Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

Hej
Długo mnie nie było, na kilka górek się wspięłam w międzyczasie, ale gdzie im tam do Eliasza

maslinka

Na ścianie schroniska ładna rzeźba. Chrześcijański Bóg czy mitologiczny Zeus gromowładny?:

To starosłowiański Perun.
Kiedyś napisałam w którejś relacji:
Przypominam sobie ,że kiedyś góra nazywała się Perunovo Brdo, albo Perun - od słowiańskiego bóstwa - władcy piorunów...Gdy pioruny zniszczyły kościółek z XVI stulecia mieszczący się na zboczu - w XIX wieku przemianowano wzniesienie na Sveti Ilija.
Wiele razy w trakcie naszego pobytu w Orebiću Eliasz wyglądał bardziej jak..Perun, niż dostojny święty

A to info z jakiegoś bloga..."Legenda głosi, iż szczyt nosił nazwę Perunovo brdo, odziedziczoną po słowiańskim bóstwie Perunie - władcy piorunów. Kościół św. Iliji (znajdujący się na wzniesieniu) wybudowany został na przełomie XVI i XVII wieku. Został niestety zniszczony przez liczne pioruny uderzające w niego w około XIX wieku i nigdy go nie odbudowano. Po tym zdarzeniu nazwa Perun została zmieniona na św. Ilija."

Bardzo zapierająca dech w piersiach wyprawa
Zazdroszczę spotkania z muflonami i piwka na szczycie - BTW - było wciąż zimne??

Druga część wycieczki też fajna.
I w ogóle się nie dziwię, że po powrocie do apartamentu nigdzie nie chciało się Wam chodzić.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Szlak na Forticę jest na pewno sporo krótszy . Ale moje obawy spowodowane są tym, że odczuliśmy w tym roku spadek formy . A mąż orzekł, że więcej ze mną nigdzie nie idzie . Jak ja go namówię kiedyś na Eliasza?

Namówisz, namówisz
A nad formą można popracować

Katerina napisał(a):Hej
Długo mnie nie było, na kilka górek się wspięłam w międzyczasie, ale gdzie im tam do Eliasza

Hej Kasiu
Oj, długo

Katerina napisał(a):To starosłowiański Perun.
Kiedyś napisałam w którejś relacji:

I wszystko jasne Dzięki!

Katerina napisał(a):Bardzo zapierająca dech w piersiach wyprawa

Dosłownie

Katerina napisał(a):Zazdroszczę spotkania z muflonami i piwka na szczycie - BTW - było wciąż zimne??

Było w torbie termicznej, więc miało jeszcze przyjemną temperaturę

Nefer napisał(a):Druga część wycieczki też fajna.
I w ogóle się nie dziwię, że po powrocie do apartamentu nigdzie nie chciało się Wam chodzić.

300 metrów do morza to w tym momencie było za dużo

maslinka napisał(a):Krzychooo, niesamowity wynik i cudne foty! Gratuluję Dla mnie Twoje zdjęcie z czwartego miejsca zdecydowanie number one Kwiecień to piękny miesiąc

Hej, odpowiem tutaj, bo większa szansa, że przeczytasz .

Dzięki za gratulacje .



A wiesz, że to zdjęcie wykonałem dokładnie wtedy, gdy szwędałaś się po Orebiciu, tj. 21 lipca bieżącego roku? Nawet wrzucałaś zdjęcie tego księżyca w relacji, tyle że robiłaś fotkę z deptaka, a ja, schodząc z Iliji.

Krzychooo napisał(a):A wiesz, że to zdjęcie wykonałem dokładnie wtedy, gdy szwędałaś się po Orebiciu, tj. 21 lipca bieżącego roku?

No proszę, byliśmy na Półwyspie w tym samym czasie

Krzychooo napisał(a):Nawet wrzucałaś zdjęcie tego księżyca w relacji, tyle że robiłaś fotkę z deptaka, a ja, schodząc z Iliji.

