Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Wnętrze jest imponujące, niesamowite, fantastyczne . Niesamowicie symetryczne, z biegnącymi na różnych poziomach korytarzami, różnymi przejściami usytuowanymi w zaskakujących miejscach, pomieszczeniami o różnych rozmiarach…robi to naprawdę ogromne wrażenie.

No i da się wejść na samą górę na zewnątrz, co nie jest takie oczywiste w innych miejscach. A warto bo z góry widać najwięcej, choćby fajne rzuty na pozostałości innych budynków.

























Mimo, że wcale nie było już tak wcześnie tłumów nie było, na terenie nuraga byliśmy praktycznie sami, dopiero gdy wychodziliśmy pojawili się inni turyści. Całość jest dobrze utrzymana, zadbana, korytarze są oświetlone , naprawdę extra miejsce, byliśmy zachwyceni .

c.d.n.

WOW
niesamowite.
I ta pionierska spoina łącząca kamienie, która jednak utrzymała część Nuraga w pionie przez niemal 4000 lat...

Świetne miejsce

pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):WOW
niesamowite.
I ta pionierska spoina łącząca kamienie, która jednak utrzymała część Nuraga w pionie przez niemal 4000 lat...

Świetne miejsce

Naprawdę warte zobaczenia, zresztą cena o tym świadczy. Nie zawsze tak musi być, ale tym razem warto było te pieniądze wydać.
Ale czy jest tam spoina... mam wrażenie że ówcześni budowniczowie wznosili nuragi bez niej

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):

Mikeee napisał(a):I ta pionierska spoina łącząca kamienie...

Ale czy jest tam spoina... mam wrażenie że ówcześni budowniczowie wznosili nuragi bez niej

chodzi mi o te powciskane w klin małe kamienie gdzieniegdzie zapaćkane czymś w rodzaju ...hmm zaprawy ?

pozdrawiam,
Michał

Mikeee napisał(a):chodzi mi o te powciskane w klin małe kamienie gdzieniegdzie zapaćkane czymś w rodzaju ...hmm zaprawy ?

Małe kamienie owszem , powciskali, chyba akurat tutaj nie widziano potrzeby ścisłego dopasowywania obrobionych wcześniej kamiennych bloków. Bo że obróbka i umiejętność ta była znana, o tym świadczą inne nuragi albo święte studnie.
Nie sądzę by była tam jakakolwiek zaprawa... raczej przez wieki pomiędzy głazami osadził się kurz i pył, co pozwoliło na zapuszczenie korzeni roślinom . Być może tu i ówdzie to też zabezpieczenie trwałości zabytku przez konserwatorów , dość subtelne, bo też widziałem po prostu wylany pomiędzy kamienie beton.

18 maja, środa c.d.

Około 10 km na południe od Santu Antine leży Rebeccu, mikro wioska, praktycznie już niezamieszkała. Nie zawsze tak było, w średniowieczu była to tętniąca życiem osada z niewielkim Castello. Podjechaliśmy tam, ale tak naprawdę nie było tam nic ciekawego poza widokiem na spiczaste wzgórze na którym leży Rebeccu.



i takim ciekawym zabudowaniem gospodarczym



U podnóża stoi nieduży średniowieczny kościółek San Lorenzo, z XII wieku.





Ciekawostką Rebeccu jest nieźle zachowana studnia prenuragiczna Su Lumarzu, zauważyliśmy znak kierujący do niej, ale nie wynikało z niego ani jak to jest daleko ani w którą stronę trzeba się udać toteż odpuściliśmy. Na zdjęciach w sieci wygląda dobrze .

Zdjęcie z internetu

Rebeccu było tak przy okazji, bowiem zaledwie parę km dalej leży miejsce które na pewno chcieliśmy zobaczyć. Sant’Andrea Priu, nekropolia typu domus de janas, która służyła okolicznej ludności w epoce kultury Ozieri czyli około 3500-2900 p.n.e. , składa się z kilkudziesięciu wykutych w niewysokim progu skalnym grobowców, parę metrów nad poziomem gruntu. Szczególnie warte uwagi są trzy z nich, a zwłaszcza jeden – la tomba del capo, który najprawdopodobniej jest największym tego typu grobowcem w całym basenie Morza Śródziemnego.

