Czerwcowe kamyków szukanie na wyspie Brač i Riwierze - 2017

Ja tam lubię Makarską, więc z chęcią popatrzę

Dzień 3 – 17 czerwca 2017 r.
Cz. 2: Wieczorna Makarska

Po obiedzie, który zjadamy w domu, ponownie wyruszamy na spacer, tym razem po mniej uczęszczanych uliczkach. Obok siedziby strażaków (którzy tego lata bardzo się niestety napracują), idziemy w lewo, mijamy szpital i podążamy w stronę kościoła i Klasztoru Franciszkanów, gdzie znajduje się Muzeum Muszli, które otwarte jest tylko w wybrane godziny (10-12 i 17-19).


W tym ciekawym budynku, nad którym biegnie ulica, swoją siedzibę mają m.in. strażacy z Makarskiej. Niemal codziennie widzieliśmy, gdy zmęczeni wracali z akcji gaszenia pożarów, które tego lata wyjątkowo szalały w Chorwacji.


Kościół i Klasztor Franciszkanów w Makarskiej. Zdjęcie wykonane ze szpitalnego dziedzińca


Wieża kościelna

Wychodzimy obok stadionu i kierujemy się w stronę nabrzeża, wchodząc do uroczego skwerku w pobliżu dużego parkingu i hotelu Osejava.



Z tego miejsca pięknie prezentuje się cała Makarska i połączenie gór wraz z morzem.



Hotel Osejava, jeden z charakterystycznych punktów Makarskiej. Po prawej jest wejście do znajdującego się na skalistym wzniesieniu lasu-parku, do którego teraz wchodzimy.



Roztacza się stąd fajny widok na miasto.



Wejścia do parku strzeże taki jegomość.



Warto powspinać się, aby ujrzeć...



Niestety rezygnujemy z dalszego spaceru, bo wiatr znów przybrał na sile. Trochę obawiamy się chodzenia wśród drzew, choć te z pewnością już nie raz przeszły chrzest bojowy z borą.
Porywy wiatru nie pozwalają w pełni rozkoszować się widokami zachodzącego słońca.



A tak wygląda ścieżka, którą się tu wchodzi.



Kręcimy się jeszcze uroczymi uliczkami i powoli wracamy na noc do mieszkania.

CROnikiCROpka napisał(a):Ja tam lubię Makarską, więc z chęcią popatrzę

Witaj w klubie!

jak ja będę tęsknić za Chorwacją
pierwszy raz od 5 lat spędzę zimowe wieczory bez planowania cro-wojaży...

Makarska jest wyjątkowa, jak dla mnie nie trzeba jej odczarowywać - uwielbiam półwysep Sv. Petar, drogę na Nugal i samą plażę również

Tak barwnie i ciekawie opowiadasz jakbym czytał książkę a przerzucając kolejne strony i oglądając fotki jak bym tam był a w czytaniu o to chodzi ,więc jestem i zostaję by odkrywać zwiedzać odpoczywać i czerwcowych kamyków z Wami na wyspach szukać a może i ja w przyszłorocznym czerwcu na innej wyspie Vis kamyki znajdę
Pozdrawiam

Kasia i Krzyś napisał(a):jak ja będę tęsknić za Chorwacją
pierwszy raz od 5 lat spędzę zimowe wieczory bez planowania cro-wojaży...
Makarska jest wyjątkowa, jak dla mnie nie trzeba jej odczarowywać - uwielbiam półwysep Sv. Petar, drogę na Nugal i samą plażę również

Na osłodę możesz poczytać relacje innych i zaplanować coś na kolejne wakacje... wiem to marne pocieszenie, ale zawsze...

jacek73 napisał(a):Tak barwnie i ciekawie opowiadasz jakbym czytał książkę a przerzucając kolejne strony i oglądając fotki jak bym tam był a w czytaniu o to chodzi ,więc jestem i zostaję by odkrywać zwiedzać odpoczywać i czerwcowych kamyków z Wami na wyspach szukać a może i ja w przyszłorocznym czerwcu na innej wyspie Vis kamyki znajdę
Pozdrawiam

To co napisałeś o mojej relacji to dla mnie prawdziwy komplement
Widzę, że Vis to przyszłoroczny kierunek wielu forumowiczów! Przyznam, że też nieco się nad nią zastanawiam...

