2018 - Miała być przerwa od Chorwacji. I co? Była Istria!

Witam ponownie tych, co jeszcze maja ochotę czytać
W pisaniu relacji biję rekordy, ale postaram się przyspieszyć tempo. Co niektórzy niemalże się już pakują na tegoroczne wakacje a ja jeszcze lewituję gdzieś w 2018 roku
Po wycieczce w głąb ziemi, dla równowagi wypadałoby się powspinać. Dlatego wybraliśmy Rovinj. Tego dnia wszystkie prognozy wskazywały, że pogoda miała być równie kiepska, jak podczas zwiedzania jaskini - zachmurzenie pełne, od czasu do czasu deszcz.
A było tak...

Dla tych, co jeszcze nie zwiedzili kościoła św. Eufemii prezentuję kilka fotek na zachętę. Słońce było naszym sprzymierzeńcem.
Czas na modlitwę przeplatany był z podziwianiem wnętrza...











Jeszcze ostatnia sesja na wzgórzu...



i czas na powrót, głód dał znać..., że należy uzupełnić węglowodany...

Droga strasznie nam się dłużyła a to dlatego, że mój Mniejszy Aniołek zapragnął mieć sesje fotograficzne w dziwnych miejscach...





A ponadto obowiązkowym punktem było głaskanie każdego napotkanego kota.




cdn

Takie piękności trzeba jak najczęściej uwieczniać na zdjęciach

Z dzieciakami tak już jest, że najczęściej interesują się wszystkim dookoła, ale nie tym czym rodzice Zalety dzieciństwa...

maxredaktor napisał(a):Takie piękności trzeba jak najczęściej uwieczniać na zdjęciach

No to w takim razie oba moje aniołki

Utrzymując zawrotne tempo mojej relacji, kontynuujemy powrót ze wzgórza. Po pogłaskaniu niezliczonej rzeszy kotków obowiązkowe posilenie się napojami i lodami...



Po wstępnym zaspokojeniu pragnienia spacer bulwarem



Napotkaliśmy bardzo osobliwą reklamę lodów. Lodziarze rzucali gałkami w powietrze a chętni (nie tylko dzieci ) próbowali je łapać - bezpośrednio otworami gębowymi hehe. Niektórym się udawało, niektórzy musieli zlizywać sobie lody z czoła




A my zajadamy wieczorną pizzę przy takich oto widokach



CDN wkrótce

Degustacja piwka po pizzy to już w takich klimatach




Kolejnym etapem była Pula. Nie mogło oczywiście zabraknąć tego miasta podczas pobytu w Istrii.
Ze względu na moje lenistwo oraz żeby nie powielać po raz enty tych samych widoków, umieszczę tylko symboliczne foto



CDN

Istria - nic mnie już nie zadziwi, ale miło powspominać

Przedostatniego dnia pobytu wielkie porządki w domku. Uzbierało się tego kilka worków. Skończyliśmy późnym wieczorem i nie chciało już mi się tego nosić do pojemników zbiorczych. Stwierdziłem, że zrobię to następnego dnia rano...
To był błąd. Następnego dnia rano zbudził mnie dziwny głośny szelest.



"Nasza" mewa i tak obeszła się z nami łagodnie bo zdążyła się dorwać tylko do jednego worka i rozrzuciła tylko po tarasie
Nasi sąsiedzi zrobili tak samo jak my i im mewy przejrzały wszystkie worki i to nie tylko na tarasie, a było tego kilka sztuk.

