Kajakowy Pelješac i Šipan z Przeklętym finałem

Habanero napisał(a):Podziwiam Aga, bardzo.
Taki rejs , ponad 4 km w jedną stronę... szacunek.

To był ostatni rejs na Pelješcu, trzeba było się zmęczyć Warunki do pływania były wyśmienite, a jugo... tego dnia dopiero się zrywał i nie osiągnął swoich możliwości. Napiszę o tym już niedługo

Kapitańska Baba napisał(a):

maslinka napisał(a):W ogóle nie było strasznie Trzymaliśmy się blisko wysp i w razie czego moglibyśmy poczekać na którejś z nich aż do wieczora. Nie było takiej potrzeby Jugo okazał się problematyczny, ale w inny sposób niż się spodziewaliśmy

Maslinko - wybacz że troszkę się "wymądrzę" ale to w trosce o Twoje i ewentualnych Twoich naśladowców bezpieczeństwo.
Przeciętny wyżowy mistral wstaje chwilę po południu i z reguły wieje z zachodu, zazwyczaj rozwiewa sie do 4-5 B i gaśnie o zachdzie słońca a często nawet wcześniej. Ten wiatr bez problemu możesz przeczekać jeśli za bardzo przeszkadza w kajakowaniu bo on na 99,9% zgaśnie.
Z jugo jest inaczej.

Tak, masz rację. Z rozpędu źle napisałam - jugo wieczorem nie ustaje, a przynajmniej nie jest to żaden pewnik.
Wiatr na szczęście nie zrobi nam krzywdy. Nie ryzykowalibyśmy - rano była całkowita flauta, a po południu dopiero zaczynało wiać. Zdążymy, dzięki przezorności mojego Małża

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ciekawe, co Wam ten Jugo zgotuje... Bo wycieczka na razie super i ta poprzednia też.

Cieszę się, że Ci się podoba, bo na jakiś czas odpoczniemy od kajakowania. Następny rejs dopiero na Šipanie

tony montana napisał(a):Hejka
O Śipanie nie wiem nic, więc tym bardziej chętnie zobaczę, co dam dają

Šipan dopiero za kilka, a może nawet kilkanaście , odcinków. Zależy, na ile części podzielę wejście na Sv. Iliję i dojazd do Dubrownika


25 lipca (niedziela): Na Badiję i jeszcze dalej... - część druga (w roli głównej - Vrnik)

Opuszczamy wysepkę Planjak i płyniemy prosto na Vrnik:



Po prawej otočić Kamenjak 1:



Kamenjaka 2 nie zlokalizowaliśmy

Ktoś fajnie się tu urządził:



Nam też zaraz będzie przyjemnie, bo zbliżamy się do wyspy, która w 2014 roku mnie zachwyciła. (Tutaj można poczytać o eskapadzie sprzed 7 lat.) Zobaczymy, czy tym razem Vrnik też zrobi na nas tak dobre wrażenie...

Płyniemy prosto na crkvę Gospa od Škoja:



Potem odbijamy w lewo i szukamy jakiejś przyjemnej plaży:



Jesteśmy nieco zszokowani liczbą plażujących:



To nie ten sam cichy i odludny Vrnik, który zapamiętałam...
Tu byłoby pięknie, ale zbyt gęsto:



Wracamy jednak w stronę kościoła i ostatecznie przybijamy do brzegu w tym miejscu:



I tak najpierw będziemy "zwiedzać". Zostawiamy zakotwiczonego Plavca:



i ruszamy zdobywać wyspę

Interesujące klimaty już na samym początku :




Chodnik prawie tak stary jak ja :



prowadzi nas w stronę maleńkiego kościoła, przy którym działa Fast Food Škoj mający bardzo wysokie noty w GM:



Początkowo chcieliśmy tu coś przekąsić, ale ostatecznie stwierdzamy, że nie jesteśmy szczególnie głodni, a poza tym nie chcemy zostawiać Plavca na długo bez opieki. Nie martwimy się, że kajak komuś się spodoba (jest już stary i po przejściach ), ale o to, że kotwica z kamieni może okazać się nieskuteczna i zostaniemy na Vrniku dłużej niż planowaliśmy

Idziemy w stronę kamieniołomów, których jest na tej niewielkiej wysepce aż 29



Podobno są najstarsze i najgłębsze na całym Jadranie. Kamień wydobywano w tym miejscu już w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Budulec został wykorzystany do wzniesienia m.in. słynnej świątyni Hagia Sofia czy (w dużo późniejszym okresie ) parlamentu w Budapeszcie czy Wiedniu.

