Osiołkiem dookoła Rabu i Mljetu, z macedońskim finałem

Ten św. Paweł ma jakąś taką cienką rękę... Dziwnie to trochę wygląda.

Nefer napisał(a):Ten św. Paweł ma jakąś taką cienką rękę... Dziwnie to trochę wygląda.

Rzeczywiście, jakieś dziwne proporcje. Chudzinka z tego św. Pawła


18 lipca (poniedziałek): Park Narodowy Mljet - Wyspa Św. Marii

Kolejny dzień w Raju... Dziś Osiołek zostaje "w domu":



Będzie się "obijał" do końca pobytu na Wyspie. A my jedziemy dziś do parku narodowego, najwyższa pora!

Po drodze mijamy fajnie położone Blato:



Dojeżdżamy na miejsce i zostawiamy Maździaka (w cieniu ) na dużym parkingu:



Administracyjnie jesteśmy w Goveđari, choć do "centrum" wioski stąd daleko. Znajdujemy się w samym sercu Parku Narodowego Mljet, dokładnie tutaj:



W budce kupujemy bilety wstępu (będą nas dzisiaj kontrolować) - 150 kun od osoby. Dla zameldowanych na wyspie są one ważne przez 7 dni. Musimy jeszcze podać miejscowość, w której mieszkamy, pewnie ze względów statystycznych; dokładny adres ani inne nasze dane nikogo nie interesują

Cena poszła nieźle w górę od naszej ostatniej wizyty na Mljecie - w 2010 roku płaciliśmy 90 kun od osoby. W tym czasie Park poczynił pewne inwestycje, o czym przekonamy się za moment, więc kwota, jaką musimy zapłacić, tak bardzo nie dziwi.

Pstrykamy rozkład jazdy "elektrycznego pociągu", który jest po prostu nieco dłuższym meleksem:



Dzisiaj się nie przyda, ale jutro już bardzo

Park Narodowy Mljet został utworzony w 1960 roku w zachodniej części Wyspy. System Wielkiego i Małego Jeziora stanowi geologiczny i oceanograficzny fenomen na skalę światowej - akweny były pierwotnie (od około 10 000 lat temu do początku ery chrześcijańskiej) słodkowodne. Teraz można powiedzieć, że woda w jeziorach jest w dużej części słona, jednak, jak się przekonamy, trzeba bardziej ruszać nogami i rękami niż w Jadranie

Ponadto obszar Parku jest wyjątkowy ze względu na dziedzictwo kulturowe sięgające czasów Cesarstwa Rzymskiego i Republiki Dubrownickiej oraz na bogactwo przyrody - bujną roślinność, klify, występujące tu zjawiska krasowe.

W Parku spędzimy dwa dni, zobaczymy wiele wspaniałych miejsc, ale nie uda nam się dotrzeć wszędzie...

Na razie zmierzamy w stronę przystani łódek, podziwiając infrastrukturę - np. nowiutkie toalety :



Statek za chwilę odpływa, więc przyspieszamy kroku. Po drewnianych łodziach, które pływały po Wielkim Jeziorze w 2010 roku, nie ma śladu:


Zdjęcie z relacji RWPG...

Teraz kursują elektryczne tramwaje wodne:



Wygląda to na dość nową inwestycję. Drewniane łódki miały swój klimat, ale fajnie, że władze Parku postawiły na ekologiczne rozwiązanie

Od razu płyniemy zobaczyć chyba największą tutejszą atrakcję - benedyktyński klasztor na otoku Sv. Marije:




Wyspa znajduje się na Wielkim Jeziorze, a powstanie klasztoru oraz kościoła szacuje się na XII wiek.

Zapatrzona gdzieś :



Trzeba wysiadać. Na zdjęciach restauracja (z ocen na Google Maps wynika, że całkiem niezła) w klasztorze:




A jednak jest drewniana łódka:



Tylko mała, być może do indywidualnego pływania za dodatkową opłatą. Rejs tramwajem wodnym na Wyspę mamy w ramach biletu, ale tylko raz. Trzeba wszystko dokładnie zobaczyć, bo już tu nie wrócimy.

Zanim wejdziemy do kościoła św. Marii, obejdziemy otok dookoła:



12 lat temu kąpaliśmy się mniej więcej tu, gdzie ludzie widoczni na zdjęciu:



Tym razem popływamy w innej części Parku. Na razie podziwiamy widoki:



i kapliczki:






Przyjemnie spacerując, docieramy do murów klasztoru:





i zaglądamy do kościoła św. Marii. Bardzo podoba nam się surowe wnętrze:



i witraże:




Szukamy miłego miejsca, w którym można by usiąść...



