Małe i duże bałkańskie podróże :-)

piekara114 napisał(a):

kulka53 napisał(a): ale kto wie czy znów się zastój nie pojawi bo G+ zaprezentowało swoją NEW VERSION i powiem że lekko nie będzie . Rozgryzamy póki co.

Nie dobijaj mnie. Dopiero co ogarnęłam tą dotychczasową, a tu znowu po górkę z moimi relacjami.... Mam nadzieję, że we właściwym wątku podpowiecie co i jak, oczywiście to gorąca prośba do Małgosi.

Rzeczywiście jest kiepsko, nie spodziewaliśmy się że aż tak. Jak na dziś, po spędzeniu (razem i osobno) paru w sumie godzin na rozgryzaniu o co autorom nowego +google chodziło, jesteśmy prawie na pewno zdecydowani by z tego genialnego wynalazku typu kolekcje i wpisy zrezygnować. Sądzę, że wybierzemy raczej możliwość którą dają "Zdjęcia GOOGLE", które zdają się być w miarę jeszcze podobnym miejscem do tego co znamy. Minusem (jak na razie największym) wydają się być koszmarnie długie linki wstawianych zdjęć w których poza tym nie ma miejsca na nadane im przez nas/aparat numery. Zobaczymy jak to wyjdzie w praniu, gdy będziemy mieć pewność, coś pewnie Małgosia napisze .

17 września, sobota c.d.

Niby nie jest jeszcze późno, ale tradycyjnie jak to o tej porze roku słońce szybko zbliża się do horyzontu. Upał nie odpuszcza jednak, a my wspinając się coraz wyżej i wyżej mijamy Chorę i jedziemy na północ Amorgos. Nie sposób się jednak było nie zatrzymać nieco powyżej stolicy by jeszcze raz na nią nie spojrzeć na spokojnie, na nią i na górujące ponad nią wiatraki. Sądziliśmy wówczas, że to jest nasze pożegnanie z Chorą… myliliśmy się .









Skałka nadal pusta, dopiero teraz mogliśmy zobaczyć jak wygląda na górze i jak dziwnie przechodzi się na nią przez kapliczkę .

Sprawdzaliśmy na nawigacji, droga w najwyższym punkcie biegnie sporo powyżej 500 m. n.p.m. Tutaj powoli się już obniża a i widoki patrząc na północny wschód są inne, nie pod słońce.





Po raz pierwszy widzimy jedną z kilku wizytówek wyspy – plażowy cypelek Agios Pavlos



Wygląda jak zatoka, ale to wąski przesmyk w pobliżu Agios Pavlos pomiędzy Amorgos a sąsiednią, wysoką na około 350m. i skalistą Nikourią.









Cały czas zastanawiamy się gdzie dziś zostaniemy na noc, może gdzieś tam znajdziemy dobre miejsce?

Zaczynają się wyłaniać miejscowości północnej części Amorgos, tu Tholaria.



Jedna wielka skała….





Zatrzymujemy się na moment przy drugiej na wyspie zachowanej hellenistycznej wieży – Richti. Obok kapliczka Agios Ioannis.

Zanim zjedziemy do Agios Pavlos odbiliśmy w prawo na niedługą dróżkę do miejsca oznaczonego na mapie jako Asfodilitis. Podobno była to kiedyś tętniąca życiem wioska, leżąca na trakcie z Chory do zatoki Aegiali, z czasem i po powstaniu nowej drogi opustoszała. Chcieliśmy sprawdzić, czy może tam nie udałoby się znaleźć ustronnego kącika na noc .

Nie udało się. Asfodilitis wciąż wygląda na miejsce w którym nie tylko wielu mieszkańców Amorgos ma swoje działki, pólka i zagrody dla zwierząt, ale także na to, że ktoś tu latem mieszka na stałe. Poza tym jest tu kapliczka Agios Nikolaos. Zbyt ruchliwe miejsce by spędzić tu noc.

























Wracamy .



OK, skoro nie Asfondilitis, to może jednak tu? Wątpię, ale sprawdzimy.



Sprawdziliśmy, bez szans. Tawerna, apartamenty, niby pusto ale niezupełnie – odpada.

