Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

Mikeee napisał(a):ciekawie muszą mieć Ci mieszkańcy wyspy. Śpią chyba w ubraniach... ...

Z azbestu

gusia-s napisał(a):

Mikeee napisał(a):ciekawie muszą mieć Ci mieszkańcy wyspy. Śpią chyba w ubraniach... ...

Z azbestu

to też ma jakiś sens

śpiąc w ubraniach w razie nagłego, nocnego alarmu nie muszą uciekać z gołymi tyłkami

My spaliśmy w ubraniach (jak wyspiarze, nic mi nie wiadomo). Tyle, że na wodzie, więc azbest nie był potrzebny .
Co do mieszkańców Stromboli, to każda rodzinka na swoją łódeczkę czekającą w porcie na wypadek konieczności szybkiej ewakuacji.

Obłędnie wygląda ten wulkan Piękne zdjęcia, dzięki
Co do mieszkania na wyspie to chyba jej mieszkańcy wyznają zasadę: jest ryzyko, jest zabawa

beatabm napisał(a): chyba jej mieszkańcy wyznają zasadę: jest ryzyko, jest zabawa

Pewnie tak jest

Tak jak już wspominałam, my z podejścia zrezygnowaliśmy. Część załogi z pewnością podołałaby kondycyjnie , ale ponieważ Stromboli nie było podstawowym celem rejsu, więc ... nie parła ku temu.

Z północno-wschodniej części wyspy, tam gdzie znajdują się osady (i dokąd płynęliśmy ), krateru nie widać. Nawet wtedy, gdy szczyt nie jest pokryty wiszącą chmurą . Przy silniejszej erupcji można co najwyżej zobaczyć smugę (czasem wysoki słup) dymu.
Żeby jednak dać sobie jakąkolwiek szansę na zobaczenie ognistych fajerwerków, w planie mieliśmy podpłynięcie po zmroku w rejon Sciara del Fuoco. Ale to później, najpierw trzeba było dopłynąć i obczaić miejsce na nocny postój, a następnie odbyć krótki spacer po osadach .

Dla mnie Stromboli byłoby podstawowym celem rejsu .
Pięknie i pouczająco pokazałaś ten wulkan .
pzdr.

dangol napisał(a):Sciara del Fuoco

No nieźle
Widowiskowe może i też, ale złowrogie to miejsce...
Podziwiam mieszkańców jednak

Hmmm, jeśli nie Stromboli to co było głównym celem rejsu? Sądziłem że ominięcie Lipari spowodowane było właśnie chęcią spenetrowania wulkanu...
Pewnie się niedługo przekonamy

Źle się wyraziłam . Dopłynięcie może i było podstawowym celem, gdyż tam dotarliśmy najdalej. Nie była to natomiast wycieczka do krateru, gdyż nie było szans na to, aby wszyscy dali radę tam podejść. Dodatkowy czas na Stromboli wymusiłby rezygnację z podejścia na Vulcano (a tam mogliśmy być prawie w kompleksie) i ciepłe kąpiele błotne, a z tego właśnie rezygnować nie chcieliśmy. Chyba więc to był cel główny? No i chcieliśmy chociaż na moment wpaść na Lipari, a trzeba było zdążyć z powrotem do Portorosa na piątek do 18-tej na wstępne zdanie łódki... Rejs powinien trwać dwa tygodnie, wtedy byłby czas na wszystko

dangol napisał(a):Rejs powinien trwać dwa tygodnie, wtedy byłby czas na wszystko

Też tak myślałam.... tylko od kiedy zaczęłam żeglować dwa tygodnie to myślę że rejs powinien trwać minimum trzy tygodnie

Tylko stąd tak długi urlop jednym ciągiem ?
Już przy urlopie 2-tygodniowym nie jest to łatwe, no chyba że pływa się na wodach Chorwackich, bo odległości dojazdowe z domu nie są strasznie duże .
Grecja czy Włochy - trzeba doliczyć dni na dotarcie i powrót, więc 2-tygodniowy urlop zawęża możliwości rejsowe.
Samolot też sprawy nie rozwiązuje, gdyż rozkłady lotów najczęściej niezbyt pasują to dat rozpoczęcia-zakończenia rejsu, a przecież trzeba jeszcze mieć na uwadze drogę lotnisko-marina-lotnisko...
Tak więc, na razie możliwa tylko opcja tygodniowa na wodzie + ewentualnie 1 - 3 dni lądowe , ewentualnie całość lądowa, co akurat w moim przypadku częściej wypada.

Minęliśmy Sciara del Fuoco…





Punta Labronzo z restauracją L’Osservatorio (jest z niej widok na wulkan, ponoć siedząc przy kolacji można obserwować ogniste wystrzały), powyżej zaczyna się szlak do krateru…



Zmierzając w kierunku postojowym, zjedliśmy na łódce obiadek (spaghetti z kalmarowymi wąsami z dodatkiem pomidorowej passaty i przypraw).

Widok na bazaltową wysepkę Strombolicchio wystającą z morza na wysokość około 50 m, w odległości 1,5 km od wybrzeża Stromboli.



Wyłoniła się z wody podczas pierwszych wybuchów wulkanu około 300-160 tysięcy lat temu, morze przy wysepce ma głębokość kilkuset metrów...
Na skale od 1920 r. mieści się latarnia morska, w 1991 r. Strombolicchio został ogłoszony rezerwatem przyrody.

A jak się do tej latarni dostają?

Schodkami

(fotka z netu)

Pokazałam latarnię mojej Ani a Ona na to: myślałam że to zamek