Tu jest bardzo sympatycznie i nie pali nas słoneczko. Schłodzimy się od środka :



To się nazywa prawdziwy relaks :



Pięknie jest! Szkoda, że niedługo trzeba się zbierać... Żałuję, że na wyspie "nie zastaliśmy" osiołków:



Choć ślady ich bytności były dość świeże Być może "wywożą" zwierzęta z wyspy w szczycie sezonu, bo odwiedzających jest zbyt dużo, a to mogłoby osiołki zmęczyć. Tak sobie tłumaczymy ich nieobecność. Szkoda, bo 12 lat temu nie miały tu jeszcze wcale swojej zagrody. Myślałam, że tym razem uda się nam zobaczyć te zwierzaki

Trudno... Wkrótce przypływa statek i zabiera nas na pokład. Machamy Wyspie Św. Marii na pożegnanie:



Teraz popłyniemy do miejsca, które zwie się Mali Most i jest oczywiście mostem łączącym oba jeziora.



Cały czas pstrykam :



Przysiółek Babine Kuće:



Mogłabym mieć taką chatę :



Kolejni turyści czekają na transport:



Inni snurkują:



chociaż nie wiem, co nadzwyczajnego widzą pod wodą My snurkować nie będziemy, ale w następnym odcinku popływamy trochę I nie tylko

Niesamowicie klimatyczne to jezioro Nierówna linia brzegowa dodaje mu uroku.
I sam klasztor całkiem całkiem
Dobrze, że park zmienił łodzie spalinowe na elektryczne - dzięki temu zwierzęta mają spokojniej i w parku jest ciszej. Takie miejsca nie powinny być zakłócane odgłosami silników - jak park to park

Kapitańska Baba napisał(a):Niesamowicie klimatyczne to jezioro Nierówna linia brzegowa dodaje mu uroku.

Tak i można je obejść, co udało się tylko w części. Za mało czasu na wszystko...

Kapitańska Baba napisał(a):Dobrze, że park zmienił łodzie spalinowe na elektryczne - dzięki temu zwierzęta mają spokojniej i w parku jest ciszej.

Miło z ich strony, że tak zrobili
Meleksy też są elektryczne (jak to meleksy ), a nie wózki spalinowe, które jeżdżą po Lopudzie

Świetne miejsce na relaks. Widoki piękne , a całe otoczenie ma fajny klimat. Gdzie się schowali inni ludzie ?

Tak, ten park sprawia wrażenie bardzo ciekawego miejsca. A przede wszystkim fotogenicznego

pozdrawiam, Michał

wiola2012 napisał(a):Gdzie się schowali inni ludzie ?

Zazwyczaj staram się poczekać, aż ludzie wyjdą z kadru. Jednak nie zawsze się to udaje i w następnym odcinku kilka osób się pojawi

majkik75 napisał(a):Tak, ten park sprawia wrażenie bardzo ciekawego miejsca. A przede wszystkim fotogenicznego

O tak, jest mega fotogeniczny! Patrz, co się "zaraz" będzie działo

Cześć Maslinko!
Wieki mnie tu nie było, ale jak już przylazłam, to nadrobiłam 17 stron ciągiem

Teraz wygłoszę herezję: chyba straciłam zainteresowanie Chorwacją (być może to chwilowe) i nawet prawie zapomniałam hasła do forum

A teraz skomentuję relację

Zszokowały mnie Twoje niechorwackie ubrania na początku. Żeby w lipcu tak zimno
Rab na Rabie to moje ulubione chorwackie miasteczko, dawno temu zrobiliśmy sobie tam wycieczkę z Pagu. Na wieży nie byliśmy, bo była zamknięta
Ten kot po przejściach, który potem poszedł na fajkę(bo to ten sam, prawda?) to jest kot-żul
Będę się musiała do Ciebie uśmiechnąć za jakiś czas o porady odnośnie Transylwanii- miał to być nasz cel tegorocznych "wakacji głównych", ale ostatecznie wylądowaliśmy gdzieś indziej. Przy zdjęciu z niedźwiedziem musiałam się zastanowić czy to nie fotomontaż. Albo czy ten misiek jest w ogóle prawdziwy
Mlejet jakoś mnie nigdy nie pociągał. Na fotkach wygląda fajnie, ale jak się nie pływa kajakiem, to chyba nie było by tam co robić przez 2 tygodnie

