Moja wielka FJAKA w koronie - Vis inaczej

maslinka

Katerina napisał(a):
Gajba to skrzynka na winogrona.


Na piwo też Gajba to generalnie skrzynka

Jak w piosence:

Dzięki

Mało ambitnej , ale klimat wakacji jest

No pewnie, że jest Jak też lokowanie produktu

Wasz urlop nigdy się nie kończy (Wiem, powiedziała ta, co w tym roku też była prawie 4 tygodnie na wakacjach )

Bo to się nazywa...Wakacje Plus

P.S. Serdeczności, Kasiu, z okazji Katarzynek

Ooo...dziękuję Ci bardzo

pomorzanka zachodnia napisał(a):Zazdroszczę Chorwatom tego poczucia wspólnoty. U nas jest z tym różnie...
No i faktycznie - jesteś niemożliwa Katerino

Co do poczucia wspólnoty...
W dużych miastach zapewne jest trudniej je wytworzyć.
A na wsiach - bywa różnie - i u nas i w Chorwacji.
Trochę poobserwowałam jak Chorwaci funkcjonują w ramach małej społeczności i muszę stwierdzić, że u nich też często sąsiad sąsiadowi wilkiem i nieraz ...świnię podłoży
Ale chyba nie wypada mi tego opisywać.

su-petar

maslinka napisał(a):
Wygooglałam, bo nie znałam historii... O, żessz

To chyba jednak ja napisałam...

Podali w TV, że dzisiaj wybuchł pożar w tym kompleksie Ten budynek na Visie też wygląda mi na łatwopalny

Faktycznie. Nie przyglądałam mu się pod tym kątem.

Dalmatyńskie chłopy też potrafią się szanować, wielokrotnie się ubawiłem, obserwując ich tempo pracy. Zapewne to wina temperatury w miejscu pracy

Ci moi od berby byli całkiem energiczni.
Potem dowiedziałam się, że kilku z nich, to nie są rodowici Višanie, tylko napływowi z Imotskiego
O ile to coś tłumaczy.

piotrf napisał(a):Podobnie jak Agnieszka zawiedziony jestem faktem Waszej absencji na imprezie , która wieńczy winobranie - każde , nawet duże zmęczenie po pracy znika i zabawa trwa długo , przeplatana degustacją wcześniejszych roczników , pogaduchami , wspólnymi śpiewami i tańcami ( w naszym przypadku do świtu . . . :mrgreen

maslinka

Eee, byłam pewna, że zostaniecie na imprezie po winobraniu Szkoda, dopiero by się działo A auto? Nauczyliście się przecież żyć na wyspie bez niego

megidh

Katerina napisał(a):
Niestety, nie przyjmujemy zaproszenia na wieczorną imprezę po winobraniu.
Dopiero co odzyskaliśmy samochód - nie możemy go znowu zostawić w interiorze


A szkoda, bo pewnie by się działo i wieczór byłby przyjemniejszy od seansu w kinie.

To skomplikowane, ale zarazem prozaiczne - postaram się wyjaśnić

Z miejsca winobrania do Komiży jest kilka kilometrów szosą przez pola, skały, urwiska i istnieje ryzyko napotkania szalonego, miejscowego pirata drogowego, który nie zauważy strudzonego piechura na wąskiej i ciemnej drodze. Nawet, gdybyśmy porwali się na taki ekscentryczny wyczyn, to na drugi dzień mielibyśmy problem, bowiem tam nie kursują żadne autobusy. Pozostałaby opcja autostopu - ale w pandemii mało kto by się zatrzymał ( chociaż my raz popełniliśmy takie szaleństwo - właśnie na tej drodze, bo nam się zrobiło żal "zmęczonego" goulashianina )

Po drugie - kolejnego dnia czekało nas opuszczenie miejscówki i przeprowadzka do innego mieszkania - do 10 rano. A ja muszę się przyznać - mam pewne natręctwo.
Mianowicie - zostawiam apartament w takim stanie, że Nera praktycznie nie musiałaby sprzątać przed przyjęciem kolejnych urlopowiczów. Zajmuje to sporo czasu, potem przenosiny plus kilka godzin na odzyskanie samochodu...dzień stracony przez sprawy organizacyjne

A po trzecie - byliśmy tak "wyimprezowani i wyfjakowani" z miejscowymi, że potrzebowaliśmy trochę umiarkowania

Odcinek 18 - Fjaka w koronie

Pora kończyć relację, aby tradycyjnie - w moim przypadku - zamknąć ją przed Nowym Rokiem

Poranek po berbie to ostatni poranek na naszym balkonie - smutek łagodzą omlety (trzeba wyczyścić lodówkę przed przeprowadzką)...



