Śladami Kulek ... i nie tylko - CYKLADY 2017

Wy się mijaliście na Sardynii ,a ja z Wojtkiem na Pelionie...

Szkoda, bo lepiej się spotykać i rozmawiać, niż się mijać .
Zdrowych, spokojnych Świąt Bożego Narodzenia dla wszystkich piszących i czytających

Pt.24.06. Pogoda żyleta , zatem jedziemy na plażę Porto Ferro.



Za tą wieżą (Torre Bianca) są dwie plażyczki. Ta wieża w oddali to Torre Negra .



Pierwsza plażyczka jest pusta, spodobała nam się i wzięliśmy ją w swoje posiadanie .



Za tymi skałkami była druga plażyczka, opanowana przez naturystów . Tekstylni, z dziećmi, też się tam kręcili .



My mieliśmy swój mały kawałek raju , nawet pod wodą było nieźle .









Znowu kilka godzin na plaży,nuuudy , ale chętnie bym się teraz tak jeszcze ponudził .
Po południu pojechaliśmy do Alghero pospacerować po tamtejszej starówce ...

Pt.24.06.cd. W Alghero parkujemy na dużym bezpłatnym parkingu przy marinie. Miejsce to polecały Kulki i jest to dobry pomysł .
Alghero to jedno z większych i ciekawszych miast na Sardynii (40 tys. mieszkańców), ale godna uwagi nadmorska starówka zajmuje stosunkowo niewielki obszar. Rozpoczynamy nasz trochę ponad dwugodzinny spacer. Zapowiada się nieźle, bo tutaj szykuje się jakaś imprezka .



W drodze powrotnej okazało się, że był to chyba wieczór literacki (lub coś w tym stylu), a my ni w ząb nie rozumieliśmy tutejszego języka . Nie wiem nawet, czy mówiono po włosku, hiszpańsku, katalońsku czy sardyńsku . Na pewno nie był to język angielski, francuski, niemiecki, ani żaden ze słowiańskich, a te również można usłyszeć w tym mieście .
Teraz jednak zapuszczamy się w wąskie uliczki i jest fajnie .





Na nadmorskiej promenadzie też ładnie .



Niewątpliwie warta zobaczenia jest katedra św.Marii (XVI w.), z dzwonnicą, na którą można wejść za niewielką opłatą.



Wnętrze charakterystyczne dla świątyń w tych okolicach, dużo jasnego marmuru i lwy strzegące ołtarza .



Kolejny znajomy widok - "sardyńskie pendolino" .





Drugim chętnie fotografowanym, ze względu na swoją kolorową kopułę (barwna mozaika powstała w XX w. ), jest kościół Św. Michała (XVII w.).



Główne drzwi do kościoła dają nadzieję na ciekawe wnętrze ...



które specjalnie nie zachwyca .



Wzdłuż nabrzeża wychodzimy ze starego miasta i mamy 3w1 , oba kościoły oraz Torre dell'Espero Rejal (XVI w.).
Wieża ta jest bardziej znana jako Torre Sulis, od nazwiska sardyńskiego rewolucjonisty, który był w niej długo więziony.



Idąc dalej nie napotykamy nic ciekawego, ot domy i hotele. Najciekawsze były te 3 agawy .



Zawracamy, a na jednej z uliczek, widząc barwy tego domku, myślami przez chwilę byliśmy w innym kraju .



"Bulwar zachodzącego słońca" jest chyba największą atrakcją Alghero . Tak po prawdzie, ten bulwar składa się z kilku odcinków nazywanych Bastioni : Colombo, Marco Polo, Pigafetta i Magellano .



Z tamtego miejsca, przy Marinie di Sant'Elmo, podziwialiśmy zachód słońca . Kolejny był już w innym miejscu ...

kolejny dowód na to, że Alghero to najbardziej hiszpańskie miasto na Sardynii

pozdrawiam,
M

Masz na myśli kolory, czy też taki sposób wieszania kwiatków
pzdr.

tiwa napisał(a):Masz na myśli kolory, czy też taki sposób wieszania kwiatków
pzdr.

sposób wieszania kwiatków. To typowe dla Iberii...

Sb.25.06. Z Alghero na plażę La Pelosa jedzie się ok. 1 godziny. Gorzej może być z zaparkowaniem i zazwyczaj trzeba za to zapłacić . Ja wcześniej, starannie się do tego przygotowałem . Ładniejszą wysadziłem przy Windsurfing Center Stintino, sam zaparkowałem auto trochę dalej, ale w dobrym, bezpłatnym miejscu (40.960441, 8.207473). Szybko wróciłem do Niej i po krótkim spacerze brzegiem morza, doszliśmy do tej słynnej plaży .



Ładnie, ale ludzi zdecydowanie za dużo .



Pod wodą luźniej .



Trochę dalej, na wodzie też tłoku nie ma .











Ileż jednak można się moczyć , a na plaży czułem się prawie jak w Łebie .
Postanowiłem poszukać telewizora, żeby o 15:00 obejrzeć mecz POL-SUI . Taki z odpowiednim programem tv znalazłem w Club Esse Roccaruja. Budynek ma ciekawą bryłę, ale w środku . Meble i wystrój przypomniały mi lata siedemdziesiąte w Polsce . Grunt, że będzie gdzie obejrzeć mecz, tylko czy wytrzymamy na tej plaży .
Sprzedawców "koralików" nie było, bo "lokalna policja" skutecznie wyganiała ich i pilnowała porządku .