Nadszedł dzień wyjazdu. Od samego rana jestem jakiś taki nieswój, niespecjalnie się czułem. Małżonka też narzeka na samopoczucie. Pogoda też jakaś dziwna, niebo szczelnie zachmurzone a mimo to około 9ej rano 28 stopni w powietrzu i straszna duchota. Krótka dyskusja - przy takim samopoczuciu podróż do domu nie ma większego sensu.
Zdecydowaliśmy, że zostaniemy jeszcze jeden dzień. Na kempingu to było niemożliwe, więc za pomocą jednego z portali noclegowych udało się zarezerwować jeden nocleg po drugiej stronie - niedaleko miejscowości Plomin.
Kilka telefonów, zlecenie przelewu i się udało - sms z namiarami na gospodarza przysłany. Planujemy zameldować się koło 18ej u gospodarza.
Nawigacja pokazała godzinę jazdy, więc około godziny 16ej opuszczamy kemping, żeby się zameldować spokojnie i podjechać do sklepu.
Trasa jakoś dziwnie się dłużyła, każdy pragnął już prysznica i łóżka, więc osłabiło to moją czujność i nie pomyślałem, żeby w drodze zrobić zakupy. Dojechaliśmy niemalże na miejsce - nawigacja wskazywała mi kilometr do celu. Krótki postój przy Hotelu Flanona z przepięknym miejscem widokowym (o tym potem). Dla pewności spytałem się pracowników hotelu, jak dalej bo według nawigacji powinienem zaraz jechać po zboczu).
Faktycznie do apartamentu został kilometr, ale włącznie z poszukiwaniem trasy pieszo, kilkukrotnym zabłądzeniem, drogą z ogromnymi pochyłościami, przejazdem tunelem utworzonym z roślin, i skrętami tak ciasnymi, że musiałem na dwa razy - z sercem na ramieniu zaparkowałem przed apartamentem o 18.30. Czyli zajęło mi to półtorej godziny!
Gospodyni to sympatyczna Pani samodzielnie prowadząca apartament po śmierci męża. Zresztą Pani potrzebowała się wygadać bo dowiedziałem się wszystkiego o jej rodzinie, synach, gdzie pracują itd.
Rozmowa toczyła się w języku chorwacko-angielsko-niemiecko-migowym z dialektami słowacko-czeskimi. Zostaliśmy poczestowani sokiem własnej roboty oraz owocami z własnych upraw.
A widoki z tarasu były takie:








cdn

Wyprzedziłem trochę bieg zdarzeń o konwersacjach z gospodynią, bo zanim do tego doszło pojechaliśmy szukać sklepu.
Niestety, jak pisałem wcześniej, nikt z nas nie był w najlepszej formie i nie uzupełniliśmy zapasów żywności po drodze.
Gospodyni powiedziała - sklep albo Zagorje albo Vozilići (w drugą stronę), ale nie wie, który z nich jest teraz czynny.
No cóż, zdecydowaliśmy, że jedziemy do Zagorje. Dojechaliśmy do Zagorje - sklep niestety zamknięty. No to jedziemy dalej. Następna wioska to Zagore, potem dojechaliśmy aż do przeprawy w Brseć. Niestety pudło. No to z powrotem. Jedziemy w drugą stronę. Mijamy Plomin i na skrzyżowaniu znak wskazujący sklep w Plomin Luka. Dobra! Jedziemy.
Dziwne, w miarę zbliżania się do miejscowości napotykamy coraz więcej samochodów ciężarowych typu wanna wyładowanych węglem. Nieswojo się zrobiło, bo niespecjalnie kierowcy tych samochodów przestrzegali przepisów drogowych zarówno dotyczących prędkości jak i ruchu prawostronnego.
Wkrótce się wszystko wyjaśniło . Wstyd się przyznać, ale zawsze przed podrożą czytam o rejonach, które zamierzam zwiedzić, ale o wschodnim wybrzeżu Istrii lekcji nie odrobiłem.
Ok, dojechaliśmy do Plomin Luka. Sklep okazał się obiektem wielkości naszych kiosków ruchu, oczywiście był zamknięty.
Sama miejscowość to dziura, jakich mało. Trudno to nazwać miejscowością. To raczej miejsce zamieszkane przez pracowników tutejszej elektrowni i rybaków, bo spora ilość kutrow rybackich różnej wielkości cumowała przy nabrzeżu. Spora ich ilość siedziała na krzesełkach przed swoim lokalami z butelką w dłoni. Nasz wjazd do miejscowości to było niezłe wydarzenie.
Z perspektywy czasu stwierdzam jednak, że Plomin Luka to klimatyczne miejsce. Otoczone wzgórzami, z dala od zgiełku turystycznego, nastraja na zadumę. W innej sytuacji może i bym się zatrzymał na jakąś sesję fotograiczną ale byłem tak zmęczony i głodny, że zrobiłem szybki zawrót i dalej szukać sklepu. Ostatecznie udało się znalezć otwarty sklepik w Vozilići, i tam zaopatrzyliśmy się w wszystkie niezbędne produkty. Z radościa w sercu wróciliśmy do apartamentu i po pożywnej kolacji zasiedliśmy do pogawędki z gospodynią.
cdn

