2018 - Kierunek Kefalonia.

No i pięknie! W końcu doczekaliśmy się. Będziemy czytać i oglądać z wielką przyjemnością super foty, tym bardziej że nam w tym roku nie udało się niestety pojechać do Grecji.Pozdrowienia z Małopolski

Miło Was tu widzieć! Pozdrowienia z Wielkopolski! Teraz nastąpi przerwa w pisaniu, bo wyjeżdżamy jak zwykle świętować do bliskich! Jakie macie turystyczne plany na przyszły chyba lepszy rok?

Jednak jeszcze parę zdjęć dostawię.
Trasa przez Rumunie do Sovaty przebiega sprawnie, choć przejeżdżamy sporo małych miejscowości.
W jednej z nich zatrzymujemy się na kawę i oglądamy lokalny turystyczny targ.


Po drodze - widać, że jesteśmy w Rumunii.

Autostradą przejeżdżamy obok znajomego miejsca - kanionu Turda( z prawej).

Taki rumuński koloryt.

Zatrzymujemy się na dłużej w Târgu Mureş, miasta założonego w połowie XIII wieku przez Szeklerów.
Jednym z najciekawszych zabytków Târgu Mureş jest rozległa średniowieczna twierdza z XV wieku, ale to będzie następnym razem i teraz zwiedzimy ładnie zagospodarowane centrum miasta. Parkowanie płatne, miejsca są, ale problemem jest opłata tylko poprzez sms. Niestety nasze polskie telefony nie obsługują systemu. Znajdujemy parking dalej w bocznej ulicy.

Târgu Mureș - Targ nad Maroszą.

Katedra prawosławna zbudowana w głównym punkcie miasta w latach 1925-34, miała
podkreślać rumuński i prawosławny charakter miasta.

W srodku kolorystyka, malowanie, przestrzeń robi wrażenie.








Cdn.

Steftes.

Przepraszam , ale moim zdaniem na zdjęciu , za pomnikiem Avrama Iancu jest Ortodoksalny Kościół ( Catedrala ortodoxă ) , natomiast Katedra Prawosławna ( dawniej Grekokatolicka ) jest w innym miejscu - naprzeciw Grand Hotelu . Oba kościoły dzieli z tego co pamiętam kilkaset metrów .




Pozdrawiam
Piotr

steftes napisał(a):Autostradą przejeżdżamy obok znajomego miejsca - kanionu Turda( z prawej).

W wąwozie Turdy byliśmy ale w Târgu Mureş już nie.

steftes napisał(a):Miło Was tu widzieć! Pozdrowienia z Wielkopolski! Teraz nastąpi przerwa w pisaniu, bo wyjeżdżamy jak zwykle świętować do bliskich! Jakie macie turystyczne plany na przyszły chyba lepszy rok?

Szkoda... a mieliśmy nadzieję, że w wolnym świątecznym czasie poczytamy i pooglądamy coś ciekawego. W planach mamy Chalkidiki, a po drodze Transylwanię i pewnie jeszcze coś do zobaczenia się znajdzie. Wesołych Świąt i szczęśliwego Nowego Roku!

pietruszeczki napisał(a):

steftes napisał(a):Miło Was tu widzieć! Pozdrowienia z Wielkopolski! Teraz nastąpi przerwa w pisaniu, bo wyjeżdżamy jak zwykle świętować do bliskich! Jakie macie turystyczne plany na przyszły chyba lepszy rok?

Szkoda... a mieliśmy nadzieję, że w wolnym świątecznym czasie poczytamy i pooglądamy coś ciekawego. W planach mamy Chalkidiki, a po drodze Transylwanię i pewnie jeszcze coś do zobaczenia się znajdzie. Wesołych Świąt i szczęśliwego Nowego Roku!

Jest wyjście. Jutro wyjeżdżamy na Święta, więc jeszcze dzisiaj napiszę jeden odcinek a Wy przełożycie sobie czytanie do Świąt.

Steftes.

piotrf napisał(a):Przepraszam , ale moim zdaniem na zdjęciu , za pomnikiem Avrama Iancu jest Ortodoksalny Kościół ( Catedrala ortodoxă ) , natomiast Katedra Prawosławna ( dawniej Grekokatolicka ) jest w innym miejscu - naprzeciw Grand Hotelu . Oba kościoły dzieli z tego co pamiętam kilkaset metrów .


Pozdrawiam
Piotr

Tak, zgadza się, spotkałem się z jednym i drugim określeniem.

Târgu Mureş ciąg dalszy.
Główny plac miasta - Piata Trandafirilor.


Katedra Prawosławna - dawna katedra grekokatolicka obecnie służy wyznawcom prawosławia.






Targu Mures - Budynek dawnej prefektury z początku XVIII wieku.




Targu Mures - Pałac Kultury zbudowany w stylu secesyjnym.




Po raz pierwszy spotkaliśmy tu Cyganów, ale tych prawdziwych mijaliśmy też w Bułgarii.



I za chwilę będziemy w Sovacie.

Kwaterujemy w domkach na campingu Vasskert.



CDN.

Pozdrawiam wszystkich.

Steftes.

-

No nareszcie

Myślałem, że dostanę powiadomienie o "starcie" relacji.

Czekam dalej na super foty

Jestem i ja. Bardzo lubię Twoje relacje, więc czekam na dalszy ciąg

Tez czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy, szczególnie Kefalonia

Darkos napisał(a):-

No nareszcie

Myślałem, że dostanę powiadomienie o "starcie" relacji.

