Od knedlików po kalmary czyli przez Czechy na Istrię

Ruzica napisał(a):Na dole trochę się pogubiliśmy i nie mogliśmy odnaleźć parkingu, ale chyba nie bylibyśmy sobą,gdybyśmy się nie zgubili-to stały element naszych wypraw .....

My jak się gdzieś zgubimy to moja połówka mówi zawsze ...przygoda ?!

Witam wszystkich, którym chce się czytać

Środa, 21 maja 2014

Wstajemy skoro świt, zresztą na campingu nie da się pospać zbyt długo- ptaszki zbyt głośno ćwierkają. Po śniadaniu, spożytym niezmiennie na dworze(największa dla mnie zaleta mieszkania na campie), pakujemy się do Cytryny i autostradą pędzimy do Puli. Dziś będziemy mieć przygodę. Niestety, będzie to przygoda w sensie negatywnym. Ale na razie ciiii; o tym później.

Dojeżdżamy na miejsce, parkujemy pod samym amfiteatrem(4kuny/h) i właśnie od niego rozpoczynamy zwiedzanie miasta.


No, muszę powiedzieć, że kolos robi wrażenie, mają rozmach s……y


„Koloseum”, jak roboczo nazwałam amfiteatr bardzo nam się spodobało, ale sama Pula….

Ekhm, jakby to powiedzieć? No coż, powiem brutalnie: miasto, poza kilkoma miejscami, dotkniętymi palcem wieków minionych, zwyczajnie jest brzydkie.

Nawet deptak jakiś taki:


Idziemy dalej, w stronę Forum. Przechodzimy przez Łuk Sergiusza:


Za łukiem deptak staje się jakby przyjemniejszy.

A Forum to chyba najładniejsze miejsce, w tym pozbawionym klimatu mieście:


Robimy tu mnóstwo fot, turystów tłumy, robi się upalnie-prawie jak w sezonie

Idąc dalej spotykamy coś takiego:


To rzymskie mozaiki z V w.

A ten szlaczek jakby skądś znany


Trochę już połaziliśmy, pora szukać jakiegoś jedzenia. Przypadkowo znajdujemy ładną uliczkę, a to w Puli rzadkość:


Niestety nie mam zdjęć samej uliczki, ale odrobina lansu chyba nie zaszkodzi

Ładną uliczką dochodzimy do twierdzy:


Ale widoki z góry też jakieś przeciętne.

Trochę to może teraz wygląda, jakby wychodziło ze mnie jakieś skrajne malkontenctwo, ale z miejscowości, które odwiedziliśmy(a będzie ich sporo), Pula podobała nam się najmniej.

Oczywiście, nie twierdzę, że wszystko było be. Jasnym punktem okazał się obiad:


Pizza była jedną z lepszych, jakie jadłam kiedykolwiek Była niby w wersji ostrej, ale my do bardziej wyrazistych smaków jesteśmy przyzwyczajeni. W ogóle chorwacka kuchnia, mimo że smaczna, dla nas jest jakby trochę zbyt mdła.
Pizza kosztowała 75 kun, ale była naprawdę duża

Po jedzonku pędzimy na parking, jest mniej więcej środek dnia, czas na plażowanie. Jedziemy na Kamenjak!

Ale to by było zbyt piękne, by mogło być prawdziwe. Niemiła przygoda, o której wspomniałam na początku, wydarzyła się właśnie tutaj, przy wyjeździe z parkingu.

Nie wiem, jak to nazwać, bo to nawet nie była stłuczka….Otóż włączając się do ruchu, moja szanowna Druga Połówka, zamiast obejrzeć się dookoła dokładnie i nie tylko w lusterku…jakoś tak się zagapił. I wjechaliśmy jakiemuś Chorwatowi na drogę, obdrapując mu bok pięknej, czarnej Meganki , a przy okazji i naszej Cytryny. Niby nic poważnego się nie stało, polakieruje się i będzie ok., ale cała ta sytuacja kosztowała wiele czasu i nerwów.

Chorwat był strasznie wkurzony(nie dziwie mu się), od razu chciał dzwonić na policję, a ja już widziałam oczami wyobraźni mandat na setki, a może nawet tysiące kun.

