W 7 dni dookoła Islandii

Fajne te noclegi - schroniska, namioty - to zdecydowanie moje klimaty.

Dzień 2 – niedziela
Pierwsza noc na polu kempingowym w namiocie minęła dość długo, gdyż było zimno, coś około 4-5 stopni oraz tym, że część osób dojechała do nas w nocy, w tym jedna osoba do mnie do namiotu. Warunki na kempingu, były dość wymagające, choć nie mam żadnego doświadczenia, gdyż pod namiotem ostatni raz byłem ze 25 lat temu . Generalnie toalety były, choć mocno średnie oraz było pomieszczenie, gdzie można było sobie coś zagrzać na ciepło, ale kuchnią bym tego nie nazwał. Ja miałem ze sobą kilka obiadów liofilizowanych, natomiast śniadania jedliśmy wspólnie, tzn. kanapki, jakieś kiełbaski, warzywa, kawa, herbata itp. Tego dnia już będziemy mogli poznać „prawdziwą” Islandię, więc po kolei.
Najpierw odwiedziliśmy położony nieopodal naszego kempingu kościół luterański Strandarkirkja. Kościół jest bardzo blisko oceanu, a stamtąd uważne oko mogło dostrzec wygrzewające się foki na skałkach. Sam kościół ma bogatą historię, sięgająca 1200r. Następnie pojechaliśmy na pola lawowe czyli szlak nieopodal wulkanu Fagradalsfjall, który miał erupcję w latach 2021, 2022 oraz 2023r. Poprzednio miało to miejsce w 12 lub 14 wieku!
Kolejnym punktem naszej wycieczki był gejzer Strokkur, który co około 7 minut wyrzuca słup wody o wysokości do 30m. Nieopodal znajduje się inny gejzer Geysir, który miał dużo większą wysokość niż Strokkur ale po trzęsieniu ziemi w 2000r jego aktywność mocno spadła (niestety bez fotki). Następnie udaliśmy się na wodospad Gullfoss, który składa się z dwóch kaskad o wysokości 11m oraz 21m. Tak więc zatoczyliśmy tzw. Złoty Krąg, bo tak nazywane są atrakcje przyrodnicze na tych terenach. Wracając udaliśmy się do pomidorowej restauracji Fríðheimar, która jest szklarnią. Oprócz np. zupy pomidorowej, można było wypić kawę czy piwo z sokiem pomidorowym
Ostatnim punktem tego dnia, był gorący strumień Reykjadalur. Najpierw należało pokonać około 1,5 godzinny szlak pieszy pod górkę, gdzie zwieńczeniem była gorąca kąpiel w strumyku. Drugi dzień zakończyliśmy na tym samym kempingu co poprzedniej nocy.

Tak, tutaj wszystko się zgadza
Ceny rzeźnia, jak wszędzie piszą, czy idzie przeboleć?

Przyrodniczo bajka.

Byłem na początku maja 2014 roku. Podobną trasę mieliśmy.

majkik75 napisał(a):Ceny rzeźnia, jak wszędzie piszą, czy idzie przeboleć?

Sorki, czytałem ale nie miałem czasu odpisać, po krótkim, lecz bardzo dalekim wyjeździe weekendowym .
Chodzi Ci o ceny artykułów spożywczych? Innych cen nie znam, bo mnie nie interesowały, natomiast mają tam swoje markety spożywcze, gdzie ceny nie odbiegają przesadnie od polskich. W takim sklepie byłem chyba tylko dwu lub trzykrotnie i raczej kupowałem duperele, bo i tak by nie weszły do auta. Zakupy spożywcze robił nasz organizator, tak jak pisałem wcześniej i się dzieliliśmy kosztami na koniec. Restauracji po drodze bardzo mało, raz jadłem fish & chips, chyba kosztowały jakieś 4400 koron, czyli ze 130 zł. Piwo w barze 1500 koron, czyli 50 zł. Kawa na stacji, czy jakimś sklepie od 500 do 700 koron, czyli niecałe 20zł. Jadłem jeszcze hot-doga ale nie pamiętam ceny, strzelam, że coś koło 30 zeta. Na pewno w restauracjach jest drogo ale też rzadko na takie trafialiśmy. Jednak po drodze tych kawek i przekąsek jak człowiek nakupował, to finalnie koszty wyszły większe niż szacowałem . W niektórych miastach, chyba 2 razy widziałem sklepy monopolowe ale nie korzystałem, można było kupić alko normalne, cen nie pamiętam, ale wydaje mi się, że butelka jakiegoś whisky np coś około 200 zł ale nie pamiętam pojemności i czy z czymś nie pokręciłem. Piwo 2,2% w marketach było takie, 5-6zł ale to takie "siki" no i w tym klimacie dużo tego nie wypijesz.

Trajgul napisał(a):Sorki, czytałem ale nie miałem czasu odpisać (...)