Jedziemy wolno wzdłuż wybrzeża. Aegiali coraz bliżej, a tam to już w ogóle kiepsko… za chwilę będzie zupełnie ciemno ale gdzieś będziemy musieli tu zostać. Fotki z auta – Potamos.





Przejechaliśmy przez Aegiali, sprawdziliśmy parking nad plażą Levrossos, podjechaliśmy do Tholarii – żadnych szans. No trudno, pozostała ostateczność w postaci sporego placyku przy drodze około kilometra przed Aegiali, placyku ziemistego, powstałego chyba w czasie równania terenu pod budowę drogi, albo wysypanego ziemią po wybraniu jej z placu budowy jakichś budynków w mieście.

Zanim tam jednak wróciliśmy zatrzymałem się w Aegiali, drugim porcie Amorgos, by sprawdzić jak tam z agencjami promowymi. Mieścina jest malutka w związku z czym agencji było aż … jedna . Rozkład wisiał na zewnątrz





Wszystko niby ok, ale studiowałem go dłuższą chwilę, zastanowiły mnie bowiem zaklejone napisy… ściśle nas bowiem dotyczyły, nas i naszych planów na kolejne dni . Uznałem jednak, że zastanawianie się nad ewentualnymi ich zmianami będziemy zastanawiać się jutro gdy znów tu podjedziemy by kupić bilety, teraz było już późno i myśleliśmy tylko o tym by wreszcie się zatrzymać i zająć obiadem. Wróciliśmy na ten upatrzony placyk , szału nie było, nawet bardzo nie było, ale nie mieliśmy wyjścia – w tym rejonie absolutnie nie ma niczego co dawałoby choćby przyzwoite warunki noclegowe. Trudno, ustawiłem auto bokiem do ulicy oddalonej może o 20 metrów i niczym nie osłoniętej, byliśmy jak na patelni, oświetlani światłami przejeżdżających aut. Na szczęście nie było ich tak wiele a później ruch ustał prawie zupełnie.

Nie ukrywam, że po tych dwóch spędzonych na Amorgos dniach nie uznawaliśmy wyspy za jedną z ulubionych, wręcz przeciwnie. Nie można było jej odmówić walorów krajobrazowych, drogi zastaliśmy bardzo dobre a Chora też bardzo się nam podobała. Ale plaże i możliwości noclegowe, z tym było znacznie, znacznie gorzej . Na szczęście (tak wówczas uważaliśmy) nie mieliśmy zamiaru już zbyt długo na Amorgos pozostać…

Mapka dzisiejszego dnia:



A – nocleg przy Mourou
B – Chozoviotissa
C – Chora+wiatraki
D – Minoa
E – Rachidi
F – Xilokeratidi i Agios Panteleimonas
G – Asfondilitis
H – Agios Pavlos
I – nocleg przy Aegiali

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Na szczęście (tak wówczas uważaliśmy) nie mieliśmy zamiaru już zbyt długo na Amorgos pozostać…

... ciekawe jak dalej Wasz kontakt z Amorgos się potoczył ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):Na szczęście (tak wówczas uważaliśmy) nie mieliśmy zamiaru już zbyt długo na Amorgos pozostać…

... ciekawe jak dalej Wasz kontakt z Amorgos się potoczył ... ...

Dzięki temu, że spędziliśmy tam więcej czasu niż zamierzaliśmy (ale też i mniej niż mogliśmy), na pewno polubiliśmy tę wyspę znacznie bardziej niż wyniknęłoby to z tych 4 zaplanowanych dni...

18 września, niedziela

To była jedna z najgorszych miejscówek noclegowych jakie kiedykolwiek się nam przytrafiły . Na szczęście główna arteria Amorgos to nie autostrada pod Monachium , czy choćby pod Wrocławiem i gdy zasnęliśmy, nic nam spokoju nie zakłóciło. Było gorąco, bardzo ciepła była ta noc, wymagała pozostawienia otwartych, a przynajmniej uchylonych drzwi – i tu również szczęście nam dopisało bo o komarach nie było w ogóle mowy. Także przywitaliśmy nowy dzień raczej wyspani .

