Małe i duże niebałkańskie podróże :-)

Jaskinia miodzik.
Reklama tej jaskini jest koło wielickiej kopalni. Chyba nawet identyczna graficznie.

Gengański kotek też miodzik. Tylko chyba ma zeza.

Te ceny do zabytków na zachodzie to załamka.
Panie dzięki Ci za to, że są jeszcze zacofane Bałkany.

FUX napisał(a):W kwestii zabytków, muzeów mam tak, że po godzinie przestaje przyswajać wspaniałości.

Mam tak samo ale tylko wtedy gdy o nich czytam w przewodniku.
A swoją drogą często muzea omijamy, na wszystko nie mamy czasu, a spacerki po średniowiecznych miasteczkach - sama przyjemność. A że co chwila kościół stoi to i my na chwilkę do niego zaglądamy.

FUX napisał(a):Brawo!

Jak przetrzymasz tak jak ja jeszcze jeden dzień zwiedzania - przekonasz się, że nie tylko zabytkami się zachwycamy.
Dasz rade?

tony montana napisał(a):Grotte Frasassi bardzo ładne

Ja przymierzam się (jeśli starczy czasu) do Grotte Castellana

"Tut(t)o jest

Link do stronki internetowej Grot

A toś nas zaskoczył, bo w żadnym z naszych przewodników ani słowa. Grotte Castellana ma 3km trasę na 2 godziny zwiedzania, zdjęcia zwykle nie oddają jak jest naprawdę, bo i z naszej Niedźwiedziej są przepiękne zdjęcia. Zapamiętamy namiary na nią.
Obyś do niej zabłądził.

DarCro napisał(a):Jaskinia miodzik.
Reklama tej jaskini jest koło wielickiej kopalni. Chyba nawet identyczna graficznie.

Jaskinia i kopalnia są na liście UNESCO, ucieszyło nas że Wieliczka ma swoje uznanie na ścianie.
Dla tych którzy odwiedzili Jaskinię Niedźwiedzią w Kletnie łatwo jest wyobrazić jak ta Frasassi wygląda, nasza też jest z marmuru podobnie włoska ale wielkość Frasassi powala, jak Licheń przy obrazku licheńskiej Maryi.

DarCro napisał(a):Gengański kotek też miodzik. Tylko chyba ma zeza.

Miałam w rodzinie kotki tej rasy i one mają tak z oczami.

Trudno im zrobić zdjęcie z boku.
Sprawdziłam w kalendarzach, te koty pokazuje się na wprost.

DarCro napisał(a):Te ceny do zabytków na zachodzie to załamka.
Panie dzięki Ci za to, że są jeszcze zacofane Bałkany.

Nie całe Bałkany, a zacofane Bałkany

3 maja, piątek

Dzień zaczęliśmy jak zawsze jeszcze skoro świt, niesamowite... obudził nas księżyc . Znaczy – nie ma chmur? Niemożliwe, we Włoszech? .
Bo cała reszta była jak zwykle (no, prawie ) samochód zalany wodą, mokra trawa... tym razem jednak to nie sprawka deszczu a ogromnej wilgotności i mgły zasnuwającej dolinkę w której spędziliśmy tę noc.
Poranek wyglądał trochę tak jak ten pod Monte Conero, dlatego właściwie od rana byliśmy już prawie pewni, że dziś będzie ładny dzień . Nie zawiedliśmy się...
Po wczorajszych deszczach auto wyglądało jak półtora nieszczęścia, kilkanaście minut porannej gimnastyki ze szmatką w dłoni i butelka wody wystarczyły by doprowadzić je do stanu „prawie nówki” . To jedziemy



Bardzo ładne są krajobrazy Włoch, Toskania oczywiście jest wyjątkowa, ale tu, na pograniczu Marche i Umbrii, do której zmierzamy, też jest niebrzydko. Pstryki z samochodu wychodzą takie sobie, ale to jeden z nich – zbliżamy się do miasteczka Sassoferrato, po lewej oczywiście jakiś klasztor.



Początkowo chciałem się tu zatrzymać, ale już wcześniej zgodnie stwierdziliśmy, że dziś nie będziemy się rozdrabniać . Więc pojechaliśmy dalej. W górkach, mimo że tak daleko na południe, wiosna dopiero rozwija drzewom listki



A mgły jeszcze nie ustąpiły tak całkiem



Jedziemy rzecz jasna do Gubbio. To miasto było w naszych nieśmiałych zeszłorocznych planach, jednak rzecz jasna czasu było zbyt mało. Teraz stanowiło jeden z „pewniaków” do koniecznych odwiedzin .

Zbliżaliśmy się do Gubbio że tak powiem „z d..y strony” , czyli w tym przypadku od wschodu, od gór. Dlatego postanowiłem, że najpierw podjedziemy na to, które wznosi się bezpośrednio nad miastem, na którym wznosi się bazylika Sant'Ubaldo, jedno z najważniejszych miejsc w Gubbio, poświęcona patronowi miasta, świętemu Ubaldo, który żył tu w XII wieku. Swoja drogą imię dość nietypowe .

