Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

kmichal napisał(a):... skoro majowa Sardynia grzybami stoi to i sporej "purchawki" zabraknąć nie może ... ...

Mikeee napisał(a):zbieramy korki z wypitego przez nas wina. Kto wie, może któryś pochodzi z drzewa, które są na zdjęciach
tak swoją drogą, jak patrzę na ilość uzbieranych korków, to trwoży mnie ogrom wina, które już wychlaliśmy

Powiem więcej... my zbieramy nie tylko korki, ale i butelki
Pokaźna kolekcja zajmuje już całkiem sporo miejsca i może kiedyś trzeba będzie gdzieś ją przenieść... albo ograniczyć się do samych korków.
Sporo z nich ma z pewnością sardyńskie pochodzenie

A wino... zawsze sobie mówimy, że to dla zdrowotności

tony montana napisał(a):Tapir (Mrowkojad) swietny ale ten wielki skalny grzyb bezcenne zobaczyc cos takiego

Zdaje się, że coś wspominałeś o Sardynii za rok....

dangol napisał(a):

Mikeee napisał(a):
nie ukrywam, że cieszy mnie szybsze tempo tej relacji.

Mnie też

Wrześniowa eskapada zbliża się wielkimi krokami... ale zanim nastąpi, coś jeszcze mam nadzieję zdążymy pokazać.
Bo kolejne 2 podróże czekają w kolejce

Pozdrawiam

15 maja, niedziela c.d.

Tuż przed miastem Tempio Pausania stoi nurag Majori. Przy drodze jest duży parking a do samej budowli jak się okazało, trzeba kawałek podejść, kilkaset metrów szutrówką wśród drzew. No to podeszliśmy… oto efekt



Ponieważ nurag stoi na prywatnym, ogrodzonym terenie, wstęp kosztuje parę euro (nie pamiętam ile), a wygląda tak jak wygląda… odpuściliśmy sobie jego zwiedzanie. Nieco wcześniej jest restauracja, z racji niedzieli tłumnie odwiedzana , wokół roznosił się zapach grilli i innego pysznego zapewne jedzonka a nuragiem jakoś nikt nie był zainteresowany. My w sumie też nieszczególnie.





Północna Sardynia to najwyraźniej korkowe zagłębie…



Spod Majori do dość dużego jak na Sardynię Tempio Pausania jest parę kilometrów. Uznaliśmy, że skoro jest niedziela i zapewne będzie wszędzie pusto, podjedziemy blisko centrum i popatrzymy jak tam jest. Szukanie centrum chwile trwało… zwykle staramy się kierować na najwyższą widoczną kościelną wieżę , tym razem nie był to dobry sposób, bo najwyższą okazała się ta:



Nowy kościół stojący w wysokim punkcie gdzieś na peryferiach .

Chwilę pokręciliśmy się po mieście by w efekcie zaparkować w samym centrum, obok takich uliczek.



Tempio Pausania okazało się całkiem ładne. Może nie jakoś super extra, ale na pewno dużo przyjemniejsze niż Nuoro, które dotąd wspominam jako największy chyba niewypał wśród sardyńskich miast. Kamienice zbudowane w całości z szarych, granitowych bloków robią dobre, estetyczne wrażenie

ZTL obowiązkowe



Sporo jednokierunkowych uliczek…



Deptak





Wszechobecne ażurowe balkoniki

I najważniejszy tutaj kościół, św. Piotra (Santu Petru), o korzeniach średniowiecznych, lecz obecny wygląd zawdzięcza przebudowie z lat 30 XIX wieku, kiedy to otrzymał rangę katedry,







Przy placu katedralnym – Oratorio del Rosario, pierwotnie stał tu mały średniowieczny kościółek, w XV wieku przebudowany w obecnej formie przez Aragończyków.



Jeszcze jeden kościół przy placu to kościół św Krzyża z XII wieku, przebudowany w wieku XIX.







Oprócz nas Tempio zwiedzała jakaś wycieczka





Wspólnie weszliśmy do katedry…









Dla przypomnienia – sardyńska flaga powiewająca przed jednym ze sklepików

I jeszcze kilka tempiopausańskich widoczków.







Z daleka, oświetlone popołudniowym słońcem miasto wygląda świetnie

Hmmm, to też nieźle wygląda



To Aggius, znacznie mniejsza miejscowość tuż obok.







Do Aggius ściągnął nas ten właśnie widok, rzuciło mi się w oczy takie zdjęcie i postanowiłem tu przyjechać. Zresztą, okolice miasteczka są bardzo malownicze, w okolicy znajduje się słynna Valle della Luna, duża dolina z rozrzuconymi wszędzie większymi i mniejszymi skupiskami polodowcowych głazów z epoki czwartorzędu. Zanim jednak tam się wybierzemy, zobaczmy jak fajnie jest w najbliższej okolicy Aggius, dokładnie po drugiej stronie tych trzech sterczących szczycików .



