Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

tony montana napisał(a):

kulka53 napisał(a):Nie mogłoby mnie tu zabraknąć , zwłaszcza że też nieco w wulkanicznym klimacie ostatnio przebywaliśmy

Kiedy zaczynacie relację?

Jak skończymy poprzednią

kulka53 napisał(a): też nieco w wulkanicznym klimacie ostatnio przebywaliśmy

Wulkany… Wciąż towarzyszyły nam ich widoki , ale póki co trochę jeszcze poplączemy się po mieście. W cieniu Etny oczywiście, chociaż akurat tego dnia o cień nie było łatwo . Ale, jak dla mnie, lepiej to niż uciekanie przed deszczem , nawet jeśli ma się w pamięci całkiem niezłą „instrukcję”, jaką opublikował Tony .

Bardzo jestem ciekawa kolejnych wrażeń z wyspiarskiej Grecji, super widoków i luzu… Cierpliwe jednak poczekam na nową relację, póki co zaglądając do poprzedniej, również (jak zwykle ) pasjonującej. Rodos jest OK, ale wciąż tajemnicze „okolice” bardziej mnie intrygują ...

Chętnie poczytam, tym bardziej, że też zaliczyłem jeden, niestety mały wulkanik, a tu będzie ich cała masa.
A w ogóle ... wszystkie wyspy i wysepki to jest bajka, zupełnie inne klimaty jak na stałym lądzie.
i proszę więcej smakołyków .

Buber napisał(a):i proszę więcej smakołyków .

Pod tą prośbą również się podpisuję

Smakołyki będą się w relacji pojawiać, bo dla mnie poznawanie nowych miejsc zawsze łączy się z odkrywaniem lokalnej kuchni. Tyle, że na łódce możliwości są trochę ograniczone... Przy 10-osobowej załodze, gdy nie każdy lubi takie "odkrycia" , eksperymentowanie z daniami nie za bardzo jest zresztą wskazane. Trattorie też nie zawsze były w zasięgu wtedy, kiedy by się przydały...

Na razie więc kolejne domowe wprawki w arancini, tym razem ze szpinakiem i owczym serem.



Smacznego

10 dni temu zeszłam z pokładu, bujało mnie jeszcze kilka kolejnych dni... już przeszło i tęsknię za tym stanem więc ładuję się na tę łajbę i pobujam się tu!

gusia-s napisał(a): tęsknię za tym stanem więc ładuję się na tę łajbę i pobujam się tu!

A ja czekam na Twoje morskie opowieści...

Bujałyśmy, chociaż po różnych wodach, w tym samym terminie .
Podczytywałam u Kapitańskiej , że Was nieźle wyhuśtało (nas jednego dnia też, ale generalnie mieliśmy luzik ), no i że woda w Jadranie zimna była. Chorwacki wrzesień okazał się więc mniej przyjazny, niż aura zastana na wyspach greckich (donosiły o tym Kulki, Tiwa i Potter) czy na ponoć kapryśnej w tym okresie Sycylii… Koniecznie musisz więc się rozgrzać, chociażby na naszej łódce , zapraszam więc!

Na Piazza Duomo wracaliśmy wielokrotnie , więc fotki z tego miejsca pokażę w różnym oświetleniu (tylko nocnego zabraknie, bo w takiej odsłonie widzieliśmy je jedynie jadąc z lotniska na nocleg). Kilka słów o katedrze, fontannie Słonia i miejskiej bramie będzie więc później…











Bo najpierw MUSI być targowisko!

dangol napisał(a):

gusia-s napisał(a): tęsknię za tym stanem więc ładuję się na tę łajbę i pobujam się tu!

Bujałyśmy, chociaż po różnych wodach, w tym samym terminie .
Podczytywałam u Kapitańskiej , że Was nieźle wyhuśtało (nas jednego dnia też, ale generalnie mieliśmy luzik ), no i że woda w Jadranie zimna była. Chorwacki wrzesień okazał się więc mniej przyjazny, niż aura zastana na wyspach greckich (donosiły o tym Kulki, Tiwa i Potter) czy na ponoć kapryśnej w tym okresie Sycylii… Koniecznie musisz więc się rozgrzać, chociażby na naszej łódce , zapraszam więc!

Z tym bujaniem może być naprawdę kiepsko. Nigdy nie miałam żadnych objawów choroby morskiej aż do podróży promem sprzed niecałego tygodnia. To chyba tak jest jak z alergią. Zawsze może się pojawić. Na 10 godzin podróży może przez w sumie godzinę było normalnie, reszta to masakra, byleby przetrwać i dotrwać do końca. Dlatego w Twojej relacji pozostanę na lądzie i tylko na monitorze pogrzeje się w ciepełku i popodziwiam widoki. Tym bardziej, że tylko łajbą można tak te wysepki w krótkim czasie podglądnąć.

Lidia K napisał(a):

dangol napisał(a):

gusia-s napisał(a): tęsknię za tym stanem więc ładuję się na tę łajbę i pobujam się tu!

Bujałyśmy, chociaż po różnych wodach, w tym samym terminie .
Podczytywałam u Kapitańskiej , że Was nieźle wyhuśtało (nas jednego dnia też, ale generalnie mieliśmy luzik ), no i że woda w Jadranie zimna była. Chorwacki wrzesień okazał się więc mniej przyjazny, niż aura zastana na wyspach greckich (donosiły o tym Kulki, Tiwa i Potter) czy na ponoć kapryśnej w tym okresie Sycylii… Koniecznie musisz więc się rozgrzać, chociażby na naszej łódce , zapraszam więc!

