściach plażowego outfit'u
Życie jest za krótkie, żeby się takimi rzeczami przejmować

Ja też bym się tu wykąpała, chustę-pareo też zawsze mam, bo akurat przy wejściach do świątyń się przydaje (na Cyprze się tego nauczyłam, bo tam trzeba się do meczetów szczelnie zasłonić, wraz z włosami, a ichnie wypożyczane mnie brzydzą)... Tylko chyba zacznę bikini też dorzucać, bo moja bielizna raczej by się do kąpieli nie nadawała

No po prostu pięknie.

megidh napisał(a):Fantastyczna byłaby taka kąpiel po trudach dzisiejszego dnia. ....W końcu podjęłam decyzję, że się jednak wykopię w bieliźnie.

Czyli na wakacje trzeba sobie sprawić uniwersalną bieliznę. Czarny np. z daleka jest nie do odróżnienia
Skorzystam z rad doświadczonych koleżanek i też będę zabierała ze sobą pareo.

Katerina napisał(a):Cześć Gosiu:)

Gdy zaczęłaś pisać tę relację byłam w podróży, ale zarejestrowałam i podglądałam.
Trudno komentować z telefonu, zwłaszcza, kiedy jest się w trochę odmiennym krajobrazie.
Mam sporo do nadrobienia , wróciłam niedawno, ale zdjęcia piękne, a ja przymierzam się do ( popularne określenie na forum) zdrady - i to nie jednej Poczytam z uwagą.

Fajnie, że jesteś.
Dzięki za komplementy.
Czekam na zdradę w Twoim wydaniu, bo z chęcią będę czytać Twoje relacje z innych części świata.

Katerina napisał(a):Ja się stałam bardzo "elastyczna" w takich sytuacjach - i tak nikt nie odróżnia haftek od sprzączek i innych zapinek, nie wspominając o innych częściach plażowego outfit'u
Życie jest za krótkie, żeby się takimi rzeczami przejmować

Masz rację, róbmy to, na co mamy ochotę i nie przejmujmy się opiniami innych.

piekara114 napisał(a):Ja też bym się tu wykąpała, chustę-pareo też zawsze mam, bo akurat przy wejściach do świątyń się przydaje (na Cyprze się tego nauczyłam, bo tam trzeba się do meczetów szczelnie zasłonić, wraz z włosami, a ichnie wypożyczane mnie brzydzą)... Tylko chyba zacznę bikini też dorzucać, bo moja bielizna raczej by się do kąpieli nie nadawała

Też chyba rozszerzę obowiązkowy zestaw w plecaku, bo chociaż moja bielizna nie wzbudzała żadnego zainteresowania, to ja mimo wszystko lepiej czułabym się w kostiumie.