To ten księżyc przyciągnął mnie do Twojego zdjęcia
Zdjęcie zrobione ze szlaku na Iliję Fota mnie zachwyciła, ale jakoś nie wychwyciłam, skąd ją zrobiłeś. No, no, tym bardziej gratulacje i szacun za nocne łazikowanie
Musiało być magicznie

A to ten sam księżyc, widziany 21 lipca, pewnie kilka godzin wcześniej :

Wlazłem na zachód słońca i schodziłem na ostatni prom do Korčuli, bo apartmani miałem przy starówce. Zdjęcie zrobiłem około 22.30, więc nie aż tak późno. A skąd? Nie wiem, gdzieś niedaleko szlaku, schodziłem do Orebicia drogą Put Ruskovića.

Kiedyś w Portugalii minąłem się z Tonym Montaną, teraz na Pelješcu i w Korčuli z Tobą. Malutki ten świat

Noo, wróciłam, więc skomentuję co nieco

1. Muflony- widziałam kiedyś w Sudetach, ale nie przypuszczałam, że można jeść ich mięso Myślałam, że są pod ochroną

2. Duba- bardzo mi się tam podobało, ale przed sezonem to nawet tego Bistro Zaporat(czy jakoś tak) nie było, a to dla mnie ogromny minus. Szczególnie, że tam nawet sklepu nie ma i nawet Ožujsko w puszce i szokobanansów nie można zakupić na pocieszenie.

3. Ten kot bez przednich łapek Jesteś pewna, że to ten sam? Pewnie tak, bo znak szczególny jednak ewidentny. Ale myślałam, że chorwackie koty żyją góra dwa sezony

4. Ilija- szacun za wejście w duchocie. Ja to chyba nawet mogę iść w palącym słońcu, byle powietrze było suche. A dlaczego nie zrobiliście pętelki? Wyjście o 11 jest spoko, o ile dzień długi i nie zapowiadają burz. Ja wolę wyjść wcześniej, bo lubię sobie w knajpie po wycieczce posiedzieć. A nasze najgorsze wejście też było na Stoha. 40 stopniowy upał i jeszcze woda nam się skończyła. Na szczęście zjechaliśmy kolejką. A żuków gnojarzy na szczycie nie było Chyba wyzdychały

5. Lignje- tu stanę po drugiej stronie barykady i powiem, że dla mnie to tylko pržene, na žaru to tak niekoniecznie. Żałuję, że nie byliśmy w tym Giovannim

Mam nadzieję, że dalej będę już na bieżąco

Krzychooo napisał(a):Wlazłem na zachód słońca i schodziłem na ostatni prom do Korčuli, bo apartmani miałem przy starówce.

Super! Ładną wycieczkę sobie zrobiłeś z Korčuli Można i w tę stronę

Krzychooo napisał(a):Kiedyś w Portugalii minąłem się z Tonym Montaną, teraz na Pelješcu i w Korčuli z Tobą. Malutki ten świat

To prawda Chociaż mnie w Chorwacji można spotkać co roku, przez mniej więcej 3 tygodnie, więc nie jest to takie trudne
A z Tonym, my z kolei, minęliśmy się dwa razy na Braču, a dwa razy się spotkaliśmy, raz przypadkiem, a raz po umówieniu się

ruzica napisał(a):3. Ten kot bez przednich łapek Jesteś pewna, że to ten sam? Pewnie tak, bo znak szczególny jednak ewidentny. Ale myślałam, że chorwackie koty żyją góra dwa sezony

Dwa sezony? No co Ty... Że niby takie zaniedbane, z chorobami? Czy że umierają z przekarmienia przez turystów?

Wydaje mi się, że ten sam. Foto z 2014:


I tegoroczne:


Tylko wygląda na to, że brakuje mu jednej łapki przedniej. (Drugą ewidentnie ma, przynajmniej na tym starszym zdjęciu. Na tegorocznym trudno powiedzieć.) To dobra wiadomość, zwiększa to też jego szanse przeżycia, no i sam może się poruszać.

ruzica napisał(a):A dlaczego nie zrobiliście pętelki? Wyjście o 11 jest spoko, o ile dzień długi i nie zapowiadają burz.

