Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

A potem nie pozostało już nic innego jak podjechać na sam koniec, dość szczelnie wypełniony wioskami turystycznymi z hotelami i apartamentami. Jakby kogoś interesowało, są tu także „plaże” skałkowe . Jest to już jednak część wybrzeża zwanego la Pelosa z widoczną w oddali wieżą o tej samej nazwie.



Po prawej, wyspa Asinara, Park Przyrody. Nie pływają tam promy, można wyspę zwiedzić z wycieczką. Może następnym razem .

Fajny kolor wody , płytko musi być w przesmyku pomiędzy wyspami.



Teraz, zauważamy fajną plażę

No i jesteśmy... oto La Pelosa (z Asinarą w tle)









Dość popularny na Sardynii środek transportu i... skałki







To było miejsce, które zrobiło na nas naprawdę spore wrażenie . Obłędny kolor płytkiej, lazurowej wody, którego do końca nie udało się oddać na zdjęciach, to widok, który zapamiętamy na bardzo długo.









A sam piaszczysty cypelek... podobny już widzieliśmy , tylko trochę mniejszy, 2 lata wcześniej na południowym wybrzeżu wysepki Antiparos.

Dla przypomnienia:





Pora nie była jeszcze późna, ale my mieliśmy na dziś zdecydowanie dość. Pelosa może i ładna, ale trochę nie w naszym charakterze , zresztą na noc ciężko byłoby tu zostać.... . Wracamy.

Parę km za Stintino, gdy do wybrzeża był już kawałek drogi, zauważyliśmy drogowskaz do plaży o skomplikowanej nazwie Nodigheddu. Wiele nazw na wyspie jest „niewłoskich”, to fakt. Skręciłem, ze 2 kilometry wąziutką asfaltówką, potem jeszcze jeden szutrem i dojechaliśmy. No i proszę... puste, wielokilometrowe wybrzeże wzdłuż którego można sobie pojechać w dowolną stronę i stanąć tuż przy plaży, gdziekolwiek, na zielonej trawce . Taaaaak, mniej więcej o to chodziło .

Wykąpaliśmy się w morzu , siedzieliśmy chyba z godzinę, nie chciałem wierzyć, gdy potem zmierzyłem temperaturę wody, miała 21 stopni . Poupychałem butelki z winem, miałem już o jedną mniej niż kupiliśmy , ugotowaliśmy obiad, poprzeglądaliśmy przewodniki, mapę – ot, taki leniwy wieczór, którego nawet komary nam nie zakłóciły – bo ich nie było. Przyjechał tylko jeden kamper, ale ustawił się w „bezpiecznej” odległości, tak więc i noc zapowiadała się bardzo dobrze. Drugi sardyński dzień, podobnie udany jak pierwszy, byliśmy naprawdę zadowoleni .

Dzisiejsza mapka:



A – plaża Monte Russu
B – Isola Rossa
C – Castelsardo
D – Sassari
E – Stintino i la Pelosa
F – nocleg na plaży Nodigheddu
c.d.n.

Czasem na forum brakuje mi opcji dawania "lajków " pod zdjęciami.....
Bosko.....!!!

Jak pojadę, to postaram się Asinary nie odpuścić, podobno niezłe miejsce do snurkowania.
pzdr.

kulka53 napisał(a):No i jesteśmy... oto La Pelosa (z Asinarą w tle)

O la la, piękna ta La Pelosa

... flamingi w Danii też są i to z odpowiednim zabarwieniem ... ale tylko w ZOO np. w Odense ... ...
... natomiast La Pelosą zdeklasowałeś chyba wszystkie duńskie plaże ... ... cudeńko ... ...
Pozdrawiam ( już ) z Polski.

kulka53 napisał(a):Tym akurat osobnikom brakowało charakterystycznego różowawego zabarwienia, nie wiemy dlaczego,...

Podobno od diety to zależy.
Te na Kosie najbardziej kolorowe były w locie.

pzdr

mysza73 napisał(a):O la la, piękna ta La Pelosa

Kolejna bomba...

Pozdrawiam

Basiulinek napisał(a):Czasem na forum brakuje mi opcji dawania "lajków " pod zdjęciami.....
Bosko.....!!!

Na forum w ogóle brakuje paru opcji... ale wciąż je wszyscy chętnie odwiedzamy
Fajnie że się podoba
I dzięki za dobre chęci

tiwa napisał(a):Jak pojadę, to postaram się Asinary nie odpuścić, podobno niezłe miejsce do snurkowania.

Za to będziesz musiał odpuścić masę innych miejsc... no chyba że na dwa miesiące się wybierzesz

Serio, to jak popłyniesz, daj znać czy było warto.
Może nie odpuścimy następnym razem

mysza73 napisał(a):O la la, piękna ta La Pelosa

Całkiem spoko
Żeby jednak była naprawdę taka (pusta) jak by się chciało, to chyba w styczniu trzeba pojechać

kmichal napisał(a):... flamingi w Danii też są i to z odpowiednim zabarwieniem ... ale tylko w ZOO np. w Odense ... ...

No proszę, trochę pozwiedzaliście

kmichal napisał(a):... natomiast La Pelosą zdeklasowałeś chyba wszystkie duńskie plaże ... ... cudeńko ... ...

To nie ja... to Sardynia

longtom napisał(a):Podobno od diety to zależy.

cyt:
"Różowe upierzenie flamingów nie jest wcale darem od natury. Fleming różowy jest tak naprawdę biały, a jego specyficzne upierzenie jest wynikiem pożywienia bogatego w czerwony barwnik - astaksantynę.
Astaksantyna jest czerwonym barwnikiem wytwarzanym przez kilka rodzajów alg oraz plankton. Te zaś są zjadane przez wiele gatunków organizmów wodnych m.in. skorupiaki, które magazynują barwnik w swoich skorupach i przez to przybierają różowawy odcień.