Może dalej będę już na bieżąco

ruzica napisał(a):Cześć Maslinko!
Wieki mnie tu nie było, ale jak już przylazłam, to nadrobiłam 17 stron ciągiem

Cześć Ruzica! Bardzo się cieszę, że jesteś i że przeczytałaś Zostań na dłużej, zapraszam

ruzica napisał(a):Teraz wygłoszę herezję: chyba straciłam zainteresowanie Chorwacją (być może to chwilowe) i nawet prawie zapomniałam hasła do forum

Rzeczywiście, herezje głosisz

ruzica napisał(a): Zszokowały mnie Twoje niechorwackie ubrania na początku. Żeby w lipcu tak zimno

Zawsze w lipcu trafiamy na kilka chłodniejszych dni, zazwyczaj właśnie na początku urlopu Plus jest taki, że łatwiej wtedy o aklimatyzację

ruzica napisał(a): Ten kot po przejściach, który potem poszedł na fajkę(bo to ten sam, prawda?) to jest kot-żul

Nie, to nie ten sam. Po przejściach był w Supetarskiej Dradze, a ten, co wyszedł na fajkę - w Rabie. Jednemu i drugiemu taka ksywa pasuje

ruzica napisał(a): Będę się musiała do Ciebie uśmiechnąć za jakiś czas o porady odnośnie Transylwanii- miał to być nasz cel tegorocznych "wakacji głównych", ale ostatecznie wylądowaliśmy gdzieś indziej.

Najważniejsza porada - unikać zwiedzania miejsc oddalonych od kwatery. W Rumunii nie ma dobrych dróg, większość jest zakorkowana i odwiedzając miejsca daleko od "bazy", dużo czasu spędza się w aucie
Ale i tak jest wspaniale
Lepiej mieć kilka noclegów lub koncentrować się na miejscach bliżej kwatery.
Pytaj śmiało

ruzica napisał(a):Przy zdjęciu z niedźwiedziem musiałam się zastanowić czy to nie fotomontaż. Albo czy ten misiek jest w ogóle prawdziwy

Zdjęcie autentyczne, misiek prawdziwy Kilka osób stukało się w głowę, jak im je pokazywałam. W sumie - nie dziwię się

ruzica napisał(a): Mlejet jakoś mnie nigdy nie pociągał. Na fotkach wygląda fajnie, ale jak się nie pływa kajakiem, to chyba nie było by tam co robić przez 2 tygodnie

2 tygodnie to za dużo, chyba że chce się bardzo odpocząć Mljet jest mało kajakowy, bo nie ma zbyt wiele fajnych plaż do lądowania, chociaż widoki boskie! Ja bym mogła siedzieć przez tydzień w parku narodowym, tylko żywiąc się w tamtejszych knajpkach, z pewnością bym zbankrutowała

Do napisania, Marta!

18 lipca (poniedziałek): Park Narodowy Mljet - Malo jezero i Pomena

Wysiadamy z łódki:



Za mną płyną kajakarze Odpływa też wodny tramwaj. Kajaki można oczywiście wypożyczyć, podobnie jak rowery:



Cennik:



Nie mam pojęcia, czy to drogo...

Idziemy na Mali most:



z którego patrzymy na jezioro, też małe :



W tej okolicy kąpie się najwięcej ludzi, więc pójdziemy nieco dalej. Kolor wody niesamowity :



W mojej poprzedniej relacji z Mljetu (z 2010 roku) padło stwierdzenie, że mentosowy

Coś w tym jest:



Rozłożymy się na jednej z plażyczek widzianych na powyższym zdjęciu. Będą to miejsca siedzące :



Nie szkodzi, chodzi nam przede wszystkim o relaks w wodzie Np. taki z widokiem na Mali most:



Oba jeziora to w rzeczywistości zatopione doliny krasowe wypełnione wodą morską. W miejscu Małego były kiedyś bagna, które zalano słoną wodą, żeby pozbyć się problemu komarów i malarii. Wybudowano też kanał łączący oba jeziora.

Schłodziliśmy się zewnętrznie, trzeba pomyśleć o schłodzeniu się od środka W tym celu przespacerujemy się do Pomeny. Widok na Malo jezero i Mali most ze ścieżki biegnącej wzdłuż brzegu zbiornika:




Wiosną w Parku można zobaczyć kwitnące storczyki :



Drogowskazy - do Pomeny mamy tylko 400 metrów:



Po schodkach, najpierw w górę, później - w dół:



Dobrze, że w cieniu. Ostatni (na razie) widok na mentosowe jezioro :



I po chwili jesteśmy w Pomenie. W tym miejscu (Pansion Matana) 12 lat temu jedliśmy genialną rybkę:



Teraz restauracja zdaje się nie działać, być może jest czynna tylko dla gości pensjonatu.