Szczęśliwie dla nas policja olała nieszczęsnego Chorwata, ale zaczęło się i tak- kontakty z ubezpieczycielami, spisywanie protokołów i cała masa formalności- wszystko to trwało bardzo długo.

Tak sobie pomyślałam później: narzekaliśmy na tą Pulę, że taka i siaka i ona się teraz na pewno na nas zemściła.

Na szczęście nawet to co złe, kiedyś się kończy i możemy w końcu jechać na plażę(ale mamy co najmniej 2 godzinne opóźnienie).

Na Kamenjak(najbardziej wysunięty na południe punkt Istrii) jest z Puli bliziutko, trasa nie zajmuje dużo czasu. O dziwo przed sezonem do rezerwatu można wjechać za darmo Ale my i tak parkujemy przed, nie chcemy katować Cytrynki szutrówkami. Początkowo mieliśmy zamiar obejść pieszo kilka zatoczek, wybrać najładniejszą i tam się rozłożyć. Z braku czasu jednak, nigdzie nie łazimy, rozkładamy się w pierwszej lepszej:


Większość zdjęć z zatoczki nie nadaje się do wstawienia na forum, ponieważ są brzydkie z bardzo prostego powodu- robiłam je ja

Do wyboru mamy albo kawałek plaży żwirowej albo skalne półki- w części żwirowej jest jednak sporo ludzi(to znaczy może z 5 sztuk), półki możemy mieć całe dla siebie, więc wybór jest prosty.

Czas na pierwszą kąpiel w Jadranie. Woda na oko może mieć jakieś 20-21 stopni, na pewno jest cieplejsza niż w Bałtyku w sezonie, ale… jakaś zimna wydaje się. Kąpiel nie trwa więc długo, tak jak i cały pobyt na plaży, zbliża się 18, czas wracać, bo zaraz zacznie się robić chłodno.
Ostatni rzut okiem na latarnię morską:


Jutro wyprawimy się daleko poza Istrię

Szkoda że nie wjechaliście autkiem jest sporo do zobaczenia, piękny klifowy brzeg i pułki na różnej wysokości ( latarnia widoczna jest z prawej strony ), flora i fauna podwodna bardzo urozmaicona i obfita. Szutrówki na Kamenjaku są w dobrym stanie nie trzeba było się obawiać.

Pzd be-ja

Miło powspominać własne ubiegłoroczne wakacje i pozaglądać z Tobą w znajome kąty.

Co do Puli mam podobne odczucia. Poza Amfiteatrem i Forum brzydkie miasto. Oprócz tych rzymskich budowli polecić mogę jeszcze tylko pizzerię Jupiter w drodze do twierdzy. Samą twierdzę już niekoniecznie .

A Kamenjaka szkoda. Jaki pisze be-ja, trzeba było pojechać do końca półwyspu.

Pozdrawiam i czekam na kolejne odcinki.

Z przyjemnością oglądam w Twojej relacji mało znaną mi Istrię - byłem tam tylko raz, 14 lat temu, na takiej jednodniowej objazdowej wycieczce (Pula, Porec, Rovinj).

Witam i podziwiam
W Puli jest jeszcze wspaniały TARG nie wiem czy tam zaglądaliście. Ryby i inne Istri-ejsze smakołyki - rany aż człowieka ściska
.A miasto jak miasto między wiekowe budowle wciśnięto socjalistyczne koszmarki
Czekam na dalsze opowieści i wspominam z Tobą

be-ja napisał(a):Szkoda że nie wjechaliście autkiem jest sporo do zobaczenia, piękny klifowy brzeg i pułki na różnej wysokości ( latarnia widoczna jest z prawej strony ), flora i fauna podwodna bardzo urozmaicona i obfita. Szutrówki na Kamenjaku są w dobrym stanie nie trzeba było się obawiać.

Pzd be-ja

Ja też żałuję, ale niestety w kwestii samochodu nie mam nic do gadania Na szczęście rządzę w prawie wszystkich innych

marze_na, pizza na zdjęciu jest właśnie z Jupitera

ruzica napisał(a):Jutro wyprawimy się daleko poza Istrię

Czyżby Wenecja?

