Nasz kraj taki piękny... Tatry

Będę w lipcu w Krasnymstawie i w planach miałam wizytę w Zamościu, ale zobaczywszy Twoje nocne zdjęcia chyba zrobię jeszcze jakąś rezerwację i tam.

Paulka napisał(a):Będę w lipcu w Krasnymstawie i w planach miałam wizytę w Zamościu, ale zobaczywszy Twoje nocne zdjęcia chyba zrobię jeszcze jakąś rezerwację i tam.

Polecam

Twój wpis przypomniał mi o tym wątku, a skoro niedługo pewnie nastąpi rozpoczęcie sezonu 2014, to wypadałoby zakończyć rok 2013...

Sobotni poranek przywitał nas dużą dawką Słońca
To nasz widok z okna:

Przed opuszczeniem Zamościa nie mogliśmy sobie darować spaceru po Starym Mieście i dużej ilości fotek, w tym na co drugiej mniej więcej znalazł się nieodzowny symbol miasta w całej swej okazałości - Ratusz z charakterystycznymi schodami.

W drodze powrotnej zajrzeliśmy do kilku interesujących nas miejsc.

Zwierzyniec - znany głównie z lokalnego browaru - kiedyś nawet smakowało nam tamtejsze piwko, teraz podobno przejęła go Perła, ale nie wiem czy jakość uległa zmianie. Poza tym znajduje się tam bardzo ładny kościółek "na wyspie".


Ponowna wizyta w Lublinie (głównie na obiadek) i kolejne fotki (w tym z tarasu widokowego na baszcie zamkowej) - przyznaję, że bardzo nam się tam spodobało

Na koniec sentymentalna podróż do Kazimierza - miejsca naszej pierwszej wspólnej kilkudniowej wycieczki (na studiach jeszcze...). Wtedy byliśmy w maju w środku tygodnia, teraz szczyt sezonu i piękna sobotnia pogoda spowodowała, że po długim szukaniu sensownego miejsca parkingowego i krótkim spacerze wśród tłumu turystów trochę zawiedzeni szybko uciekliśmy z tego pięknego (ale głównie po sezonie) miejsca.

Gniezno i Jezioro Powidzkie 17.08.2013 r.

Zmęczeni miastem postanowiliśmy któregoś wolnego słonecznego dnia pojechać nad słynące z czystej i ciepłej wody Jezioro Powidzkie

Oczywiście przed słodkim lenistwem trzeba też coś zwiedzić, więc wybraliśmy się na krótki rekonesans po Gnieźnie - samo miasto nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale katedra jest piękna i bardzo fotogeniczna.


Jeśli chodzi o samo jezioro, no cóż z przejrzystością i temperaturą Jadranu nie ma co porównywać. Co najwyżej można stwierdzić, że tłok jak na miejskiej plaży w Makarskiej. Na plus można zaliczyć, że w jeziorze udało mi się zaobserwować rybne okazy, więc woda musi być w miarę czysta

Piękna nasza Polska cała . . . o każdej porze roku
Warto o tym pamiętać


Pozdrawiam
Piotr

Miałam nadzieję, że w majowy weekend uda się "zaliczyć" jakieś kolejne fajne miejsce, ale niestety pogoda pokrzyżowała nasze plany. Jakoś nie przepadam za górami w deszczu, tak więc na razie zostają wspomnienia z wcześniejszych wyjazdów.
Dziś pora na kolejną część. Co prawda sam szczyt położony jest już poza polską granicą, a drugiego dnia jeszcze bardziej się od niej oddaliliśmy, ale myślę, że wszystko, co znajduje się w odległości do 50 km od granicy, możemy uważać za najbliższą okolicę

Pilsko 07-08.09.2013 r.

Swego czasu Pilsko miało być jednym ze szczytów do zdobycia w trakcie kilkudniowego wypadu z Beskid Śląski i Żywiecki w 2011 roku. Załapały się wówczas "tylko" Skrzyczne, Barania Góra i Babia Góra, a Pilsko pozostało na zaś Jednak jakoś nie składało się, żeby się tam wybrać, wygrywały inne kierunki - Śnieżnik, Turbacz, Cro...
Z Łodzi do Korbielowa jest całkiem blisko, a trasa znana jest nam niemal na pamięć (przynajmniej do pewnego momentu), więc w pewien wrześniowy słoneczny weekend postanowiliśmy w końcu zdobyć i tę górę.
Według mnie późne lato/wczesna jesień to najlepszy czas na góry - o tej porze roku kolory są najpiękniejsze.
Pilsko znane jest przede wszystkim narciarzom, ale turyści piesi wiedzą, że ze szczytu można podziwiać Babią Górę, góry Słowacji i Tatry.
Aby utrudnić sobie zadanie nie skorzystaliśmy z wyciągu krzesełkowego, ale wybraliśmy dłuższy szlak - najpierw niebieski z parkingu w Korbielowie, potem czarny i zielony na Halę Miziową, gdzie zarezerwowaliśmy nocleg.
Po dość długiej i męczącej "wspinaczce" (brak ruchu robi swoje) w końcu pojawiły się widoki - pierwszy rzut oka na Babią:

