HVAR po raz drugi, CRO po raz dziewiąty.

Witam wszystkich forumowiczów.
Tak jak wcześniej obiecałem piszę relację z naszego tegorocznego wyjazdu do Chorwacji.
Nie udało się pisać bezpośrednio z campingu - powód był prozaiczny - brak czasu. Dostęp do internetu mieliśmy bez ograniczeń i to bezpłatnie (o tym w części o campie Holiday w Jelsie), ale nasz każdy dzień wypełniony był plażowaniem, zwiedzaniem i innymi przyjemnościami, a kiedy po kolacji zapadał zmrok, moje powieki także się zapadały...


W tym roku powróciliśmy na wyspę Hvar, do miejscowości Jelsa na camp Holiday. Byliśmy w tym miejscu w 2006 roku (relacja HVAR Z 1,5 ROCZNYM DZIECKIEM).
Były to nasze najdłuższe wakacje od wielu lat. Wyjechaliśmy z Poznania w środę 4 sierpnia w południe, a wróciliśmy w niedzielę 22 sierpnia nad ranem.



Po raz pierwszy nocowaliśmy w drodze do Chorwacji. Nasz wybór padł na znajomą chatkę w Kotlinie Kłodzkiej jakieś 0,5 h jazdy od przejścia granicznego w Boboszowie. Wieczorem 5 sierpnia wyruszyliśmy w 2 samochody (my w Fordzie Fusion a Grześki w Renault Grand Scenic) w kierunku Czech.



Pod Brnem spotkaliśmy się z naszymi znajomymi ze Śląska i od tego miejsca podróżowaliśmy w 3 samochody. Jak zawsze łączność utrzymywaliśmy dzięki krótkofalówkom. Czechy minęły spokojnie - Mohelnice, Olomouc, Brno, Hustopece i przejście graniczne w Mikulovie. Pogoda była cały czas pochmurna, ale co najważniejsze nie padało. Według prognoz miało ulewnie padać pod Grazem, ale prognoza trochę się myknęła i na nowej obwodnicy Wiednia zaczęło kropić, a w Wiedniu napotkaliśmy już prawdziwe oberwanie chmury. Wycieraczki nie nadążały zbierać wody, a podróż autostradą z prędkością ok. 60 km/h jest dość męcząca. Praktycznie po dojeździe do Grazu wiedzieliśmy, że nie zdążymy na przedpołudniowy prom na Hvar. Jak zwykle objazd autostrady w Słoweni (Mureck, Lenart, Ptuj) i dalej do granicy SLO/HR. Dalej autostradą na Split. Po drodze śniadanko - pogoda pochmurna. Wiedzieliśmy jednak (trochę z doświadczenia a trochę z prognozy pogody), że o pogodę na Hvarze nie mamy się co obawiać.




W podróży, po obudzeniu się naszej córeczki, bardzo pomagało zagłówkowe DVD oraz słuchawki.



Spokojnie dojechaliśmy do przystani promowej w Splicie (pierwszy raz jechałem z GPS-em a nie z prawdziwą mapą i nawet nie zabłądziliśmy - chociaż moja fotograficzna pamięć pomagała podczas całej drogi z PL do CRO).



Za przejazd autostradą w CRO (zarówno pod Zagrzebiem w Lucko jak i pod Splitem) płaciliśmy kartą co zajęło nam ok. 1 minuty (dojazd, zapłata, wyjazd z bramek)



Przy wjeździe do Splitu minęliśmy twierdzę Klis.




Dzięki pomocy pracowników z Jadroliniji ustawiliśmy się w kolejce na prom. Większość ekipy poszła na pierwsze lody i zakupy w pobliżu portu. Niestety nie było tyle czasu aby odwiedzić Pałac Dioklecjana i jego sklepowe podziemia. Mieliśmy nadzieję popłynąć promem PETAR HEKTOROVIĆ (tym płynęliśmy w 2006 roku), ale okazało się, że na nas czekał promTIN UJEVIĆ. Jest on trochę mniejszy od Petara Hektorovića ale nie mieliśmy najmniejszych obaw co do tego, że się na niego zmieścimy.








Za bilety zapłaciliśmy kartą dokładnie taką kwotę, jaka była na to zaplanowana wg. danych sprawdzonych przed wyjazdem z Polski (www.jadrolinija.hr). Po wjeździe na prom ulokowaliśmy się na bocznym pokładzie i trochę drzemiąc a trochę podziwiając mijane stateczki i wyspy dopłynęliśmy do Stariego Gradu na wyspie Hvar.






