Hiszpania: od Andaluzji po Kraj Basków

O, i po kłopocie...Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):O, i po kłopocie...

Kiedyś się to częściej zdarzało. Mam nadzieję, że tym razem to tylko taka jednorazowa przypadłość.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Mam nadzieję, że tym razem to tylko taka jednorazowa przypadłość.

Najważniejsze ,że udało się ruszyć do przodu...Pozdrawiam

ajdadi napisał(a):Najważniejsze ,że udało się ruszyć do przodu...

Rzucane pod nogi kłody należy usuwać, przekraczać bądź omijać...

Pozdrawiam,
Wojtek

Umówiłem się zatem na powrót za 3,5 godziny, ostro sunę w górę i klucząc pomiędzy sporej wielkości głazami wciskam się stopniowo w żleb spadający z przełęczy Crampon.
Nieco zziajany i spocony, szybko osiągam przełęcz, nad którą przelatuje akurat helikopter.

Franz napisał(a):(Przez kwadrans sukcesywnie podejmowanych prób udało mi się zamieścić jedno zdjęcie. Będę próbował nadal, a na razie to jedno)

To przez Twój serwis ze zdjęciami, czy cro.pl?

Jesli Cro to zgłaszaj proszę Adminowi, sporo osób ma ostatnio problemy z cro.pl

Franz napisał(a):Na razie po poziomicy.

Nabieramy wysokości... Pozdrawiam

tony montana napisał(a):To przez Twój serwis ze zdjęciami, czy cro.pl?

Jesli Cro to zgłaszaj proszę Adminowi, sporo osób ma ostatnio problemy z cro.pl

Nie korzystam z innych serwisów, wyłącznie z cro.pl, ale nigdy nie mam pewności, czy problemy nie są po mojej stronie.

ajdadi napisał(a):Nabieramy wysokości...

Teraz nawet szybko.

Pozdrawiam,
Wojtek

O ile do tej pory przeważał piarg, to teraz ustąpił zupełnie skalnemu rumowisku. Pokonując go stopniowo zwężającym się grzbietem, ląduję w pobliżu ostrego uskoku, w którego kierunku zdają się prowadzić kamienne kopczyki. Wzbudza to jednak we mnie pewne wątpliwości, widząc zaś, że od dołu - tyle że z przeciwnej strony - podchodzi trójka wędrowców. Fajnie, poczekam i zobaczę, którędy pójdą. Okazuje się jednak, że w ogóle nie kierują się na wierzchołek, tylko zamierzają przetrawersować do przełęczy, z której właśnie idę. W tej sytuacji wołam do nich, czy znają drogę na szczyt.

Znają. To jak - uskokiem? Nie, na szczęście nie. Mam nadal posuwać się skośnie po zachodnim zboczu, aż natrafię na oczywisty kierunek szturmu szczytowego. W porządku, ruszam zgodnie ze wskazówkami i - rzeczywiście - po chwili trasa w ewidentny sposób nabiera stromizn, więc czepiając się tu i ówdzie skały rękoma, wciskam się w zwężającą się rynnę prowadzącą pod dwoma turniczkami.