Ciekawy tekst i wiele wspaniałych (również starych) zdjęć można znaleźć pod tym adresem:
https://gorgonija.com/2017/07/14/vrnik- ... nog-blaga/

Ze względu na obuwie nienadające się do wędrówek nie zapuszczamy się głęboko i nie wchodzimy do wnętrza kamieniołomu. Ale i tak jest klimat:




I tam powinniśmy na Vrniku zostać..., bo gdy tylko zbliżamy się w stronę wybrzeża (swoją drogą, pięknymi przejściami między posesjami):



czar pryska

Niby urocze dalmatyńskie ruinki:



i ładne plaże:



ale zamiast błogiej ciszy, krzyki i nawoływania turystów. Myślę, że nie tylko turystów. Wygląda na to, że większość przebywających tu ludzi to ekipy młodych Chorwatów, prawdopodobnie przybyłych na weekend z Korčuli, Dubrownika czy nawet z nieco dalszych miejsc. Pechowo wybraliśmy niedzielę na odwiedzenie Vrnika...

Tu byłoby całkiem fajnie:



i z widokiem na Lumbardę:



ale chyba pora wracać i sprawdzić, jak się miewa nasz Plavac.

Jeszcze tylko zapozuję jako "panienka z okienka" :



choć panienką dawno już nie jestem

Za to kajaczek na swoim miejscu, tam gdzie go zostawiliśmy
Skoro upewniliśmy się, że nic mu się nie stało, pospacerujemy jeszcze trochę Odkrywamy, że obok crkvy Gospa od Škoja powstała restauracja, której na pewno nie było w 2014:



Zwie się Vrnik Arts Club i nie ma najlepszych opinii Szkoda, bo na pierwszy rzut oka bardzo mi się podoba. Mniej natomiast zachwyca mnie plaża tuż obok knajpki:



No to "pozwiedzaliśmy", pora wracać, tym razem, jak mówią w Milionerach - definitywnie Pstryk w stronę uroczej kući:



i jesteśmy na plaży przy Plavcu. Sami Przez chwilę, bo oto nadciąga... kajakowa wycieczka:



Ekipa wyciąga kajaki na plażę tuż przed naszym nosem, prawie depczą nam po ręcznikach :



Na szczęście zaraz znikają, idą, tak jak my wcześniej, odkrywać wyspę. I tak nie skorzystamy z samotności na (zagraconej) plaży, bo nagle orientujemy się (wcześniej chyba byliśmy ślepi ), że nadciągają złowieszcze chmury:



Małż mówi, że musimy ruszać, natychmiast. I tak decyzja jest spóźniona przynajmniej o pół godziny

Odbijamy od brzegu i ufff... jugo nie przeszkadza, praktycznie nie wieje:



Z morza przychodzą za to długie, ale niewysokie fale, które lekko nas unoszą. Byłoby wspaniale, gdyby nie fakt, że się zachmurzyło i jest mi zimno Na szczęście wkrótce przebija się słońce:



W niecałą godzinę dopływamy do Orebića. W tym miejscu wszystko wydaje się być w porządku:



Z bliska jednak okazuje się, że zniknął betonowy pomost, z którego ruszaliśmy rano, a uderzające o brzeg fale praktycznie uniemożliwiają nam wyjście z kajaka :



Robi się nieciekawie, nie możemy podpłynąć. Cofamy i próbujemy znowu:



W końcu podpływamy obok zatopionego pomostu i Małż wyskakuje jako pierwszy. (Dobrze, że się nie poślizgnął ) Przytrzymuje szarpany falami kajak, a ja wynoszę cały nasz ekwipunek na murek przy deptaku. Początkowo zaczęłam kłaść manele na schodkach i o mały włos nie straciliśmy małej wodoodpornej torby

W taki sposób jugo na końcu rejsu pokazał nam swoje nieprzewidywalne oblicze. Dobrze, że tylko takie.