Skorupiaki zaś stanowią pożywienie m.in. flamingów, ibisów czerwonych, łososi i pstrągów. Te organizmy również magazynują barwnik w skórze oraz tkance tłuszczowej, co jest przyczyną ich charakterystycznego zabarwienia.

U flamingów sama obecność astaksantyny w organizmie nie powoduje zabarwienia piór, ponieważ w pewnych okresach ptaki są prawie białe. Okazuje się, że flamingi "farbują" sobie pióra oleistą wydzieliną bogatą w ów barwnik, wydobywającą się z gruczołów umiejscowionych pod ogonem.

Zwierzęta rozprowadzają olej po całym ciele przy pomocy dzioba."

longtom napisał(a):Te na Kosie najbardziej kolorowe były w locie.

Kolorowe ptaki jeszcze będą
Niestety nie udało się nam "ustrzelić" ich gdy były w największych ilościach, ogromną ptasią masą pokrywającą jezioro (przejeżdżaliśmy obok drogą szybkiego ruchu)

ajdadi napisał(a):

mysza73 napisał(a):O la la, piękna ta La Pelosa

Kolejna bomba...

Myślę (mam nadzieję) że nie ostatnia

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):kmichal napisał(a):
... natomiast La Pelosą zdeklasowałeś chyba wszystkie duńskie plaże ... ... cudeńko ... ...

To nie ja... to Sardynia

... ale dzięki Wam ją ujrzeliśmy ... ...

kulka53 napisał(a):kmichal napisał(a):
... flamingi w Danii też są i to z odpowiednim zabarwieniem ... ale tylko w ZOO np. w Odense ... ...

No proszę, trochę pozwiedzaliście

... zdecydowanie mniej niż było w planach, ale w sumie jak na dwa dni zwiedzania to nie jest źle ... ...
Pozdrawiam.

12 maja, wtorek

Wczoraj wieczorem nie zrobiliśmy już żadnych fotek plaży o dźwięcznej nazwie Nodigheddu, to nadróbmy to niedopatrzenie teraz



Na horyzoncie Asinara





Cisza, spokój, nikogo wokół... ciepło, sprzyjająca wciąż pogoda, oby tak dalej . Choć plany na ten dzień były mocno rozbudowane, jakoś udzieliła się nam leniwa atmosfera tego miejsca i opuściliśmy je dopiero około 8.

Gdzieś w interiorze



Sardynia drugą Albanią? . Może to trochę przesadzone stwierdzenie, ale bunkrów widzieliśmy niemało . W porównaniu z albańskimi można chyba je nazwać zabytkami, pewnie pochodzą z czasów II wojny.

Stwierdziliśmy, że dziś spróbujemy zobaczyć coś, co stworzyły dawne cywilizacje zamieszkujące wyspę. Najbardziej znana jest rzecz jasna tzw kultura NURAGHI, funkcjonująca tu mniej więcej w tym samym okresie co cywilizacja mykeńska na terenie Grecji, czyli w latach 1500 do 500 p.n.e. Nam póki co po drodze była jednak nekropolia Anghelu Ruju, zespół kilkudziesięciu podziemnych, wykutych w skale grobowców, powstałych jeszcze wcześniej.

Trafiliśmy bez trudu. Nekropolia leży przy samej trasie Porto Torres (i Sassari) – Alghero. Ale – było jeszcze zamknięte... od 9. Zostało jeszcze 20 minut, wykorzystałem je na poprawę wyglądu naszego pojazdu .

Przed 9 pojawiła się młoda dziewczyna i mogliśmy wejść do środka. Bilety w cenie 3,5 euro jeśli dobrze pamiętam, my wybraliśmy jednak opcję droższą, obejmującą za to odwiedzenie położonego niedaleko nuragha Palmavera – za 6 euro.

Na tej tablicy widać jak dawno i jak długo wykorzystywane było to miejsce .



W zasadzie, całość nie wygląda jakoś imponująco....



….ale fakt, że te dziury wydłubali w skałach ludzie żyjący może i 5000 lat temu jednak jakieś wrażenie robi.





Czasem można było zobaczyć jakieś ciekawsze wnętrze





Z góry wygląda to mniej więcej tak

Pomieszczenia są nieduże, z małymi otworami wejściowymi, tak mniej więcej na metr wysokości, aby zaglądnąć do środka, trochę się trzeba naschylać.











Ten grobowiec był zdecydowanie największy i najbardziej imponujący











Będąc w okolicy – można na chwilę się zatrzymać.

Na jeszcze krótszą chwilę zatrzymaliśmy się kawałek dalej – przy jeziorze Baratz. Wiadomo, poszukujemy flamingów tu jednak nie było ich wcale, chyba to jezioro jest za głębokie.
Niezagospodarowane, niedostępne, z porośniętymi trzciną i krzakami brzegami – nic szczególnego.



No to jedziemy dalej. Na Capo Caccia



Gdy zobaczyliśmy ten przylądek z oddali od razu przypomniała się nam Lefkada



Zielono, skały, klify, latarnia morska... to się zgadzało. Tyle że tu jest jeszcze najsłynniejsza sardyńska jaskinia i ….jedna z dziesiątek wież



Tuż przed końcem drogi – punkt widokowy









Osiedle turystyczne też tu wybudowali .





c.d.n.

kulka53 napisał(a):
Gdy zobaczyliśmy ten przylądek z oddali od razu przypomniała się nam Lefkada

A mi przypomniało się Amalfi .