Pomena to miejscowość, w której znajdziecie najwięcej straganów na całej wyspie:



Czyli chyba ze 4

Wypasione jachty parkują:



A my "zwiedzamy", m.in. hotel, w którym kelnerem (a właściwie szefem sali) był kiedyś nasz gospodarz :



Opowiadał nam, że obsługiwał wiele osobistości, w tym piękną królową Jordanii - Ranię, która jest ponoć wyjątkowo urocza

Hotel ma mały basen nad samym brzegiem Jadranu:



I tu, po raz pierwszy dzisiaj, słyszymy język polski. Podobnie jak 12 lat temu Bardzo dziwny zbieg okoliczności.

Na nabrzeżu jest kilka knajpek, jednak żadna z nich nie budzi w nas cieplejszych uczuć:



Pójdziemy sprawdzić, jak wyglądają lokale widoczne po drugiej stronie zatoki:



Jachtów przybywa:



Zastanawiam się, skąd znam nowo przybyłą jednostkę, pierwszą z prawej. Już wiem! Statek ten (Kraljica Jelena) kotwiczył w zeszłym roku przy wyspie Jakljan, kiedy dopłynęliśmy tam kajakiem

Z pięciu knajpek po tej stronie Pomeny wybieramy ostatnią - konobę Herc:



Ma najlepszy widok na przepływające jachty:



I niesamowity klimat. Chyba poczułam fjakę :



Ludzie na leżakach być może również ją czują:



Z takim pogledem nie może być inaczej...

Gorzej z jedzeniem...
Ryby są w kosmicznych cenach. Dużo zapłacić trzeba nawet za makarony - normalna porcja obiadowa pasty kosztuje 120 kun Decydujemy się więc na tagliatelle verde z parmezanem, ale w formie przystawki, więc wiemy, że nie najemy się szczególnie :



Porcja na zdjęciu to wydatek 74 kun, więc też niemało. Zaledwie kilka kęsów, za to przepysznych Rewelacyjny smak i idealne al dente Myślę, że inne dania też są tu smaczne, obsługa bardzo miła, tylko ceny... Zresztą jak w większości restauracji na Mljecie Wyspa jest nastawiona na turystów z grubszym portfelem. Warto o tym pamiętać.

My, na szczęście, mało jemy , a widoki są za darmo. Po małym lunchu idziemy się przejść i je podziwiamy:



Niesamowicie przejrzysta woda:



Przed nami wysepki Pomeštak i Galicija:



Oraz Pelješac z "drogą na Ostrołękę" , czyli zjazdem do Trstenika:



Schodzimy nad morze po wielkich kamulcach. Pięknie tu:



ale ostatecznie postanawiamy wrócić do parku narodowego i tam się znowu wykąpać

Zrobić jezioro żeby pozbyć się komarów - podoba mi się ten pomysł

Pięknie tam , mentosowy kolor wody zachęcający do pływania i spokój jakby posezonowy - to jest TO


Pozdrawiam
Piotr

W miejscu Małego były kiedyś bagna, które zalano słoną wodą, żeby pozbyć się problemu komarów i malarii.

Ale jakim cudem zatopione bagno ma taki piękny kolor wody ?
Ja tez tak chcę, mam dwa stawy koło domu, ale do mentosow to im daleko, chyba że czekoladowych
Widoki z konoby mieliście piękne, a że piękno kosztuje to i cena posiłku jest odpowiednia . Ja bym się nie najadła niestety . 74 kuny to ok. 10€?

Wymienione przez Ciebie ceny daleko wybiegają poza ramy moich niskobudżetowych wyjazdów...

Pozdrawiam,
Wojtek

maslinka napisał(a):O tak, jest mega fotogeniczny! Patrz, co się "zaraz" będzie działo

Piękny ten park. Masz rację, że tutaj można mega fotki robić.

maslinka napisał(a):Gorzej z jedzeniem...
Ryby są w kosmicznych cenach. Dużo zapłacić trzeba nawet za makarony - normalna porcja obiadowa pasty kosztuje 120 kun Decydujemy się więc na tagliatelle verde z parmezanem, ale w formie przystawki, więc wiemy, że nie najemy się szczególnie :
Porcja na zdjęciu to wydatek 74 kun, więc też niemało.

Chyba trzeba tam kanapki ze sobą zabierać .