Mój mandarynkowy Dubrownik

Marlowe1994 napisał(a):Pasłech se gąskę.
Na stole miałeche zakąskę.
Na mej działce ścieżki wąskie.

Mniej więcej tak było


3 stycznia (piątek): Dubrownik w deszczu - część piąta i ostatnia (Atak Jadrana , Lazaret i kilka kościołów)

Najedzeni jak bąki idziemy pospacerować. Oczywiście, w deszczu:






Tu (drzwi za świecącymi kulkami) kiedyś jedliśmy bardzo smaczne lody pistacjowe. Chociaż generalnie nie przepadam za [i]sladoledem.



Ścianka z płyty pilśniowej trochę nie pasuje:



Nie tylko my nie boimy się deszczu:



Stary port. Jak równiutko stoją łódki :



Ogródek Gradskiej kavany Arsenal posprzątany:



Jadran się burzy za falachronem:



Top wycelowany w wyspę Lokrum? :



Palmy Tonowe :



Czas zacząć przyzwyczajać się do nowej daty :



Wychodzimy ze Starego Miasta:



Budynki Lazeretu, o którym za chwilę:



Makieta Dubrownika:



Idziemy na plażę, która na GM nazywa się Komarda rock beach:



Dzieje się tu! :



Piękny widok:




Jadranek bywa podstępny :




Jak chlupnął, jeansy do kolan miałam mokre Wystarczy tych czułości , idziemy zobaczyć Lazaret:



To miejsce kwarantanny funkcjonowało w XIV wieku w Republice Ragusy i podobno było pierwsze w Europie. Lazaret w Dubrowniku składa się z 10 budynków oddzielonych od siebie dziedzińcami. Oto jeden z nich:



Co ciekawe, budynki posiadały wówczas własną kanalizację. Obecnie w Lazarecie odbywają się wystawy, imprezy kulturalne i koncerty.

Trochę zmokliśmy (głównie ja i od Jadranu ), powoli wracamy w stronę kwatery.



Ale zdążymy jeszcze wejść do trzech kościołów Najpierw do Katedry Wniebowzięcia NMP, zwanej Velika Gospa:




Została ona zbudowana w latach 1671–1713 w stylu barokowym; na miejscu świątyni, którą, według legendy, Ryszard Lwie Serce kazał postawić w podzięce za cudowne ocalenie w drodze powrotnej z wyprawy krzyżowej, kiedy jego statek rozbił się o wyspę Lokrum Świątynia uległa zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi - w 1667 roku.

Następnie chwila lansu na schodach kościoła św. Błażeja:



i wchodzimy do środka. Znowu barok. Na bogato:



W głównym ołtarzu, wykonanym z marmuru, znajduje się rzeźba patrona Dubrownika:



Figura pochodzi z XV wieku. Święty Błażej został przedstawiony jako postać w biskupich szatach trzymająca makietę miasta. Rzeźba przetrwała wszystkie zniszczenia i katastrofy - dwa trzęsienia ziemi, pożar i oblężenie miasta.

Jest przed 17:00. Budki na Stradunie, mimo pogody, zaczynają się otwierać:



Tutaj jedliśmy jakąś godzinę temu:



Na koniec zaglądamy jeszcze do kościoła przy klasztorze franciszkanów:



Ładna szopka:



I zostawiam Was z widokiem mokrego od deszczu Straduna :



To ostatni deszcz na tym wyjeździe Jutro pochodzimy po dubrownickich murach. W słoneczku

4 stycznia (sobota): Mury Dubrownika - część pierwsza

Dziś jest dość chłodno, ale na szczęście słonecznie. Idealny dzień na spacer po murach. Wychodzimy z mieszkania wcześnie (jak na nas ), czyli o 10:00, bo zaplanowaliśmy na dzisiaj dużo atrakcji



Odsjaj na morzu:



Hotel Rixos Premium Dubrovnik:



Po drodze zachwycam się architekturą:



Po 10:20 zaczynamy wspinaczkę (wejście przy Bramie Pile):



Przypomnę, że wczoraj (za 15 euro od osoby) kupiliśmy Dubrovnik Pass, która to karta traci ważność dziś o 13:00. Oprócz murów zdążymy jeszcze zwiedzić Muzeum Morskie i przejechać się autobusem

Większość badaczy jest zgodnych, że pierwsze dubrownickie mury zbudowano pod koniec VIII wieku. Wytrzymały oblężenie przez wojska arabskie w 867 roku, niewiele późniejszy atak Wenecjan, serbskich książąt z rodu Nemania (XII wiek), bośniackich sił księcia Radoslava Pavlovića (XV w.), XIX-wieczne "rozgrywki" podczas konfliktu francusko-rosyjskiego, w który Dubrownik został wciągnięty i wreszcie oblężenie w latach 1991-1992.