Sielankowe łąki na których można spotkać sympatyczne zwierzęta

Skał w rozmaitych konfiguracjach też jest tu sporo, zrobiliśmy rundkę po okolicy nie mogąc się napatrzeć. Krajobraz zmienia się co chwilę, zapewne też w ciągu dnia oświetlany w różny sposób przez wędrujące na niebie słońce.







Trafiliśmy też do miejskiego parku Aggius zaciekawieni mijanymi jeziorkami.

Valle della Luna to tereny na północny zachód od Aggius. Trafiliśmy tam przy niezbyt akurat ciekawej pogodzie, słońce bowiem schowało się za mglistymi chmurami, toteż całość nie była oświetlona zbyt dobrze. Bo pora była odpowiednia, późne popołudnie powinno sprzyjać fajnym widokom na dolinę. A dobrze widać ją z parkingu przy niedużym barze reklamującym się jako ten z najlepszymi widokami. Czy to prawda, trudno powiedzieć, ale na pewno coś widać było . Bar Belvedere Valle della Luna jest przy drodze z Aggius do Trinita d’Agultu.







O tej porze już najwyższy czas szukać jakiegoś noclegu . Ten pierwszy wypadł nam nad morzem (dlaczego właśnie tam, o tym w kolejnym odcinku). Trafiliśmy na niedużą plażę Cala Sarraina, co prawda miało to być gdzie indziej, ale na plaże bliżej Isola Rossa nie znaleźliśmy dojazdu . Cala Sarraina nie jest może najpiękniejszym miejscem jakie widzieliśmy, ale jest tu przyplażowy bar, a co najważniejsze, dość ustronny ogrodzony parking wśród krzaczastej roślinności. Trochę wiało… nawet bardziej niż trochę, ale po części schowani za krzakami i osłonięci Skodą, mogliśmy sobie ugotować pierwszy sardyński obiadek . A po nim, trochę co prawda zmęczeni całym dniem, poszliśmy popatrzeć na ładny zachód słońca…





I tak minął ten pierwszy dzień na wielkiej wyspie, dzień całkiem udany, choć chłodny, z zimnym wiatrem i niebem czasami przysłanianym przez chmury.

I jeszcze mapka z trasą



c.d.n.

kulka53 napisał(a):dokładnie po drugiej stronie tych trzech sterczących szczycików

... ładna ta miejscowa fauna ... ... szczególnie te kopytne nieźle się prezentują ... ...
Pozdrawiam.

kmichal napisał(a):... ładna ta miejscowa fauna ... ... szczególnie te kopytne nieźle się prezentują ... ...

Ładna, a do tego urozmaicona.... bo w Grecji to wszędzie tylko kozy i owce
Sardynia to w końcu Włochy, tam jednak czasem pada to i jeść jest co.

Pozdrawiam

16 maja, poniedziałek

To była mocno wietrzna noc, dobrze że nie dało się spać bliżej plaży bo znów trzeba by sól z auta zdrapywać . Na parkingu byliśmy nieco osłonięci od wiatru, było świetnie, tym bardziej, że postawiłem auto przodem nieco wyżej, co zawsze sprawia że śpi się w nim wygodniej. Tylko temperatura taka trochę nie bardzo…



Poza nami nikogo oczywiście nie było, nawet żaden zbłąkany kamper się nie pojawił. Tych na Sardynii jest ogromna wręcz ilość, tego roku widzieliśmy ich chyba jeszcze więcej niż poprzednio.







Zanim odjechaliśmy, podjechałem nad samą plażę. O poranku Cala Sarraina wydawała się znacznie ładniejsza niż wczorajszego wieczora, ostre słońce oświetlało kolorowe, brązowawo-czerwone skały. Nikogo nie było, jedynie do plażowego baru już ktoś przyjechał i trwały jakieś przedsezonowe przygotowania. A my porozglądaliśmy się po okolicy.













Polacy tu byli?

Chwilami słońce chowało się za frontowe chmury, ale dzień zapowiadał się pogodny.



Cala Sarraina, Skoda i Małgosia













Piaseczek



Jak widać, upału nie było…

Przeszliśmy kawałek dalej natykając się na mniejszą zatoczkę wśród skał i takie fajnie kwitnące roślinki.











Roślinkami porośnięta była cała okolica











Plażyczka całkiem fajna, poza tym, że akurat silne fale powyrzucały trochę trawy

















Kolor podobny, a kwiatki inne



Cala Sarraina







No i fajnie, ale czas się zbierać, przed nami kolejny intensywny dzień .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Polacy tu byli?

To nie ja Ja byłem w czerwcu, ale na tę plażę nie trafiłem. Na pozostałych zdjęciach pięknie, kolorowo .
Moja relacja (jak dobrze pójdzie) zacznie się dopiero w październiku. Teraz planuję wrześniowy Południowy Peloponez .
pzdr.

Plaża SUPER, ale ciekaw jak w sezonie wygląda....

I kolejne miejsce na dom starców dla moich żółwi