Dzień 4 – 18 czerwca 2017 r. (niedziela)
Wietrzna Makarska

Budzą nas dzwony w pobliskim kościele św. Marka, chwilę później słychać wycie syren. W pierwszej chwili myślimy, że to może jakieś lokalne święto, niestety okazuje się, że to alarm w związku z pożarami nad Tučepi... Niestety kilka następnych dni to bardzo ciężki czas dla strażaków, którzy każdego dnia gasić będą z lądu i z morza bez przerwy wybuchające pożary.
Sprawdzamy pogodę dla Makarskiej i okazuje się, że dziś również ostrzeżenia przed silnym wiatrem (który nie jest sprzymierzeńcem strażaków).

Postanawiamy wybrać się dziś w stronę plażowo-hotelowej część Makarskiej, do której prowadzi wielokilometrowa promenada, otoczona przez stragany, knajpki, kawiarnie, lodziarnie itp.

Nim dojdziemy do promenady, kręcimy się uliczkami.





Idziemy powoli promenadą, a widząc Pelješčankę, która właśnie przypłynęła z Sumartin, obserwujemy proces wyładowywania i załadowywania promu. My też będziemy za kilka dni płynąć nim na wyspę.


Za promem, w górach, widać kolejny pożar

Kolor wody jest dziś obezwładniający. Jesteśmy właśnie na ciągnącej się kilka kilometrów głównej plaży.



Na kąpiele raczej nie ma szans, bo wiatr sprawia, że Jadran ma dziś fale jak na Bałtyku.



Korzystam z chwili, gdy dzieci zajęte są wrzucaniem kamyków do wody i czytam stosowną w tych okolicznościach lekturę.



Bardzo polecam Wam tę niezwykle ciekawą książkę, napisaną przez Uwe Radę - wielbiciela adriatyckich wakacji.



Więcej o publikacji możecie dowiedzieć się z mojej filmowej rekomendacji – chyba nie muszę pisać, gdzie nakręconej



Po drodze kupujemy magnes na pamiątkę (i tak już bardzo się ograniczamy, bo na lodówce zaczyna brakować miejsca).



Promenada jest bardzo długa. Wzdłuż trasy są kawiarenki, konoby, hotele, stragany z pamiątkami, budki z lodami itp.




W głębi widać latarnię morską sv. Petar


Deptak

Na obiad wracamy do mieszkania.

Późnym popołudniem znów wychodzimy na spacer. Nadal wiejący wiatr przywiewa co i rusz nowe chmury, ale dzięki temu dziś jest niesamowite światło.








Urząd miejski w Makarskiej

Chyba każdy ma tu zdjęcie


Wieczorową porą też jest tu uroczo.




Kolejny z symboli miasta.



Kierujemy się w stronę głównego placu miasta.



Na placu dziś występ. Śpiewa żeński chór, który niestety nie wykonuje chorwackich pieśni, a światowe hity, zwłaszcza muzyki filmowej. Przystajemy, żeby posłuchać.



Po występie, spacerujemy jeszcze jakiś czas. Wracamy do naszego mieszkania ulicą ponad Rivą, gdzie spotykamy bardzo osobliwy automat na mleko krowie i kozie. Można przyjść z własną butelką lub za 1 kunę zakupić nową. Litr mleka krowiego kosztuje 5 kun, litr mleka koziego to wydatek 10 kun, jest opcja zakupu pół litra.



Nie skorzystaliśmy, ale pomysł świetny.

Po uśpieniu dzieci, tradycyjnie spędzamy czas na balkonie.

Jestem, jestem, trochę spóźniona, ale już na bieżąco
W przyszły roku, jedno z miejsc docelowych to Sutivan , zobaczę, może i tam pozbieraliście trochę kamyków

Brzydka pogoda...deszcz siąpi...więc nadrabiam zaległości w czytaniu relacji.
Mnie Makarska się podoba, czekam na opowieści z Brać.
Pozdrawiam serdecznie.