Z tym bujaniem może być naprawdę kiepsko. Nigdy nie miałam żadnych objawów choroby morskiej aż do podróży promem sprzed niecałego tygodnia. To chyba tak jest jak z alergią. Zawsze może się pojawić. Na 10 godzin podróży może przez w sumie godzinę było normalnie, reszta to masakra, byleby przetrwać i dotrwać do końca. Dlatego w Twojej relacji pozostanę na lądzie i tylko na monitorze pogrzeje się w ciepełku i popodziwiam widoki. Tym bardziej, że tylko łajbą można tak te wysepki w krótkim czasie podglądnąć.

Lidia święta prawda jest w tym co piszesz. Moja sis zaprawiona w mazurskich rejsach pod żaglami, jak i morskich różnymi kutrami, promami i stateczkami, nigdy nie odczuwała choroby morskiej - jednak tym razem ratowało ją jedynie stanie za sterem i ciągłe żucie imbiru. Mimo to jeden dzień miała fatalny gdzie nawet ster okazał się niewystarczający, spędziła go z konieczności na burcie zawietrznej
Mnie nie dopadło tym razem

dangol - ja sobie na razie poczytam u Ciebie, potem u Kapitańskiej mam nadzieję i może mnie najdzie aby coś skrobnąć. Tymczasem nawet fotek nie przebrałam i nie ma kiedy zasiąść do wspomnień Może jak spadnie śnieg i zostanę uziemiona w domu, bo teraz jeszcze realizujemy pasję karawaningową więc weekendy zajęte

Lidia K napisał(a): Nigdy nie miałam żadnych objawów choroby morskiej aż do podróży promem sprzed niecałego tygodnia. To chyba tak jest jak z alergią.

Fakt, bywa różnie… Masakrycznych objawów nie miałam nigdy, ale dwa razy były blisko. Na szczęście obyło się bez efektów „wybuchowych” .
Kiedyś, w Chorwacji przy spokojnym morzu, martwa fala na wiele godzin odebrała mi chęć zjedzenia czegokolwiek.
W tym roku, w czasie szalejącego maltempo, musiałam cały czas siedzieć w kokpicie („przyklejona” do relingu ) i patrzeć na bałwaniące się morze, bo to i tak było lepiej, niż chwilka pod pokładem . Krótkie zejście na siusiu wywołało taki mętlik w żołądku, że o mały włos Neptun miałby uciechę (tak na pewno by się skończyło, gdybym musiała w WC zabawić ciut dłużej ).

gusia-s napisał(a): tym razem ratowało ją jedynie stanie za sterem i ciągłe żucie imbiru

Nie wiem, czy to siła sugestii, czy faktycznie pozytywne działanie - na uspokojenie błędnika na rejsy zawsze zabieram akupresurowe opaski na nadgarstki. Kiedyś były to plasterki, teraz miałam praktyczniejsze opaski wielokorotnego użytku.

gusia-s napisał(a): teraz jeszcze realizujemy pasję karawaningową więc weekendy zajęte

Jasne, trzeba wykorzystać złotą (no, nie zawsze) jesień . Ale jak spadnie śnieg, nie będziesz miała wymówki .

Kapitańska się melduje

beatabm napisał(a): Kapitańska się melduje

Witam serdecznie, fachowa pomoc mile widziana . Ostrzegam jednak, że z cycaniem na łódce to u nas blado (w porównaniu , oczywiście). Ale spoko, w ten weekend nadrabiamy na dorocznym winobraniu u Kapitana! A jak będzie mało, przesiądziemy się na Queen .

Po drodze na targ jest fontanna dell’Amenano, wyjątkowo więc najpierw kilka zdań z nią związanych. Fontanna została zbudowana w 1867 r. z marmuru z Carrary. Wizerunek greckiego rzecznego boga Amenano odnaleziono na monetach z V w. p.n.e.(widniał tam pod postacią byka z ludzką głową), w Katanii figura młodego Amenano symbolizuje rzekę, do której kaskadowo uchodzi woda z fontanny. Właśnie przy fontannie znajduje się jedno z nielicznych miejsc w Katanii, gdzie każdy może zobaczyć podziemną rzekę Amanano płynącą tu od starożytności. W średniowieczu zwano ją Judicello, bo przebiegała przez dzielnicę żydowską. Dawniej rzeka Amenano płynęła po powierzchni i miała kilka odgałęzień. Bieg rzeki zmienił się wskutek wylewu lawy po erupcji Etny w 1669 r. Dziś rzeka płynie tylko pod ziemią, widoczna jest jedynie poniżej fontanny , w piwnicy Ostello Agora (przy Piazza Curro, kilka kroków za targiem rybnym) oraz w parku Pacini, tuż przed dopływem do morza niedaleko portu.

Tuż za fontanną znajdują się kamienne schodki prowadzące na Peschiera – targ rybny położony przy Porta Carlo V, bramie powstałej w latach 1541-1553 (przebudowanej w XVIII w.), będącej jedynym ocalałym fragmencie XVI-wiecznych murów Karola V.









Ponieważ w Katanii nie chcieliśmy tracić czasu na samodzielne pichcenie, na świeże ryby i inne morskie stwory tylko popatrzyliśmy (ale trochę czasu nam to zajęło ). Na śniadanie nabyliśmy sobie, zgodnie z indywidualnymi upodobaniami, jakieś owoce, sery, bułeczki z oliwkami…












A Was wkrótce trochę zanudzę targowymi fotkami, których każdy z nas napstrykał mnóstwo. Oczywiście tu będzie tylko ich część, a dawka i tak spora .