Po murach kiedyś już chodziliśmy, raz - dawno temu, w 2006 roku, podczas naszej pierwszej podróży do Chorwacji, jedynej (do tej pory ), która nie została opisana na forum. Mamy z tamtego spaceru bardzo niewiele zdjęć. Tym razem pstrykałam jak szalona Było tak pięknie, że nie mogłam się powstrzymać, a każdy kadr wydawał mi się inny i interesujący Muszę więc podzielić odcinek na dwie części, inaczej po prostu się nie da

Spojrzenie z góry na Stradun:



i Wielka Studnia Onofria:



Atak gołębi :



Fajnie widać Srđ, ze szczegółami zabudowań:



Ruch na murach jest jednokierunkowy, idziemy w stronę Jadranu i twierdzy Lovrijenac, w której byliśmy wczoraj:



Dziedziniec diecezji dubrownickiej:



Dziwne to trochę - zaglądać ludziom na "podwórka" :



Baszta Bokar:



i ponownie Lovrijenac:



Już nas gonią :



A tak naprawdę turystów jest bardzo mało. Mamy głównie bezludziowe zdjęcia

Tytułowe mandarynki :



Ławka zachęcająca do rozmów, jak w 1995 :



Szersze kadry:




Robi się trochę cieplej :



Ładny detal :



Z widokiem na wyspę Lokrum:



Gacie na zabytkach :


(Był kiedyś taki wątek na forum )

Jedno z boisk:


Zobaczymy jeszcze dwa.

Na razie spacer bardzo nam się podoba



W tej knajpce:


byliśmy w 2008 roku :



Kościół św. Małgorzaty:



Plaże pod murami:



Wyłania się crkva sv. Ignacija:



Pomarańczowe dachówki :



Baszta św. Zbawiciela jest w remoncie, ale da się przejść:




Tylko dostęp do armaty nieco ograniczony :



Widok na koci zakątek (tak nazwaliśmy tę uliczkę):



Drugie wejście na mury:



Na chwilę schodzimy z nich - będziemy zwiedzać Muzeum Morskie, o czym napiszę następnym razem

Ale puchy w tej wieczornej sesji! No w końcu 3styczeń
No i jakże odmienna pogoda następnego dnia.
Całkiem spoko ta cena Pass na kilka atrakcji !

tony montana napisał(a):Całkiem spoko ta cena Pass na kilka atrakcji !

Tak, ale niestety taka cena (15 euro) tylko poza sezonem. Teraz jednodniowa karta kosztuje 40 euro:
https://www.dubrovnikpass.com/

wiola2012 napisał(a):Bardzo dobrze, że wykorzystałaś piękną pogodę i pustki na murach. Mnie stresuje zatrzymywanie się i robienie zdjęć gdy widzę, że blokuję płynny przepływ zwiedzających .

Dla mnie to też jest niekomfortowe i zawsze staram się nie blokować. Natomiast są tacy, którzy nie mają z tym problemu, potrafią pozować nawet 10 minut w popularnych miejscówkach i zupełnie nie przejmują się kolejką, która zdążyła się ustawić.

4 stycznia (sobota): Mury Dubrownika - część druga

Jesteśmy w Forcie Św. Jana, w którym mieści się Muzeum Morskie:



Możemy je zwiedzać w ramach karty Dubrovnik Pass. Pani skanuje kod QR w telefonie i wchodzimy:



Eksponaty znajdują się na dwóch piętrach. A oto co, m.in. (wszystkiego Wam nie pokażę ), można tam zobaczyć:





Lubią chwalić się armatami :




Wyższe piętro:




Część ekspozycji jest zasłonięta Całkiem spora część, ale powiedzmy, że tyle nam wystarczy. I tak nie jesteśmy w stanie przeczytać wszystkich informacji. Bardziej zainteresowani marynistyczną tematyką mogą tu spokojnie spędzić pół dnia Specjalnie pewnie nie weszlibyśmy do tego muzeum , ale skoro i tak wstęp mamy w cenie karty, głupio byłoby zrezygnować. Dość ciekawe miejsce

Kontynuujemy spacer po murach. Widok na stary port:



Budynki Lazaretu, które odwiedziliśmy wieczorem (dwa odcinki temu ):



Z każdej strony coś interesującego :



Na dzwonnicy rozpoznaję postacie, które widzieliśmy wczoraj w muzeum w Pałacu Rektorów:



Ul. św. Dominika, pod murami dominikańskiego klasztoru:



Kaplica św. Łukasza:



Zatrzymajmy się na chwilę:



Tu jest tak pięknie! :



Dziedziniec klasztoru dominikanów:



Trochę pomarańczowych dachówek :




Coraz trudniej o bezludziowe zdjęcia


Oczywiście bez przesady, mamy mnóstwo przestrzeni.

