Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

liczyłam na piękne plaże i jak na razie Sardynia nie zawodzi
czekam na więcej Sardynii

fammoni napisał(a):nie opisywałam podróży do Chorwacji to może na Sardynię się skuszę

Trzymamy za słowo

fammoni napisał(a):oprócz Sardynii planujemy także kilka dni spędzić w okolicach Alessandrii, która będzie bazą wypadową do zwiedzania atrakcji Ligurii i Toskanii

... a jest tam co oglądać, to fakt

Ile czasu przeznaczacie na samą Sardynię?

fammoni napisał(a):liczyłam na piękne plaże i jak na razie Sardynia nie zawodzi

Pod tym względem nie sposób się nią zawieść...

Pozdrawiam

12 maja, wtorek – c.d.

Zatrzymaliśmy się przy wspomnianym wcześniej nuraghu Palmavera na który mieliśmy kupione bilety. Też nie jest trudno tu trafić, bo leży on przy samej drodze z jaskini do Alghero.

Nuraghi, kamienne budowle Sardynii, było ich tu kilkadziesiąt tysięcy, a do teraz pozostało około 7 tysięcy. Były pałacami, domami, grobowcami, zachowały się w różnym stanie – od kupy wielkich kamieni do sporych konstrukcji o skomplikowanym wnętrzu. Musiało być ich dużo, skoro wznoszono je w taki sposób, by z każdego widać było na horyzoncie przynajmniej 2 inne nuraghi . Cywilizacja nuorska, istniejąca około 1000 lat, przeżywała swój rozkwit w X-VIII wieku, zakończyły ją wojny z Kartaginą oraz z Rzymianami. Nuraghi czasem stały pojedynczo, ale zwykle były otoczone większymi bądź mniejszymi skupiskami okrągłych domostw – były to nuorskie miasta, populacja ówczesnych mieszkańców wyspy była bardzo liczna.

Zostawiamy auto przy ulicy (nie ma tu parkingu) i idziemy pooglądać nuragha

Okrągłe chaty wioski



Nurag Palmavera

Wewnątrz nuraga jest ciasno, są tu malutkie przejścia, pomieszczenia, taki mini labirynt.







Największym pomieszczeniem jest.... tolos . Mykeński tolos, praktycznie dokładnie taka sama konstrukcja, stożkowate sklepienie, trójkątne okienko.

Największe pomieszczenie poza nuragiem, uważa się, że był to dom spotkań i obrzędów religijnych.





Bardzo fajny był nurag Palmavera









Warto było się tutaj zatrzymać. Wiadomo, że 7 tysięcy nuraghów nie zobaczymy, dobrze że widzieliśmy chociaż ten jeden.

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Klify, całkiem fajne

...a nawet bardzo fajne

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Jaskinia... może być, a rejs - być może (trzeba by spytać tych, którzy płynęli )

To taki skrót myślowy. Faktycznie jak dziś to czytam to się śmieję...

Fajnie było by dotrzeć do tej pięknej jaskini stateczkiem.

Pzdr

Vjetar napisał(a):To taki skrót myślowy. Faktycznie jak dziś to czytam to się śmieję...

Vjetar napisał(a):Fajnie było by dotrzeć do tej pięknej jaskini stateczkiem.

Rejs z Alghero, w zależności od wielkości i prędkości statku, kosztuje 10-15 euro za osobę (być może w sezonie więcej) i trwa od pół godziny, do godziny. Do tego 13 euro za wejście... i uzbiera się spora sumka
Ale za to nie trzeba schodzić/wchodzić po schodach... wybór należy do nas
A nie mając przy sobie auta , można także przyjechać z Alghero autobusem, stał tam taki jeden, bodajże nr 8.

12 maja, wtorek – c.d.

Dziś mamy dzień zwiedzania . Wciąż jest super pogoda, słońce przypieka... ale my twardo nie odpuszczamy – jedziemy do Alghero . Po drodze chwilowy przystanek na kilka fotek rzymskiego mostu nieopodal ujścia rzeki do morza (m. Fertilia).





Albo most się zawalił, albo rzeka węższa kiedyś była...