Rejs trwał dokładnie 2 godziny i przypłynęliśmy wg. rozkładu o 16.30. Po kilku minutach byliśmy już na naszej ukochanej wyspie. Następne 20 minut zajął nam dojazd do camp Holiday w Jelsie. Tak jak w 2006 roku nie było najmniejszego problemu ze znalezieniem wolnych miejsc i to prawie dokładnie w tym samym miejscu co 4 lata wcześniej. Ze względu na duże gabaryty namiotów rodzinnych (naszego i Grześków) rozbiliśmy się na 2 sąsiadujących tarasach (my wyżej, a Grzeski poniżej). Trzeci namiot stanął na tym samym tarasie co nasz i był od nas oddzielony naszym namiotem kuchenno-rekreacyjnym).

Jest teraz dobry czas na przedstawienie naszej ekipy:
- GRZEŚKI - nasi przyjaciele z Poznania, z którymi podróżujemy po Chorwacji i Polsce od 2005 roku w składzie 2 dorosłych + 2 dorastających chłopaków + moja chrześniaczka 9 miesięczna Zuzia zwana ZU
- MŁODZI - 2 dorosłych ze Śląska - powiązani rodzinnie z Grześkami - po raz pierwszy w Chorwacji
- MY - 2 dorosłych + nasza 5,5 letnia Basia i siostra mojej żony (pierwszy raz w CRO).

Rozbicie naszego obozowiska poszło nam bardzo szybko i wieczorem zaliczyliśmy pierwszy spacer do Jelsy. Zaczęliśmy od zakupów w Konzumie i Studenacu oraz na targu warzywnym. Nauczeni doświadczeniem wzięliśmy z Polski minimalną ilość jedzenie (trochę wędlin i serów) a resztę postanowiliśmy kupować na miejscu. Oczywiście zakupiliśmy na targu pierwszą butelkę Prośka. Została skonsumowana podczas pierwszego wieczoru.





Od dnia następnego rozpoczęliśmy już pełnoprawne chorwackie wakacje - o tym w następnych odcinkach naszej relacji.

Pozdrav

To ja pierwsza zasiadam do czytelni Za 2 dni wyjeżdżamy na Hvar - mam nadzieje że zdążę trochę jeszcze poczytać przed wyjazdem więc pisz!!!

Ja niestety co nieco odmiennie, raczej dobrze znam już Hvar, albowiem byłam tam 5 - 6 krotnie. Nigdy jednak na campingu, dlatego tym chętniej posłucham.

Też bardzo chętnie z Wami pooglądam Hvar

Siadam i czekam na cdn.

Fajne zdjęcia, proszę o więcej...

Czekam.
Jelsa jest jednym z wariantów na wyjazd za tydzień.
Jedna uwaga-to chyba niezbyt zdrowe "chwalenie" się kartą płatniczą z czytelnym numerem.

Witam wszystkich czytelników.
HEPIK - dzięki za uwagę na temat karty - zdjęcie usunięte.

Pozdrav

A teraz część druga naszej relacji.
Nie będę opisywać dzień po dniu naszych wakacji tylko w poszczególnych częściach będę przedstawiał nasze wycieczki: wjazd na najwyższą górę Hvaru - Sv.Nikola, zatoka Torac, zatoka Lucisce oraz zdjęcia z miejscowości, które odwiedzaliśmy po kilka razy: Jelsa, Stari Grad, Hvar, Vrboska.
Będą także zdjęcia nocne, zdjęcia zwierzaków które napotykaliśmy na naszej wycieczkowej drodze a na koniec coś z Austrii - wiedeński Prater.

Teraz będzie trochę o Jelsie.
Bardzo lubimy to miasteczko - dlatego po 4 latach wróciliśmy do tej miejscowości. Nie jest ani duże, ani małe. Jest w Jelsie wszystko co nam potrzeba: kilka lodziarni (wspaniałe lody i ogromne desery), konoby (polecam NONO), markeciki, targ warzywni, plac zabaw, stacja benzyznowa oraz jak to w każdej chorwackiej miejscowości turystycznej - kramiki zwane potocznie "pierdołkami".