Na spokojnie Tak, o takie ceny mi mniej więcej chodziło. Czyli generalnie wpisują się w to co się czyta. Dzięki

Fajny kierunek. Jeszcze przede mną więc z chęcią będę zaglądać. Mąż kiedyś pojechał z synem zimą na poszukiwanie zorzy polarnej (udało się ) ale wyjazd całą rodziną jeszcze przed nami. na razie wygrywają cieplejsze kierunki

Ze zdjęć wygląda, że całkiem dobrze trafiliście z pogodą.

Dzień 3 – poniedziałek
Druga noc na polu kempingowym minęła podobnie, czyli bez szału, bo było zimno . Po śniadaniu, składamy namioty, pakujemy się i udajemy się w naszą dalszą podróż. Po drodze zatrzymujemy się przy wielkiej krewetce, natomiast pierwszym naszym postojem jest wodospad Seljalandsfoss. Wodospad ma wysokość 60m, a dodatkową atrakcją jest to, że można za nim przejść. Spędziliśmy tam trochę czasu i obfotografowaliśmy go porządnie, gdyż naprawdę robił wrażenie. Kilka minut drogi od wodospadu udaliśmy się w miejsce gdzie „spoczywa” amerykański DC-3 „Dakota”.
Kolejnym miejscem jest półwysep Dyrhólaey, dla mnie osobiście, najbardziej spektakularne widokowo miejsce, w którym byłem. Klify mają wysokość 120m, szczególnie piękny jest widok na łuk Dyrhólaey (za nim z prawej strony widzimy skalnego słonia). W zasięgu wzroku widzimy słynną czarną plażę Reynisfjara, na którą jednak musimy dojechać. Formacje skalne na tej plaży przypominają organy, a falujący ocean dopełnia piękna tego miejsca. Z czarnej wulkanicznej plaży udajemy się w kierunku położonego najdalej na południe miasteczka Vík í Mýrdal. Tam idziemy na jakiś tani promocyjny obiad , czyli pesto oraz na jakąś kawę czy drobne zakupy. W samej miejscowości spędzamy trochę czasu, a ja udaję się w kierunku kościółka, skąd widoki są majestatyczne. Ostatnim naszym przystankiem i jednocześnie gwoździem programu jest wjazd w interior w kierunku cofającego się lodowca. Sam wjazd w tą czarną przestrzeń, czyli czarne wulkaniczne pola zostawione przez cofający się przez tysiące lat lodowiec robi piorunujące wrażenie, myślę, że na nas wszystkich. Ostatnim punktem, który będziemy eksplorować będzie jaskinia lodowa Katla, tak więc ubieramy raczki i idziemy. Generalnie w samej jaskini spędziliśmy kilkanaście minut, jednak wrażenia pozostaną na pewno na dłużej. Po dwóch godzinach spędzony w interiorze udajemy się na naszą trzecią noc, a na drugie pole namiotowe Skaftafell. Podróż była długa, gdyż około półtoragodzinna, no i trzeba było przejechać 120km. Tak więc po północy, przy padającej deszczu, trzeba było rozłożyć namioty i odpocząć przed kolejnym długim dniem.





























Kolejny odcinek dopiero za około 2 tygodnie

Absolutnie obłędnie
Dustery dawały radę w trudniejszym terenie jak myślę?

Piękne surowe klimaty.
Choć nie powiem - wolałabym sama niż z wycieczką. Ja się nie potrafię podporządkować grupie

majkik75 napisał(a):Dustery dawały radę w trudniejszym terenie jak myślę?

Dawały jak widać:


Choć my akurat jeździliśmy jakimś Ssangyongiem.

Kapitańska Baba napisał(a):Choć nie powiem - wolałabym sama niż z wycieczką. Ja się nie potrafię podporządkować grupie

Mi wystarczy, że sam gdziekolwiek jeżdżę, bo nie ma z kim. Lubię być w grupie, szczególnie osób mi nieznanych, a koleś, który to organizował, pokazał nam miejsca, w których w życiu bym sam nie zobaczył.

Trajgul napisał(a):Mi wystarczy, że sam gdziekolwiek jeżdżę, bo nie ma z kim. Lubię być w grupie, szczególnie osób mi nieznanych, a koleś, który to organizował, pokazał nam miejsca, w których w życiu bym sam nie zobaczył.

Absolutnie tego nie neguję, organizatorzy są po to, żeby pokazać piękne miejsca.

