Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Szybko zwiały… zostały nam inne stworzenia

Jak mocno wybarwiona ta meduza Jakaś jej kuzynka w Toskanii mnie poparzyła

piekara114 napisał(a):Jak mocno wybarwiona ta meduza Jakaś jej kuzynka w Toskanii mnie poparzyła

Pamiętam
Właśnie w obawie przed takimi nieprzyjemnymi następstwami ewentualnych spotkań z podwodnym życiem unikamy go na ile się tylko da...

dangol napisał(a):Koty super , aż tak wielką gromadę w jednym miejscu to spotkałam chyba tylko raz, w porciku na cro-wysepce Molat.

Koty zawsze są super
Czasem tylko przykro patrzeć na zaniedbane i głodne nieszczęśniki zostawione same sobie
Akurat te miały szczęście, mają dobrą opiekę

W Chorwacji faktycznie bywało sporo kotów, ale Grecja ją przebija, szczególnie niektóre wyspy (jak Amorgos )

Pozdrawiam

19 maja, czwartek c.d.

Dziś po całym wczorajszym dniu zwiedzania w planie była plaża...a po kociej osadzie Su Pallosu blisko było do znanego nam już wybrzeża półwyspu Sinis. Mari Ermi wspominaliśmy bardzo dobrze, toteż tam właśnie się skierowaliśmy. Okazało się jednak, że wyjazd w nieco późniejszym terminie ma swoje konsekwencje , plaża była zbyt mocno zatłoczona jak na nasze wymagania, pojechaliśmy więc dalej, za kamperowy cypelek (teraz również stało ich tam kilkanaście), tam gdzie spędziliśmy w zeszłym roku noc. Znaleźliśmy sobie ustronny placyk i można powiedzieć rozbiliśmy obóz, parę kroków od może nie najpiękniejszej, ale jednak plaży.

Parę fotek z drogi i okolicy









Te kwiaty dobrze znamy, nie tylko z Włoch





Takie rośliny również już widywaliśmy m.in. w Grecji na Sithonii.





Będą jeszcze w jednym z kolejnych dni takie rośliny które wprawią nas w niekłamane zdumienie .

Okolice Mari Ermi









Niestety, już widać, że popsuła się trochę pogoda . Owszem, niezła miejscówka na plażowanie i nocleg znaleziona, ale co z tego, kiedy słońca brak a znad morza wieje lodowany i coraz mocniejszy wiatr?

Mimo najszczerszych chęci i oczekiwania na jakąś poprawę, uznaliśmy, że nie ma to sensu, szkoda czasu na leżenie w ciuchach na zimnym piachu, nie trafiliśmy dziś z pogodą na plażowanie. Pora była jeszcze na tyle wczesna, że mogliśmy kawałek wyspy przejechać i coś zobaczyć.

Zobaczyliśmy – Bonarcado.

Miasteczko było w planie powiedzmy do niekoniecznego odwiedzenia, ale skoro tak nam dziś się niezbyt szczęśliwie ułożyło, pojedziemy tam, będzie po drodze do celów na jutro.

W Bonarcado (po sardyńsku Bonacatu) są 2 kościoły.

Santuario di Nostra Signora di Bonacatu, malutka świątynia zbudowana już w czasach bizantyjskich mniej więcej pomiędzy VI a VII wiekiem. Poprzednio był tu ośrodek kultu epoki nuragijskiej, następnie osada rzymska. Kościółek powstał prawdopodobnie w miejscu dawnej rzymskiej łaźni, na planie krzyża.



W początkach XII wieku w Bonacatu został założony klasztor kamedulski, powiązany z opactwem San Zeno z Pizy. Skromna świątynia klasztorna została w połowie XIII wieku rozbudowana, czego efektem jest kościół romański – bazylika di Santa Maria di Bonacatu.











Weszliśmy do środka, odbywało się właśnie nabożeństwo toteż za wielkiego pola manewru w przyglądaniu się nie mieliśmy. Ale też trzeba przyznać, że kościół niczym szczególnym się nie wyróżnia.

Podeszliśmy więc raz jeszcze do stojącego tuż obok sanktuarium Nostra Signora.















A jednak słońce , lepiej późno niż wcale....