Czekam dalej na super foty

Liczyłem na Twoją czujność.

agata26061 napisał(a):Jestem i ja. Bardzo lubię Twoje relacje, więc czekam na dalszy ciąg

lkemot napisał(a):Tez czekam z niecierpliwością na ciąg dalszy, szczególnie Kefalonia

Ruszam więc dalej. Muszę trochę powybierać zdjęcia, bo z całego wyjazdu jest ich prawie 2000.

Camping Vasskert w Sovacie bardzo przypadł nam do gustu. Kilkanaście domków 3-osobowych w cieniu drzew, zadaszona altanka, obok płynie strumyk i wszystko ładnie utrzymane tonie w zieleni.
Jest też miejsce pod namioty, a cena przystępna.






Kopalnia Soli w Praid. Spod kas do kopalni jesteśmy dowiezieni autobusem.


Kopalnia soli udostępniona do zwiedzania i dla celów leczniczych. Według legendy do tej kopalni św. Kinga wrzuciła pierścień, który potem odnaleziono w Wieliczce. Rzeczywistość jest jednak nieco inna. Tradycje wydobycia soli w okolicach miejscowości Praid i Sovata sięgają czasów rzymskich i przez długi czas sól wydobywano metodą odkrywkową. Początek wydobycia metoda głębinową przypada dopiero na rok 1762.


Do olbrzymich komór kopalni prowadzi kilka schodków w dół.

Wykorzystanie części kopalni do celów klimatoterapii rozpoczęto w 1960 roku a od roku 1980 udostępniono dla kuracjuszy i turystów część kopalni na głębokości 120 m od powierzchni.




W kopalni znajduje się również kaplica ekumeniczna pw. św. Jana Nepomucena oraz wystawa przedstawiająca historię górnictwa solnego w okolicach Praid. Akurat trafiliśmy na koniec uroczystości.








Krótki spacer solnym chodnikiem i wracamy na górę autobusem.


Nieopodal Praid znajduje się rezerwat Dealul Sării – Solny Kanion. To przecięte rzeką Korond wychodnie pokładów soli, tworzące na powierzchni formy znane z gór wapiennych Europy. Zjawiska zachodzące w rezerwacie przypominają procesy krasowe z gór Słowenii, Dolomitów czy Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Formy tworzą się jednak nie w wapieniu czy dolomicie ale w soli kamiennej. Spotykamy tu żłobki i żebra „krasowe”, ponory – czyli miejsca gdzie płynąca woda ucieka pod ziemię, leje krasowe powstające w wyniku rozmywania powierzchni przez wsiąkającą w głąb skał wodę.
Obok Solnego Kaniony jest niewielki, ale płatny parking. Można było pojechać ciut dalej i zaparkować za darmo przy drodze.

Poczatek trasy.




Dalej robi się ciekawiej. Sól z cienką warstwą ziemi i drzewami jest wypychana do góry.







CDN.
Pozdrawiam wszystkich w Nowym Roku.

Steftes.

Ciąg dalszy zdjęć z Solnego Kanionu, który zawdzięcza swoje powstanie równoczesnemu działaniu trzech głównych czynników. Pierwszy z nich to wyjątkowo silny ruch halokinetyczny wypychający osady solne ku powierzchni poprzez zalegające wyżej warstwy młodszych osadów. Drugi to erozja fluwialna potoku Corund, który modeluje dolinę podcinając jej zbocza. Wody potoku wynoszą zarazem rozpuszczoną sól. Trzeci to rozpuszczająca działalność wód opadowych. Wody te nieustannie rozpuszczają solne skały, tworząc charakterystyczne żłobki i spiczaste formy na ich powierzchni. Nie dochodzi jednak do całkowitego zniszczenia form skalnych gdyż ruch halokinetyczny wypycha na powierzchnię wciąż nowe partie solnych osadów.




Wody deszczowe modelują solne powierzchnie bardzo intensywnie tworząc równoległe żłobki na pionowych ścianach skalnych a na powierzchniach o mniejszym nachyleniu charakterystyczne spiczaste formy. W niektórych miejscach kształt solnych skał przypomina nieco szeregi kolumn.







Nacisk warstw nadległych( powierzchniowych) wywołuje zjawisko halokinezy, czyli ruchu soli ku górze i przebijania się soli przez skały leżące powyżej. Zjawisko to znane jest również w Polsce (Kujawy). Zwykle jednak sól napotykając w drodze ku powierzchni wody gruntowe rozpuszcza się i na powierzchni terenu występują, co najwyżej słone źródła. Unikatowy charakter Solnej Doliny w Praid polega na tym, że ruch osadów solnych jest tu na tyle intensywny, że wypycha sól aż nad powierzchnię terenu.









Deszcze rozpuszczają solne skały na zboczach doliny, ale nieustanny ruch soli ku górze wystawia na działanie deszczu coraz to nowe partie skał. I tak powstaję jedyny w swoim rodzaju krajobraz doliny z nieustannie zmieniającymi się formami skalnymi.

Spiczaste rzeźbione wierzhołki były bardzo ostre i nie można było oprzeć się o ścianę ani usiąść na soli.










Dolina jest asymetryczna i zdecydowanie więcej form solnych znajduje się na jej prawym zboczu, podczas gdy lewe jest bardziej gliniaste i jak widać użytkowe.


W następnym odcinku jedziemy do pobliskiego centrum słynnej ceramiki - do Corund i wracamy do Sovaty nad Jezioro Niedźwiedzie (Lacul Ursu).


CDN.

Steftes.