Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

No i już po rejsie…

To i owo się tu pojawi, w tempie różnym oczywiście. No i niekoniecznie pod kątem żeglarskim , bo przecież ze mnie raczej szczur lądowy. Fakt, czasem balast wykwalifikowany , ale akurat na tegorocznym jachcie balastowanie nie miało wielkiego znaczenia, więc wykazać się nie mogłam .

Od poprzednich moich rejsów trochę czasu już minęło… W międzyczasie miałam ochotę na udział w pływaniu po Cykladach (nie tyle ze względu na potrzebę żeglowania, ile na ciągotki do miejsc, w których mogłabym być ), ale termin wybrany przez Kapitana nijak nie pasował do moich możliwości zgłoszenia się do załogi. W tym roku wrześniowy termin był jak najbardziej sprzyjający , a akwen również kuszący , pomimo tego że to nie Grecja, a Italia.

Tak więc, po krótkiej rodzinnej naradzie , dość szybko przyjęliśmy Kapitańską ofertę. Zwłaszcza, że zapowiadał się rejsik „emerycki” .

Przed wyjazdem zaczęłam troszkę wątpić w słuszność decyzji, gdyż informacje z archipelagu nieco mnie zaniepokoiły .
Po pierwsze, zagrożenie trzęsieniami ziemi. Może nie tak katastrofalnymi jak w drugiej połowie sierpnia na Ischii (gdzie siła wyniosła około 4 stopni), ale jednak… Od końca lipca do początku września na morzu w rejonie Wysp Liparyjskich stacje sejsmiczne odnotowały kilka wstrząsów, m.in. 30 VII o magnitudzie 3,3 z epicentrum na głębokości 15 km, a 4 IX o sile 3,4 stopni (tyle, że epicentrum było na głębokości 262 km).

Kolejne niepokojące wieści dotyczyły nie niszczących sił natury, lecz zagrożenia spotkania z uchodźcami, którzy być może chcieliby dosiąść się na nasz pokład . Otóż, wczesnym rankiem 6 IX na jednej z plażyczek (niedostępnej drogą lądową) na zachodnim wybrzeżu Lipari, rybacy wypatrzyli 44 osoby (w tym 7 dzieci i 8 kobiet) … W innym miejscu na Lipari tego samego dnia wylądowało 63 uchodźców (w tym około połowy grupy stanowiły kobiety i dzieci)

Uważać trzeba też będzie na szalejące wodoloty, gdyż jeden z nich 8 IX wrąbał się w skały na mieliźnie przy cyplu Monte Rosa na Lipari, a rok temu jeden z wodolotów zakończył żywot na skałach wybrzeża Stromboli.

Ponownie groźby natury… 11 i 12 IX przez Eolie przewaliła się silna wichura, ulewa, grzmoty i błyskawice. Powódź zagrażała uliczkom Lipari i Canneto oraz Vulcano, marina Ginostra na Stromboli została dosłownie zmieciona przez wiatr. Zamknięto porty, unieruchomiono promy i wodoloty, odwołano lekcje w szkołach…

W obliczu takich wiadomości, rejs wcale tak „emerycko” się nie zapowiadał! A jak było, o tym będzie w kolejnych odcinkach .

SPIS TREŚCI:

1. Katania str. 1 - 9

2. Portorosa str. 9

3. Wyspa Vulcano: Gelso , wybrzeże wschodnie , Porto di Levante , Gran Cratere , Vulcanello, Porto di Ponente str. 10 - 16

4. Z Vulcano na Salinę str.16

5. Wyspa Salina: Rinella, wybrzeże zachodnie , Pollara, Punta di Perciato, Malfa , wybrzeże północne str. 16 - 19

6. Z Saliny na Stromboli str. 20

7. Wyspa Stromboli: Sciara del Fuoco, Strombolicchio, Scari, San Vincenzo str. 20 - 23

8. Ze Stromboli na Lipari str. 23 - 25

9. Wyspa Lipari: miasto Lipari, str. 25 - 28

10. Z Lipari na Vulcano (w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara, m.in. Pontili na Lipari i Lingua na Salinie) str. 28 - 31

11. Wyspa Vulcano: Porto di Ponente , Porto di Levante str. 31

12. Z Vulcano do Portorosa (wzdłuż zachodniego wybrzeża wyspy, z przystankiem przy Grotta del Cavallo) str. 31 - 34

13. Z Portorosa na lotnisko w Katanii i powrót do domu str. 34 - 35

dangol napisał(a):Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

... oczywiście będę zaglądał - z samolotu wysepki prezentują się pięknie, ale zapewne z wody jeszcze piękniej ... ...
Pozdrawiam.