Po dalszej drodze wypatrywaliśmy jakiegoś drogowskazu do podobno znajdującego się gdzieś tutaj wodospadu Sos Molinos, ale niczego takiego nie zauważyliśmy. Trudno, wodospad pozostanie nieodkryty, za to skoro na plaży się nie udało to fajnie byłoby gdzieś tutaj znaleźć sobie jakieś miejsce na nocleg. Parę km przed Santu Lussurgiu skręcam w wąską dziurawą asfaltówkę która wijąc się prowadzi coraz wyżej i wyżej.... przejechaliśmy pewnie z 10 km a nic odpowiedniego nie było. Za to temperatura spadła do 8 stopni i wiało jak...mocno wiało , stwierdziliśmy, że kolejnej takiej lodowatej nocy już nie przeżyjemy i zjechaliśmy z powrotem na dół.

Rzut oka na Santu Lussurgiu





i jedziemy jeszcze dalej i jeszcze niżej.

Ostatecznie znaleźliśmy w sumie bez trudu extra placyk w oddaleniu od drogi, wśród oliwek i migdałowców. Nie było już wcześnie, ale majowe dni na Sardynii są długie było więc jasno i co najwazniejsze – bezwietrznie i dopóki przyświecało jeszcze słońce – przyjemnie ciepło. A potem też nie najgorzej, jednak co góry to góry...

Skomplikowaną trasę dziś pokonaliśmy , nie był to zbytnio udany dzień ale liczyliśmy, że następne będą lepsze



A – lodowaty nocleg nieopodal Tamuli
B – San Leonardo de Siete Fuentes
C – Casteddu Etzu
D – S'Archittu
E – Su Pallosu
F – plaża Mari Ermi
G – Bonarcado
H – Santu Lussurgiu
I – nocleg gdzieś w sardyńskim interiorze

c.d.n.

20 maja, piątek

Po wczorajszym niezbyt udanym, zwłaszcza pogodowo dniu mieliśmy pewne obawy jak będzie dzisiaj…okazało się, że poranek był nawet całkiem ciepły i przyjemny a pogoda słoneczna – zatem takie też panowały nastroje . Miejsce noclegowe wybrane wczoraj było naprawdę super, spokojne i odludne, nikt nam w niczym nie przeszkodził – zresztą w ogóle nikt się nie pojawił .



Może poza takimi gośćmi przyglądającymi się zza kamiennego murka









Tacy jegomoście też się pojawili, krótko nas obszczekując a potem zapadając w wygrzewający, słoneczny letarg...



I jeszcze takie roślinki





Zawsze gdy o poranku przywitają nas takie miłe okoliczności przyrodniczo-pogodowe jesteśmy pełni radości i nadziei, że ten właśnie rozpoczęty dzień będzie równie fajny – i tym razem się nie zawiedziemy bo uda się nam zobaczyć sporo naprawdę ciekawych i ładnych miejsc.

Na początek – Abbasanta i kolejny na naszej trasie nurag – Losa. Trójmiasto – Abbasanta, Ghilarza i Norbello ma nieszczęście (albo szczęście, zależy jak na to spojrzeć) leżeć w widłach rozgałęziającej się właśnie tutaj głównej szosy Sardynii – z Cagliari do Nuoro i Olbii oraz do Sassari. Sporo tu więc typowo włoskich rozwiązań komunikacyjnych, które zawsze dostarczają nam emocji i podnoszą adrenalinę , nie inaczej było też i tutaj. Wjechaliśmy do miasta wypatrując drogowskazów do niewątpliwej atrakcji turystycznej jaką jest Losa, coś tam było, potem nie było… ogólnie nie mogliśmy przez dłuższą chwilę trafić gdzie trzeba i ostatecznie zdałem się na swoją pamięć przy oglądaniu okolicy na googlowych mapach przed wyjazdem. Trafiliśmy na miejsce – jak się okazało i tak za wcześnie , stanowisko archeologiczne czynne jest bowiem od godziny 9. Zatem parę chwil na porozglądanie się po okolicy i poprzyglądanie się tablicom informacyjnym





Bilety kupuje się podobnie jak w wielu innych tego typu miejscach jakby przy okazji do funkcjonującej w budynku restauracji i pamiątek, pani była bardzo miła, rozrysowała mi planik całego kompleksu i samego nuraga i trochę nawet poopowiadała o jego historii . Wszystko w cenie biletu - 5 euro/os.

Nurag Losa powstał mniej więcej pomiędzy XIV a XIII w. p.n.e. i z całą pewnością był zamieszkały (wraz z pobliskimi domostwami wioski) aż do VIII w. p.n.e. Miejsce to było również znane i zajmowane w okresach późniejszych, zarówno w czasach punickich, przez cały okres rzymski aż do epoki bizantyjskiej (VIII w. n.e.)

