Peljesac planowany i Brela przypadkiem

EithelAmarth napisał(a):45 stopni... O_O

Teraz za 20 stopni człowiek by się dał pokroić...

Witam. Tam jak jest taki upał i jest sucho, to da się przeżyć. Raz byliśmy w Medjugore i był taki upał plus tropikalna wilgotność, cały czas straszyło burzą, która nas dopadła dopiero w Metkowicu. to była masakra. Pozdrawiam.

W Mostarze i w Medjugorju w tym czasie tj.28 do 30 kwietnia było tylko 28 do 30 st.(w cieniu oczywiście w słońcu nie mierzę ). Proponuję przyjechać w lipcu lub sierpniu wówczas jest 35 do 40 st.co skutkuje wzmożonym apetytem na złocisty, chmielowy napój.Na Kravicach jest wtedy do 10 st. mniej.

I znowu relacja nam stanęła . A niedługo nowe wakacje.

Zaczynamy poszukiwania naszych apartmanów Lokalizacja to Stomarica 8. Ulicę odnajdujemy szybciutko, zjeżdżamy więc w dół, już nie szybciutko a mimo to Lidka siedząca po stronie pasażera, dwiema nogami hamowała Jak już znaleźliśmy się na dole, zweryfikowała nasze plany co do Breli – żadnych wycieczek samochodowych nie będzie – oznajmiła. Parkujemy pod wskazanym adresem i… jakoś to dziwnie inaczej wygląda niż na stronie internetowej Wychodzi Pani, mówię że mamy tu rezerwację, ona zaprzecza, reszcie ekipy tętno wzrasta, ja nadal trzymam się swojej wersji i tłumaczę, że wprawdzie budynek nieco inny, ale Stomarica 8 to Stomarica 8. Ona znowu zaprzecza Pytam więc czy to jest Villa Cleopatra. I słyszę kolejną odpowiedź przeczącą. Moje ciśnienie nieco też się podniosło, jeszcze załoga dorzuca swoje pięć groszy, że mnie pewnie oszukali, na zaliczkę naciągnęli a teraz będziemy szukać niewiadomo czego i gdzie Początkowo sprawę ratuje nieco moja dotychczasowa rozmówczyni. Mówi, że nie wie jaki numer ma „nasza” willa ale pokaże mi gdzie jest Prowadzi mnie do swojego pokoju, wychodzimy na taras i pokazuje mi gdzieś jeszcze niżej dach z solarami, twierdząc że to ten budynek. Patrząc z perspektywy wysokości n.p.m. na której się wówczas znajdowałem a położeniem Cleopatry ucieszył mnie ten widok No tak, tylko jak tam dojechać Ano niestety tylko piechotką po schodkach. Dziękując za przywrócenie nadziei na udany ciąg dalszy urlopu, żegnam się z miłą Chorwatką i ruszam na poszukiwania… dachu z solarami. Niesiony entuzjazmem zbiegam w niższe partie Breli i… nie widzę dachów nie wspominając o kolektorach Wracam szybciutko… na górę i nadal nie widzę No to jeszcze wyżej, już troszkę wolniej…. jest I znów na dół w kierunku naszego przyszłego lokum. Nie ma Tak se polatałem jednymi schodkami w dół, drugimi w górę co kilka bądź kilkanaście minut zdając relację z poszukiwań pozostałej ekipie, że…. szukam nadal. Podczas kolejnej rundki próbowałem skorzystać z pomocy turystów, ale niestety bezskutecznie Wracając ponownie w górę, zboczyłem z tras schodowych, które to po godzinie pobytu w Breli miałem obcykane jak swoje i zacząłem szwendać się po posesjach pokonując kolejne kamienne ogrodzenia Liczyłem na to, że może ktoś z miejscowych będzie może miał ochotę mnie opieprzyć i przy okazji wskaże mi... moje miejsce Nie wiem czy to upał, czy inny powód jakiś był, ale kompletnie nikogo nie zainteresowało, że mu po płocie łażę Nawet jak wdrapując się na kolejne ogrodzenie, natknąłem się właścicielkę tegoż muru i całej posesji oczywiście, ta spojrzała tylko nieco zdziwiona i…. nic spokojnie podlewa sobie swoje roślinki Wykorzystując jej pokojowe nastawienie, wymieniam dobar dany, po czym pytam o „swoją” willę. Początkowo lekko zdziwiona, po chwili z promiennym uśmiechem odpowiada – to je Villa Cleopatra Widząc szczerą radość na jej twarzy, wszelaki nerw mi prysnął Zorica przedstawia się jako… Zorica ja jako… Krzysztof. Mówię, że rezerwacja, że apartmany, Zorica wszystko potwierdza, prowadzi na drugą stronę budynku a tam widok zapamiętany ze strony internetowej




zupełnie nie widoczny ani z ulicy, ani ze schodków ułatwiających poruszanie się po Breli