...oraz widok ładnej jednostki przed nami...




Jednak nie roztkliwiamy się, bowiem do 10ej musimy opuścić miejscówkę - sprzątanie i wymarsz.

Na naszym murku jakaś obłędna kocia fjaka






Nasze przenosiny do miejscówki położonej 100 metrów dalej musiały wyglądać komicznie - poprosiliśmy Nerę o pożyczenie nam dużego drewnianego wózka na kółkach - z dyszlem - aby załadować się na jeden raz

Tutaj teraz będziemy mieszkać - przez kolejne dwa dni - to wciąż ulica Ribarska, tylko bliżej hotelu Biševo.



Apartament na pierwszym piętrze nie ma balkonu, a jego narożne okna wychodzą na obleganą przez turystów i koty Ribarską.
Dobrze, że to koniec września i tych drugich jest więcej, niż ludzi






Gdzie ja wylądowałam?

Morza widać stąd tyle co...kot napłakał, słychać każdą rozmowę przechodzących w dole ulicą, żegnaj kawo na balkonie o poranku.
Ale, przecież jestem wciąż w Komiży, pogoda dopisuje i mogę obserwować z okna mojego kociego faworyta - Bowie'go



Bowie, kot o oczach jak znany David, jest kotem domowym i będziemy jego sąsiadami przez dwa dni, ale i tak woli wylegiwać się na poidle , lub na trotuarze - razem z półdziką kociarnią, która czuje wobec niego respekt

W dodatku - odkrywam na pocieszenie, że z łóżka też widzę kawałek morza - w lustrze



Aby nie tracić dnia (są pogłoski, że ma nastąpić załamanie pogodowe) jedziemy na plażę - oczywiście Rudą, bo gdzie mi będzie lepiej?

Po drodze podjeżdżamy nad plażę Kamenice, aby obejrzeć rzeczywistość pofestiwalową...



Vis pustoszeje - koniec sezonu

Na Rudej niespodzianka - w pustej zatoce kotwiczy oldskulowy jacht, który widzieliśmy o poranku z balkonu Nery.





Fajny, relaksujący plażing w towarzystwie kulturalnie oddalonej od nas załogi - jednoosobowej - zdaje się.
Na prawie pustej wyspie i tak przyda się chwila dla siebie




Ale po jakimś czasie nadciąga potwór
Otwiera on jakąś czeluść w burcie, z której wypływają małe potworki - łódki motorowe, które zaczynają rozpruwać naszą cichą zatokę




Nie robię im zdjęć, wystarczy mi pożegnania z ulubioną plażą - jedziemy do Visu - przez zaskakująco zielony, jak na jesień, interior.



Parkujemy gdzieś na zapleczu miasta.



Udajemy się do przedstawionego już przeze mnie baru Bejbi w porcie - będziemy żegnać naszych znajomych odpływających na zimę do Polski.

Ponoć jest taki zwyczaj na Visie, że przed wjazdem na prom trzeba wypić strzemiennego pelinkovca
Nie wiem na ile jest to zwyczaj nowy - wymyślony przez osiedleńców z Polski , czy też stara viska tradycja, ale podoba nam się

Znajomi ustawili już swoje auto w kolejce do Petara Hektorovića, który odpływa o 15.30, mamy ponad godzinę na wymianę wrażeń o berbie, małe ploteczki o autochtonach, małe co nieco o pitarach , sączenie pelinkovca przy niezłej, klubowej muzyce, oraz frajdę z obserwacji ich wnuka i synka, który czuje się bardzo swojsko wśród miejscowych - w atmosferze barowej




Potem jeszcze długie machanie szalikiem (kolejne zastosowanie pareo, vel:saronga ) - żeby widzieli nas z pokładu promu, zanim Petar zniknął z Luki i Kutu...i możemy iść coś zjeść.