No to oglądajmy



Zachowało się nieco murów zewnętrznych…..



z bramą wejściową





To podobno też brama… tylko dla kogo?

Każdy z bardziej rozbudowanych nuragów-pałaców jest jednak trochę inny… ten zbudowany jest mniej więcej na podstawie trójkąta







Budowla niewielka wydaje się tylko z daleka, podchodząc bliżej widać, że jest całkiem spora.







Wnętrze… ponownie robi wielkie wrażenie , także dzięki podświetleniu sal i korytarzy.

Z tego co mówiła miła pani nurag był jeszcze dwukrotnie wyższy, toteż nic dziwnego, że w pewnym momencie się kończy



I można wyjść na samą górę



By pooglądać sobie okolicę



Budowla jak na swoje około 3500 lat wygląda całkiem nieźle …





Ten mały trójkątny otwór po prawej to też wejście do jednego z pomieszczeń.



W okolicy jest parę mniejszych budynków











Zdecydowanie było to fajne miejsce i dobrze że go nie ominęliśmy . Może nie zrobił ten nurag aż tak wielkiego wrażenia jak poprzedni (Santu Antine), ale i tak jestem zdania że warto tu zajrzeć, zwłaszcza że leży tak blisko głównych szlaków komunikacyjnych na Sardynii .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Miejsce noclegowe wybrane wczoraj było naprawdę super

... nocowaliście pod pięknym naturalnym parasolem ... ...

kulka53 napisał(a):Może poza takimi gośćmi przyglądającymi się zza kamiennego murka

... tacy goście to są nawet wskazani ... ...

kulka53 napisał(a):Tacy jegomoście też się pojawili, krótko nas obszczekując

... oj nieładnie z ich strony tak witać turystów z dalekiego kraju ... ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... nocowaliście pod pięknym naturalnym parasolem ... ...

Co prawda w razie opadów pewnie by nas nie uchronił, ale czy wszystko musi być tylko praktyczne?
W każdym razie tam było naprawdę przyjemnie

kmichal napisał(a):... tacy goście to są nawet wskazani ... ...

Byle w odpowiedniej odległości... bo koty to jeszcze dajemy radę podkarmiać zapasami, ale konie niekoniecznie
Na zdjęciach nie mamy, ale tam za murkiem na sporej, zadrzewionej działce było jeszcze stadko owiec i kóz

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):ale konie niekoniecznie
Na zdjęciach nie mamy, ale tam za murkiem na sporej, zadrzewionej działce było jeszcze stadko owiec i kóz

... to faktycznie ... ... czasami to nawet od przybytku może "głowa boleć" ... ...
Pozdrawiam.

20 maja, piątek c.d.

Wracamy do Abbasanty co było ciut łatwiejsze jako że już troszeczkę miałem rozeznanie w okolicznych rozjazdach . Nie mieliśmy zamiaru zatrzymywać się w Trójmieście, jako że żadna z jego części nie jest zbyt interesująca czy urokliwa (podobno-choć z tego co widzieliśmy przejeżdżając można to potwierdzić), ale stało się inaczej. Naszą uwagę przyciągnęła Ghilarza, a konkretniej dwa stojące blisko siebie obiekty które zauważyliśmy przejeżdżając główną drogą przez miasto.



Pierwszym z nich jest XIII wieczny kościół San Palmerio.







Kościół był zamknięty, więc podeszliśmy poprzyglądać się obiektowi nr 2 – czyli XV wiecznej wieży aragońskiej.

Wieża też była zamknięta, z tego co pamiętam mieści się tam jakieś muzeum czy instytucja kultury . Ale skoro się już tu zatrzymaliśmy poszliśmy na krótki spacer po Ghilarzie by m.in. popatrzeć na kościół stojący w centrum przy Corso Umberto.







Ten akurat był otwarty więc zajrzeliśmy





Chociaż bardziej interesowały nas fajne wieżyczki na dachu









Przy głównym placyku ktoś coś zaczął…..



Tutaj chociaż roślinki ładne



A wróciwszy do auta podeszliśmy jeszcze kawałek nad zieloną dolinę nad którą rozłożyły się trzy miejscowości.



Kościół Santa Catherina w Abbasancie.





Ghilarza zajęła nam może pół godzinki, na pewno nie warto specjalnie planować zwiedzania tego miasta. Dziś jeszcze zobaczymy dużo ciekawsze miejsca .

c.d.n.