Grecja 2021: Donoussa, Naxos, Ateny

Podczas wieczornego spaceru skręciliśmy z Tripodon w Thespidos i dalej na Kidathineon…



Teraz dla odmiany poszliśmy ulicą Sellei przechodzącą w Lisokratous.



W starożytności był to jednak dalszy ciąg Tripodon („Ulica Trójnogów”), na jej całej długości wznoszono budowle służące ekspozycji trójnogów z brązu, będących nagrodami w konkursach teatralnych, które często były poświęcone Apollinowi. Większość zabytków na Tripodon niestety zniszczona została, najlepiej zachowany jest stojący ma skwerku Pomnik Lizykratesa (Μνημείο Λυσικράτους) zbudowany w 334 roku p.n.e.



To pomnik chorega, czyli sponsora chóru, który odniósł zwycięstwo w konkursie podczas corocznych Wielkich Dionizjów. Podczas trzydniowych konkursów teatralnych zamożni obywatele na własny koszt wystawiali swoje chóry. Główną nagrodą był trójnóg z brązu, jaki otrzymywali nie aktorzy, lecz choregowie.



Pomnik Lizykratesa był też zwany zwany latarnią Demostenesa , ponoć mówca pracował tu nad swoimi przemówieniami. Czasem dla pomnika używana była też nazwa Latarnia Diogenesa…

Pomnik w 1669 r. został włączony w obręb zbudowanego w tym czasie klasztoru kapucynów, być może dzięki temu jego monument przetrwał w dobrym stanie. Mnisi wewnątrz urządzili sobie bibliotekę i czytelnię. Pomnik przetrwał zniszczenie klasztoru podczas wojny o niepodległość Grecji, w 1845 roku został zrekonstruowany przez Francuską Szkołę Archeologiczną w Atenach.



Jest ro rotunda wysokości 10,2 m postawiona na kamiennym cokole wys. 4 m. Sześć kolumn o kapitelach korynckich połączona jest płytami z białego marmuru, tworząc sklepienie. Dach pomnika składa się z jednej marmurowej płyty zakończonej liśćmi akantu, które podtrzymywały obecnie nieistniejący trójnóg. Powyżej biegnie inskrypcja („Ufundował Lizykrates z Kikyny, syn Lizyteidesa, Zwyciężyła fyla Akamantis z chórem chłopięcym, Teon grał na flecie, chłopców szkolił Lizjades z Aten, sędziował Evainetos”) i rzeźbiony fryz przedstawiający Dionizosa zamieniającego piratów w delfiny ( temat odpowiadający konkursowi wygranemu przez Lizykratesa).

kulka53 napisał(a):Wygląda na to że załapałem się jeszcze na koniec tegorocznej relacji
I to akurat na Aeropag....

Kulka wrócił, będzie dobrze

longtom napisał(a):
Kulka wrócił, będzie dobrze

Triumfalny Łuk Hadriana ( Πύλη Αδριανού) …



Łuk ma wysokość 18 m, został zbudowany przez Ateńczyków na cześć cesarza Hadriana w latach 131-132. Stanął w ramach projektu rozbudowy miasta, oddzielając miasto greckie od nowego miasta rzymskiego. Inskrypcja od strony Akropolu: „Tu są Ateny, starożytne miasto Tezeusza”, natomiast od strony przeciwnej: „Oto jest miasto Hadriana, nie Tezeusza”.

Spojrzenie przez ogrodzenie na Świątynię Zeusa Olimpijskiego (Olimpejon, Ναός του Ολυμπίου Διός), jedną z największych w antycznym greckim mieście. Do dziś zachowało się niewiele ze świątyni budowanej z przerwami od VI wieku p.n.e. do II wieku n.e. W średniowieczu obiekt wykorzystywano jako źródło darmowego budulca…

Przeszliśmy sporą część gęsto zabudowanego miasta, przyszła więc pora na jego zieloną oazę !

Figura przy skrzyżowaniu Leoforos Vasilissis Amalias z Leoforos Vasilissis Olgas…



W pobliżu znajduje się pomnik Aleksandra Wielkiego…









… oraz (już na obrzeżu ogrodów) pomnik Lorda Byrona ( Άγαλμα Λόρδου Βύρωνος) w towarzystwie bogini Zwycięstwa.