Jadran nabrał niezbyt ładnego koloru:



Tak to ponoć bywa, gdy wieje jugo... Będziemy się "bujać" z tym wiatrem jeszcze przez kilka dni Na szczęście dzisiaj nas oszczędził. Uff, ostatnia na Pelješcu wycieczka kajakowa przeszła do historii. Była bardzo interesująca, choć miejsca, w których plażowaliśmy, nie powaliły nas na kolana, a Vrnik okazał się mniej klimatyczny niż go zapamiętałam. Może nie należy wracać w miejsca, które nas zachwyciły

Dla przypomnienia - mapka pokazująca trasę rejsu (ta sama, co na poprzedniej stronie ):



Lecimy "do domu" wziąć prysznic i wyszykować się na korčulański wieczór

Kapitańska Baba napisał(a):Ten Vrnik - taki niewielki a tak zatłoczony

To na pewno dlatego, że była niedziela

Kapitańska Baba napisał(a):
Trafiliście na martwą falę Na morzu delikatną i przyjemną - na brzegu już troszkę mniej

Dobrze wiedzieć, jak to się nazywa

Kapitańska Baba napisał(a):Dobrze, że torba nie odpłynęła

Mieliśmy tam tylko ciuchy, ale i tak byłoby szkoda, nawet samej torby

elka21 napisał(a):

maslinka napisał(a):Lecimy "do domu" wziąć prysznic i wyszykować się na korčulański wieczór

Krótko mówiąc, małe pindżonko

Dokładnie

25 lipca (niedziela): Wieczór w Korčuli - część pierwsza

Pindrzonko było bardzo szybkie Ledwo zdążyliśmy na statek o 19:30, ale udało się i już płyniemy :



Zdjęcie z avatara :



Nasza ulubiona knajpka w Orebiću - Bistro Giovanni:



Pojutrze pójdziemy się z nią pożegnać.

Niecałe 15 minut i jesteśmy w Korčuli:




Zachodu słońca dzisiaj nie będzie, ale i tak jest pięknie:



Tym razem od razu uderzamy na starówkę:



Najpierw będzie trochę zdjęć w świetle dziennym. Np. takie, z żabą :



Zaglądamy na podwórka domów :



I w wąskie, klimatyczne uliczki:




Nie odpuszczamy też bardziej zatłoczonym miejscom:



Przed katedrą św. Marka właśnie trwa msza (niedziela). Poustawiano nawet krzesełka na placu :



Zmierzamy już w stronę wyjścia ze starówki:



kiedy moją uwagę przykuwa uroczy mieszkaniec. W relacji Ruzicy (Marta, where RU? ) widziałam, że to jego stałe miejsce :



Jest wyjątkowo słodki i kompletnie mnie olewa :




Wobec tego na razie opuszczamy ścisłe Stare Miasto:



Wieża Veliki Revelin:




Poza główną częścią starówki też można się natknąć na kilka miłych zakątków:




Zamierzamy teraz coś zjeść i w tym celu udajemy się do lokalu Servantes Food&Wine Bar, który polecam, przynajmniej jeśli chodzi o pizzę. Jest naprawdę pyszna, a wieczorem wszystkie stoliki się zapełniają, zaczyna grać zespół (pani ma świetny głos!) i robi się bardzo klimatycznie :



Para przy stoliku obok przez cały czas nagrywała :



Jedynym minusem jest to, że po zjedzeniu, przez jakieś pół godziny, nie możemy się doczekać rachunku. Inni klienci zabijają nas wzrokiem w oczekiwaniu na nasz stolik, więc próbujemy zapłacić przy barze, ale się nie udaje, musimy siedzieć i być cierpliwi... Przynajmniej dłużej posłuchamy zespołu, szkoda tylko, że przy pustych kuflach i pod ostrzałem morderczych spojrzeń

Jednak kelnerzy się starają (szybko biegają), tylko jest ich wieczorem, przy pełnym obłożeniu, które zapewnia obecność zespołu, po prostu za mało.