Nie daliśmy rady, bardziej się męczyliśmy niż wypoczywaliśmy . Opuszczamy zatłoczoną La Pelosę.



Jedziemy na kemping Golfo dell'Asinara koło Porto Torres i tam gdzieś będziemy kibicować naszym Orłom .
Telewizor jest, ale w restauracji nad morzem. Krótki spacerek, plaża mało ciekawa, a restauracja jeszcze zamknięta . W te pędy do Porto Torres, po drodze i w mieście sprawdzamy kilka miejsc i nic . Trafiamy w końcu do najbardziej usportowionego baru (Bar Sport) i też nic . Właściciel tłumaczy się, że opłata za ten sportowy program (na czas mistrzostw) bardzo droga, i w mieście i okolicy nikt nie wykupił koncesji .
Jest jednak dostęp do internetu , lecę do auta po kompa, robię spore zamieszanie, ale od drugiej połowy wszyscy kibicujemy naszym . Uff, wygrali . Wracamy na ten bardzo przeciętny kemping, gdzie za dwie noce zapłacimy 42 euro. Trzeba jeszcze tylko prowizorycznie ponaprawiać szkody, bo zbyt energicznie robiłem pranie w delikatnej misce, a kieliszek nie wyrobił zakrętu w samochodzie, jak spieszyliśmy się na mecz .



Przed zaśnięciem zastanawiam się, czy zabrać ze sobą tę pomocną szarą taśmę . Może nastepnego dnia przyda się przy rowerach , kiedy będziemy zwiedzać Asinarę ...

Pysznej zabawy sylwestrowej i szczęśliwego Nowego Roku dla wszystkich piszących i czytających .
Następny odcinek relacji w 2017 r., bo już się zbieram na krótki wypad sylwestrowo-narciarski do Kotliny Kłodzkiej .

Piknie tam było

I dla Was wszystkiego naj w Nowym Roku

pozdr
W.

Udało Wam się poszusować? Grzesiek jednego dnia (też byliśmy w KK) wyskoczył na Czarną Górę, ale lodowisko na stoku nie za bardzo mu się podobało.

Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku

Ładniejsza niestety nie jeździ na nartach . Ze znajomymi byliśmy w Sylwka na Czarnej Górze, rzeczywiście było ślisko . Dzisiaj już lepiej, bo ok. 3-4 razy mniej ludzi i śniegu trochę popadało. Jak nie będzie mocno padać, to jutro też się wybierzemy , a później wieczorem powrót do domu i do pracy . A na Trzech Króli chyba znowu na narty (Cerna Hora ) i jakoś tak się dotrwa do letnich, urlopowych podróży .
pzdr.

Sprawdźcie jeszcze Cerny Dul, jak dla mnie jedne z lepszych miejsc wypadowych blisko granicy

Dziękuję bardzo , w Cernym Dulu jeszcze nie byłem . Postaram się tam poszusować jeszcze w tym sezonie .
pzdr.

Nd.26.06. Do wycieczki na Asinarę przygotowałem się jeszcze w kraju . Bilety (w obie strony) na prom, na ten konkretny dzień, kupiłem korzystając z oficjalnej strony Delcomaru. Za dwie osoby zapłaciłem 30 euro, za przewóz dwu rowerów 12 euro. Mailowo z wypożyczalnią "Bike Rental Edicola Riu" uzgodniłem, że w tym dniu o 8:00 na Piazza Colombo w Porto Torres będą na nas czekały dwa rowery . Będąc jeszcze w Rzymie poprosiłem Joasię o telefoniczne sprawdzenie, czy rezerwacja rowerów jest na pewno uzgodniona . Ich wypożyczenie kosztowało nas 2*15 = 30 euro. Podsumowując, wycieczka na Asinarę tania nie była (72 euro), a rowery okazały się droższe od nas . Prawdopodobnie można wypożyczyć rowery na samej wyspie, ale nie potrafiłem znaleźć strony www, maila, ani nr telefonu do wypożyczających .
Już na promie , wypłynęliśmy o 8:30, powrót był przewidziany o 18:00.





Przed nami Asinara; płaska to ona nie jest .



Port Cala Reale.



Białe osły są symbolem tej wyspy. Nie boją się turystów .





Rowery okazały się przyzwoite i co ważne miały z przodu koszyki na plecaki itp. .
Teraz będziemy sprawdzać ich i nasze możliwości jazdy w terenie .



Szybko wróciliśmy na utwardzoną drogę, starając się nie przekraczać dozwolonych prędkości .



Pierwszy przystanek w Trabuccato. Podobno to budynki po farmie. Tablica na płocie ostrzega o złym ich stanie i zakazie wstępu.



Postument z winogronami i ludźmi pijącymi wino potwierdza sielski obrazek opustoszałej farmy.
Z tyłu widać jednak drut kolczasty na murach, który przypomina, że przez długie lata Asinara była jednym wielkim, pilnie strzeżonym więzieniem m.in. dla członków mafii i terrorystów z Czerwonych Brygad .



My przypłynęliśmy tu dla pięknych krajobrazów i natury chronionej jako obszar parku narodowego .









Wyspę można zwiedzać na różne sposoby . Na przykład takimi samochodzikami elektrycznymi, rowerami też z napędem elektrycznym, albo znanym nam już "sardyńskim pendolino" (będzie później na zdjęciu).



Wysportowani, lub bardziej oszczędni korzystają ze zwykłych rowerów. Jak sił zabraknie, to pod górkę trzeba pchać . Z lewej strony urocza zatoczka z Cala Dei Detenuti; odwiedzimy ją w drodze powrotnej ...