Nie chcieliśmy potem przełazić przez cały Orebić. Poza tym to byłaby dłuższa trasa, a już nie chciało nam się tyle chodzić Nie tym razem. Trzeba było oszczędzać siły na Góry Przeklęte

ruzica napisał(a):A nasze najgorsze wejście też było na Stoha. 40 stopniowy upał i jeszcze woda nam się skończyła. Na szczęście zjechaliśmy kolejką. A żuków gnojarzy na szczycie nie było Chyba wyzdychały

My podchodziliśmy najpierw na Południowy Gruń, potem na Stoha. Sama nie wiem, które podejście gorsze - pierwsze bardziej pionowe, drugie - strasznie błotniste. Ale najgorsze było zejście ze Stoha na Medziholie Mimo że miałam kije, myślałam, że się zabiję (Cóż za rymy częstochowskie ) Obawiam się, że krzykami mogłam spłoszyć trochę zwierzaków

ruzica napisał(a):A żuków gnojarzy na szczycie nie było Chyba wyzdychały

Żadnych żuków nie było. Ani na Iliji, ani na na Stohu

ruzica napisał(a):5. Lignje- tu stanę po drugiej stronie barykady i powiem, że dla mnie to tylko pržene, na žaru to tak niekoniecznie. Żałuję, że nie byliśmy w tym Giovannim

Nie jest to moja ulubiona konoba w Cro, ale było całkiem sympatycznie, a jedzenie zazwyczaj nam smakowało

No właśnie chodzi mi o to, że co te koty jedzą po sezonie, jak nie ma turystów I obawiam się, czy nie padną z głodu Poza tym kot żyjący na wolności łatwiej ulega wypadkom. Ten bidulek bez łapki to schudł przez te 7 lat

ruzica napisał(a):Ten bidulek bez łapki to schudł przez te 7 lat

Zmarniał bidulek
I 7 lat temu leżał na poduszkach, a w tym roku, na tym samym murku, ale już bez poduszek


27 lipca (wtorek): Ostatni dzień na Pelješcu

Na Półwyspie widzieliśmy już wszystko, co chcieliśmy. Ostatniego dnia będą więc powtórki (małe "the best of" ) i pożegnanie z Orebićem, który nie został moją ulubioną chorwacką miejscowością, ale kilka zalet ma Podsumowania kiedy indziej. Teraz jedziemy na plażę, a po drodze zatrzymujemy się na punkcie widokowym - tak, jak pierwszego dnia ("klamra kompozycyjna" )




Zbliżenie na Orebić:



i na plażę Ovrata, na której (krótko) byliśmy kilka dni temu



Dziś wybieramy naszą ulubioną plażę publiczną na Pelješcu, czyli jedziemy do Duby

Zanim tam jednak dotrzemy, kolejny przystanek. Chcemy zobaczyć miejscowość Gornja Vrućica, bo nigdy tam nie byliśmy. Do centrum wioski trzeba trochę odbić z drogi prowadzącej na Divną i do Duby.

Uskuteczniamy krótki spacer w przyjemnych okolicznościach:








Kapelica sv. Jure nie robi wielkiego wrażenia, bo została otynkowana:



Już bardziej podobają mi się te roślinki :



Opuszczamy Gornją Vrućicę dość szybko, bo też nie ma tu zbyt wiele do oglądania Chociaż spokój bijący z tego miejsca jest niesamowity.

Zupełnie inaczej jest w okolicach Divnej :



Dużo gorzej niż tydzień temu. Przejeżdżamy tędy trzeci raz i obserwujemy, jak sytuacja się zmienia. Im bliżej sierpnia, tym większa masakra Nawet nie chce nam się zaglądać na plażę. Wolę ją zapamiętać taką, jaka była kilkanaście lat temu...

Trochę boimy się, jak to będzie w Dubie. Na parkingu w porcie tłoczno, ale załapujemy się na ostatnie wolne miejsce

Ludzie nawet po murkach chodzą :



Tę panią spotkamy jeszcze w beach barze

Idziemy na plażę i oddychamy z ulgą. Nie jest oczywiście pusto, ale całkiem przyzwoicie :




W wodzie często jestem sama :



W Bistro Zaporat też bez problemu dostajemy wolny stolik :



Kelner już nas poznaje i pyta, czy chcemy lane piwo i girice Dokładnie o tym marzyliśmy Idealne zwieńczenie dwutygodniowych wakacji na Półwyspie. Choć nie - żegnać będziemy się wieczorem, a nawet jutro rano