Wjeżdżając od tej strony do miasta jedzie się wzdłuż lasu rosnącego nad samą plażą, wszędzie wzdłuż ulicy są parkingi. Dopiero w mieście las znika a droga wiedzie nad samym morzem





Alghero to niewielkie miasto z także niezbyt dużą, łatwą do zwiedzenia starówką. W stronę centrum wiedzie piękna nadmorska arteria, zaskakująco wolna od samochodów. Jest tu sporo hoteli, o tej porze roku widać, że do pełni sezonu jeszcze trochę zostało.

Bez problemu zostawiamy auto na ogromnym, , nieocienionym, bezpłatnym parkingu przy marinie – zaskakująca sprawa jak na podobno bardzo atrakcyjne, turystyczne miasto. Do słynnych murów starego miasta i ich 7 baszt jest zaledwie parę kroków .











Już na pierwszy rzut oka było widać, że w Alghero jest ładnie , ale zaskakująco pusto. Uznaliśmy, że to pewnie efekt świetnej pogody, bardziej sprzyjającej łapaniu wiosennej opalenizny, niż miejskim wędrówkom...Jacyś zabłąkani turyści się jednak zdarzali

Stare Miasto rzeczywiście jest nieduże. Parę kroków i już jesteśmy znowu nad morzem . A jako że to twierdza, to i muszą być urządzenia do jej obrony .





Wieża katedry







Na barierkach i nawet na stojącym przy nich rowerze widać było wpływ powietrza nasyconego morską wodą



Temu futrzakowi chyba to nie przeszkadzało

Wybudowana za czasów hiszpańskich katedra (XVI wiek)





Wewnątrz – tradycyjnie marmurowy ołtarz z tradycyjnymi (były wszędzie ) dwoma lwami przy schodach











W jednej z bocznych kaplic, ładnie podświetlonej – czarnoskóra figurka... wpływy hiszpańskie, czy może Maurów





Wychodzimy

Via Umberto i budynek teatru



Kolorowa kopuła kościoła San Michele



Bardzo kolorowa



Kolejna z baszt, Torre di San Giacomo, po południowej stronie murów





Rzut oka na nabrzeże





Kościółek NS del Carmelo



I południowa część nowego miasta



Kwiatowe dywany

Torre Sulis







Jeszcze jeden starówkowy kościół – San Francesco



Takich sklepików z pamiątkami było raptem kilka . Ale jak już były, zwykle można było kupić sobie tak jak tu – sardyńską flagę, albo częściej – koszulki z taką flagą.



Rzecz jasna nigdy wcześniej nie widzieliśmy takiej flagi, dość oryginalnej . Przedstawione na niej cztery głowy Maurów to wg sardyńskiej tradycji symbol odparcia sił saraceńskich na początku XI wieku, nadany przez papieża Benedykta II. Źródła historyczne mówią natomiast o takim sztandarze jako hiszpańskiej banderze z roku 1271. Co ciekawe, jeszcze do 1999 roku, oficjalna flaga wyglądała trochę inaczej – Maurowie mieli przewiązane nie czoła, a oczy, jako że prowadzeni byli na stracenie . Do tej pory na koszulkach występuje nieoficjalna wersja flagi i takie właśnie sobie zakupiliśmy .









Oryginalny pomysł na fotkę

Torre di Polveriera





Całkiem spora marina jest w Alghero



Alghero trochę przypomniało mi grecki Nafplion, Małgosia co prawda twierdziła, że to nie to samo, bo nie ma górujących nad miastem twierdz, no i tej malutkiej wysepki Bourtzi z twierdzą... ale jak dla mnie, ten widok był trochę podobny





Jak do tej pory, było to najładniejsze miasto, które widzieliśmy na Sardynii. Spędziliśmy tu może 2 godziny, czas zupełnie wystarczający na spokojny spacer wokół murów i wewnątrz nich. Mi bardzo się podobało (przykładając tutejszą miarę) i pozostało tym numerem 1 do końca. Małgosia ma inny hit , który na dodatek zwiedziliśmy jeszcze tego samego dnia .

Jeszcze widoczek na Alghero od południa







c.d.n.