Ukraina- Góry I Pagórki

można przyjąć ze od auta wyszło do tej pory 3.30 min
ściągam rakiety , ulga na nogach od razu się robi. Robię pomiar 120 cm białego szaleństwa. Myślę ze pod Pikujem po prawej stronie jak jest podejście spokojnie do 150 cm dojdzie.

Powyżej lasu jest ślad tak jak by mała ilość osób szła . Idziemy za tym śladem po chwili coś mi nie pasuje
spoglądam na nawigacje i szlak prowadzi bardziej po prawej stronie i zupełnie innym kierunku. Chwila zastanowienia tam gdzie jest szlak ale jest nie przetarty to może być ok 150 cm śniegu może się okazać ze nie da się tego przejść albo i da się ale do tego zagrożenie lawinowe tamtędy jest o wiele większe , tu natomiast gdzie prowadzi ślad to widać go z dołu ze jest pod samym szczytem czyli ten ktoś musiał dojść. Do tego nowym szlakiem będzie pewnie ok. 1 km więcej. Nie ma co myśleć idziemy nowym szlakiem.

Co prawda na szczycie nie widać śladów ale mogły być one w załamaniu i nie są widoczne z dołu albo zawiane śniegiem

Wydaje mi się, że wybrałbym wariant po śladach , chociaż bliżej raczej nie jest . . . Musiałbym ocenić wielkość nawisu nad wytyczonym szlakiem ( przebiega chyba trochę wyżej niż zaznaczyłeś na zdjęciu , ale to może mi się wydawać - perspektywa ) , albo pogadał z miejscowymi


Pozdrawiam
Piotr

w domu sprawdziłem to było dokładnie 1 km dalej
nawisów to żadnych tam nie widziałem gładko jak na ścianie po użyciu szpachli
zaznaczenie szlaku jest tylko orientacyjne
z miejscowymi to można pogadać przy wódce ale na pewno nie o górach. ostano to pewnie nawet nie pamiętają kiedy tam byli

Dochodzimy do skał droga staje się nieprzewidywalna. Po lewej stronie jest przepaść wiec lepiej tam nie patrzeć. Powoli nabieramy wysokości nogi co chwila wpadają w dziury które są pod śniegiem - kamienie krzaki –trzeba iść powoli żeby nie zostać tu na dłużej .
widoki na Borżawe, Równą ,Ostrą i na inne nie sprecyzowane szczyty.

...

...

Mając do szczytu 250 m ukazuje się straszny widok- koniec śladów . Ten ktoś co szedł to doszedł do tego miejsca i zawrócił. Albo go UFO porwało. Spoglądam na dalsza drogę mało ciekawa i jeszcze bardziej niebezpieczna. Do tego jak by było mało łapią mnie skurcze w lewej i prawej nodze . Tak nie wiele ale jednak odległość bardzo duża w tej chwili. Stoję i się zastanawiam co zrobić. Chętnie bym dalej spróbował iść mimo nie ciekawych perspektyw , tylko boje się ze jak mnie złapie skurcz w nogę (na razie to lekkie) to siądę na tyłku i zjadę na dół a co będzie potem. Wychodzą teraz rakiety. Jednak o wile więcej sił trzeba wkładać idąc na rakietach. Pierwszy raz jestem w takiej sytuacji ze nie mogę prawie zrobić kroku a tu do tego jak się ogląda do tłu i widzę wieś z której wyszliśmy to ma już wszystkiego dość.

Pól godzinny odpoczynek tez nie wchodzi w rachubę bo jest już 14 czasu ich a o 17 muszę być przy aucie żeby powrót odbył się jeszcze w miarę jak będzie jasno. Po drodze widziałem jak to na Ukrainie trochę dziur w jezdni tych większego kalibru więc nie chciałbym je zaliczyć po ciemku. Jazda tą drogą z prędkością 40 nie wchodzi w rachubę bo ciężarówki pędzą jak szalone a nie ma jak zjechać na pobocze bo śnieg. Rozmawiam z Rafałem jak się sprawy mają proponuje mu że jak chce iść to poczekam na niego przed lasem. Podejmujemy decyzje odwrót. Szkoda bo pogoda wymarzona do dalekich widoków. Zaczynam schodzić i o ile wchodząc rzadko się zapadałem po pas to schodząc to dość często. W pewnym momencie wpada mi lewa noga potem prawa i tkwię powyżej pasa w śniegu jak dziecko które się specjalnie zakopało w śniegu. Widoki cudne tylko ze to już nie pora na oglądanie widoków. Próbuje się wydostać ale ciężki plecak robi swoje. W końcu się udało. Robię dwa kroki i znowu lewa noga zapada mi się w śniegu czuje jak zatrzymuje się na szczycie kamienia a po sekundzie zsuwa się z niego niżej i kolano dostawia do następnego kamienia. Nie wiele brakowało żeby złamać nogę albo skręcić kostkę. Znowu Opatrzność czuwała na de mną. Zastanawiam się czy nie złożyć rakiet. Tu już dłuższą chwile się gramolę i znowu się udało. Po wydostaniu spoglądam w ową dziurę i dno jest ale w dość dużej odległości. W końcu docieram do końca skał. Najgorsze za mną.

...

Piękne te zimowe góry

wajheczka napisał(a):z miejscowymi to można pogadać przy wódce ale na pewno nie o górach. ostano to pewnie nawet nie pamiętają kiedy tam byli

To typowe. U nas jest podobnie. O istnieniu większości atrakcji turystycznych miejscowi dowiadują się zazwyczaj od swoich gości

Dość często będąc tam teraz i wcześniej byłem pytany po co Polacy jadą na Ukraine jak mają Tatry . Miejscowi jakoś nie mogą tego zrozumieć , a do tego żeby jeszcze w zimie przy ponad metrowym śniegu iść w góry to jeż całkiem dla nich to magia.

Schodzę powoli do granicy lasu i się zastanawiam czy nie spróbować mimo wszystko iść tym prawdziwym nie przetartym szlakiem. Ochota jest tylko ile może mi zająć z granicy lasu tam i s powrotem. Wróżką nie jestem ale w tych warunkach 2 godziny.?? Czekam na Rafała , skurcze w nogach ustępują czuje jak bym dostał nowe siły. Szkoda ze nie pod szczytem miało to miejsce. Dochodzi 15. Nie nigdzie się nie będę wybierał . Ale może za dwa dni jeszcze raz na Pikuj się wybierzemy. Wszak są tam 3 szlaki a nawet 4 bo dziś prawie zrobiliśmy nowy –ciekawy jestem jak to wygląda latem czy jest to w ogóle możliwe do przejścia w lecie czy tylko w zimie.Zakładamy rakiety i z prędkością światła suniemy w dół. Mając rakiety na nogach to w dół rzeczywiście można z prędkością rakiety się poruszać Szkoda ze nie w górę też.

Nr 1 szlak któryś my szliśmy
nr 2 ten którym mieliśmy iść tylko z niewiadomych powodów nie poszliśmy
nr 3 wersja trochę dłuższa ale pewnie w tych warunkach byłaby odpowiednia
nr 4 pomysł na za dwa dni na Pikuj.