Z naszego campingu Holiday do centrum Jelsy dochodzimy zawsze piechotą - zajmuje to ok. 15-20 minut w zależności od tempa marszu.

Najpierw kilka zdjęć Jelsy "z lotu ptaka" a tak naprawdę z drogi do Vrboskiej, która wiedzie wzgórzem.





Droga z campingu jest dość malownicza, najpierw mijamy naszą zatoczkę gdzie plażujemy z widokiem na Brac i Biokovo, fajny murek z płotkiem z patyków, następnie przechodzimy obok campingu Mina i hotelu Hvar. Za hotelem zaczyna się zatoczka portowa a po prawej stronie pierwsze restauracje.









Po minięciu restauracji dochodzimy do miejskiej plaży (nic ciekawego), a następnie wchodzimy na nadbrzeże - knajpki, sklepiki, lodziarnie, bankomat i powoli dochodzimy do porciku i głownego placu Jelsy.






Teraz chwila przerwy na kolację, a potem ciąg dalszy o Jelsie.

Pozdrav

Jak o Jelsie, to ja bardzo chętnie poczytam i pooglądam, bo uwielbiam to miasteczko
Dzięki Tobie będę mogła pospacerować jego wąskimi uliczkami Przynajmniej wirtualnie...

Nie żałuj zdjęć

A teraz smacznego

Już po kolacji więc zasiadam do do kończenia odcinka o Jelsie.

Wystarczy zejść z głównego szklaku turystycznego (czytaj nadbrzeże) by zagłębić się w kilka bardzo ciekawych dalmackich uliczek.






Krętymi uliczkami wracamy do placu głównego Jelsy - duże nagromadzenie kafejek i lodziarni. Wspominając nasz pobyt w Jelsie 4 lata temu odnieśliśmy wrażenie, że teraz jest trochę tłoczniej, choć i tak o wiele spokojniej niż na naszych ostatnich chorwackich wakacjach w Pakostane.




Na koniec opowieści o Jelsie - deser, a właściwie zdjęcia deserów z jednej z lodziarni nadbrzeżnych.



W następnym odcinku naszej relacji - wjazd na Sv.Nikola.

Pozdrav

Witaj MASLINKA.
Dzięki za smacznego. Tak czekałem kiedy się odezwiesz...
To przecież dzięki Twoim relacjom podróżowaliśmy w tym roku szutrowymi hvarskimi drogami. Nie udało nam się oczywiście dojechać wszędzie tam gdzie chcieliśmy... Odkrywanie mniej znanych zatoczek jeżdżąc w 3 samochody i mając na pokładzie 2 małych dzieci jest trochę trudniejsze niż jazda FABIAKIEM w 2 osoby, ale i tak jesteśmy bardzo zadowoleni z nowo odwiedzonych miejsc na Hvarze.

Pozdrav

A teraz zgodnie z zapowiedzią będzie opowieść a właściwie fotorelacja z wycieczki na najwyższy szczyt Hvaru czyli Sv. Nikola - wysokość 626 m n.p.m.

Pomysł wjazdu na Sv. Nikola zrodził się po przeczytaniu relacji Maslinki. Dzięki jej opisowi i wskazówkom forumowej hvarskiej rezydentki Kasi,trafiliśmy na drogę szutrową bez pudła.
Kasia podkreślała - bardzo słusznie - aby po minięciu tunelu Dubovica pojechać aż do Zarace (ok. 2 - 2,5 km) i dopiero tam zawrócić w stronę Stariego Gradu. Zaraz za tunelem jest to niemożliwe ze względu na linię ciągłą, a po jej zakończeniu na liczne zakręty. Powiem krótko - nie ma co ryzykować - lepiej "nadłożyć" trochę drogi, ale dojechać w całości.




Droga po nawrocie w Zarace.



Niestety nie ma żadnej tabliczki z informacją o drodze na Sv. Nikola. Dzięki wskazówkom Maslinki i Kasi wiedzieliśmy, że musimy znaleźć charakterystyczną tablicę z napisem KOLUMBIĆ.




