Relacja kliszą pisana - Półwysep Pelješac

smoki3 napisał(a):

Aldonka napisał(a):Rejs powoli zbliża się do końca, ale...

Stanowczo chodzi po wodzie

Jak widać nie tylko Dynamo umie chodzić po wodzie

Aldonka napisał(a):

Wyszczerzył się przypadkiem czy skubany wie co trzeba robić jak go fotografują... ?

Przekupiona to i wyszczerzona

Tak na marginesie tylko, ta dziewczynka chodząca po wodzie to nie moja córka Jacek S, to dziewczynka z naszego rejsu, na oko jeszcze raz tak stara jak moja córcia

W kolejnej odsłonie, chodź skromnej, będzie....

Jak można to tez się przyłączę ... po pierwszym razie na Hvarze trudny wybór... kusi Hvar po raz drugi ale też Paljesac, Brac, Korcula.... głowa mała

Aldonka napisał(a):Tak na marginesie...

A to przepraszam.

Jacek S napisał(a):

Aldonka napisał(a):Tak na marginesie...

A to przepraszam.

E, nic się nie stało

Mljet jest w naszych planach , więc chętnie poczytam.

Miłego dnia Aldonko

Aldonka napisał(a):będzie....

A jaskinia Odyseusza będzie

Niestety nie. Zbyt krótko tam byliśmy, ledwie liznęliśmy. Niestety, godzina odpłynięcia ostatniego promu nie pozwoliła na wiele. Ale jak nie teraz to na pewno kiedyś

Niewątpliwą zaletą bycia samemu na wakacjach (znaczy się tylko naszej 3) było to, że nie było żadnego planowania. A nawet jeśli na początku było to awaria samochodu przekreśliła wszystko.
Tak więc, któregoś ranka (nie tak wczesnego wcale) przy śniadaniu, popatrzeliśmy na Mljet i stwierdziliśmy: raz kozie śmierć, jedziemy. Jak się potem okazało w złą godzinę to wypowiedzieliśmy, bo na Mljecie załatwiłam samochód prawie na amen.
Sms do maslinki z prośbą o radę. Poradziła dotrzeć do Trstenika, tam zostawić samochód i dalej drogą morską. Ok. Tak też zrobiliśmy. Ale na miejscu okazało się, że rejs na Mljet możliwy jest dopiero jutro. Jest za późno. No trudno. Dalej w drogę. Do Prepratno, na prom samochodowy. Prom za godzinę, wiemy już, że nie zdołamy wiele zobaczyć, ale trudno.











Przeprawa promowa za tania nie jest, chociaż czy ja wiem. Za samochód, nas troje, w dwie strony płacimy coś koło 400 HKN.
Na przystani spotykamy ciekawego człowieka. Zagaduje do nas po Polsku. Dawny marynarz, teraz pracownik w tymże miejscu. Opowiada nam sporo ciekawostek. Miło się gawędzi.











Prom się zbliża



A na promie okazało się, że mamy pasażera na gapę











Podróż mija bardzo szybko.

Ale się Pan Miś nazwiedzał .
Na widok szklanki od Cockty ślinianki zwariowały

Aguha napisał(a):Ale się Pan Miś nazwiedzał .
Na widok szklanki od Cockty ślinianki zwariowały

A no się nazwiedzał... a co ta cockta??

Zdajemy sobie sprawę, że guzik zobaczymy, że na wiele nie starczy czasu, ostatni prom odpływa o 19:30. A trzeba być wcześniej. Znając mojego pecha do promów zdarzyć się nam może nocleg w samochodzie.

Postanawiamy sprawić większą przyjemność Julce niż sobie i zamiast zwiedzania Mljetu spędzić trochę czasu na plaży.
Udajemy się zatem w lewą stronę w kierunku Saplunary. Naszym celem jest Uvala Blaci.
Droga malownicza, całkiem przyjemna.













Ostatni kawałek drogi jednak przyprawia mnie o palpitacje serca. Nie dlatego, że jakoś strasznie jest, ale Mondziu może jednak tego nie przetrzymać...słuszne miałam palpitacje.





Koniec drogi, mały parking, ale dla nas znajduje się miejsce (parking bezpłatny), kilka kroków w dół i jest, plaża, piaszczysta







Jula pędzi do wody, bez pływek, koła, butów..szczęście na jej twarzy jest dla mnie najlepszą zapłatą i potwierdzeniem, że warto zrezygnować z własnych planów, ze zwiedzania dla tego małego uśmiechu.











Jakieś dziwne schrony, bunkry, zwał to jak chciał nawet tam widać.



Na Uvali Blaci schodzi nam więcej czasu niż planowaliśmy. Trudno.
Wiemy już na 100%, że do Parku nie wjedziemy w ogóle. Ale postanawiamy przejechać wyspę na tyle na ile nam się to uda.

Na parkingu spotykamy fajne autko.


Masa ich tam. Można wypożyczyć takowe.
Znowu szutrowa droga, na której mnie i pana z fajnego żółtego autka Czech w swojej nowej lśniącej skodzie doprowadził do szału. Miał może z dwa metry, żeby się cofnąć do zatoczki, ale nie, twardo do przodu. To my musieliśmy się wycofywać, spory kawałek, bo za grosz nie było gdzie zjechać, tym bardziej że było nas dwóch. Miałam ochotę mu rzucić kamyczkiem spod kół.





















Dojechaliśmy aż do bramy parku, ucięliśmy sobie pogawędkę z Panem Strażnikiem i powoli wróciliśmy do portu...z coraz niżej zwisającym tłumikiem...tak, tak, urwałam tłumik







Owe autka, które można wypożyczyć, a raczej ich mała część. Fajna sprawa.




Odpływamy w zachodzącym słońcu, pewni że wrócimy tutaj.










Po drodze jeszcze zakup muli bo jutro mamy gości