Pobujam się

Czekałam na tą relację

Jestem, bo Stromboli to moje chyba niezrealizowane marzenie .
Co do trzęsień ziemi, to nawet w tej chwili w Grecji, trochę sie ich obawiam i nawet powiedziałem żonie jak mamy się zachowywać w takim przypadku . Na razie jednak jest pięknie i słonecznie , a dzisiaj byliśmy na święcie w monastyrze Ag. Ioannis, które to święto podobne lub takie same, opisywałaś w swojej relacji z Milos.
pzdr.

Baaaardzo interesująco się zapowiada, ale to żadna nowość u Ciebie, bo zawsze Twoje relacje czyta się bardzo dobrze.
Nie ukrywam, że taki rejs to moje marzenie... a gdyby odbył się gdzieś w Cro... to byłaby bajka

Stromboli była w planie pobytu 'sycylijskiego'... Wieki temu ale niestety nie udało się
Chętnie poczytam i pooglądam

tiwa napisał(a):Jestem, bo Stromboli to moje chyba niezrealizowane marzenie .
Co do trzęsień ziemi, to nawet w tej chwili w Grecji, trochę sie ich obawiam i nawet powiedziałem żonie jak mamy się zachowywać w takim przypadku . Na razie jednak jest pięknie i słonecznie , a dzisiaj byliśmy na święcie w monastyrze Ag. Ioannis, które to święto podobne lub takie same, opisywałaś w swojej relacji z Milos.
pzdr.

Ty się nie obawiaj Cieszcie się słońcem i klimatem, tu nie ma po co wracać Zimno, mokro, ciemno...

pozdr
W.

kmichal napisał(a): z samolotu wysepki prezentują się pięknie, ale zapewne z wody jeszcze piękniej

Widoków z samolotu nie pokażę, bo godziny lotu nie sprzyjały ich oglądaniu. A nawet gdyby było inaczej, to z wylosowanych miejsc niewiele widziałabym.
Wysepki z morza będą widoczne wielokrotnie , fotki całego ich uroku nie są w stanie oddać…

Janusz Bajcer napisał(a): Pobujam się

Zapraszam

marze_na napisał(a): Czekałam na tą relację

Na pewno nie pokażę wszystkich miejsc, które Wy odwiedzicie zapewne już w 2018. Na wodzie będziemy dłużej, niż na lądzie , więc zwiedzanie z buta siłą rzeczy nieco po łebkach.
Z wejścia na Stromboli zrezygnowaliśmy już na etapie planowania rejsu (ani czasowo, ani kondycyjnie nam nie pasowało), ale Vulcano nie pominęliśmy . Fumarole na nim jednak nieco mniejsze, niż na Waszym Solfatara, ale i u nas nieuważni mogliby się poparzyć . Jajeczko usadziłoby się momentalnie, ale ... nie zabraliśmy ani jego, ani patelni. Czajniczka i herbatki też nie, bo parzenie herbaty udało nam się już na Milosie, przy o wiele mniejszych i „chłodniejszych” oparach.

tiwa napisał(a): Stromboli to moje chyba niezrealizowane marzenie

Nasze spotkanie z wulkanem też nie zostało zrealizowane zgodnie z planem. Fakt, wejścia nad krater nie planowaliśmy wcale , ale cała reszta miała być bardziej spektakularna, niż była.

tiwa napisał(a): Co do trzęsień ziemi, to nawet w tej chwili w Grecji, trochę sie ich obawiam

Czytałam po powrocie o tym, co się wydarzyło na Kos . Trudno przy takich wieściach być całkiem na luzie, nawet jeśli jest się nieco dalej… Na szczęście mnie, nie licząc strachów przedwyjazdowych , udało się na miejscu uwolnić od obaw . No i na szczęście żadnych wstrząsów w tym czasie nie było.

tiwa napisał(a): dzisiaj byliśmy na święcie w monastyrze Ag. Ioannis

No tak, 25 września Fajnie że trafiliście na święto, my to „nasze” miloskie do dziś wspominamy jako jedną z głównych atrakcji tamtych wakacji.

janusz.w. napisał(a): Stromboli była w planie pobytu 'sycylijskiego'

Jak już wyżej wspomniałam, widok na wulkan mieliśmy tylko z poziomu wody… Więcej więc zobaczysz u Marzeny, jak się tam Mrooczki wybiorą .

janusz.w. napisał(a): Zimno, mokro, ciemno...

Niestety… Dzisiaj na szczęście było trochę przyjaźniej .

