Z wizytą u Bonda - narty w Ötztal

16 stycznia (czwartek): Z wizytą w Vent

Po skończonym nartowaniu opuszczamy Obergurgl:




Widok na Giggijoch (część Sölden):



Odbijamy na Vent i zaczyna się ciekawa, wąska droga z wieloma zakrętami:



Bardzo mi się podoba ten przejazd :




Zaraz będziemy jechać tym mostem:



Fajne są też półtunele zbudowane po to, żeby osłonić drogę przed schodzącymi lawinami:




Te tereny (końcówka Ötztal) należą do szczególnie zagrożonych pod tym względem. Często zdarza się, że droga, na której właśnie jesteśmy, jest nieprzejezdna, a Vent odcięte od świata. W tym roku jednak nie musimy się martwić lawinami. Choć śniegu jest tu zauważalnie więcej niż w innych częściach Doliny:



Jesteśmy na miejscu:



Żeby dojechać na jedyny dostępny dla wszystkich i bezpłatny parking (reszta jest tylko dla gości hoteli i pensjonatów), musimy przejechać pod dwuosobowym krzesłem :



Wyciąg jeszcze chodzi (chociaż chętnych brak), ale obsługa już się relaksuje. Nalewają sobie coś do kubków :



Idziemy się przejść po miejscowości. Stodoła :



I kot na sianie :



Tak wygląda centrum Vent :



Urokliwa chata i zapasy śniegu:



Kościółek:



a za nim cudny widok na oświetlone zachodzącym słońcem szczyty:



A kuku! :



Widzieliśmy już prawie wszystko w Vent, a poza tym zaczyna się ściemniać, więc powoli zmierzamy w stronę samochodu.

Na koniec potok Venter Ache:



i kapliczka:



Bardzo fotogeniczna i przepięknie położona "na końcu świata" miejscowość Zakwaterowanie się tutaj byłoby jednak niepraktyczne, bo za każdym razem trzeba by pokonywać duże odległości. W Vent jest zaledwie 15 km tras; patrząc na mapkę, liczonych chyba podwójnie :



Co ciekawe, widzimy tu sporo aut z polskimi rejestracjami i słyszymy polską mowę. Grupa rodaków wraca właśnie do hotelu z nartami na ramionach. Wyglądają na zadowolonych Na pewno mają tu baaardzo spokojnie.

Kiedyś oglądałam film Lawina (grali tam nawet polscy aktorzy ), którego akcja dzieje się właśnie w Vent i tutaj też go kręcono. Był to jeden z powodów, dla których chciałam tu przyjechać

Szukałam informacji w necie i okazało się, że Vent nigdy nie zostało całkowicie zasypane przez lawinę (tak, jak w filmie). Fabuła dotyczy prawdopodobnie katastrofy, która miała miejsce 23 lutego 1999 roku w innej tyrolskiej miejscowości - Galtür. A przez lata byłam przekonana, że ten film powstał na faktach...

Tak czy inaczej - warto odwiedzić Vent, jeśli będziecie nartować w Ötztal, ale kwatery bym tutaj mieć nie chciała. Zwłaszcza gdyby zima była z tych bardziej śnieżnych. Wtedy można naprawdę poczuć się jak na końcu świata, bo od tego świata jest się odciętym

Powrót "do domu" jest bardzo malowniczy. Małż co chwilę się zatrzymuje, a ja focę czerwone niebo:



i półtunele:



Ci, którzy je budowali, wiedzieli dokładnie, w którym miejscu "przesypie się" śnieg Nie ma tam okienek:



Przejazd przez Sölden też jest niezwykle nastrojowy:



a nawet magiczny:



Jakby nam było mało atrakcji, wieczorem idziemy do naszej ulubionej knajpki :



Zjadamy pyszną pizzę i raczymy się złotym napojem :



planując jutrzejszy (już ostatni ) narciarski dzień. Z alpejskimi stokami pożegnamy się, ponownie, w Sölden. Ale o tym już w następnym odcinku

Genialne lodowe nawisy przy drodze
Muszę pokazac ten odcinek dzieciom - niech mi nie mówią ze śnieg to legenda

Kapitańska Baba napisał(a):Muszę pokazac ten odcinek dzieciom - niech mi nie mówią ze śnieg to legenda

To nie legenda Dzisiaj w Gliwicach sypał Co prawda zaraz się roztopił , ale zawsze to śnieg!

.......z " przykrością" muszę stwierdzić , że "wyśsze te góry, "abo" je koleżanka tak dobrze "odfotografowała" i dlatego wyglądają bardziej majestatycznie , ale i tak zostaję nadal lokalnym patriotą. PS U mnie trochę tego śniegu na dachu zostało

Wprawdzie narciarką nie jestem , ale chętnie bym pospacerowała w tak pięknej zimowej scenerii
Ps.Jak zobaczyłam Twoje zdjęcie z piwem to przypomniały mi się niedawne komentarze.......

travel napisał(a):Wprawdzie narciarką nie jestem , ale chętnie bym pospacerowała w tak pięknej zimowej scenerii

Możesz pospacerować wirtualnie

travel napisał(a):Ps.Jak zobaczyłam Twoje zdjęcie z piwem to przypomniały mi się niedawne komentarze.......