CROnikiCROpka napisał(a):Ja tam lubię Makarską, więc z chęcią popatrzę

Cieszę się, zapraszam

elka21 napisał(a):Jestem, jestem, trochę spóźniona, ale już na bieżąco
W przyszły roku, jedno z miejsc docelowych to Sutivan , zobaczę, może i tam pozbieraliście trochę kamyków

W pełni usprawiedliwione spóźnienie Po Braču pokręcimy się już niebawem.

agniecha0103 napisał(a):Brzydka pogoda...deszcz siąpi...więc nadrabiam zaległości w czytaniu relacji.
Mnie Makarska się podoba, czekam na opowieści z Brać.
Pozdrawiam serdecznie.

Oj, dla mnie też jedynym lekarstwem w taką pogodę jest przenoszenie się do Cro za sprawą czytanych relacji lub kamerek internetowych z moich ulubionych miejsc.

Madziu , jak to dobrze że w niedzielę czasem pada deszcz , bo dzięki temu spędzam letni czas w domu i mogę z czystym sumieniem napisać - melduję nadrobienie zaległości

Jak zwykle u Ciebie w relacjach - piękne zdjęcia i pozytywne emocje . . . my zaczynaliśmy przygodę z CRO właśnie na Rivierze Makarskiej . . .


Pozdrawiam
Piotr

Dzień 5 – 19 czerwca 2017 t. (poniedziałek)
Plażowanie w Makarskiej i wieczorny wypad do Breli

Dziś, w końcu, postanawiamy wyruszyć na plażę. Po drodze obserwujemy, jak samoloty gaśnicze nabierają wodę, a następnie latają w góry nad Tučepi, gdzie w nocy ponownie wybuchł pożar. Część apartamentów w Tučepi została ewakuowana. Wygląda to bardzo poważnie.

Na plaży spędzamy kilka godzin. Owszem, jest sporo ludzi, ale jeszcze takiego tłoku, jak w szczycie wakacyjnego sezonu, nie ma. Dzieci szczęśliwe, że mogą się popluskać. Nie zabieramy ze sobą na plażę głównego aparatu i pstrykamy tylko rodzinne zdjęcia telefonem.
Na obiad wracamy do domu, a na wieczór zaplanowaliśmy wycieczkę do Breli.

Wyjeżdżamy około 19 i po paru chwilach jesteśmy już w Breli, niestety zupełnie nie mamy gdzie zaparkować (co musi się tu dziać w sezonie?!?!). Kręcimy się i gdy niemalże mamy już zrezygnować z pobytu tutaj, udaje nam się znaleźć miejsce parkingowe, oczywiście płatne.

Pierwszym obiektem, na który zwracamy uwagę jest kościół Gospe od Karmela.



Po chwili już jesteśmy przy plaży.



Spacerujemy po nabrzeżu, zbieramy kamyki, kupujemy pamiątki.









Ciężki wybór z tymi kamykami...



Koniecznie musimy też odnaleźć słynną skałkę z sosnami. Docieramy do niej, gdy robi się już wieczór, dlatego zdjęcie jest nie najlepszej jakości. Oglądana do tej pory na zdjęciach skałka wyglądała na mniejszą.... w rzeczywistości jest całkiem spora.



Nieco zdyszani (kończył się czas wykupionego parkingu) docieramy do samochodu i wracamy do Makarskiej.

Każdego dnia bardzo dużo chodzimy. Uwielbiamy ten ruch, te wspinaczki po schodach, pod górkę, kilometry przemierzanych promenad. To takie pozytywne zmęczenie

piotrf napisał(a):Madziu , jak to dobrze że w niedzielę czasem pada deszcz , bo dzięki temu spędzam letni czas w domu i mogę z czystym sumieniem napisać - melduję nadrobienie zaległości
Jak zwykle u Ciebie w relacjach - piękne zdjęcia i pozytywne emocje . . . my zaczynaliśmy przygodę z CRO właśnie na Rivierze Makarskiej . . .
Pozdrawiam
Piotr

Witaj Piotrze! Cieszę się, że jesteś i mam nadzieję, że zdjęciami z Makarskiej i okolic przywołam dobre wspomnienia

Dzień 6 – 20 czerwca 2017 r. (wtorek)
Makarska – zdobywamy wzgórze-park Osejava

Dziś przypadają moje urodziny Kolejne już spędzone w Chorwacji. To najpiękniejszy dla mnie prezent.
Budzą mnie urodzinowe buziaki od najbliższych. Na śniadanie zjadamy palačinki, które są naszą wakacyjną tradycją śniadaniową. Gdy je piekę dzieci przegotowują dla mnie urodzinowe rysunki.