Niesamowite, jak masywne są to mury!:



Pozowanie z wyspą Lokrum:



Zdjęcie z zajawki:



Wchodzimy na Basztę Minčeta:


To najbardziej na północ wysunięta część fortyfikacji Dubrownika, a jej nazwa pochodzi od nazwiska arystokratycznego rodu Menčetić - właścicieli działki, na której stanęła owa baszta.

Z Minčety rozciągają się wspaniałe widoki:




W okienku :



Fajnie byłoby pograć w kosza w takich okolicznościach:



Ogródek też sympatyczny :



Nasz spacer powoli dobiega końca:



Sycimy oczy po raz ostatni:



I opuszczamy dubrownickie mury:





Jest to niewątpliwie atrakcja jedyna w swoim rodzaju i kto jeszcze nie był, szczerze polecam Na murach można spędzić dużo czasu. Nam przejście całej trasy zajęło ponad 1,5 godziny (wliczając w to krótką wizytę w Muzeum Morskim). Jednak w naszym przypadku nie było żadnych zatorów czy kolejek do zrobienia zdjęcia , więc w sezonie na taki spacer na pewno trzeba przeznaczyć więcej czasu

Marlowe1994 napisał(a):A taki mam lacobel. Pomarańczowy

Bardzo ładny

Epepa napisał(a):Właśnie przeczytałam, że w tym roku byłaś na wyspach Ugljan i Pašman. Być może uda mi się tam dotrzeć we wrześniu lub październiku, bo wybieramy się do Zadaru.

Trzymam kciuki. Jeśli ktoś chce spokoju i pięknych krajobrazów, z pewnością znajdzie to na Pašmanie i Ugljanie

Epepa napisał(a):Zapisałam sobie Kukljicę skoro jest tam promenada. My lubiliśmy zawsze bardzo spokojne miejscówki, ale nasze dziecko chyba niekoniecznie. Musi się coś dziać i lubi patrzeć na ludzi.

W Kukjicy i w Preko powinno się najwięcej dziać

Epepa napisał(a):Przepraszam za offtop i wracam do nadrabiania Dubrownika.

Wracam do kontynuowania tej relacji (a raczej, powoli, zbliżam się do końca). Po krótkiej przerwie spowodowanej czterodniową wizytą w:




Kilka wspomnień z dalekiej Północy :

piekara114 napisał(a):Ale się rozszalałaś z tymi samolotami

Moja szósta podróż samolotem (Czyli w sumie 12 lotów.) Po dwie co roku od 2023 - zawsze Wielkanoc i "długi sierpniowy weekend" (żeby zaoszczędzić dzień urlopu u Męża )

Ale chwilowo mam dość. Po szczegółowej kontroli, jaką nam zafundowali w drodze powrotnej na lotnisku w Helsinkach. Lotnisko przepiękne (najładniejsze, na jakim do tej pory byliśmy), a zjazd do stacji kolejowej robi wrażenie - długie ruchome schody i opera puszczona na wielkim telebimie. Do tego czyste toalety i odgłos ćwierkających ptaszków Lot Finnairem super komfortowy - więcej miejsca na nogi niż w Ryanie, rękaw podpięty do samolotu, klima puszczona już od wejścia (nie od odpalenia silników), cichutko, po prostu cudnie

Natomiast na lotnisku w Helsinkach, na kontroli bezpieczeństwa, mają bardzo nowe skanery, które im się zacinają... Po jakichś 20 minutach od tego, jak nasze walizki przeszły skanowanie, w terminalu znalazł nas pracownik obsługi i powiedział, że muszą nam jeszcze raz prześwietlić bagaże. Niestety, nie skończyło się na zwykłej kontroli przez skaner. Ręcznie przekopali nam wszystko w walizkach, a nas dokładnie obmacali , łącznie ze sprawdzeniem, co mamy pod stopami Niczego nieprzepisowego oczywiście nie znaleźli. Chyba nawet nie szukali. Takie mają procedury, jeśli bagaż z jakiegoś powodu się prawidłowo nie zeskanuje...

Z komentarzy (i różnych wpisów w internecie) wynika, że jakieś 80% bagaży na lotnisku w Helsinkach jest kierowana do ręcznego sprawdzania, bo nowe skanery się psują. (Zresztą widzieliśmy to na żywo - mnóstwo toreb na bok. Okropnie to wydłużało kolejkę.) Są chyba zbyt nowoczesne, wyglądają kosmicznie, jak z Gwiezdnych wojen

No nic, przynajmniej mamy co opowiadać. Natomiast zła byłam bardzo, bo potraktowali nas jak potencjalnych przestępców, a nie było powodu, żeby cokolwiek podejrzewać. I nie usłyszeliśmy żadnego przepraszam. Zastanawiam się nad napisaniem skargi, ale w sumie - co mi to da? Strata czasu i niepotrzebne emocje. A tak polubiłam Finlandię i Finów. Szkoda, że na końcu zafundowali nam takie pożegnanie...