Po zostawieniu niepotrzebnych rzeczy w schronisku i przerwie na jedzonko ruszyliśmy na górę (szlakiem żółtym), niestety widoczność na szczycie nie była zbyt dobra, zwłaszcza jeśli chodzi o Tatry, ale zachwyciły nas kolory jagodowych krzaczków i słodki smak pozostałych na nich owoców. Podjęliśmy też decyzję, że wrócimy na Pilsko kolejnego dnia rano.

Jak też postanowiliśmy, tak też zrobiliśmy
Zerwaliśmy się wcześnie rano i zdobyliśmy Pilsko raz jeszcze (szlakiem czarnym - krótszym, ale bardziej stromym), tym razem było widać nieco więcej:

Nie był to oczywiście koniec naszej wycieczki.
Do Korbielowa wróciliśmy szlakiem żółtym, z dużą ulgą zrzuciliśmy ciężkie buty i pojechaliśmy do Orawskiego Podzamcza, gdzie znajduje się... zamek
Wejście do środka tylko z przewodnikiem, który mówi tylko w języku słowackim (czasem nie mogliśmy wyrobić ze śmiechu), ale myślę, że warto - szczególnie ze względu na widoki z okien i tarasów

Czasem warto kogoś obudzić. Niezła porcyjkę zaserwowaliście tym razem.

To niestety już ostatni odcinek AD 2013. W tym roku nie mamy jeszcze czym się pochwalić i pewnie do chorwackiej relacji (wyjazd najprawdopodobniej 27.06.) się to nie zmieni
Zanim jednak wpadnę w szał pakowania, bo planowanie zapięte niemal już na ostatni guzik, zdobędziemy jeszcze najwyższy szczyt Sudetów...

Śnieżka 29-30.09.2013
Wybór miejsca nie był oczywisty i dość spontaniczny. Karkonosze nie należą do moich ulubionych gór, ale od pewnego czasu myślałam nad noclegiem w jednym z najbardziej klimatycznych (moim zdaniem) polskich schronisk - Samotni, malowniczo położonej nad Małym Stawem. Niestety, w realizacji planu przeszkodziła organizowana akurat w tym terminie w schronisku impreza okolicznościowa (jakaś rocznica czy coś takiego) - takie są konsekwencje łatwego dostępu do niego.
Skoro jednak cel został już wybrany, to nie pozostawało nic innego jak zmiana miejsca noclegu - padło na położoną w bliskiej odległości Strzechę Akademicką. Wiem, że to schronisko nie cieszy się uwielbieniem miłośników gór, szczególnie ze względu na swoją wielkość, ale nie ma co narzekać - i tak to okolica jest dla nas najważniejsza.

Zdecydowaliśmy się na rekreacyjny niebieski szlak z Karpacza od kościoła Wang.
Widoki niczego sobie

Pomimo świecącego Słońca było strasznie zimno i wietrznie. Trzeba było zatem zatrzymać się na gorącą herbatkę w Samotni (wieczorem przyszliśmy też na przepyszną szarlotkę ).

Nieco rozgrzani zostawiliśmy Samotnię za sobą i ruszyliśmy ostro pod górę - w stronę Strzechy Akademickiej i dalej na Śnieżkę.

Niestety, Śnieżka nie okazała się zbyt gościnna i przywitała nas chmurami
To było nasze trzecie podejście - i tym razem nie do końca udane.
Za pierwszym razem zdobyliśmy szczyt, ale z góry nie było zupełnie nic widać. Kolejna próba (wejście zimowe) w ogóle nie zakończyła się sukcesem - oblodzony szlak i silny wiatr uniemożliwiły wejście na szczyt. Tym razem też nie udało się podziwiać widoków. No nic, trzeba będzie spróbować kiedyś znowu...

Pomachaliśmy jeszcze chmurkom na pożegnanie i udaliśmy się na zasłużony odpoczynek

Zanim podzielę się z Wami naszymi niedawnymi wrażeniami z kolejnego dwudniowego krajowego wojażu (niestety, jak na razie jedynego w tym roku) musimy jeszcze wrócić z tej Śnieżki...