Z mieszkania wychodzimy dziś późno, bo dopiero w południe. Po drodze zachwycam się wyrastającymi ze ścian domów kaparami.



Zawsze podczas wyjazdów to ja wykonuję większość zdjęć, a wygląda to tak



Plan na dziś to nadmorska trasa dookoła ulokowanego na wzgórzu parku Osejava.
Nim powspinamy się na wzgórze, jeszcze trochę widoków z nabrzeża.





Wejście do parku znajduje się tuż przy hotelu o tej samej nazwie. Trasa jest przepiękna, malownicza i dosyć forsowna, jak na temperaturę, która dziś panuje. Na szczęście ścieżka, która prowadzi najpierw przy skalnym urwisku, a dalej w głąb na sam szczyt wzgórza, jest ocieniona przez stare sosny.



Widoki zapierają nam dech w piersiach. Do tego piękny zapach ziół i eterycznego olejku drzew piniowych. Co jakiś czas robimy odpoczynki, by delektować się pięknem krajobrazu.




Półwysep Sveti Petar

A ja znajduję nawet chwilkę, żeby poczytać.



Lektura przy takich widokach, to spełnienie marzeń!



Mamy też okazję obserwować pracę pilota samolotu gaśniczego, który dziś niestety ma bardzo wiele pracy z pożarem w okolicach Tučepi.



Spacer zajmuje nam około 2,5 godziny. Zaznaczyć muszę, że nie dochodzimy do plaży Nugal, lecz wspinamy się do najwyższego punktu wzgórza.

Po zejściu ze wzgórza udajemy się na urodzinowy obiad. Przypadkowo wybieramy knajpkę w pobliżu hotelu Osejava. Kelnerzy na powitanie serwują nam wiśniowy likier, oczekiwanie na dania główne umilają przystawkami. Danie główne, na które zamówiliśmy stek z tuńczyka i carbonarę pojawia się na stole na wielkiej drewnianej desce. Jest to prawdziwa uczta dla oka – danie zdobią owoce, warzywa, kropelki octu balsamicznego. Z wrażenia zapomniałam zrobić zdjęcie... Rachunek... no cóż... adekwatny do wykwintności dania, ale cóż, urodziny są raz w roku. Zresztą przekonamy się jeszcze nie raz, że tegoroczne ceny w chorwackich restauracjach bardzo poszybowały w górę.

Po obiedzie ruszamy na miejską plażę (w pobliżu placu zabaw), aby i dzieci miały tego dnia przyjemności, a nie tylko zwiedzanie Jest sporo ludzi, ale i tak udaje nam się znaleźć przyjemne, zacienione miejsce pod pinią. Z plaży wychodzimy około 19, ale nie spieszymy się jeszcze do mieszkania.

Powoli spacerujemy, siadamy na Rivie, tuż obok słynnego „Makarskiego Jadrana”, na którym dziś kupić można grillowaną rybkę i posłuchać chorwackiej muzyki (jedyne takie miejsce podczas całego 3-tygodniowego pobytu!!! Refleksje o tym zawrę na koniec relacji).




Na Makarskim Jadranie grilluje dziś prawdziwy pirat

Siadamy na jednej z ławek przy nabrzeżu i obserwujemy przechodniów i ruch na morzu. Tak nam tu dobrze!

Ostatni dziś kurs Pelješčanki do Sumartin.



Potem przenosimy się na Kačićev trg – główny plac Makarskiej (ten z kościołem), nazwany tak na cześć znanego i cenionego XVIII-wiecznego chorwackiego poety. Przy wejściu na plac znajduje się szczegółowa mapa Makarskiej. Palec mojego Męża wskazuje akurat dzielnicę, w której mieszkamy.





I tak mija nam kolejny dzień wakacji.



Do domu wracamy, gdy jest już ciemno. Jesteśmy zmęczeni, ale zadowoleni z tak aktywnego dnia. To były kolejne fantastyczne urodziny w Chorwacji!!!

Super orientuje się ktoś ile czasu się idzie do plaży nugal ? (licząc od hotelu osejava)