Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Wewnątrz zdjęć nie można robić, tak więc nie mamy. Tam cały czas ktoś jednak był... są tam poczerniałe od świec ceglane ściany w części pokryte jeszcze freskami, jest też oczywiście ołtarz z cudowną figurką. Postaliśmy chwilę, poprzyglądaliśmy się...

... i poszliśmy oglądać płaskorzeźby i kolejne kaplice . Trzeba przyznać, że kilka z nich oraz kopuła są naprawdę pięknie odnowione i jest się czemu przyglądać.















O, tu też widać transport Domu



















I to był już koniec, taki trochę niespodziewany, naszej wizyty w Loreto. Mieliśmy zamiar się jeszcze trochę pokręcić po miasteczku, ale gdy wyszliśmy na zewnątrz okazało się że pada . A my, na lekko, bez parasolek (tak, wiem, we Włoszech to błąd ) . Prędko udaliśmy się z powrotem do auta, w końcu to co najważniejsze, mniej więcej zobaczyliśmy .

Tak naprawdę to dziś już chcieliśmy tylko znaleźć sobie miejsce na kolejny nocleg. Potrzebowaliśmy jednak zdobyć kilka butelek wody, sądziliśmy że w Loreto, przy sanktuarium będzie jakieś źródełko... a tu nic z tego, nie znaleźliśmy... zresztą nie szukaliśmy aż tak bardzo intensywnie. Wyjechaliśmy „na sucho” , oczywiście o ile nie liczyć strug deszczu spadających z nieba. Tak czy inaczej – ten dzień się jeszcze tak szybko nie skończy... o czym w następnym odcinku

c.d.n.

kulka53 napisał(a):...
Gdy już w końcu zdecydowaliśmy się na odwiedzenie Celu , okazało się, że chyba przestaliśmy rozumieć po polsku

Może to jeden z języków Indonezji ?
Flaga w dobrych barwach...

kulka53 napisał(a):Witamy w naszych skromnych progach
To chyba inauguracyjny post

Się chyba zgadza. Tak mnie trochę poniosło .
Ale wcześniej do większości Waszych relacji zaglądałem .
Pozdrav

kulka53 napisał(a):Niektóre z nich poświęcone są konkretnym krajom, podobno jest też kaplica polska ale nie dowiedzieliśmy się która to.

Jak to? wystarczyło popatrzyć, gdzie jest coś napisane po niemiecku.

Bazylika warta oryginalnej legendy o przeniesieniu domu (w każdy razie nie słyszałem o innych przeniesionych domach).

romuald22 napisał(a):Może to jeden z języków Indonezji ?
Flaga w dobrych barwach...

Jaki by nie był, dla nas był niezrozumiały

A tak naprawdę to miło byliśmy wiele razy zaskoczeni, gdy mogliśmy we włoskich zabytkach poczytać coś po polsku. Nasz język był jako czwarty, czy piąty... nie tak jak w Chorwacji gdzie często opisy były w kilkunastu językach (w tym osobno po czesku i słowacku jakby to jakaś znacząca różnica była ) a po naszemu ani śladu. No chyba że ostatnio się coś w tym względzie zmieniło .

romuald22 napisał(a):Się chyba zgadza. Tak mnie trochę poniosło .
Ale wcześniej do większości Waszych relacji zaglądałem .
Pozdrav

Poniosło Cię w dobrym kierunku
Może w sierpniu wszystkich nas też zaniesie w jedną stronę

DarCro napisał(a):Bazylika warta oryginalnej legendy o przeniesieniu domu (w każdy razie nie słyszałem o innych przeniesionych domach).

Bo TAKI dom był tylko jeden... innych nie warto było przenosić
Na marginesie dodam, że DOM miał chwilowe "międzylądowanie" w Dalmacji

Podobno (tak napisano w naszym przewodniku) sanktuarium loretańskie ostatnimi laty traci na znaczeniu i popularności przegrywając z Fatimą, Lourdes czy choćby Asyżem. W tych dwóch pierwszych nie byliśmy (jeszcze) ale porównując ilość ludzi w Loreto z Asyżem (który za jakiś czas się w tej relacji pojawi ) można przyjąć, że było to chyba jak 1:100

Pozdrawiam

Melduję się w Loreto - podobno latem są tam niewyobrażalne tłumy (jak w San Giovanni Rotondo u Ojca Pio)

Postaram się strzelić, co będzie dalej: Macerata?

kulka53 napisał(a):porównując ilość ludzi w Loreto z Asyżem (który za jakiś czas się w tej relacji pojawi ) można przyjąć, że było to chyba jak 1:100

tony montana napisał(a):podobno latem są tam niewyobrażalne tłumy

To ja bym się zastanowił czy jechać do tego Asyżu w lipcu

tony montana napisał(a):co będzie dalej: Macerata?

Nie tak od razu
Czasem zachowujemy się nieprzewidywalnie nawet dla samych siebie

kulka53 napisał(a):

kulka53 napisał(a):porównując ilość ludzi w Loreto z Asyżem (który za jakiś czas się w tej relacji pojawi ) można przyjąć, że było to chyba jak 1:100

tony montana napisał(a):podobno latem są tam niewyobrażalne tłumy

To ja bym się zastanowił czy jechać do tego Asyżu w lipcu

tony montana napisał(a):co będzie dalej: Macerata?