Dzień 4 – wtorek

Noc na polu kempingowym odbywa się przy lekko padającym deszczu, jednakże był jeden wielki plus tego kempingu, wypasione łazienki, nawet specjalne dla niepełnosprawnych. Tak więc rano, po gorącym długim prysznicu i po śniadaniu, udajemy się w kierunku lodowca Svinafellsjokull. Trekking po lodowcu odbywa się w raczkach, trzeba uważać na szczeliny, na pewno jest to niesamowita frajda i przygoda. Jako ciekawostkę dodam, że na lodowcu kręcono znane filmy i seriale np. Interstellar, Sekretne życie Waltera Mitty, Prometeusza czy Grę o tron. Kolejnym naszym przystankiem jest laguna lodowcowa Jökulsárlón. Na jeziorze pływają odrywające się z lodowca góry i kry, które później wpływają na otwarty ocean. To miejsce jest skomercjalizowane, stąd też można tam było spokojnie zjeść obiad czy napić się kawy w małych knajpach, bądź zjeść hot-doga w budce. Tam wykupujemy wycieczkę amfibią po jeziorze. Koszt wycieczki oscylował chyba około 200zł, i trwało to jakieś 40 minut. Na jeziorze, na krach i górach lodowych można było zaobserwować foki i wydrzyki. Kilku odważnych z naszej „ekipy” spróbowało nawet lodowatej kąpieli. Tak więc nasze lodowe przygody dobiegają końca, a przed sobą mieliśmy jeszcze spory kawałek drogi. Po drodze zahaczamy o miejscowość Höfn, a w zasadzie do byłej wioski rybackiej, gdzie zatrzymujemy się na drobne zakupy oraz obiad w stylu Fish & Chips. Nasza podróż wjedzie przez wschodnie wybrzeże, które jest przepiękne i zatrzymujemy się na punkcie widokowym Folaldafoss. Stamtąd już niewielki odcinek pozostał nam do naszego noclegu w pięknie położonym hostelu Laugarfell, gdzie warunki bytowe i sanitarne były super. Tam mogliśmy również skorzystać z kamiennego basenu wypełnionego ciepłą wodą ze źródeł, ze szklaneczką w dłoni

Dzień 5 – środa

W końcu po nocy spędzonej w łóżku i po obfitym śniadaniu na stołówce, w komfortowych warunkach można ruszać w dalszą podróż. Pierwszym naszym celem są dwa wodospady, najpierw usytuowany niżej Litlanesfoss, a następnie Hengifoss. Jednak zanim dotarliśmy pod wodospady, po drodze minęliśmy stadko reniferów. Do wodospadów prowadzi bardzo wygodny szlak pieszy, w jedną stronę idziemy lewą stroną koryta rzeczki, a wracamy po drugiej stronie. Pierwszy z wodospadów ma wysokość 30m, natomiast Hengifoss ma wysokość 128m, którego bazaltowa skała jest poprzecinana czerwonymi poziomymi pasami. Po dwóch, trzech godzinkach spędzonych na szlaku wokół wodospadu udajemy się w kierunku wybrzeża Islandii, a w zasadzie na wysepkę połączoną ze stałym lądem, gdzie mieszka kolonia przeuroczych maskonurów. Puffiny, bo tak brzmi ich angielska nazwa, są wręcz na wyciągnięcie ręki. Ptaki te są przepiękne, ich obserwacja jest czystą przyjemnością, prawdziwe słodziaki. Miało się wrażenie, że ochoczo pozują do zdjęć, natomiast gdzieś przeczytałem, że jak się złoszczą to rozpościerają skrzydła i otwierają dziób i udało mi się ustrzelić takiego gagatka. Przy samym wjeździe na wysepkę stoi kawiarnia, chyba 3-poziomowa z windą, gdzie po pysznej kawie (obsługa była polska) mogliśmy wymienić się zdjęciami tych pięknych ptaków. Następnym naszym celem jest kanion Stuðlagil, po drodze do kanionu zahaczamy jeszcze o starą islandzką chatą pokrytą darnią, podczas podróży mijamy jak zwykle zresztą, kuce islandzkie. Sam trekking wzdłuż kanionu jest dość długi, natomiast same formacje skalne i kolor wody są piękne. Chociaż nie ukrywam, że kolor rzeki byłby jeszcze bardziej fotogeniczny, gdyby tego popołudnia nie zabrakło słońca. Pisząc ten odcinek dowiedziałem się, że kolor wody zależy również od pór roku, zdarza się, że woda jest szara i mętna, więc pokornie przyznaję, że i tak mieliśmy szczęście. Po zwiedzeniu kanionu udajemy się w kierunku naszego następnego noclegu. Zanim do niego dotarliśmy, jechaliśmy przez co najmniej kilkanaście kilometrów drogą szutrową czy czymś w tym stylu, w miejscu zupełnie wyjątkowym, gdyż widoki były jak z apokalipsy albo księżyca czy Marsa. Zatrzymaliśmy się na chwilę, żeby zrobić zdjęcie, a to nie było wcale takie łatwe. Wiejący wiatr był wręcz huraganowy, telefon wręcz wyrywało mi z ręki. Ku naszemu zaskoczeniu nasz nocleg znajdował się około 5 minut jazdy od tego miejsca, a osada nazywała się Möðrudalur, gdzie było pole namiotowe oraz restauracja i hostel o nazwie Fjalladýrð. Wiatr trochę zelżał, ale nasza grupa umówiła się, że spróbujemy wynająć nocleg. I tak też się stało, zarezerwowaliśmy pokoje, z kuchnią, kompletnie wyposażonym aneksem oraz darmową sauną. Z tego co pamiętam koszt wynosił około 270-280 zł na głowę. Byliśmy bardzo zadowoleni z tego faktu, że w tą wichurę mogliśmy spać pod dachem, wcześniej posilając się jagnięcą zupą w restauracji.