Plusem tego miejsca były ładne widoki, zwłaszcza wieczorem – na oświetlone Tholarię i Aegiali, a także na migoczące w oddali pojedyncze światełka na Naxos i Donousie. Rano też nie było najgorzej, a najbardziej podobała się nam pogoda, wspaniała, bezchmurna i zupełnie bezwietrzna .

Poza przejeżdżającymi od czasu do czasu o poranku autami mieliśmy podczas śniadania jeszcze takich gości .





A spaliśmy parę metrów nad taką mikro-plażą, która jak się okazało w ciągu dnia, właśnie do plażowania dla paru chętnych osób służyła. Nie jest najlepiej pod tym względem na Amorgos .



Jeszcze słońce nie oświetliło nas na dobre, nie wydostało się zza wysokich gór osłaniających nas od południowego wschodu i południa, gdy już wyruszyliśmy na zwiedzanie tej części wyspy. Części północnej – ostatniej, ale jak się okazało, tzn, z czasem tak oceniliśmy, części chyba najładniejszej i najciekawszej.

Po chwili jazdy pod górkę dróżką odbijającą od głównej tuż obok naszego placyku parkuję na kolejnym placyku – pod Ano Potamos. Ano i Kato Potamos to dwie łączące się osady okupujące strome zbocza gór na południe od Aegiali, leżące przy dawnym, starym trakcie z Aegiali do Chory.

Widok na już oświetlony porcik Aegiali.





Można chyba ocenić, że plaża w zatoce Aegiali jest najbardziej reprezentacyjną na Amorgos .







Dolina z drogą do Langady



Aegiali.

O ile Kato Potamos jest nieco większe i ma bardziej reprezentacyjny kościół , o tyle Ano Potamos to mikro-osada z małym kościółkiem i kilkoma rodzinnymi hotelikami.













Na plaży pojawiają się pierwsi ludzie… nie dziwię się bo mimo że jest bardzo wcześnie, a my jesteśmy w cieniu, to i tak pot spływa nam z czół .

Poza widokami nie ma nic więcej w Ano Potamos – jedziemy z powrotem w dół.

Nikouria.



Mówiłem że Kato Potamos ma bardziej reprezentacyjny kościół? .



Za to po figach pozostały tylko liście





Cytrynki dojrzeją pewnie zimą







Kapliczka przycmentarna

Trochę wspinaczki po schodach i od razu ładniejsze widoki













Bardzo szybko naszą uwagę zaprzątnęła bardzo liczna kocia gromadka













Rzadko, ale przedstawiciele innego gatunku też się na wyspach zdarzają .



Akurat osiołki to wciąż częsty widok







Wracamy do auta by zjechać kawalątek w dół….

c.d.n.

kulka53 napisał(a):A spaliśmy parę metrów nad taką mikro-plażą, która jak się okazało w ciągu dnia, właśnie do plażowania dla paru chętnych osób służyła. Nie jest najlepiej pod tym względem na Amorgos .

No to mnie trochę zmartwiłeś .
pzdr.

kulka53 napisał(a):Cytrynki dojrzeją pewnie zimą

... w przypadku Majorki zdecydowanie tak - było ich pod dostatkiem ... ...
Pozdrawiam.

tiwa napisał(a):

kulka53 napisał(a):Nie jest najlepiej pod tym względem na Amorgos .

No to mnie trochę zmartwiłeś .

Nie ma co się oszukiwać, Amorgos to nie Sardynia , ani też nawet nie Milos .
Pod względem plażowym to jedna z mniej ciekawych greckich wysp.
Ale gdzieś tam się zanurzyć da radę bez konieczności skakania ze skał... i właśnie jesteśmy w rejonie, gdzie tak wg mnie plaże na Amorgos są najfajniejsze

kmichal napisał(a):

kulka53 napisał(a):Cytrynki dojrzeją pewnie zimą

... w przypadku Majorki zdecydowanie tak - było ich pod dostatkiem ... ...

Szybko zleciało... mam nadzieję że jesteście zadowoleni i wyspa spełniła oczekiwania
Sądzę, że napiszesz o tym parę zdań w relacji, bo na pewno bardziej realne jest że kiedyś dotrzemy na Majorkę, niż na Maltę

Pozdrawiam