Właścicielka przedstawia swojego męża i razem idziemy po resztę mojej ekipy. Żeby nie było za lekko, od budynku do parkingu trzeba najpierw zejść nieco w dół i dopiero w górę Przy samochodach dalszy ciąg powitań, po czym kilka kursików po kolejne bagaże i jesteśmy w Breli. Wprawdzie perspektywa codziennego łażenia po schodach nie wywołała jakiegoś entuzjazmu, ale cóż, takie życie, raz jest z górki, raz pod górkę

Może i późno, ale się dołączam
Wspaniała relacja.

Wszelki duch...dojechaliśmy do Breli i nawet apartament znaleźliśmy
Tylko za długo nie noście tych bagaży

Ludzie, zlitujta się !

Aldonka napisał(a):

Iwona75 napisał(a):Wszelki duch...dojechaliśmy do Breli i nawet apartament znaleźliśmy
Tylko za długo nie noście tych bagaży

Ludzie zlitujta się

Krzysiek dawaj zdjęcia tych schodów - tam i z powrotem......

lisek1 napisał(a):Może i późno, ale się dołączam
Wspaniała relacja.

Może i późno ale jeszcze trochę do końca brakuje

Aldonka napisał(a):Wszelki duch...dojechaliśmy do Breli i nawet apartament znaleźliśmy
Tylko za długo nie noście tych bagaży

Bagaże już rozpakowane, później degustacja nalewek nastąpiła

Iwona75 napisał(a):Ludzie, zlitujta się !

Toć przeca się.... liujem

CROberto napisał(a):
Krzysiek dawaj zdjęcia tych schodów - tam i z powrotem......

Schodów poszukam, najpierw zrobimy spacerek w poszukiwaniu knajpki

Po rozlokowaniu się, szybciutki prysznic, euraski w dłoń i udajemy się do gospodarzy celem rozliczenia za pobyt. Niestety jak zwykle nie poszło to łatwo Zorica poinformowała, że zapłacimy za tydzień przy wyjeździe. Tłumaczę więc, że przez tydzień banknoty które teraz mam, mogą się jakby... rozpłynąć Gospodyni stwierdziła, że w takiej sytuacji możemy zapłacić przelewem jak wrócimy do domu To jakby zamknęło temat zapłaty na tą chwilę. Po osiągnięciu kompromisu w tej materii, przeszliśmy do kolejnego trudnego etapu a mianowicie.... degustacja różnorakich nalewek produkowanych przez gospodarza. Trunkowanie i sympatyczne rozmowy trwały do późnego popołudnia. Gospodarze to miejscowa Chorwatka i Egipcjanin, opowiedzieli nam dużo o sobie, o swojej młodości, o swoich pasjach i nieco o Breli.

Skoro mowa o Breli to czas wyruszyć na mały rekonesans. Schodzimy więc sto sześćdziesiąt kilka stopni na szczęście w dół i trafiamy podobnie jak w Trpanj na setaliste krajem mora Kierujemy się w stronę przeciwną niż centrum. Po kilkunastu metrach już wiedzieliśmy, że Brela i gospodarze do których trafiliśmy zupełnie przypadkiem, tak na zasadzie z braku laku czyli z braku miejsc w Tučepi, to..... dar od losu

No nareszcie. Ruszyło
I wygląda interesująco.
Bylebyśmy dojechali do końca do wakacji, bo został już tylko miesiąc

rysiek_r74 napisał(a):Bylebyśmy dojechali do końca do wakacji, bo został już tylko miesiąc

Do końca wakacji miesiąc , dwa miesiące to one trwają, a nawet jeszcze się nie zaczęły

Po znalezieniu knajpki i posileniu się, wróciliśmy na deptak, zasiedliśmy na ławeczce i pooglądaliśmy sobie jak słonko w Breli zachodzi

Zaraz, zaraz........przyspieszyło