Makarska wrzesień 2008

Kolejny dzień przeznaczyliśmy na zwiedzanie, przede wszystkim chcieliśmy (tzn. głównie ja chciałam ) dotrzeć do osławionego już muzeum malakologicznego ( muszli, jakby ktoś nie wiedział, choć jestem pewna, że wszyscy, którzy tu zaglądają są z tym słowem świetnie obeznani ).
Przeszliśmy więc naszą słynna już trasę,



po drodze zaliczyliśmy pocztę i obowiązkowe wysłanie pocztówek do tych nieszczęśników, którzy już dawno o urlopie zapomnieli, i spokojnie spacerowaliśmy (w trzydziestokilku stopniowym skwarze ) osławioną już promenadą, spoglądając na wystawiony nam, turystom pomnik ( swoją drogą miło z ich strony, a zwłaszcza ukłon w stronę kobiet, ponieważ codziennie rano ogrodnik kładł na dłoń posągu kobiety świeżo ścięty kwiat )

Szliśmy wiedząc, że muzeum przy którymś kościele jest, tylko, do cholery, przy którym? W tej spiekocie szukanie za długo nie ma sensu, w sumie tych kościołów do wyboru za dużo nie ma, ale przypomniało mi się, że chyba przy klasztorze i podobna trasa, jak na Komzum za miastem, więc dopóki strzałki na Konzum to idziemy, potem drogowskazy na muzeum już są:). Faktycznie za klasztorem tylne wejście i zakonnica z pytaniem czy do muzeum i wypowiadająca dwa sakramentalne zdania : nie wolno fotografować i bilety do nabycia wewnątrz .
Wchodzimy na dziedziniec, rozglądam się i nie widząc nikogo chyłkiem robię kilka ujęć

raz



dwa



trzy




ale wewnątrz oczywiście zakaz respektujemy i żadnego najmniejszego ujęcia małych czy dużych muszli nie ważymy się zrobić . Muzeum jest malutkie: trzy sale i trochę eksponatów w krużgankach, ale warto je zobaczyć. Chwilę musieliśmy poczekać, żeby ktoś sprzedał nam bilety, prawdę mówiąc, pewnie zdążylibyśmy obejść szybciutko i wyjść, zanim zakonnica przyszła, ale oczywiście czekaliśmy. W nagrodę zapłaciliśmy za 3 bilety ( co prawda jeden ulgowy, ale było to jedyne miejsce, gdzie pobrano od nas opłatę za wstęp dla dziecka )

na koniec jeszcze kilka ujęć dla dziadka







i rzut oka na klasztor ze współczesnym, aczkolwiek ciekawym, wnętrzem

to tak, jak ja, Ewo, Twój , mam nadzieję, że się przyda, jak namówię rodzinkę na ten wjazd , mój Michał spojrzał wczoraj i załamał ręce nad ilością wklejonych zdjęć, a to dopiero połowa relacji , ale cóż, coś trzeba zrobić, jak się napstrykało 1000 zdjęć w tydzień ,

Skoro już dotarliśmy tak daleko, należą się co poniektórym kawa i wszystkim lody , zatrzymujemy się też przy urzędzie miejskim, żeby uwiecznić załogę pod jakimś napisem Makarska, jakby ktoś nie wierzył, że nasza stara Astra tam nie dojedzie (a byli tacy, byli, i wstyd im, bo nie dość, że staruszka się spisała, to Diesel pokazał klasę, spalił w jedną stronę 5,6 l /100 km, a z powrotem- ta rakija chyba zaważyła:) 5,9 )






oglądamy detale budynków





i podejmujemy decyzję o zwiedzeniu Makarskiej od strony półwyspu

laciatek napisał(a):sam plac jest naprawdę spory, jakby kaskadowy, naprawdę świetny na wiece i koncerty, jakie tam się odbywają