Aby po powrocie jeszcze chociaż trochę czuć smaki Sycylii i Wysp Eolskich, wczoraj zrobiliśmy sobie arancini .

Płynę z Wami , chociaż do emerytury trochę mi jeszcze brakuje . . .


Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):Aby po powrocie jeszcze chociaż trochę czuć smaki Sycylii i Wysp Eolskich, wczoraj zrobiliśmy sobie aranchni .

Wygląda bardzo smakowicie , aż ślinka cieknie
Płynę z Wami, coś tam kiedyś widziałam, chętnie sobie przypomnę

piotrf napisał(a): Płynę z Wami , chociaż do emerytury trochę mi jeszcze brakuje

Wsparcie dla „emerytów” jak najbardziej wskazane .

krakusowa napisał(a): Płynę z Wami, coś tam kiedyś widziałam, chętnie sobie przypomnę

Aniu, bardzo cieszę się z Twojego towarzystwa, zwłaszcza że w Twojej (jeszcze w czasach „filolkowych”) sycylijskiej relacji była też szczypta eolska .

Wczoraj, w ramach kontynuacji sycylijskich smaków, była caponata „dangoliana” . Jeszcze trochę wymaga dopracowania, ale od kilku próbowanych na Wyspach i tak była lepsza , chociaż niestety trochę gorsza od właściwego wzorca, który zachwycił moje podniebienie. Ale skoro trening czyni mistrza, to wszystko przede mną .

Czwartek, 14 września

Zanim rozpoczęliśmy bujanie po Morzu Tyrreńskim, musieliśmy dotrzeć do mariny Portorosa w pn. wsch. części Sycylii. Odbiór łódki miał nastąpić w sobotnie popołudnie, trzeba było dojechać na czas . Pasujący lot mieliśmy w czwartek wieczorem, z Berlina do Katanii (przeloty Ryanaira z Wrocławia do Palermo – skąd dojazd do mariny byłby dogodniejszy - mają być dopiero od listopada).

Ponieważ nasza 10-osobowa załoga na lotnisko miała dojechać z dwóch kierunków (4 z Bydgoszczy i okolic, 6 z Wrocławia i okolic), toteż spotkanie miało nastąpić już na terminalu Berlin-Schönefeld . Nasza szóstka dotarła tam z Wrocławia Polskim Busem, zatrzymującym się tuż przy terminalu B.

Odlot planowo miał nastąpić o 21:05, opóźnienie przy starcie było nieznaczne (ale tydzień wcześniej wyniosło około godziny, bo z takim poślizgiem wylądował w Berlinie samolot z Katanii).

Na aeroporto Catania Fontanarossa mieliśmy przylecieć o 23:45, faktycznie byliśmy około pół godziny później. Na szczęście mieliśmy zamówiony transport z lotniska do naszego miejsca noclegowego (pośredniczyła w tym właścicielka zarezerwowanego mieszkania), więc dość szybko dotarliśmy tam, gdzie już na nasz czekano, czyli do Etna Sicily House w dzielnicy Borgo, około 2 km na pn. od Piazza Duomo.
Za dwa noclegi całej załogi zapłaciliśmy 246 euro, więc cena była jak najbardziej OK. Miejsce również, chociaż dwie osoby musiały spać na rozkładanej kanapie w kuchni, na szczęście równie obszernej jak reszta mieszkania. Tyle, że spędziliśmy tam naprawdę mało czasu, nawet zaraz po przylocie. Porzuciliśmy bowiem bagaże, przebraliśmy się w letnie ciuchy i poszliśmy na powitalne, nocne piwko. W sumie niedaleko, bo tylko do kiosku przy skwerze na Piazza Cavour, gdzie przysiedliśmy na ławeczkach, niedaleko XVIII-wiecznej marmurowej fontanny Cerery. Oczywiście, nie byliśmy wyjątkami - prawie wszystkie ławki były zajęte (głównie przez lokalną młodzież).

Zgodnie uznaliśmy, że jednak lepiej dość szybko wrócić na zasłużony odpoczynek, odkrywanie Katanii zostawiając na nastanie dnia…

dangol napisał(a):Na pewno nie pokażę wszystkich miejsc, które Wy odwiedzicie zapewne już w 2018.

Raczej nie w 2018 .
Nie mamy jeszcze żadnych konkretnych planów, ale Paweł mówi o Portugalii, ja spoglądam w stronę włoskiego obcasa, tęskni mi się też już za Chorwacją...

dangol napisał(a):odkrywanie Katanii zostawiając na nastanie dnia…

Jestem baaardzo ciekawa wrażeń .