Belluna napisał(a):

ruzica napisał(a):Jutro wyprawimy się daleko poza Istrię

Czyżby Wenecja?

Pudło cały czas będziemy w cro...

To czekam z jeszcze większą ciekawością

ruzica napisał(a):marze_na, pizza na zdjęciu jest właśnie z Jupitera

Poznałam po ławach .

Cześć Ruzica! Co do Puli mam podobne odczucia, nie ma rewelacji

dosiadam się i ja
fajnie piszesz
pozdro

Dzisiejszy odcinek postaram się maksymalnie skrócić, ponieważ będzie coś, co na forum było już tryliard razy


Czwartek, 22 maja 2014

Planując wakacje w Chorwacji wymyśliliśmy sobie, że jeden dzień poświęcimy na wycieczkę w jakieś bardziej odległe rejony.

Do wyboru mieliśmy 2 lokalizacje: Wenecja albo….Plitwice

Wybór padł na to drugie, nie pamiętam już właściwie dlaczego

Z zachodniej Istrii to dość daleko, ponad 250 km, ale dzięki autostradom plan jest jak najbardziej możliwy do zrealizowania w 1 dzień.

W czwartkowy ranek wstaliśmy bardzo wcześnie, bo chyba jeszcze przed 6. Szybkie śniadanko i wskakujemy do samochodu, w którym spędzimy najbliższe 4 godziny.

Autostradami jedzie się fajnie, najbardziej podoba mi się mnogość przejazdów przez tunele. Całą drogę podziwiam widoki, ale jakoś focić mi się nie chce

Pod koniec trasy popełniliśmy pewien błąd, nazwijmy to „nieświadomy błąd drogowy”;). Zamiast jechać autostradą do Karlovca, i tam zjechać na drogę krajową 1, pojechaliśmy trochę inaczej-najpierw autostradą A6 do Bosljeva, potem A1 do Ogulina, i tam wjechaliśmy na drogę nr 42.(nie polecam, ale tę trasę sugerowała mapa gogle, jako najkrótszą).

Droga 42 była chyba najbardziej traumatycznym przeżyciem na tym wyjeździe
Dróżka jest bardzo kręta; wąziutka tak, że mijanki z autem z naprzeciwka wymagają nieco gimnastyki; to co kiedyś było asfaltem pamięta pewnie jeszcze czasy Tity. Ale najgorsze są przepaście po prawej stronie. Barierek zero, gdzieniegdzie tylko poukładane rzędy kamyczków. Kilku kamyczków brakuje.Ale się wpakowaliśmy- myśle sobie, jednocześnie usiłując przypomnieć sobie słowa wszystkich znanych mi modlitw. Widoki oczywiście piękne, ale ich nie podziwiam, cały czas mając duszę na ramieniu. Kiedy kątem oka dostrzegam znicze między kamieniami, jestem już u kresu wytrzymałości Wlecze mi się ta droga w nieskończoność.Cała droga 42 to około 60 km, na szczęście najstraszniejszy odcinek liczy może z kilkanaście.Dojeżdżamy w końcu na Plitwicki Parking, jestem zielona i kręci mi się we łbie, ale cieszę się, że trauma już za mną

Jadąc lokalnymi drogami w środkowej Chorwacji obserwujemy świat zupełnie inny od tego, który znamy z wybrzeża. Widać tu ogromną, ekonomiczną przepaść. Nawet przydrożny bar, w którym zatrzymaliśmy się na kawę, jest jakby wyjęty z minionej epoki. To taka Chorwacja B, a może nawet C. Wrażenie sprawia nieco przygnębiające.

Ale wróćmy do rzeczy-zaparkowaliśmy, cena to 7 kun za godzinę lub 70 kun za dobę. No dobra, idzie przeżyć

Pogoda trafiła nam się wspaniała, z parkingu idziemy prosto do kas, gdzie za 110 kun od ludzia, kupujemy bilety .

Wybieramy trasę C- jest podobno dość długa, na 4-6 godzin.