No tak, to przecież ten Kačićev trg (właśnie od tego poety) którego nie widziałem ale o nim słyszałem. Tam był koncert Zabranjenog pušenja na który nie dotarłem. Udało się za to 2 tyg. później i to zupełnie niespodziewanie
Bardzo fajnie opisujesz i pokazujesz swoje wrażenia i rzeczywiście podziwiam szybkość

He,he, to chyba nie mam co pytać, czy na cypelek dotarłeś, pewnie prędzej na to, co z niego widać

laciatek napisał(a):
po drodze zaliczyliśmy pocztę i obowiązkowe wysłanie pocztówek do tych nieszczęśników, którzy już dawno o urlopie zapomnieli, i spokojnie spacerowaliśmy (w trzydziestokilku stopniowym skwarze ) osławioną już promenadą, spoglądając na wystawiony nam, turystom pomnik ( swoją drogą miło z ich strony, a zwłaszcza ukłon w stronę kobiet, ponieważ codziennie rano ogrodnik kładł na dłoń posągu kobiety świeżo ścięty kwiat )

O, nie wiedziałam, że to pomnik turystów. A kwiat faktycznie był w tym roku, ale w 2006 i 2007 go nie było. Może to nowa tradycja albo ogrodnik się zmienił
Piszesz strasznie szybko, nie nadążam z czytaniem

mnie się wydaje bardzo pomału, a piszę, bo myślałam, że dzisiaj skończę, maslinka, a nie dam rady

Ostatni rzut oka na port





i idziemy w stronę cypelka. Początek w parku przy kotwicy ( od razu nasuwa się skojarzenie z naszymi marynami )



i w górę w stronę kościółka i latarni.
Kościółek zamknięty na wszystkie spusty. Po drodze spotykamy tylko parę starszych Niemców (oboje z nieco funkową, do tego różową fryzurą , za to widok stąd boski , lazur wody, różne odcienie turkusu, nieziemskie doznanie:)






i te kaktusy i agawy




z kilkumetrowymi kwiatami - nie wiedziałam, że to w ogóle możliwe,




niektóre kurczowo wczepione w skały



Warto było tu dotrzeć

laciatek napisał(a):He,he, to chyba nie mam co pytać, czy na cypelek dotarłeś, pewnie prędzej na to, co z niego widać

Też nie byłem, w Makarskiej byliśmy tylko parę razy przejazdem, nigdy na dłużej... teraz widzę że widoki z cypelka są super

Mieliśmy pójść w stronę latarni




ale w końcu poszliśmy w drugą stronę i zobaczyliśmy to, o czym wszyscy piszą, a wielu chętnie odwiedza - słynną grotę (niestety było południe i zdjęcie nie jest najlepszej jakości, do tego po 10-krotnym zoomowaniu

Szerokim kątem zobaczyliśmy port, vis a vis groty jest bar, chcieliśmy z niego skorzystać, ale niestety okazał się zamknięty, szkoda, świetny punkt widokowy, super panorama, no i po takim wejściu każdy ma ochotę na szklaneczkę czegoś zimnego , mijaliśmy boisko (?) do piłki wodnej ( Makarska ma naprawdę świetną infrastrukturę do uprawiania różnych sportów, zresztą któreś tenis open się tam ostatnio rozgrywało), akurat tego dnia puste










szliśmy w stronę kilku starych domów rybaków, zupełnie samotnie stojących po tej stronie, choć nie wiem,jakim cudem się tam ostały, (pewnie niedługo, już jakiś hotel w pobliżu powstaje),





z ciekawymi, raczej współczesnymi detalami

Brawo! Ponieważ widzę, że Makarska stała się bliższą twej duszy poproszę o ewentualne uwagi do wątku: http://cro.pl/forum/viewtopic.php?t=19403 . Jeśli będą jakieś uwagi, dodatkowe fakty poproszę o informację, to zedytuję kompendium. Pozdrawiam !

Januszku, ten Youtube ma się tak do piękna Makarskiej jak nasi politycy do działania na korzyść społeczeństwa, ale wybaczam. Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co pozostało...