Na plaży w Dubie spędzamy kilka sympatycznych godzin A w drodze powrotnej do Orebića zatrzymujemy się przy drodze, żeby bliżej przyjrzeć się crkvie Gospa od milosrđa (to też w Gornjej Vrućicy):




Piękne cyprysy:



Wyczajam nagrobek w krzaczorach:



To tyle, jeśli chodzi o zwiedzanie

Ostatni raz na Pelješcu uskuteczniam małe pindrzonko. Maluję się na tarasie i obserwuję poczynania małego wariata :



Jeszcze go tu nie widziałam. Bardzo ciekawski jest Jak to małe koty

Niektórzy jeszcze pływają:



A my zmierzamy do "naszej" knajpki, Bistro Giovanni, na pożegnalną kolację. Czas najwyższy, bo już prawie 20:00.

Wpadam w nostalgiczny nastrój:



z którego skutecznie wyrywa mnie pyszna orada:



Może mogłaby być bardziej dosolona , nie przebije rybki zjedzonej w Lovište, ale będzie na drugim miejscu. Cenowo Giovanni i tym razem wypada nieźle - za taką porcję płacimy 100 kun.

Tego wieczoru zrobiłam tylko jedno zdjęcie po ciemku:



Zostawiliśmy aparat w spokoju, żeby lepiej chłonąć atmosferę Pożegnaliśmy się z Orebićem, a później z naszym wygodnym tarasem, na którym, tradycyjnie, siedzieliśmy do późnej nocy

Jutro zostawimy Półwysep za sobą i rozpoczniemy nową Przygodę na Wyspie, której już nie mogę się doczekać

Czekałem na odcinki z wejścia na Sv. Ilije i je przegapiłem . Wchodziłem tak samo ale zszedłem przy klasztorze. Jak dla mnie zejście wariantem przy klasztorze bardziej widokowe i mniej strome. Szkoda, że pogoda nie dopisała bo widoki są rewelacyjne.
Na muflony nie trafiłem . Szlak w jednym miejscu też zgubiłem. Swego czasu szukałem informacji o Miro Podjedzie ale nie znalazłem.
Miło było pospacerować znajomymi uliczkami Orbica, przypomnieć sobie Korculę i parę innych miejsc ale też poznać nowe . Już nie mogę się doczekać wyspiarskiej części relacji .

Dawigs napisał(a):Czekałem na odcinki z wejścia na Sv. Ilije i je przegapiłem .

Nie szkodzi, niczego nie kasuję

Dawigs napisał(a):Wchodziłem tak samo ale zszedłem przy klasztorze. Jak dla mnie zejście wariantem przy klasztorze bardziej widokowe i mniej strome.

A ja słyszałam, że mniej widokowe

Dawigs napisał(a):Już nie mogę się doczekać wyspiarskiej części relacji .

Ja też

maslinka napisał(a):

Dawigs napisał(a):Czekałem na odcinki z wejścia na Sv. Ilije i je przegapiłem .

Nie szkodzi, niczego nie kasuję

Na szczęście dla mnie

maslinka napisał(a):

Dawigs napisał(a):Wchodziłem tak samo ale zszedłem przy klasztorze. Jak dla mnie zejście wariantem przy klasztorze bardziej widokowe i mniej strome.

A ja słyszałam, że mniej widokowe

Idąc z Orebicia tuż za domostwami wkracza się do lasu. Okna widokowe są nieliczne. Po wyjściu z lasu jest widok na przeciwległe zbocze. Potem znów idzie się często lasem. Trafiają się fajne miejsca widokowe na Peljesac, czy to na buli pod Sv. Ilija z widokiem na wsypy i Orebić u stóp. ale nie jest tego za wiele. Ale ten odcinek znasz . Schodząc do klasztoru leśnych odcinków jest mniej. Dodatkowo od pewnego momentu otwiera się wraz z wędrówką wspaniały widok na Korculę i inne wyspy, który towarzyszy nieprzerwanie aż do okolic klasztoru .

Dawigs napisał(a): Schodząc do klasztoru leśnych odcinków jest mniej. Dodatkowo od pewnego momentu otwiera się wraz z wędrówką wspaniały widok na Korculę i inne wyspy, który towarzyszy nieprzerwanie aż do okolic klasztoru .

Może następnym razem wybierzemy ten wariant.

GIB