Zwiedzanie rozpoczynamy od największego wodospadu(Veliki Slap), ma to pewną wadę- najbardziej spektakularna atrakcja na samym początku, późniejsze nie robią już takiego wrażenia.



Wodospad zachwyca, mogłabym tak stać i gapić się z godzinę, ale aż tyle czasu to my nie mamy.

Idziemy w dół wraz z peletonem turystów, w którym przodują Japończycy(a może to byli Koreańczycy, nie wiem)Dobrze, że nie przyjechaliśmy tu w weekend!

Tłum trochę nas spowalnia, ale jakoś przesuwamy się do przodu po charakterystycznej kładce.


Po drodze podziwiamy rybki


Kładka kończy się grotą skalną, którą podchodzimy pod górkę, a na górze…. A jakże, oczywiście gubimy się Okazało się, że część szlaku jest zamknięta, a obejście albo nie jest w ogóle oznakowane albo coś przeoczyliśmy.

Krążymy jak pomyleni przez kilkanaście minut, pytamy się kilku osób jak wrócić na właściwą drogę, w końcu, po perypetiach dochodzimy do miejsca skąd odpływają statki.

Po drodze spotykamy całkiem miłe zwierzątko:


Statkiem pełnym ludzi(Azjaci gdzieś przepadli, teraz słyszymy głównie czeski) płyniemy po jeziorze Kozjak:


Teraz będziemy przemierzać kolejne drewniane kładki i mijać następne jeziorka. Idziemy pod górę, ale trasa, nawet mimo upału nie jest jakoś szczególnie męcząca.


Ostatnim etapem jest podróż czymś, co udaje kolejkę:


Dojeżdżamy nią prawie do wyjścia. Trasa zajęła nam ok. 3,5 godziny. Wolnym tempem i to z pogubieniem się. Na koniec pijemy kawę, płacimy za parking i w drogę

Plitwice nas zachwyciły, mamy ochotę tu jeszcze wrócić

Droga powrotna wyglądała już zupełnie inaczej, drogą nr 1 jedzie się o wiele szybciej i bezpieczniej niż 42 Po drodze zatrzymujemy się na jedzonko. Zamawiam spaghetti bolognese


O dziwo na zdjęciu wygląda o wiele lepiej niż w rzeczywistości.W której to potrawa wyglądała jak makaron z pedigree pal czy innym whiskasem.

Pozory jednak czasem mylą, nawet w przypadku nieciekawie wyglądającego jedzenia-pożarłam do ostatniego kęsa. Dobre było, ale wadę jednak miało- absolutny chyba brak pomidorów. Praktycznie niewyczuwalne w smaku.


Druga Połówka zamówił pljeskavicę, ale coś tam marudził, na brak ajvaru:


Początkowo ceny wydawały nam się o wiele niższe niż na wybrzeżu( za wszystko 70 kun). Gorzka prawda przyszła z rachunkiem- za frytki i kruh(to nasze ulubione chorwackie słowo) policzyli sobie osobno. Dziady!! No nic, przełknęliśmy tę gorycz i pojechaliśmy dalej. Po drodze zrobiliśmy jeszcze zakupy w Karlovcu-kupiliśmy m.in. chorwacką Coktę- tak na spróbowanie, bo wydawało nam się, że to będzie coś w stylu czesko-słowackiej kofoli. Z Kofolą Cokta nie ma absolutnie nic wspólnego-jest zaskakująco obrzydliwa.

Dalsza droga „do domu” mija szybko(chociaż już na Istrii, na jednojezdniowym odcinku A8 mnóstwo tirów, których nijak nie idzie wyprzedzić. Na Lanternie lądujemy już po 22(szczęśliwie zdążyliśmy przed 23-wtedy zamykają bramę Campu, i auto trzeba zostawić na zewnątrz).
Po tym wyczerpującym, ale jakże owocnym dniu idziemy od razu spać. A jutro czeka nas załamanie pogody i 2 urocze miasteczka

Super pogodę mieliście
My wędrowaliśmy "w druga stronę" (a był to sierpień 2011) - i w okolicy wodospadu załapaliśmy się na ulewę
Ale i tak było pięknie