Wybór miejsca na późny obiad był wcześniej przemyślany.
To mała restauracyjka Kod Paveta - byliśmy tam na początku pobytu - właścicielem jest młody Višanin, absolwent szkoły muzycznej, który zachwycił nas swoją grą na gitarze klasycznej (opisałam to w którymś z odcinków), jak tez gościnnością, ciekawą rozmową i elokwencją.

Postanawiamy wpaść do niego i zrewanżować się za darmowe wino

Obsługuje nas sam Pavet - bardzo mu miło, że wróciliśmy, proponuje dania z imponującego menu.

Daniem dnia są krewetki...w chitynce Złowione przed godziną, młode osobniki, delikatne i ...sami zobaczycie - mówi.

To będzie eksperyment, na który z zaufaniem przystaję.





To były najlepsze krewetki w moim życiu
Aromatyczne, chrupiące, w pysznym sosie własnym z dodatkiem czosnku i cytryny.
Poza głową, choć te też można schrupać , je się absolutnie wszystko.



Danie kolejne, to danie sztandarowe tego przybytku.

Pašticada w towarzystwie njoki, czyli gnocchi.



Mięso wołowe wysokiej klasy, długo duszone w ...prosecco z suszonymi śliwkami i rozmarynem ( wersja oryginalna powinna zawierać czerwone wino, podejrzewam, że były oba wina, a prosecco nadało mięsu cudownej miękkości i delikatności).
Njoki - robione na świeżo przez miejscową panią kucharkę, której rękę mój Małż ucałował z szacunkiem

Kiedyś zawitam tam ponownie - żeby spróbować risotto z orzechami włoskimi i gorgonzolą

Refleksja po wizycie w tej knajpce - nie jest prawdą, że młodzi nie wracają na Vis...
Tak było do niedawna - po studiach, emigracji zarobkowej, dłuższej rozłące z różnych przyczyn, ludzie znikali z Wyspy.
Teraz, nie dość, że wracają, to mają niezłą ofertę - kombinację tradycji i...nazwę to... sznytu europejskiej, a nawet światowej klasy.
Chociaż.. ten sos z suszonych śliwek pobudził (nie czytać: obudził) we mnie dumę narodową polską

Żałuję, że Pavet nie mógł zagrać, bo obowiązki restauratora ...itd.

Po pożegnaniu, objedzeni, przechadzamy się (krótko) pustym Visem.







I pędzimy na zachód słońca na pożegnalną (tradycyjną) sesję zdjęciową .

Jak zwykle - skały na Bili Bok są idealną scenerią .



Ten niby-kurhan wydaje się być miejscem kultu , choć myślę, że to tylko instalacja.
Ale klimat jest







Naprawdę, nie jest łatwo chodzić boso, ani siedzieć na tym "duporysniku"

Wieczór w pióropuszu, na bezludziu - bezcenny - trudno to wyjaśnić

Pandemiczne wakacje ukoronowane




Powrót do nowej miejscówki trochę przykry - nie ma wieczoru na balkonie




He, he, gdy otworzę okno, prawie mogę dotknąć murów domów naprzeciwko.

I patrzeć w oczy nocnej zjawie...



...która po chwili nudzi się moją osobą i idzie polować



Laku noć.

Katerina napisał(a):...oraz widok ładnej jednostki przed nami...

Przez ostatnie dwa sezony, też (z balkonu) najczęściej wieszałem oczy na ładnym "drewniaku"

Katerina napisał(a):Daniem dnia są krewetki...w chitynce Złowione przed godziną, młode osobniki, delikatne i ...sami zobaczycie - mówi.
To były najlepsze krewetki w moim życiu
Aromatyczne, chrupiące, w pysznym sosie własnym z dodatkiem czosnku i cytryny.
Poza głową, choć te też można schrupać , je się absolutnie wszystko.