Tu nie dotarłam..... Chyba....

Ciekawe co dalej ??????//// ....... Obstawiam prosto i dalej w prawo, żeby zamknąć Akropolowe kółeczko ????

piekara114 napisał(a):Tu nie dotarłam..... Chyba....

Jeśli faktycznie nie, to następnym razem

AdamSz napisał(a):Ciekawe co dalej ??????////

Park oczywiście . Pod sam Akropol już nie wróciliśmy, ale kółeczka jeszcze kręciliśmy.

Idąc od południa, w pierwszej kolejności dotarliśmy do przedłużenia Ogrodów Narodowych, czyli do Parku Záppio (Κήποι Ζαππείου).









Pomnik Ioannisa Varvakisa ( Ανδριάντας Ιωάννου Βαρβάκη), bohatera wojny o niepodległość.

Ogrody te otaczają Centrum Kongresowe Záppio mieszczące się w neoklasycystycznym pałacu Zappeion ( Ζάππειο Μέγαρο) zbudowanym w latach 1874-1888 przez braci Záppas, bogatych Greków żyjących na emigracji w Rumunii.





Pałac wzniesiono jako halę wystawową, miał służyć wydarzeniom sportowym i kulturalnym, targom przemysłowym i rolniczym, koncertom… Jeden z fundatorów - Ewangelios Zappas – przyczynił się do wskrzeszenia igrzysk olimpijskich (co miało miejsce w Atenach w 1896 roku), w pałacu mieścił się sztab olimpijski.
Pierwsza ważna międzynarodowa wystawa zorganizowana została w Zappio dopiero w 1903 roku. Wkrótce po tym wydarzeniu pałac został zamknięty dla publiczności i przez kolejne lata pełnił rozmaite funkcje: był tam magazyn, punkt pomocy dla uchodźców, szkoła, ochronka dla biednych… W tym czasie Rumunia domagała się od rządu greckiego potężnej sumy będącej ceną rynkową Zappeionu, powołując się na fakt, iż pałac został wzniesiony za fortunę obywateli rumuńskich. W późniejszym okresie w obiekcie znalazła się siedziba urzędów związanych z przynależnością do Unii Europejskiej (w 1979 toku podpisano tu pakt włączenia Grecji do UE).









Sprzed fasady Zappeionu widać Akropol.

Weszliśmy na teren Ogrodu Narodowego (Etnikós Kípos , Εθνικός Κήπος) , dawnego Ogrodu Królewskiego – prywatnego parku pałacowego królowej Amalii, żony króla Ottona. Park zajmuje powierzchnię 15,5 hektara, został zamówiony przez królową w 1938 roku , ukończony w 1840 roku. Królowa zaangażowała do pracy nie tylko najlepszych niemieckich architektów i ogrodników, ale również greckich marynarzy, którzy z każdego rejsu w egzotyczne miejsca przywozili Amalii ciekawe rośliny . W latach 20.XX wieku park został udostępniony zwiedzającym, przemianowany na „Ogród Narodowy” i otwarty dla wszystkich od wschodu do zachodu słońca. Do ogrodu można wejść przez jedną z czterech bram, główne wejście wejście znajduje się na Leoforos Amalias.

Rośnie tu około 500 gatunków roślin, znajdują się sadzawki, palmiarnie, oranżerie, ogród botaniczni i mini-ZOO. Świetne miejsce na odpoczynek od gwaru miasta!













Zabawiliśmy tam jednak zbyt krótko… Tak to jest, jak się ma czasu niewiele , a chcieliśmy zdążyć na zmianę warty.
Wyszliśmy bramą niedaleko od pałacu prezydenckiego – stąd też w pobliżu było u całe mnóstwo funkcjonariuszy (zarówno umundurowanych, jak tajniaków pozujących na typy spod ciemnej gwiazdy - widać jednak było, iż oba rodzaje są ze sobą w komitywie ) dbających o bezpieczeństwo głowy państwa. Z robienia fotek w tym miejscu zrezygnowaliśmy, bo nie wiadomo, jak byłyby one odebrane…

Bardzo ładnie i interesująco pokazujesz Ateny. Mam wrażenie, że w którą stronę byście nie poszli, to zawsze cos interesującego znaleźliście