Podczas całej tej porannej trasy poszukiwaliśmy jakiegoś źródełka z wodą, zapasy były na wyczerpaniu, jednak nie znaleźliśmy jej, Podjeżdżając na wzgórze zauważyłem przy jednym z zakrętów kranik, zatrzymałem się, niestety, woda nie leciała. Małgosia nie zmartwiła się za bardzo tym faktem, zauważyła bowiem kropelkowo-słoneczny spektakl rozgrywający się na pobliskiej łące . Muszę przyznać, że i mnie wciągnął .

Trochę zdjęć z tego miejsca zostało już wcześniej pokazane w wątkach fotograficznych, dlatego teraz ograniczymy się jedynie do kilku.

Jeszcze trochę skrętów kierownicą i zaparkowałem w pobliżu bazyliki położonej niemal na szczycie wzgórza. W dolinie wciąż zalegały mgły, widoki naprawdę robiły wrażenie...







W dole można było dostrzec zarysy miasta. To pozostałości po rzymskim amfiteatrze



A to skryty w dolinie jeden z miliona włoskich klasztorów





Tak naprawdę z okolic bazyliki Sant'Ubaldo widać było raczej przedmieścia Gubbio, samo Stare Miasto jest położone już na zboczu wzgórza i zasłaniały go drzewa.



Nie szkodzi, pooglądamy je później, teraz i tak główną uwagę skupiliśmy na malowniczych mgłach

Do klasztoru też trzeba było wejść









Dziedziniec ładny, a wnętrze samej bazyliki takie sobie, choć oczywiście pięknie odnowione.





Na honorowym miejscu – sarkofag z ciałem świetego, któremu ponoć brakuje 3 palców odciętych i zabranych przez służącego na pamiątkę





O ile obrazek taki jak powyżej jakoś nie nastraja budująco, o tyle ten z kolei wywołuje miłe emocje





Przy bocznej ścianie kościoła zauważyliśmy wielkie drewniane „cosie” . Szybko doczytałem w przewodniku, że są to słynne w okolicy a nawet w całych Włoszech wota używane podczas corocznego święta Corsa dei Ceri, które odbywa się 15 maja (czyli niedługo, ale nas już tu nie będzie ). Tradycja ma już 900 lat i polega na wyścigu trzech drużyn niosących wota do bazyliki, a ciekawostką jest to, że zawsze wygrywa jedna z nich, reprezentująca św. Ubalda . Prawdopodobnie obrzęd ten ma jeszcze pogańskie korzenie i ma związek z kultem płodności a wielkie drewniane konstrukcje to symbol pewnej męskiej części ciała .

Zbudowani poznaniem jednej z włoskich tradycji napełniliśmy sobie wodą kilka butelek (jednak monastyry i klasztory są prawie niezawodne pod tym względem ) i udaliśmy się na spacer jeszcze wyżej. Zauważyliśmy bowiem ścieżkę i tablicę, która informowała, że tędy można dojść do ruin fortecy. Nie bardzo wiedzieliśmy czy to daleko, a słońce coraz mocniej przygrzewało, chcieliśmy też być już na dole, w tym legendarnie prawie pięknym mieście , ale postanowiliśmy zaryzykować. Nie było to daleko, ale też spodziewane widoki nie były szczególnie porywające, a same ruiny to zaledwie trochę murków na które można było się wdrapać. Mgły z upływem czasu ustępowały odsłaniając miłe dla oka widoki

Pogoda była dokładnie taka jak się spodziewaliśmy, co oczywiście strasznie nas cieszyło i dodawało energii do poznawania nowego. Przecież w końcu tego właśnie oczekiwaliśmy od Słonecznej Italii . Wróciliśmy do samochodu i zjechaliśmy w dół, trochę naokoło tą samą drogą, bo jak się okazało ta prowadząca bezpośrednio do miasta jest szutrowa, zamknięta, niedostępna dla ruchu.

A na odwiedziny Gubbio zapraszamy w kolejnym odcinku

c.d.n.

Z tych wszystkich mgielnych zdjęć, głosuję na to:

No to czekam na miasteczko na litere 'G' (do ktorego niestety nie trafie w tym roku)

Aha dla Malgosi - obok Grot Castellana sa w Puglii jeszcze mniej znane Grotte Putignano

Jak zawsze świetne zdjęcia z góry, z dołu, pajęczyn, itd. Nawet tą mgłę jak najbardziej można zaliczyć na plus.
Czekam na ciąg dalszy podróży.

DarCro napisał(a):Z tych wszystkich mgielnych zdjęć, głosuję na to:

Cały mgielny poranek fajny.
A amfiteatr rzeczywiście się wyróżnia.

pzdr

Za 40 minut START pod Wrocław, a jutro skoro świt startuje do Włoch. Zamelduje się po dotarciu na miejsce.

Szerokiej...

marcinbb napisał(a):Za 40 minut START pod Wrocław, a jutro skoro świt startuje do Włoch. Zamelduje się po dotarciu na miejsce.

Dawaj znaka - załóż najlepiej jakiś swój wątek, z którego później zrobisz relacyjkę