Pyszota. Jadłem takie młode "semi-skorupiaki", tylko że to były jakieś "raki" bo miały szczypce. Na talerzu nie zostało NIC

Katerina napisał(a):Ten niby-kurhan wydaje się być miejscem kultu , choć myślę, że to tylko instalacja.
Ale klimat jest

Prawie jak Moai

Katerina napisał(a):Wieczór w pióropuszu, na bezludziu - bezcenny - trudno to wyjaśnić

Już dość dawno doszedłem do wniosku, że musicie mieć jakiś wspólny gen z Olgą
Gen, który każe od czasu do czasu zapytać męża, czy wybrał się na spacer z... córką

A co do wyjaśnienia... tak sobie myślę, że ludzka mowa jest wciąż zbyt prymitywna/uboga, aby ubrać w słowa niektóre "stany ducha"


still waitin' for pitars

Nowa miejscówka startu do Waszej, tej tradycyjnej , raczej nie ma... Ja sobie nie wyobrażam w Chorwacji kwatery bez balkonu lub tarasu/ogródka (na parterze), ale na jedną, dwie noce można...

Czekaj, jedną noc też taką mieliśmy, na Šolcie Gospodyni coś tam źle policzyła i przenieśliśmy się do innego apartmana (praktycznie bez możliwości posiedzenia na zewnątrz) w zamian za obiad, który dla nas wtedy ugotowała

Pióropusz znowu w użyciu

Takie krewetki to bym teraz wszamała Mogłyby być w sumie daniem wigilijnym Małż by co prawda nie tknął, ale ja też prawie nie tykam kapusty z grzybami

Kasiu - zdrowych, radosnych Świąt! Trochę magii w codzienności i spełnienia marzeń
Aga

Katerina napisał(a):Odcinek 18 - Fjaka w koronie

Pora kończyć relację, aby tradycyjnie - w moim przypadku - zamknąć ją przed Nowym Rokiem

Czy odcinkiem 18-tym zakończyłaś relację, czy jeszcze coś będzie .
Bo czekam na rozstrzygnięcie rozgrywki z Gigim dotyczącej kamiennej donicy, a tu na ten temat cisza.
No chyba że to jeszcze nie koniec relacji .

Dawno tutaj nie zaglądałam, ale musisz mi wybaczyć... Ja zawsze tak... Zimą wszystko nadrabiam... U Ciebie jak zawsze niezwykle interesująco i dzięki Tobie jestem sobie w stanie wyobrazić życie mieszkańców wyspy... Super. Dzięki wielkie za takie wżycie się w wyspę, na której jeszcze nie byłam

boboo

still waitin' for pitars

megidh

Czy odcinkiem 18-tym zakończyłaś relację, czy jeszcze coś będzie .
Bo czekam na rozstrzygnięcie rozgrywki z Gigim dotyczącej kamiennej donicy, a tu na ten temat cisza.
No chyba że to jeszcze nie koniec relacji .

Nie, to nie był koniec. Zostało już niewiele, w tym sprawa donicy.
Chociaż historia z Gigim nie zakończyła się do tej pory

maslinka

Kasiu - zdrowych, radosnych Świąt! Trochę magii w codzienności i spełnienia marzeń
Aga

Agnieszko, przepraszam , że tak późno odwzajemniam życzenia - miesiąc z okładem po terminie życzę Tobie i wszystkim Czytelnikom wszystkiego najlepszego w obecnym roku, zdrowia i realizacji wszystkich planów wyjazdowych



agata26061

Dzięki wielkie za takie wżycie się w wyspę, na której jeszcze nie byłam

Świetnie ujęłaś to na czym, między innymi, polegała moja fjaka.
Ja też nadrabiam zaległości forumowe


Odcinek w realizacji, liczę na pomoc w "przegibnięciu"

GIB

Kasiu, ale jeszcze brakuje 4 postów do "przegibnięcia". Musi być 15 na stronie

Czyżbyś Nowy Rok witała w Paryżu ?

No to GIB.

I jeszcze raz
GIB

Czyli jak nie pojawi się nowa strona to odcinka nie będzie?

No to GIB

Hopsasa

pozdrawiam, Michał