Nie tak od razu
Czasem zachowujemy się nieprzewidywalnie nawet dla samych siebie

I to jeszcze Asyż w ... niedzielę

No, ale byłem choć blisko z tą Maceratą

tony montana napisał(a):Melduję się w Loreto - podobno latem są tam niewyobrażalne tłumy (jak w San Giovanni Rotondo u Ojca Pio)

Postaram się strzelić, co będzie dalej: Macerata?

A gdzie Twój wątek?

1 maja, środa c.d.

Niby już to wiedzieliśmy, ale wciąż nas zaskakiwało... sposób w jaki położone są włoskie miasteczka. Niesamowite, ta malowniczość była tak niekiedy urzekająca, nigdy jeszcze wcześniej nie widzieliśmy tak wielu tak ładnie położonych osad. Chciałoby się być w każdej, ale właśnie mniej więcej teraz docierało do nas, że przecież się nie da, jest tego za dużo.

Dlaczego o tym piszę? Bo zaledwie ruszyliśmy z Loreto, na horyzoncie (mocno przez mgły i chmury ograniczonym – znaczy było blisko ) pojawiło się kolejne CUDO. Recanati, w ogóle nie miałem zamiaru się tu zatrzymywać, pooglądalibyśmy je sobie z daleka. Ale fakt poszukiwania wody zmusił nas do zboczenia z wyznaczonego kursu i obrania nowego, na „centro storico”

Do centro nie dojechaliśmy, bo po drodze napatoczył się... cmentarz . Traktujemy te miejsca jak ostatnią deskę ratunku, gdy nigdzie w okolicy wody nie ma, tam na pewno będzie można ją znaleźć. Choć raz pamiętam że się rozczarowaliśmy – w Czarnogórze. Tym razem jednak o tym mowy być nie mogło, wody było pod dostatkiem. Po uzupełnieniu zapasów ruszyłem dalej i... tak mi się spodobało, że po prostu nie dało się tu nie zatrzymać chociaż na chwilę .

„Pochodzimy godzinkę, jeszcze nie jest tak późno” , Małgosia nie oponowała . No i właśnie w ten sposób zwiedziliśmy Recanati .

Pierwsze zdjęcia, nietypowe. Pod tą ścianą pełną dziur w których gnieździły się dziesiątki gołębi zaparkowałem. W pewnej odległości... pod samym murem, stanowiącym tylną część wyżej położonych domów lepiej nie przechodzić .







Tu też są te ładne sosny



Zamglone, późnopopołudniowe Loreto.

Tak się akurat złożyło, że zaparkowaliśmy tuż przy głównym placu miasta, Piazza Leopardi. Stoi tu XIX wieczny, neoklasycystyczny Palazzo Comunale, w miejscu niestety wyburzonego średniowiecznego... po którym pozostała tylko wysoka, piękna wieża – Torre del Borgo.



























Te panie mówiły po polsku



Przy placu stoi też kościół.

Udaliśmy się na niedługi spacer po Recanati, mieście niewielkim, położonym na długim i dość wąskim wzgórzu.





Taki niepozorny kościółek... weszliśmy do środka, a tam





Drugi Dom Marii
Tu przynajmniej nikt nie zabraniał robić zdjęć







Nawet przejście miał takie samo jak ten w Loreto

„Deptak” w Recanati





Na samym północnym krańcu miasta znajduje się Katedra.





















Do starej budowli dobudowano przy okazji przeróbki wnętrza nowy przedsionek



No i ok... ale dlaczego tak krzywo?

Jedna z miejskich, średniowiecznych bram



Torre del Borgo w otoczeniu miejskiej zabudowy









Jeszcze kawałek dalej stoi Villa Colloredo Mels gdzie znajduje się muzeum



Nie weszliśmy... bardziej zainteresowały nas te pojedyncze oliwki

I inne widoki, co prawda zamglone, ale lepsze takie niż żadne





Narada Starszych na Piazza Leopardi







Recanati ciągnie się jeszcze w drugą stronę, ale było już zbyt późno by urządzać sobie takie spacery.



Wróciliśmy do auta, i tak zadowoleni, że bardzo przypadkowo, ale się tu znaleźliśmy. Pora była już prawie wieczorna, jak najszybciej musieliśmy sobie poszukać miejsca na nocleg. To było trudne , w kierunku zachodnim wzdłuż naszej trasy ciągnęły się nieprzerwanie tereny zabudowane, wioski, duże sklepy, zakłady. Właśnie obok jednego takiego, który był dopiero w trakcie budowy znaleźliśmy to, czego było nam potrzeba – schronienie pod ogromnym dębem . W okolicy nie było nikogo, wszak dziś 1 maja, wszyscy zmęczeni odpoczywali po pochodach , my mieliśmy całkiem fajny dzień, niestety zakończony kiepską aurą. Jak zawsze pogotowaliśmy sobie trochę i udaliśmy się na w pełni zasłużony spoczynek

A przejechaliśmy dziś kilometrów nie aż tak wiele:





A – miejsce noclegu „nad włoskim Adriatykiem”
B – plaża w Sirolo
C – Portonovo
D – Badia di San Pietro
E – Loreto
F – Recanati
G – nocleg gdzieś w Marche

c.d.n.

FUX napisał(a):

tony montana napisał(a):Melduję się w Loreto - podobno latem są tam niewyobrażalne tłumy (jak w San Giovanni Rotondo u Ojca Pio)

Postaram się strzelić, co będzie dalej: Macerata?

A gdzie Twój wątek?

Będzie kontynuowany jak wrócę z Włoch - Ty kiedy wracasz?

Edit: Ładne gołąbki Pawle, nawet Mike Tyson nie powstydziłby się