Nasza przygoda z Chorwacją zaczęła się na Istrii było cudnie!

Kontynuując moja rozwlekłą relację:
Pogawędka zeszła nam do późnego wieczora. Gospodyni pokazała nam nawet książkę meldunkową. Okazało się, że wśród gości jest sporo Polaków, Czechów i Słowaków, ale Niemcy i Włosi też występują licznie.
Z racji swojego położenia apartament nie jest atrakcyjny do plażowania, bo najbliższe plaże znajdują się kilkanaście kilometrów dalej w okolicach Brseć. Ale jednak miejscówka ma obłożenie, zresztą sąsiednie apartamenty również nie narzekają chyba na brak klienteli. W każdym razie te okolice są idealne dla ludzi pragnących ciszy i spokoju, z dala od zgiełku.
Kiedyś, jak już dzieci nie będą chciały z nami jeździć na wakacje, to odwiedzimy te rejony jeszcze raz. Co prawda bardziej marzy mi się bardziej zwiedzanie wybrzeża z użyciem maski i rurki, ale na pewno da się pogodzić to z wędrówką po lądzie.
Polecam szczególnie punkt widokowy w okolicach Brseć przy kościele Św. Marii Magdaleny (punkt jest na Google Maps). Niestety, nam nie dane było tego zobaczyć na własne oczy, bo był już dzień wyjazdu, bo dojazd trochę uciążliwy po szutrowej drodze a chcieliśmy jeszcze poplażować w Moscenickiej Dradze.
Mimo zmęczenia, mam wrażenie, że moglibyśmy sobie tak rozmawiać do rana przy zastawionym stole, ale przed nami ciężki dzień, wiec pożegnaliśmy się i dobranoc. Do nas nie dochodził żaden odgłos, żadnych samochodów, ludzkich rozmów, itp. ale za to hałas cykad był ogłuszający. Jestem jednak pewien, że wszyscy zasnęliśmy w ciągu minuty.

Dzień wyjazdu.
Spaliśmy jak susły ale z nowymi siłami wstaliśmy do śniadanka. Po śniadaniu pakowanie się ostatnie pożegnalne foto:







Na przedostatniej fotce po lewej właścicielka.

Pożegnanie i wyjazd. Droga wyjazdowa i tak prowadziła przez hotel hotel Flanona, więc tam krótki postój na sesję foto. Mimo zachmurzenia, już po 9-ej rano termometr w aucie pokazywał 30 stopni i było potwornie parno. Zapowiadało się na deszcz (którego jednak nie było)

Slavko1974 napisał(a): ... że mój Mniejszy Aniołek zapragnął mieć sesje fotograficzne w dziwnych miejscach...

maxredaktor napisał(a):Takie piękności trzeba jak najczęściej uwieczniać na zdjęciach

Dokładnie. Czas nigdy nie wróci a w zdjęciach zatrzymasz chwile. Te chwile które dla Was są najcenniejsze. Nie Straduna w Dubrovniku, nie amfiteatru w Puli, ale właśnie własnej Rodziny i wspomnień Nie znam autora słów, ale bardzo mi się podoba stwierdzenie że Świat jest pełen niezwykle ostrych, technicznie doskonałych lecz gówno wartych zdjęć. Podpisuję się pod tym w 100%.