Po kolacji spacerujemy trochę w stronę campingu Kalac, na którym stacjonowaliśmy w sumie dwa razy (ostatnio w 2014), a który zwie się teraz Port 9. Mijamy kolejny popularny lokal - to Creperia Sempre Dritto serwująca naleśniki na francuską modłę:



Spotykamy też naszego "znajomego" sprzed 7 lat. Kotek bez przednich łapek dalej żyje, ludzie się nim opiekują. Biedulek, ma już swoje lata i wygląda na zmęczonego.

Odwiedziliśmy "stare kąty", czyli powspominaliśmy trasę naszych wędrówek z campingu na starówkę, pora wrócić do "serca" Korčuli. Przed lodziarnią Kiwi, tradycyjnie o tej porze, kolejka:



Tłumnie jest też na schodach przed wieżą Revelin:



Za to w uliczkach - niezwykle klimatycznie, co pokażę w następnej odsłonie relacji

25 lipca (niedziela): Wieczór w Korčuli - część druga

Ponownie jesteśmy w samym sercu starówki:



W loggii właśnie trwa koncert:



Pięknie grają i śpiewają. Klimatu dodaje fakt, że w przerwach raczą się białym winem widocznym z tyłu, na kamiennym stole :



Wrócimy tu jeszcze pod koniec naszego korčulańskiego wieczoru.

A tymczasem trafiamy w bardzo tajemnicze miejsce:



I chyba wiemy, skąd wzięli się ludzie koncertujący na placu:



Żaba w nocnej odsłonie :



A my szukamy lokalu, gdzie schłodzilibyśmy się od środka, bo mimo późnej pory, nadal jest gorąco. Zasiadamy przy stoliku i czekamy, czekamy...:



Kelnerki nas mijają, uśmiechają się i nic. Dopiero po kilkunastu minutach olśniewa nas, że ten stolik znacznie różni się od pozostałych w restauracji, jest malutki i nie został nakryty. Orientujemy się, że zasiedliśmy przy prywatnym stole przed czyimś domem
Niestety, wszystkie pozostałe miejsca są zajęte, więc musimy poszukać szczęścia gdzie indziej.

Po drodze uwieczniam takie wspaniałości:




Zaglądając do bramy, można się zdziwić. Toalety restauracji, a obok obraz ze świętym:



Tutaj bardzo nam się podoba, ale nie mają piwa:



więc ostatecznie przysiadamy w konobie Largo (niedaleko rzeźby żaby ):



A potem jeszcze krótki spacer uliczkami:



które doprowadzają nas znowu w rejony loggii:



Tym razem siadamy na dłużej (obok hulajnogi ) i słuchamy:




Poddaję się romantycznemu nastrojowi... Jest cudnie!

Koncert się kończy, a my idziemy jeszcze poszukać uroczych zakątków poza "szkieletem ryby" (tak określa się ścisłą część korčulańskiej starówki). Udaje się znaleźć całkiem fajne zakamarki:




Niektóre restauracje pustoszeją, podczas gdy inne kafiće pękają w szwach:



W przypadku tego lokalu magnesem była przede wszystkim atrakcyjna cena piwa

Ostatni raz patrzymy na nocną Korčulę z lądu (który jest wyspą ):



a potem już z pokładu statku:



Odpływamy punktualnie o 23:00. Drugi wieczór w Korčuli był równie piękny co pierwszy, może bardziej romantyczny

W "naszym" Orebiću też nie jest źle :




Nastrojowe kadry na koniec :




Idziemy spać grubo po północy, nie chcemy, żeby ten wieczór się kończył Mimo tego, że jutro będziemy się wspinać

pomorzanka zachodnia napisał(a):Właściciel prywatnego stolika pewnie już jest do tego przyzwyczajony .

Chyba nie ma wyjścia

Kapitańska Baba napisał(a):Nocna Korcula robi wrażenie - powiem Ci szczerze, że trochę już za nią zatęskniłam....

Na nas zrobiła ogromne wrażenie

Kapitańska Baba napisał(a):Może pora powrócić?

Koniecznie