Takie komentarze pojawiają się cyklicznie, ale już dawno się na nie "uodporniłam"

Pora kończyć relację...

17 stycznia (piątek): Ostatni dzień szusowania - Sölden oraz 18 stycznia (sobota): Trochę Innsbrucka

Dzisiejsze nartowanie zaczynamy rekordowo wcześnie, bo o 8:10 już przechodzimy przez bramki. W końcu to ostatni dzień, trzeba się wyszaleć!

Mapka Sölden, też już po raz ostatni:



Tym razem zaczynamy od "bondowskiej" części, czyli wciągamy się gondolką Gaislachkoglbahn. Tu widać stację pośrednią:



Na samą górę jeszcze nie pojedziemy, bo wagoniki ruszają o 8:30. Zamiast tego zjedziemy sobie pięknie przygotowaną czarną trasą, po sztuksiku:



Z tej perspektywy w ogóle nie wygląda stromo:



Ale wierzcie mi, że była. Generalnie, zdjęcia spłaszczają, chociaż na niektórych udaje się oddać stromiznę, np. na tym :



Zjeżdżamy do kanapy, która dopiero rusza. Jesteśmy sami na trasach

Niebieski świat widziany przez bublinę:



Gondola na szczyt Gaislachkogl już chodzi, więc jedziemy "na samą górę". Zdjęcia z wagonika:




Reklama Elements - bondowskiego muzeum:



Znów jesteśmy przed szklaną bryłą restauracji Ice Q:



Zabawimy tu tylko chwilę. Chcemy skorzystać z photopointa - przykładamy karnet i aparat pstryka nam pamiątkowe zdjęcie W ten sposób zaliczamy trzecią i ostatnią tego rodzaju atrakcję w ośrodku (czwarty aparat nie działa).

Betonowe "coś" na skałach to jedno z pomieszczeń muzeum:



Zjeżdżamy ze szczytu czerwoną "jedynką", która tak wcześnie rano jest bardzo przyjemna i pusta. A potem kręcimy się trochę kanapami i podziwiamy widoki:



"Przelatujemy" nad urokliwą chatą:



To my! :



Przemieszczamy się do części Giggijoch:



i zjeżdżamy na sam dół, czyli do drugiej gondolki. W niższych partiach zauważalne są braki śniegu:



Już po 11:30, najwyższa pora na małe co nieco. W końcu jeździmy już ponad 3 godziny Będziemy jeść w tej chacie:



To samoobsługowa restauracja z przyzwoitymi cenami. Za taką dużą porcję spaghetti płacimy 8 euro:



Sama nie dałam rady, Małż dojadał

Widok mamy na lodowiec, na który zaraz pojedziemy:




Wielu osobom wcale się nie śpieszy, korzystają z leżaków:



Nas jednak gna tam, gdzie jeździ się najlepiej - na lodowiec Tiefenbach. Zdjęcia z podróży gondolką:




Tutejsze trasy wymiatają! I przede wszystkim jest tu pusto o każdej porze dnia. (Sprawdzamy to dzisiaj po raz trzeci )




Kręcimy się po trasach na lodowcu jakieś półtorej godziny.



Podoba mi się to zdjęcie :



A potem wracamy w większym zagęszczeniu narciarzy:



Skąd oni się wzięli Na lodowcowych trasach jakoś się gubili...

Ostatnie chwile na podziwianie widoków:



Po 16:00 z żalem kończymy nartowanie. Dzisiejszy wynik (pokazany przez skiline) to 76 km i co ważniejsze, ponad 13 km w pionie.

Żegnamy ośrodek Sölden



Jedziemy na większe zakupy spożywcze do Längenfeld. W sklepie mnóstwo rodaków kupujących pamiątki, głównie w postaci alkoholu My też nabywamy jakieś piwa i grzańce (Gluhwein).

Wieczór spędzamy "w domu", grając w Scrabble i wstępnie się pakując.

Następnego dnia musimy opuścić kwaterę do 10:00. Tradycyjna sesja zdjęciowa na balkonie :



Jak to się zwykle dzieje podczas naszych narciarskich wyjazdów, wychodzę na niego po raz pierwszy. Przez cały tydzień albo było jeszcze, albo już ciemno

Jak widzicie, zmienił się nieco krajobraz :



Przez noc spadło trochę śniegu i nadal sypie. Biała Dolina bardziej mi się podoba:



chociaż mogłoby świecić słoneczko. Tym bardziej, że po drodze pospacerujemy chwilę po Innsbrucku:



Byliśmy w tym mieście podczas naszego pierwszego alpejskiego wyjazdu, czyli w 2011 roku, z tym że wieczorem. Uliczki starówki są bardzo urokliwe:



Głównym zabytkiem Innsbrucka jest Złoty Dach (Goldenes Dachl) uważany za symbol miasta:




Powstał on z okazji ślubu cesarza Maksymiliana I z córką księcia mediolańskiego Bianką Marią Sforzą. Dach zdobi 2738 złoconych miedzianych gontów. Obecnie w budynku znajduje się muzeum (Museum Goldenes Dachl).