Do kompleksu dojeżdża się szutrową drogą, ale nie ma problemu z trafieniem, już spod nuraga Santu Antine są drogowskazy. Na miejscu zastaliśmy….jakieś wykopy, plac budowy, zresztą zagrodzony, a poza kilkoma podobnymi nam turystami ani żywej duszy. Nawet była kartka – bilety, i strzałka, jakaś budka kawałek dalej, ale jak mówię, wszystko zamknięte na 4 spusty. Jako że bez problemu wzorem innych można sforsować ogrodzenie , co nieco udało się nam zobaczyć, ale tego głównego, najważniejszego grobowca niestety nie za bardzo , był zakratowany.

Trochę roślinek i krajobrazów















Wejście do tego najważniejszego grobowca



I tyle dało się uwiecznić przez kraty .





c.d.n.

Jestem pod wrażeniem tego Nuraga
Koniecznie muszę wpisać go na listę

trinity napisał(a):8O
Jestem pod wrażeniem tego Nuraga
Koniecznie muszę wpisać go na listę

Jeśli zamierzasz się jeszcze na Sardynię wybrać - to koniecznie
Kilka innych też jest całkiem fajnych, myślę, że porównywalnie...

18 maja, środa c.d.

Z dawnego cmentarza do następnego punktu programu jest kawałek drogi… może nie tak daleko w prostej linii, ale musimy przejechać na drugą stronę pasma górskiego Goceano, toteż chwilę to trwa. Po drodze mijamy miejsce o nazwie Foresta di Burgos, są tu spore tereny stadniny koni, także jakby ktoś chciał sobie pojeździć , to tam pewnie można. My nie jeździmy, także mijamy to miejsce, chociaż przy drodze stało pewno drogowskazów do różnych czy to nuragów stojących gdzieś w okolicy, czy innego typu zabytków. Nawet zapuściliśmy się w boczną dróżkę by sprawdzić na co trafimy, ale gdy dróżka stała się błotnistym leśnym traktem darowaliśmy sobie.

Także jedziemy do Burgos . Przyznam szczerze, że gdy zobaczyłem zdjęcia jakiś czas przed wyjazdem, byłem w szoku, że i takie miejsca na Sardynii można znaleźć…





To ruiny zamku Burgos, zbudowanego w 1134 roku. W połączeniu z kolorowymi domkami miasteczka Burgos położonego u stóp stromego wzgórza, tworzą całkiem malowniczy obrazek , nawet przy tej niestety pochmurno-zamglonej pogodzie która nastała gdy tam byliśmy.

Mimo, że w Burgos poza oczywiście ruinami, nie ma żadnych znaczących zabytków, postanowiliśmy się na chwilę zatrzymać i pójść na krótki spacer. Miasteczko z bliska podobnie jak wiele innych małych osad na Sardynii nie jest urokliwe i można nawet powiedzieć, że wygląda na nieco zaniedbane, ale ma trochę fajnych malunków na odrapanych często murach starych kamienic .

Trzeba się tam wdrapać pod tę górę… co prawda można podjechać autem, ale naprawdę jest stromo.

Ruiny można zwiedzać, kosztuje to 3 euro, więc niewiele. Ale nie weszliśmy, tzn. ja nawet chciałem, ale Małgosia stwierdziła że nie warto, że przecież z góry widzieliśmy, że poza murami nic tam nie ma… no dobrze, przyznałem jej rację .

Sprzed wejścia i okolic też są ładne widoki

Np. na pobliską wioskę o ciekawej nazwie – Esporlatu



I po drugiej stronie – Bottiddę





Panowie właśnie mieli przerwę w koszeniu trawy na stromych zboczach u stóp castello, zapraszali nas na piwo







Obwiązana skałka







Burgos – fajnie było



c.d.n.