Jak widać na zdjęciach zjazd w szutrową drogę nie jest zbyt szeroki. Szuter zaczyna się od pierwszych metrów. Początek jest dość płaski, ale za kilkaset metrów zaczyna się prawdziwy podjazd. W newraligicznych miejscach (stromizny i ostrzejsze zakręty) zamiast szutru jest wylany beton. I tu uwaga - należy dobrze wybierać wjazd na te kawałki betonu ze względu na dość dziurawe połączenia. My jechaliśmy pierwsi ale samochody jadące za nami znikały czasami w tumanach kurzu. Kurz wymusił zwiększenie odstępów między samochodami.
W tym miejscu chciałbym podkreślić, że kierowcą naszego samochodu zwanego popularnie FUSIĄ była moja małżonka, której jazda tą drogą sprawiła wiele radości.
Zastanawialiśmy się co zrobimy jak z góry będzie zjeżdżać jakiś inny pojazd - jednak co kilkaset metrów są tzw. mijanki - i to nas uspokoiło. Mimo naszych obaw nie spotkaliśmy żadnego samochodu nie licząc 1 zaparkowanego po drodze. Droga od zjazdu na szuter aż do szczytu to kilka kilometrów, a jej pokonanie zajmuje jakieś 15-20 minut. Po drodze są chyba 2 skrzyżowania z innymi szutrowymi drogami ale jeżeli wie się gdzie powinien być szczyt i że droga musi cały czas się wspinać to zabłądzić jest trudno.






Większość drogi to serpentyny. Oczywiście zdjęcia mocno spłaszczają teren.




Pierwszy widok na szczyt. Do końca wjazdu zostało jeszcze jakieś 3-4 minuty.




Po pokonaniu ostatniego odcinka - ze względu na stromość jest on betonowy - dojechaliśmy na "parking". Celowo piszę słowo parking w cudzysłowie, bowiem tak naprawdę jest to trochę bardziej płaskie miejsce gdzie może się zmieścić ok. 6-7 samochodów. "Parking" był już jednak w części zajęty. Stały 4 terenówki na chorwackich numerach. Zorientowaliśmy się, że są to samochody firmy organizującej wjazdy dla turystów na Sv. Nikola. Nie wiedząc czemu, kierowcy terenówek byli trochę zdziwieni naszym widokiem - 3 zwykłe osobówki na polskich blachach... Problemem był jednak brak wolnego miejsca dla naszego trzeciego samochodu. Po krótkiej rozmowie z Chorwatami upchnęliśmy wszystkie nasze samochody na tym skrawku prawie płaskiego terenu. Po chwilo okazało się, że terenówki będą zjeżdżać i musieliśmy szybko zrobić kilka manewrów aby się odblokować.
RADA: jeżeli z daleka zobaczycie, że na "parkingu" jest już zaparkowanych kilka samochodów, lepiej zostawcie wasze pojazdy przed początkiem betonowego wjazdu. Jest tam sporo wolnego miejsca. Do końca drogi pozostaje wtedy ok.200-300 metrów. Można także zaparkować jeszcze wcześniej przy konobie Kolumbić. Ten ostatni wjazd jest tak naprawdę - oczywiście tylko moim zdaniem - jedynym niebezpiecznym fragmentem wjazdu na Sv. Nikola. Jest najbardziej stromy, a do tego po prawej stronie jest już przepaść wiodąca do miejscowości Sv.Nedelija - jakieś 600 metrów w dół.





Po opuszczeniu parkingu przez terenówki mogliśmy już w całkowitym spokoju delektować się widokami. A są one obłędne. Już po kilku minutach wiedzieliśmy, że wjazd na Sv. Nikola to był bardzo dobry pomysł. A czekały nas jeszcze widoki po dotarciu na sam szczyt. Z parkingu po bardzo prowizorycznej ścieżce, a właściwie kamieniach trochę wydeptanych wchodzi się jakieś 50 metrów do tzw. budki strażaków. Następnie jest skała z napisem Sv. Nikola, kilkumetrowy krzyż, a dalej po następnych kilkudziesięciu metrach kapliczka.
Zdjęcia z pieszej części wycieczki na Sv. Nikola w następnej części relacji.
Teraz jeszcze kilka zdjęć widoczków z okolicy "parkingu".




Pozdrav

fajna relacja pisz dalej

Fotorelacja z wjazdu na Mikołaja perfekcyjna.
W przyszłym tygodniu bede mógł wjechać z opaską na oczach.
Małżonce tez niestety będę musiał założyć
Trochę dla mnie za późno relację rozpocząłeś ,najpierw poznam organoleptycznie,potem doczytam a jeszcze później swoje dołożę,choć Hvar juz opisany i obfotografowany do imentu