Spacerujemy chwilę, ale pogoda nie nastraja do długich przechadzek. Pada mżawka i przez tę wilgoć jest nieprzyjemnie i chłodno. A jak zimno musi być tej młodej parze! :



Kończymy krótki spacer po Innsbrucku i niestety końca dobiega nasza kolejna narciarska przygoda.

To był nasz dziesiąty (a więc jubileuszowy ) wyjazd na deski w Alpy. Ötztal okazał się godny jubileuszu Bardzo spodobały nam się szerokie i zróżnicowane trasy Sölden i brak ludzi we wszystkich (trzech ) ośrodkach w Dolinie. To oczywiście głównie zasługa "niskiego sezonu" i fajnie było ten fakt wykorzystać. (Taki termin ferii przypadł nam w tym roku w udziale.)

Mieliśmy też wyjątkowe szczęście do pogody, która zepsuła się w dniu naszego wyjazdu 6 słonecznych dni w styczniu to piękny prezent

Dziękuję za towarzystwo w relacji i cenne, mobilizujące komentarze
Zima chyba dopiero się zaczyna, więc myślę, że jeszcze dużo nartowania przed nami

Koniec

Dzięki za relację! Przynajmniej tutaj mogłam sobie pooglądać śnieg, bo za oknem niby pięknie słoneczko dziś świeci, ale zero śniegu...

Podziwiam Was za te czarne trasy, chyba bym na nich umarła ze strachu
Piękny to był wyjazd - cudne widoki, śnieg, sztruks - marzenie.
I końcowa niespodzianka - Insbruck - na tamtejszych stokach pierwszy raz w życiu założyłam narty
Było super - dzieki za piękną narciarską przygodę

agata26061 napisał(a):Dzięki za relację! Przynajmniej tutaj mogłam sobie pooglądać śnieg, bo za oknem niby pięknie słoneczko dziś świeci, ale zero śniegu...

Za kilka dni powinno coś spaść
Fajnie, że byłaś

Kapitańska Baba napisał(a):Piękny to był wyjazd - cudne widoki, śnieg, sztruks - marzenie.

Dokładnie tak było

Kapitańska Baba napisał(a):Było super - dzieki za piękną narciarską przygodę

A ja dziękuję za miłe towarzystwo

maslinka napisał(a):Zima chyba dopiero się zaczyna ...

Chyba Ci to słoneczko zaszkodziło
Zima ma się KOŃCZYĆ

maslinka napisał(a):Dziękuję za towarzystwo w relacji i cenne, mobilizujące komentarze

A ja dziękuję za alpejskie słoneczko

I ja będę jeszcze nieraz czytał te relacje
Szkoda że w części poprzednich narciarskich wyparowali zdjęcia
Ale i z moich kilku wyparowali

Dzięki za relację
Zawsze miło pooglądać piękne alpejskie stoki . Czytam i oglądam z tym większą ciekawością, że pokazujesz zupełnie mi nie znane austriackie ośrodki.

Pozdrawiam .

Dziękuję za kolejną , piękną relację z zimowych , sztruksowych stoków
To wielka przyjemność dla kogoś , kto sam już na nartach nie pojeździ . . .


Pozdrawiam
Piotr

mysza73 napisał(a):

maslinka napisał(a):Zima chyba dopiero się zaczyna ...

Chyba Ci to słoneczko zaszkodziło
Zima ma się KOŃCZYĆ

Może umówmy się tak - zima w górach (żebyśmy mogli wyskoczyć na narty) i wiosna w mieście (specjalnie dla Ciebie)

tony montana napisał(a):I ja będę jeszcze nieraz czytał te relacje
Szkoda że w części poprzednich narciarskich wyparowali zdjęcia
Ale i z moich kilku wyparowali

Może kiedyś uzupełnię, ale priorytet mają raczej te chorwackie

marze_na napisał(a):Dzięki za relację
Zawsze miło pooglądać piękne alpejskie stoki . Czytam i oglądam z tym większą ciekawością, że pokazujesz zupełnie mi nie znane austriackie ośrodki.

Pozdrawiam .

Czekam na Twoją relację, jak już wrócicie z (zapewne) słonecznych Dolomitów

piotrf napisał(a):Dziękuję za kolejną , piękną relację z zimowych , sztruksowych stoków
To wielka przyjemność dla kogoś , kto sam już na nartach nie pojeździ . . .


Pozdrawiam
Piotr

Cieszę się, Piotrze, że mogłam Ci sprawić przyjemność